Bloggang.com : nynatinlove - รักแห่งสยาม

รักแห่งสยามฟิคชั่น(เด็ก)

รักแห่งสยาม - ฟิคเด็ก3

“นี่เจ้าโต้ง ถ้าแกไม่กินฉันกินเองนะ” แตงบอกพร้อมเอื้อมมือไปตักไอสครีมในถ้วยของโต้งมากิน
วันนี้แตงพาโต้งกับมิวมากินไอสครีมแถวสยาม วันอาทิตย์คนพลุกพล่านเต็มไปหมด โต้งกับมิวดีใจมากที่นานๆพี่แตงจะพาเขามาเที่ยวข้างนอกสักที
“น่ารักดีเนอะ พี่แตงอ่ะ” มิวบอกกับแตง
“จริงหรอ พูดดีนะเรา เอาไอติมเพิ่มม่ะ จัดให้เพราะปากหวานนะเนี่ย” แตงพูดแล้วหัวเราะ
“ไม่แล้วครับ อิ่มแล้ว”
“อืม.....แล้วเราจะไปไหนกันต่อดีล่ะ” แตงถามโต้งกับมิว
ทั้งสองนั่งเงียบเพราะนึกไม่ออกว่าจะไปไหนดี แตงนั่งจ้องหน้ารอคำตอบจากทั้งสองคนอยู่
“เอางี้.....กลับบ้าน ไปหาไรทำที่บ้านดีกว่า” โอเคป่าว แตงพูด
“โอเค” โต้งและมิวตอบพร้อมกัน

ที่หน้าบ้านของโต้ง
“พี่แตงจะทำไรอ่ะ” โต้งถามแตง
“ไปหาอาม่าของมิวมั้ย อาม่าชอบเล่าเรื่องสมัยก่อนให้ฟังพี่ชอบ” แตงพูดแล้วยิ้ม
“ใช่ อาม่ามีเรื่องสนุกๆเยอะมากเลย” มิวเสริมขึ้นมา
“นั้นก็ไปหาอาม่ากัน” แตงพูด
ทั้งสามคนเดินไปที่บ้านของมิวเพื่อเข้าไปหาอาม่า อาม่ากำลังนั่งเล่นเปียโนตัวโปรดของอากงอยู่ เมื่อเห็นเด็กๆทั้งสามคน อาม่าจึงหยุดเล่น แล้วลุกขึ้นมา เดินตรงไปหาทั้งสามคน
“เราสามคน จะไปไหนกัน” อาม่าถาม
“คือว่า พวกเราสามคนมาหาอาม่าเพราะอยากฟังเรื่องของอาม่าในสมัยก่อนอ่ะค่ะ อาม่าเคยเล่าให้หนูฟังแล้วสนุกดี”
“หรอ...นั้นไปนั่งก่อนไป เดี๋ยวอาม่าตามไป” อาม่าบอกกับทั้งสามแล้วเดินหายเข้าไปในครัวพร้อมหยิบขนมกับน้ำมาให้เด็กๆ อาม่าวางจานขนมลงแล้วนั่งใกล้ๆกับแตง
“อืม....จะเล่าเรื่องอะไรดีละ” อ่ามาคิด
“เอาเรื่อง อากงมั้ย เรื่องของอากงมีเยอะแยะเลยล่ะ”
“ได้ค่ะ อาม่า” แตงบอก
“อากงอีแกเก่งเปียโนมาก อากงจะชอบมาเล่นเปียโนให้อาม่าฟัง เมื่อก่อนบ้านเก่าของอากงกับอาม่าใกล้กัน อากงอีแกชอบเล่นเปียโน เสียงเปียโนของอากงลอยมาตามลม อาม่าได้ฟังก็รู้สึกชอบ แล้วรู้มั้ยอากงนะ แกมาจีบอาม่าด้วยการใช้เปียโนนี่แหละ”
“น่ารักจังนะคะ อากงของอาม่าเนี่ย” แตงพูดแล้วยิ้ม
“อืม” อาม่ายิ้ม
“อากงอีแกจะเล่นเปียโนให้อาม่าฟังทุกวัน หน้าต่างบ้านของอากงตรงกับบ้านของอาม่าพอดี ต่อมาอาม่าก็เลยชอบอากง หลังจากนั้นก็แต่งงานกัน อากงแกขยันมาก ทำงานทุกอย่าง เพื่อให้ลูกๆทุกคนมีกิน อากงไม่เคยบ่นสักคำ”
“แล้วอาม่า รักกับอากงมากี่ปีแล้วอ่ะค่ะ” แตงถาม
“ก็40ปีได้นะ”
“อาม่ากับอากงรักกันมากเลยนะครับ” โต้งเริ่มถามบ้าง
“อื้ม...”อาม่าไม่ได้พูดอะไร อามาเพียงยิ้มแล้วน้ำตาของอาม่าเริ่มคลอ เพราะความทรงจำครั้งเก่าเริ่มกลับมาอีกครั้ง
เด็กๆทั้งสามคนเห็นอาม่ากำลังร้องไห้ จึงได้ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปกอดอาม่า อาม่ายกมือขึ้นลูบหัวเด็กๆ
“ความรักของอากงเป็นรักที่บริสุทธิ์มาก อาม่ายังรักอากง ถึงแม้อากงจะไม่อยู่แล้วก็ตามนะ”
“ครับ ตอนนี้ผมก็รักอากงกับอาม่ามากที่สุดเหมือนกันครับ” มิวบอก
“ผมด้วยครับ” โต้งบอก
“แตงด้วยค่ะ”
ทั้งสี่คนยังคงกอดกันและแน่นมากขึ้น ความรักที่อบอุ่นระหว่างอาม่ากับหลานๆ ก็เป็นรักที่บริสุทธิ์เหมือนกัน....

“พี่แตงจะไปไหนต่อหรอ” โต้งถามแตงหลังจากที่เดินออกมาจากบ้านของโต้ง
“ว่าจะไปบ้านเพื่อนนะ โต้งกับมิวจะกินไรมั้ย พี่จะได้ซื้อเข้ามาตอนกลับ” แตงถามโต้ง
“ไม่เอาอ่ะ พี่แตงไปเถอะ”
“อืม แล้วอย่าเถลไถลล่ะ อย่าไปเล่นไกลนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่กลับมาไม่เห็น เดี๋ยวจะซวย”
“ครับผ้ม” โต้งบอกแล้วทำท่า วันทยาหัต ให้พี่แตง
“เดี๋ยวไอ้โต้ง เดี๋ยวจะโดน ไปแล้วนะ” แตงบอกโต้ง แล้วเดินออกไป
“เหลือเราสองคน จะทำไรกันดี อ่านหนังสือดีมั้ย” มิวถามโต้ง
“ก็ดีนะ แต่....หนังสืออะไรล่ะ”
“เรารู้ว่านายคงไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือเรียนเท่าไรหรอก เราก็มีการ์ตูนนะ อ่านมั้ยละ”
“นี่ มิวหาว่าเราไม่ชอบอ่านหนังสือเรียนหรอ”
“ป่าวๆๆๆ แค่บอกว่านายไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือเรียนแค่นั้นเอง”
“ก็เหมือนกันแหละ”
“เอาน่า นายคิดมาก ไปอ่านหนังสือดีกว่านะ”
มิวกับโต้งเดินขึ้นไปบนห้องของมิว มิวเดินไปหยิบหนังสือการ์ตูนที่ชั้นวางหนังสือ แล้วยื่นส่งให้โต้ง
“อาจจะเก่านะ แต่สนุกดี เราชอบอ่านประจำน่ะ”
“อืม....”โต้งรับหนังสือแล้วเริ่มเปิดอ่าน
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังนั่งอ่านหนังสือ ป้าอรก็เดินขึ้นมาพร้อมขนมกับน้ำหวานที่ถืออยู่ในมือ
“เด็กๆ ขนมจ้ะ” ป้าอรบอกพร้อมกับวางถาดขนมลงบนโต๊ะ
“ขอบคุณครับ ป้าอร” โต้งกับมิวบอก
“จ้า ป้าไปนะ” ป้าอรบอกแล้วเดินออกจากห้องไป
“เอ้อ......มิว เรามีไรจะบอกนายน่ะ” โต้งพูดเหมือนนึกขึ้นมาได้ว่ามีเรื่องอะไรจะบอกมิว
“อะไรหรอโต้ง”
“คือว่า.....ต้นไม้ที่เราทำชิงช้าอ่ะ มัน มัน......” โต้งพูดตะกุกตะกัก
“อะไรของนายละ มันทำไมหรอ”
“มัน......โดนตัดไปแล้วนะสิ” โต้งพูดพร้อมทำหน้าเศร้า
มิวเองก็ไม่ได้พูดอะไรแต่สีหน้าของมิวก็แสดงออกว่ามิวเองก็เสียใจเหมือนกัน
“แล้ว....ต่อไปเราจะเล่นอะไรกันล่ะ” มิวถาม
“ก็.....เล่นชิงช้านั่นแหละ มิวจะกลัวทำไมต้นไม้มีเยอะแยะนะ”
“แต่.....ต้นนั้นมันร่มดีนะ”
“เอาน่า.......เดี๋ยวเราทำให้ใหม่ก็ได้”
“วันไหนดีล่ะ......วันนี้เลยดีมั้ย”
“ก็ดี.....จะไปทำตอนไหนดีล่ะ” โต้งถาม
“ตอนเย็นๆละกัน”
“ได้ๆๆๆๆ”

ตอนเย็นที่หน้าบ้านมิว
“ของพร้อมนะ” โต้งถามมิว
“พร้อมแล้ว ก็มีเชือก กับกรรไกร” มิวตอบ
“นั้นไปกันเลย”

ในสวน....
“เอาต้นนี้นะ ลงมือกันเลย” โต้งกับมิวยืนอยู่หน้าต้นไม้อีกต้นที่อยู่ใกล้ๆกับต้นเดิม

ภาพเหตุการณ์เก่าๆเริ่มขึ้น เด็กทั้งสองคนเริ่มต้นทำชิงช้าอีกครั้ง ชิงช้าที่แข็งแรงและไม่ขาดง่าย...เหมือนคราวที่แล้ว
“เอาล่ะ.....เสร็จเรียบร้อยแล้ว อ้าว!มิวไปไหนล่ะ” โต้งพูดแล้วมองหามิว
“เราอยู่บนนี้” มิวตอบ
โต้งเงยหน้าขึ้นไปบนต้นไม้เห็นมิวกำลังผูกเชือกอยู่ข้างบน
“มิว นายขึ้นไปทำไรอ่ะ”
“เออน่า.....เดี๋ยวนายก็รู้” มิวตอบพร้อมยักคิ้วให้ หลังจากที่มิวผูกเชือกเสร็จก็ปล่อยปลายเชือก แล้วปีนลงมาจากต้นไม้
“อย่าบอกนะว่านาย.....”
“ถูกต้อง....เราจะทำชิงช้าให้นายมั่ง รับรองแข็งแรงแน่ๆ”
“อื้ม....ของเราก็แข็งแรงเหมือนกัน” โต้งพูดแบบไม่ยอมน้อยหน้า
“อ่ะ.....เสร็จและ เรามาลองนั่งพร้อมกัน โอเคป่ะ” โต้งบอกกับมิว
“ได้.....เรามาลองนั่งกัน”
ทั้งสองเริ่มหย่อนก้นลงบนชิงช้าที่ทั้งสองต่างทำให้กัน
และแล้ว เหตุการณ์เก่าๆก็กลับมาอีกครั้ง ชิงช้าที่ทั้งสองนั่งก็............................................
“ตุ๊บ!!!อู้ย....”ไม่มีเสียงอะไรดังออกมามีแต่เสียง อู้ย.....
ทั้งสองพูดพร้อมกันว่า
“ไหนบอกว่าแข็งแรงไง........อีกแล้วหรอเนี่ย”
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน.........

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2552 21:34:46 น.

0 comments

Counter : 275 Pageviews.