• this is me

เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ เฮอ....เบื่อตัวเองจังเลย อยากเขียนไดอารี่กะเค้าบ้าง แต่ทำไม่ได้ซักที ความอยากมันมี แต่ความขี้เกียจมีเยอะกว่า จะเขียนเล่าเรื่องสนุก ๆ ของตัวเอง (เราว่ามันน่าจำนะ) ตั้งแต่เดือนตุลา ปี 50 จนถึงปัจจุบัน เรื่องนั้นชั้นลืมไปเรียบร้อย เฮ้อ...เหนื่อยใจ   Create Date : 17 มีนาคม 2551     Last Update : 17 มีนาคม 2551 16:54:28 น. Counter : 534 Pageviews.   0 comment Share Tweet

SJ again 14 - 15 ก.ค. 2550 2 วันแห่งความทรงจำของเราอีกครั้ง ก่อนหน้านี้ ยอมรับว่า เหนื่อย เหนื่อยมากเลยเหอะ การมาครั้งนี้ของพวกนาย ทำให้เราเหนื่อยที่สุด มันหลายเรื่องมากสำหรับการมาครั้งนี้ของ SJ เพราะพอรู้ข่าวก็เครียดได้แล้ว อย่างที่รู้แฟนคลับเอสเจเยอะมาก แล้วกติกาการเข้างานมีตติ้งครั้งนี้คือการส่ง sms แล้วจะสุ่มรายชื่อมา 500 คน และแน่นอน เราต้องเปลี่ยนซิมเพื่อมาใช้บริการทรู กว่าจะได้เลือดตาแทบกระเด็น (เว่อร์ไปนิด แต่ตอนนั้นก็อาการใกล้เคียงละ) แต่เราก็โชคดีได้จริง ๆ นะ ไม่มีเส้นอาศัยดวงล้วน ๆ ปรากฏว่ามีหมายเลขของเราปรากฏ อยากจะกรีดร้อง เพราะเป็นหนึ่งเดียวในกลุ่มที่ได้เข้างาน เอาละคร่าว ๆ ละกัน เรื่องเหนื่อยหน่ายน่าเบื่อทั้งหลาย มาเริ่มเลยละกัน ความจริง ป๋าฮัน มาตั้งแต่วันที่ 13 ละ เราก็ไป แต่พลาด..... อันนี้ก็อย่าไปพูดถึงมันเลย วันนี้เรารู้สึกเหนื่อยมาก เพราะก่อนหน้านี้ก็ลุ้นกับเรื่องบัตร UF และบัตรงานมีต งานนี้ทำให้เรารู้สึกอะไรหลาย ๆ อย่าง กับคนหลาย ๆ คน ท้อมาก ๆ กับการส่ง sms เพื่อจะเข้างานมีต แต่ด้วยดวงผู้ชายดีเด่น ทำให้เราได้มาแบบฟลุ๊คมาก ทั้งที่ได้ข่าวว่าเส้นเยอะเหลือเกิน จริง ๆ แล้วเราก็รู้สึกแอบเซ็งเล็ก ๆ เหมือนกันแหละ แต่ก็ช่างมันเหอะ มันผ่านไปแล้วนี่นะ คิดอะไรมากไปก็กลับไปไม่ได้อยู่แล้ว วันที่ 14 เป็นการเริ่มเดินทางตามผู้ชายวันแรก นัดเจอน้อง ๆ ที่ รร.ดุสิต สถานที่แรกที่ไปคือ RCA น่าจะไปดูสถานที่กันมั้ง เพราะถ้าลงไปซ้อมมีหวังโดนทึ้งแหง ๆ สถานที่จัดงานยังกะงานวัด ทรูจัดงานได้สุดยอดแห่งความแย่เหอะ ไม่อยากจะด่ามันละ เราก็ไปยืนๆ เกาะข้าง ๆ รถ แต่ด้วยความสูงที่มีน้อยนิดของตัวเอง มันต้องหาตัวช่วย แล้วเราก็มองเห็นไอ้ตรงที่เค้าปลูกต้นไม้ ที่โบกปูนขึ้นมาสูง ๆ อะ ก็ไปยืนอยู่ตรงนั้น มุมที่เรายืนก็จะเป็นฝั่งคนขับ คนที่นั่งฝั่งนี้ ทึกกี้ คิบอม ชีวอน ทงเฮ และก็เป็นปกติ ทึกกี้ นางงามมิตรภาพอีกแล้ว เล่น โบกมือ ยิ้ม all the time เป็นคนดีที่สุดแล้ว แล้วก็คอยมองแฟนคลับที่อยู่ข้าง ๆ รถด้วยความเป็นห่วงตลอดเวลา แรก ๆ เราก็ยังพยายามจะถ่ายวีดีโอ หลัง ๆ ไม่เอาแล้ว ชูป้ายเล่นละกัน แล้วในที่สุด รถเคลื่อนถอยหลัง คิบอมมาอยู่ตรงกะเราพอดี เห็นป้ายแล้ว มองเห็นแล้วว่าเค้ามองอยู่ ทั้งคิบอม ทั้งอีช้อย เห็นว่ามอง เห็นว่าทำปากขมุบขมิบ อ่านป้าย เหอะ เหอะ จะว่าเข้าข้างตัวเองมั้ย ชั้นเห็นมันอ่านป้ายชั้น ก็ตรงนั้นเรายืนเด่นเป็นสง่าอยู่คนเดียว และสูงด้วยเหอะ 55 ภารกิจแรก สำเร็จ เห็นป้ายเราแล้ว (เข้าไปเองก็ได้วะไม่มีคนยืนยันนี่หว่า แต่อิ่มใจเว้ย) มีช่วงหนึ่งตอนที่เราถ่ายวีดีโอ ทงเฮมีแอบเล่นด้วย เค้าปิดม่านแล้วแหวกมานิดนึงชูมือออกมา ชูสองนิ้วไปมาให้แฟนคลับแล้วมีแอบมองขำ ๆ ด้วยเหอะ น่ารักนะเนี่ยน้องหมวย ออกจาก RCA ก็ไปอิมแพ็คต่อ อันนี้เราวิ่งไม่ทันละ กว่าจะวิ่งไปถึงก็เดินเข้าตึกกันจะหมดแล้ว ไปซ้อมกันชัวร์ เพราะได้ยินเพลง แฮงบกกันเลยทีเดียว หลังจากนั้นก็กลับ รร. ซึ่งพวกเราก็ยังพยายามไปดูตรงช่องน่าจะเป็นช่องประตูเปิดแง้ม ๆ เอาไว้ ใช่จะเห็นซะเมื่อไหร่ละก็เลยเดินกลับไปหาอะไรกินในอิมแพค แล้วคราวซวยก็มาเยือนเพราะกำลังเข้าห้องน้ำ แล้วก็ซื้อของกินกันอยู่น้องโทรตาม กลับรถด่วน วิ่งกันยังกะสี่คูณร้อย จะบ้าตาย !!! โคตรเหนื่อย ตอนเย็นออกไปงาน UF ที่ RCA ด้วยพื้นที่และจำนวนคนที่มันไม่บาลานซ์กันแม้แต่นิดเดียว ทำให้เราต้องไปยึดพื้นที่หน้าจอด้านนอก จะให้เข้าไปเบียดคนเพื่อจะไปหน้าเวทีมันเป็นอะไรที่ลำบากมากสำหรับเรา แต่ก็ดีแล้วที่ไม่เข้าไป ข่าวว่าเหยียบกันจะตาย หลายคนเป็นลมกันเลย งานนี้ SJ ร้องเต้นกัน 3 เพลง (ใช่มั้ย?) ออกจาก RCA เป็นการไปเซอร์ไพรส์ AF ที่อิมแพ็ค กว่าจะเข้าไปได้ เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นไม่อยากจะพูดถึงมันละ (เบื่อคนบางคนจริง ๆ เลยวะ) ปล่อยให้มันหายไปกับสายลมดีกว่า ในอิมแพ็ค ตรงที่เรายืนมันเป็นด้านหลังเวที ก่อนที่เอสเจจะขึ้นโชว์ก็จะเป็นโชว์ของนักล่าฝัน AF 4 ซึ่งเราไม่รู้จัก 55 ก็ยืน ๆ เมาส์ ๆ กันกับน้องที่ไปด้วยกัน พอเอสเจขึ้นเท่านั้นแหละ เบียดกันเข้าไปเหอะ แฮงบก 3 นาทีกว่า ๆ ที่เรามองเห็นแต่ตูด ๆ ของเอสเจ ทำให้เรามีความสุขมากกว่ายืนมองผ่านจอที่ RCA อีก และสุดท้ายด้วยการหันมาเล่นของอีช้อย อีนี่ มาขโมยเสียงของเราไป จบงานรีบหาทางออกจากฮอลล์ให้ได้ แล้วก็วิ่งไปข้าง ๆ รถ หามุมยืนกัน นาทีนี้ทำให้เราได้ยืนฝั่งป๋าฮัน ในที่สุดก็ได้เห็นป๋าแบบ ไพรเวทแล้ว ป๋านั่งฟังเพลง แล้วก็หันมาโบกมือ และยิ้มให้ด้วย ทำเอาเราเสียสติ ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ในขณะที่น้องอีกคนวิ่งตามรถไปแล้ว กว่าสติจะมาก็เพราะเสียงโทรศัพท์ที่โทรตามให้กลับไปขึ้นรถด่วน อีกแล้ว วิ่งใส่เกียร์หมา -_-"" ตอนที่ตาม ๆ หลุด ๆ อยู่นั่น ในที่สุดรถตู้ของเราก็มาจอดหน้ารถของเอสเจ ก่อนหน้ากันแบบติดตูดรถกันทีเดียว รถเอสเจต้องรอให้เราลงจากรถก่อน เค้าถึงขยับเข้ามาได้ ทำให้เราวิ่งลงมายืนรอรับเสด็จได้อีกครั้ง และก็ได้ยืนฝั่ง ป๋าฮัน อเกน โอย ไม่ไหวแล้ว น่ารักมากมาย รอยยิ้มนั้นหนะ จะจำเอาไว้ เสร็จภารกิจของวันนี้ กลับไปนอนเพื่อวันพรุ่งนี้ 15 ก.ค. 2550 ในฐานะที่ได้เข้างานมีต เค้าให้มารายงานตัว 9.00 - 10.00 น. แต่ชั้นลืมตาขึ้นมา นาฬิกามันบอกเวลา 8.30 น. เวรแล้ว..... รีบอาบน้ำแต่งตัวกว่าจะไปถึงสยาม ก็ 9 โมงกว่า ไปหาหางแถวที่เค้ายืนกัน แม่เจ้า เดินวนเกือบจะรอบสยามดิสเลยเหอะ ยืนนานมาก จนใกล้เวลา เจ้าหน้าที่เริ่มทำให้เร็วขึ้นโดยการแยกจากแถวเดียวเป็น 3 แถว กว่าจะผ่านด่านการตรวจที่บอกว่าเข้มงวดมาก (เหรอ?) รายชื่อของเราเป็นคนที่ 500 ก็ธรรมดาละ ทุกงาน ชื่อชั้นขึ้นต้นด้วย อ. อ่าง ก็มันจะได้เกือบสุดท้ายทุกที แล้วเราก็ผ่านขึ้นไปถึงโรงหนังโดยปลอดภัยดี ได้นั่งแถว D เลขที่ 26 เกือบยอดดอย ก่อนที่เอสเจจะมาก็มี VJ ของทรู (มั้ง) มาพูด บลา บลา บลา แล้วก็ซ้อม ๆ กันว่าถ้าเอสเจมาจะทำยังไงบ้าง มีเล่นเกมส์ ของแฟนคลับ ทึกกี้ และเรียวอุค คนที่ชนะจะเป็นคนได้ถือเค้กไปให้ทั้ง 2 คนเพราะเพิ่งผ่านวันเกิดกันมา และก็มีการสัมภาษณ์พวกที่ประมูลแบนเนอร์ได้ 12 คน ได้เวลาที่เอสเจขึ้นมา ทุกคนก็พูด อันยองฮาเซโย ซารางเฮโย พร้อมกับทำท่าซาราง ที่เค้านัดกันเอาไว้ แล้วก็เริ่มงานด้วยการมอบเงินให้มูลนิธิบ้านครูน้อย ให้คนที่ประมูลแบนเนอร์ได้ขึ้นไปถ่ายรูป มอบเค้ก แล้วก็เริ่มการแจกลายเซน ตำแหน่งการนั่งของเอสเจ ซองมิน ทึกกี้ ทงเฮ ชีวอน เรียวอุค คิบอม อึนฮยอก เยซอง ทุกคนน่ารักมากเหอะ เล่นตลอด เรียกชื่อใครก็หันมาเล่นตลอดเลย เราไม่รู้ว่าระยะเวลาที่ได้อยู่ในโรงหนังมันนานเท่าไหร่ แต่ว่ามีความสุขมาก ๆ แม้จะได้ลายเซนน้องอุคมา เยซอง ที่เป็นคนดีมาก ยื่นมือเอาไว้ตลอด เราว่าคงไม่มีใครไม่ได้จัมือกับเยซอง ฮยอกในตอนที่เราเดินขึ้นไป ดันก้มลงไปจับโบว์ที่ผูกอยู่ ทำให้เราไม่ได้จับมือกัน แต่จุดหมายของเราอยู่ที่คิบอม ไปถึงก็เรียก พร้อมกับโชว์ป้าย คิบอมยิ้มจนตาหยี พร้อมกับพยักหน้ารับ แต่การ์ดมันก็เดินมาเรียกให้เราไปยืนในตำแหน่งของน้องอุค นั่นไม่ได้ทำให้เราลืมจะยื่นมือไปหาคิบอม มาถึงน้องอุค ที่เซ็นชื่อรออยู่ก่อนแล้ว เราก็เลยขอให้เขียนชื่อเราให้ด้วย เรียวอุค เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับถาม What your name? กว่าจะเขียนชื่อเราได้ ก็เขียนผิดซะหลายรอบจนสตาฟข้างหลังต้องบอก 55 ตอนนี้แหละที่ทำให้เรารู้ซึ้งว่าคนเกาหลีมันแยกเสีย ภาษาอังกฤษ ตัว P กะ B ไม่ค่อยได้ (หรือว่าเราพูดไม่ชัดวะ) กว่าจะได้อักษรภาษาอังกฤษชื่อเรามา 3 ตัว เล่นเอาเหนื่อยกันทีเดียว (เห็นหรอกนะว่าวอนแอบมองตอนเราบอกให้อุคเขียนชื่อแล้วแอบขำ ชิชะ ถ้าชั้นไม่เปลี่ยนที่ก็ต้องเป็นแกนั่นแหละที่มานั่งเขียนชื่อชั้นหนะ จะได้รู้กันว่าแกไม่พลาด) แต่เพราะความเอ๋อของน้องอุค ทำให้เราได้โปสเตอร์มา 2 ใบ แล้วการ์ดมันก็เริ่มจะมาเรียกแล้วก็เราเป็นคนสุดท้ายในชุด 8 คน ที่ยังอยู่บนเวที คนอื่นเค้าลงกันไปนานละ เราเดินผ่านอีช้อยไปแบบ ไม่ได้มองเลยเหอะ ขอโทษทีนะ คือชั้นเริ่มเบื่อแกละ มาบ่อยเหลือเกิน ได้ข่าวว่าเมื่อเดือนที่แล้วเราก็เจอกัน 55 แล้วก็เดินมาตรงทงเฮ ซึ่งไม่รู้เป็นอะไร มาไทยครั้งนี้ทงเฮน่ารักมาก เล่นด้วยตลอด นี่ก็เป็นคนดีอีกแล้ว เงยหน้ามอง ยิ้ม พร้อมกับยื่นมือมาให้อย่างรู้หน้าที่ เราอยากจับมือซองมิน แต่น้องนั่งคนสุดท้าย มีการ์ดกะสตาฟยืนอยู่ตรงนั้น มันลำบากมากที่จะเข้าไปหาน้อง ก็เลยเดินลงเวทีไปดีกว่าไม่อยากมีเรื่องกะสตาฟมัน เพราะยังไงเราก็ลงคนสุดท้ายของชุดนี้อยู่แล้ว เดินออกจากงานมีตแบบลอย ๆ ออกมาเจอกับน้องข้างนอก แล้วก็ไปหามุมยืนกันอีก เราก็หาตัวช่วยอีกตามเคย คราวนี้เรายืนฝั่งเดิม แต่คนที่นั่งด้านนี้ ทึกกี้นั่งคู่ทงเฮ ชีวอนนั่งคู่ฮยอกแจ ด้านหลังเป็นเรียวอุค ขำชีวอนที่ชโงกหน้าข้ามฮยอกแจมาดูแฟนคลับ ได้เห็นฮยอกแจส่งจูบ แล้วก็สตาฟข้างหลังเรียวอุคที่ใจดีมากมาย เปิดม่านด้านน้องให้ด้วย ขอบคุณจริง ๆ แล้วก็ตามกลับไปที่ รร. ไม่ไปไหนอีก จนกระทั่งเย็น ไปนวดกันที่ เฮลล์แลนด์ มีทึกกี้ ทงเฮ ฮยอกแจ ซองมิน เรียวอุค เราก็ได้เวลากลับบ้านซักที ส่งกันแค่นี้ละนะ ความรู้สึกตอนนั้น น้ำตาจะไหล จะไม่ได้เจอกันแล้ว อีกเมื่อไหร่ไม่รู้ที่จะเจอกันอีก นั่งรถกลับบ้านเงียบ ๆ นั่งคิดอะไรไปเรื่อย แล้วเราคงจะได้เจอกันอีก ใช่มั้ย (ถ้าชั้นยังคงชอบพวกเธออยู่ 55)   Create Date : 03 ธันวาคม 2550     Last Update : 4 ธันวาคม 2550 18:04:58 น. Counter : 295 Pageviews.   1 comment Share Tweet

TAG TAG ฟิคชั่นและนักแต่งฟิคชั่นในดวงใจ ไม่มีคนแท็กมาหรอก เห็นเล่นกันเยอะ อยากเล่นบ้าง แต่พอเอาเข้าจริง ๆ กลับเรียงไม่ถูกแฮะ จะเอาอะไรก่อนหลังดี 10. ฟิคจากบอร์ดเอฟโฟร์ไทยแลนด์ naughty vs cool girl (จำคนแต่งไม่ได้ ชื่อเรื่องก็ไม่ชัวร์) เป็นฟิคของเสี้ยวเทียน หุ หุ ก็ช่วงนั้นกระหน่ำอ่านแต่ฟิคเสี้ยวนี่เนอะ เป็นฟิคไม่น่าจะใช่เรื่องแรกของเราในการเข้าวงการอ่านฟิคบนอินเตอร์เน็ต แต่เป็นฟิคเรื่องแรกที่เรียกน้ำตาจากเราได้ จำได้คร่าว ๆ ว่าเป็นเรื่องของผู้หญิงสองคน กับ ชายอีกหนึ่งคน แล้วเรื่องนี้มันดีตรงที่ไม่มีใครร้าย ทุกคนเป็นคนดี ที่มันบีบหัวใจก็เพราะว่าทุกคนเป็นคนดีนี่แหละ 9. Bodyguard ตอนของแวนเนส wu_xiao_tap ฟิคชั่นชุดบอดี้การ์ดของแท็ป จริง ๆ ก็อ่านทุกเรื่อง แต่ที่ชอบมากที่สุดก็คงเป็นตอนของแวนเนส ไม่รู้ซิ ทั้ง ๆ ที่ถ้าเป็นคนจะชอบเสี้ยวเทียนมากที่สุด แต่พอเป็นฟิค (เฉพาะชุดนี้นะ) กลบชอบตอนนี้มาก ชอบทุก ๆ อย่าง บอกไม่ถูก แวนเนสในเรื่องนี้น่ารักที่สุดแล้ว แต่เรื่องอื่น ๆ ของแท็ปก็ตามอ่านนะ แต่ก็มักจะกลับมาอ่านเรื่องนี้แหละบ่อยที่สุด 8. ฟิคของ mail to fay ทุกรื่อง เป็นนักแต่งฟิคที่ทำให้เราได้รู้จักฟิคชั่นเพราะวันหนึ่งดันหลงเข้าไปในห้องฟิคชั่นด้วยความอยากรู้ก็เลยกดดูเรื่องแรกที่อยู่กระทู้บนสุด จำชื่อเรื่องไม่ได้ แต่เป็นเรื่องของเล่ย ตัวละครจากรักใส ๆ หัวใจเดียวกัน จำได้ว่าตอนนั้นก็อ่านฟิคที่เป็นภาคต่อจากในละครเยอะเหมือนกัน แล้วตัวละครที่มักจะเรียกความสนใจจากเราให้กดเข้าไปอ่านก็คือ เล่ย เพราะเรารู้สึกว่ามันยังไม่จบ และก็ทำให้รู้จักกับนักแต่งฟิคที่ใช้ล็อคอินว่า mail to fay เวลาอ่านฟิคพี่เค้าทีไร รู้สึกอุ่น ๆ ดีทุกครั้ง ภาษาละมุนละไม อ่านฟิคพี่เฟย์จนแทบทุกเรื่อง ชอบทุกเรื่อง จนกระทั่งไปขออนุญาตจากพี่เฟย์ปริ้นออกมาอ่าน 7. จำชื่อเรื่องไม่ได้อีกแล้ว แต่เป็นของอ้อ shy อีกเรื่องคะแนนเท่า ๆ กัน ฟิคสั้นของเอฟ I am fay ฟิคไจ่ไจ๋ คู่กับนางเอกที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ (รึเปล่า) พยายามผลิตยา (มันคงไม่เหมาะที่จะพูดลงในนี้ รึเปล่า 55) แต่ฟิคชั่นของอ้อ รับประกันความหื่น (ของคนแต่ง) ทุกเรื่อง 55 จริง ๆ ก็มีอีกเรื่องที่เป็นเรื่องของเจอร์รี่กับผู้หญิงที่อยู่ตึกเดียวกัน เรื่องนั้นก็น่ารัก เอาเป็นว่าชอบทั้งสองเรื่องนี้ ส่วนของเอฟ เป็นฟิคสั้นเมื่อตอนที่มีกรณีบางอย่าง 55 ฟิคสั้น อย่างน้อย ที่ทำให้เราไปดั้นด้นหาเพลงนี้มาฟังบ้าง แล้วก็ชอบเรื่องนั้นมาก ๆ เหมือนกัน 6. fiction by Kiraz หรือ Fanisz หรือ Killer club เป็นนักแต่งฟิคที่ทำให้เราเข้าวงการฟิค Y 55 ในที่สุดก็อ่านจนได้ เราชอบภาษาของแฟนนิสนะ คือเป็นภาษาในแบบที่เราอ่านละมั้ง อ่านได้เรื่อย ๆ แต่หลัง ๆ มานี่ไม่ค่อยได้อ่านงานของแฟนนิสเท่าไหร่ อาจจะเพราะเห็นไปแต่งฟิคตามคำเรียกร้องของมหาชนละมั้ง เราไม่ชอบอ่านฟิคตามใจคนอ่าน เหอะ เหอะ 5. เพราะ by Arnim และก็ถึงคราวเรื่องเพราะ ของพี่นิ่ม จำได้ว่ามาอ่านเอาตอนที่จบแล้ว แต่ก็ดี ไม่ต้องรอ อ่านทีเดียว พออ่านจบ พลิกกลับไปหน้าแรก อ่านซ้ำอีกรอบ จนพี่นิ่มทำเป็นหนังสือใต้ดินออกมาก็ยังอ่านอีก ไม่รู้จะบอกยังไงดี ชอบมาก ๆ เลยละสำหรับเรื่องนี้ ตอนนี้พี่นิ่มยังมาแต่งตอนของพี่ป้อง เป็นตัวละครจากเรื่องเพราะ เอามาต่อยอดให้ได้คิดถึง เพราะ กันอีก ได้ข่าวว่ากำลังจะได้เป็นหนังสือบนแผงแล้ว ดีใจกะพี่นิ่มด้วยนะคะ 4. all of fiction by กระดิ่งลม เอาอย่างงี้ละกัน เหมาหมดทุกเรื่องของพี่ฝน ฟิคพี่ฝนเป็นฟิคเบาสมอง (บางเรื่องอะนะ) อ่านแล้วขำ ๆ แล้วก็จะคิดว่าแต่งไปได้ไง นี่มันนิสัยคนแต่งชัด ๆ แต่ไปคาดคั้นให้ตายพี่ฝนก็ไม่ยอมรับหรอก อ่านเรื่องแรกของพี่ฝนรู้สึกจะ fragment ละมั้ง เพราะก่อนหน้านี้พี่ฝนมีหลายล็อคอินเหลือเกิน ไม่ได้อ่าน แต่พอมารู้จักกันก็ไปหามาอ่าน เหอะ เหอะ พออ่านแล้ว ก็นะ นี่มันพี่ฝนชัด ๆ จนเรื่องน้องแตงโม ที่ตอนนี้กำลังรีไรท์จะส่งสำนักพิมพ์ ก็ทวงทุกครั้งที่เจอกัน อยากอ่าน ส่วนเรื่องไหนที่มันค้าง ๆ อยู่ ก็ไม่รู้เมื่อไหร่พี่แกจะยอมมาต่อซักที 4.5 all of fiction by bambino เหอะ เหอะ ทำไมต้องมี 4.5 เพราะว่าไม่อยากให้เลขลำดับมากกว่า 10 แล้วมันก็เกิน เลยตัดสินใจทำแบบนี้ดีกว่า จำได้เรื่องแรกที่ทำให้เรารู้จักกัน Kiss or Kiss ไปที่ร้านแล้วถามพี่เจ้าของว่ามีเรื่องไหนน่าสนใจบ้าง ขอภาษาสวย ๆ ก็เลยได้รับการแนะนำเรื่องนี้มา บังเอิญว่าในปกหลังมีเว็บไซต์ของคนแต่งด้วยก็เลยเข้าไปสมัครเป็นลูกบ้านและก็ไล่ตามเก็บฟิคชั่นของแบบมาเรื่อย ๆ เราชอบวิธีการนำเสนอเรื่องของแบมนะ มันดูลึกซึ้งดี ภาษาก็ดีด้วย สรุปชอบ 55 3. all of fiction by tokei เอาเหมือนกันกะข้างบนนี่แหละ ทุกเรื่องของโทเค จำได้ว่าอ่านเรื่องแรกของโน้ตน่าจะเป็น sf นะ แล้วก็มาอ่านเรื่องยาว เพราะโน้ตแต่งจบแล้ว will we meet again, FFFF แล้วก็ทุกเรื่องของโน้ต เพราะตอนนั้นส่งพีเอ็มหาโน้ตขอลิงค์ฟิคที่โน้ตเคยแต่งกันทีเดียว ก็ตามอ่านตามเม้นต์กันมาเรื่อย ชอบฟิคของโน้ตเพราะเราคิดเหมือนโน้ตเรื่องนิยามความรัก อาจจะไม่เหมือนกันทั้งหมด หรือเหมือนกันเลยซะทีเดียว แต่ที่เหมือนกันของเราก็คือ เรื่องทุกเรื่องมันไม่ได้จบที่คำว่า ever after ความรักก็ไม่ได้จบได้ความสมหวังเหมือนกัน 2. all of fiction by adiana ตั้งแต่ลำดับที่ 4 ลงมา เราจะใช้คำนี้หากินละนะ หลังจากที่เราได้เข้าวงการ Y โดยการอ่านฟิคแฟนนิส ต่อมาก็มีคนแนะนำนักแต่งฟิคชั้นนำของวงการ Y มาให้เราอีกเรื่อย ๆ แต่ก็เอาเท่าที่ได้อ่านละกันนะ เราชอบฟิคของหยก เพราะมันมีความแตกต่างจากแฟนนิส ฟิคของแฟนนิส จะออกแนวใส ๆ คืออ่านแล้วสนุก แบบยิ้ม ๆ แต่ฟิคของหยกจะแบบลึกกว่านั้น มีมิติมากกว่านั้น มีอะไรมากกว่านั้น เหอะ เหอะ และเราก็ชอบคู่แปลก ๆ ซะด้วย คู่แปลกคู่แรกที่เราอ่านก็ ชางมิน แจจุง เราไม่ชอบ ยุนโฮ แจจุง เพราะเห็นแต่ละเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตา ระทมทุกข์กันทั้งนั้น เวลาอ่านฟิคประเภทนั้นทีไร เราจะรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออกทุกที และอีกคู่ที่เราชอบ คังอิน คยูฮยอน ทั้งที่อ่าน คยูฮยอน ซองมิน มาก็เยอะ แต่ก็บอกแล้วเราไม่ได้ติดอยู่กับคู่ซักเท่าไหร่ สิ่งที่ทำให้เราติดคือภาษาของคนแต่งมากกว่า มีน้องบอกว่าเราชอบอ่านฟิคจิต ๆ 55 หยกก็แต่งออกมาได้แนวจิต ๆ เช่นกัน 1. all of fiction by bbteam ในที่สุดก็มาถึงลำดับ 1 ซึ่งเราก็เห็นชื่อนี้อยู่ลำดับ 1 แทบจะทุกบล็อกฟิค Y ที่หลาย ๆ คนชอบอ่าน สำหรับนักแต่งคนนี้เราก็ได้การแนะนำมาจากน้องคนหนึ่งผู้คร่ำหวอดในวงการฟิค Y มาก่อน ทยอยส่งไฟล์มาให้เราได้อ่าน จนเราติด ในที่สุดก็เริ่มทำความรู้จักเอง และหาอ่านเอง 55 ความจริงเราก็ยังไม่ได้อ่านทั้งหมดทุกเรื่องที่ bbteam แต่งออกมา และที่น่าเสียดายก็คือ หนังสือที่เค้าทำออกมาขายเราซื้อไม่ทัน นั่นทำให้เราไม่ได้รู้ว่ารูปเล่มของหนังสือเป็นอย่างไร และก็ไม่รู้ว่าในหนังสือที่เค้าทำออกมามีอะไรเพิ่มเติมเป็นพิเศษหรือเปล่า ตอนนี้เราก็ทยอยอ่านงานของเค้าให้หมดทุกเรื่อง ปาดเหงื่อ กว่าจะเสร็จ เหอะ เหอะ เห็นหรือยังว่าตอนนี้ให้ความสำคัญเน้นหนักไปทางไหน   Create Date : 26 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 26 พฤศจิกายน 2550 11:39:30 น. Counter : 649 Pageviews.   4 comment Share Tweet

SJ meeting the first for me มีอยุ่วันนึง นั่งฟังซีด แล้วดีเจมันพูดอะไรซักอย่างเกี่ยวกับมีตติ้ง ฟังไม่ถนัด แล้วบอกว่าถ้าอยากทราบข้อมูลเพิ่มให้เข้าไปดูได้ที่ gmminter ก็เลยเข้าเวป ปรากฏว่าเค้าให้ลงชื่อเพื่อเข้าร่วมงาน กติกาก็คือ 1 ล็อคอิน ต่อ 1 ชื่อ ให้พิม ชื่อ - สกุล และก็บอกว่าชอบใครใน sj ตอนนั้นลนลานมาก รีบสมัครสมาชิก รีบพิม แล้วก็กดโทรศัพท์หาน้อง ๆ มันก็ไม่มีใครรับสายชั้นซักคน -_-" ในที่สุดเราก็ทำได้ สมัครให้น้องได้อีก 2 คน รวมเราด้วย เป็น 3 คน นั่งไล่ ๆ นับ ๆ ดูแล้ว พวกเราผ่านกันหมด ได้เข้างานแน่ ๆ แต่ผ่านไปซักพัก ช่วงบ่าย ๆ เน็ตเริ่มรวน แฮงค์ และล่ม สุดท้ายโดนแฮกข้อมูลอีก โอยจะบ้าตาย เครียดกันเลยเหอะ หลังจากที่บาน ๆ ฟู ๆ กัน แล้วมาเจอแบบนี้ จ๋อยรับประทานกันเป็นแถบ แต่ในที่สุดเหตุการณ์ก็ดีขึ้น 555 สวรรค์เข้าข้างคนดี (เกี่ยว?) เราได้เข้างานมีต ทั้งหมดนั่นแหละ ที่ลงชื่อให้ได้เข้าไปหมด สตาฟ gmm เก่งที่สุด วันอังคารที่ 30 มกราคม 2550 เราเตรียมตัวออกจากสำนักงาน ประมาณ บ่ายสามโมงครึ่ง ไปรอไอ้อ้วนที่มาบุญครอง ส่วนตูนกับตุ๊กไปที่โรงแรมกันก่อนแล้ว พอไปถึงมาบุญครองได้พักนึง กำลังกินข้าวอยู่ ตูนโทรมาบอกว่าตอนนี้ซุปเปอร์จูเนียร์ อยู่ที่สีลมวิลเลจ กินข้าวกันอยู่ เพราะเพิ่งมาถึง ไอ้เราก็อารมณ์นั้นก็ตื่นเต้นนะ แต่ความหิวมันมากกว่าไง ก็อืม เดี๋ยวตามไป รอไอ้อ้วนด้วยมาช้ามากเลยนั่งแท็กซี่ไปกัน วันนั้นรถติดมากด้วย อยู่บนแท็กซี่ไอ้ตุ๊กโทรรายงานว่า คนเต็มเลย ให้รีบไปเพราะเค้าต่อแถวรอลงทะเบียนกันแล้ว สตาฟเดินมาบอกว่าถ้าใครไปถึงช้าจะไม่ให้เข้า คราวนี้ตาเหลือกกันเลย บอกแท็กซี่ให้เร็วเลย ไปถึงเด็กเยอะมากเต็มข้างล่างเลย ต่อแถวรอลงทะเบียนกันอยู่ ก็โทรหาไอ้ตุ๊กว่าอยู่ตรงไหน แล้วก็เลวเนียน ๆ กะไอ้อ้วนไปนั่งรอด้วยกัน เหอะ เหอะ นั่งเมาส์กันพักใหญ่ สตาฟก็ให้ลุกขึ้นแล้วก็ทยอยเข้าไปในห้อง กว่าจะได้เข้าก็รอกันเหงื่อไหลไคลย้อยไปตาม ๆ กัน แต่ก็มันส์ดี คือทุกคนก็จะคุยกันเรื่องของซุปเปอร์จูเนียร์กันไง แล้วพวกเด็ก ๆ เค้าก็จะมีรูปมีป้ายไฟมาเชียร์กัน ของใครของมันก็ว่ากันไป สำหรับเราไปแบบไม่ได้คาดหวังอะไรมากด้วยมั้ง มันเลยกลายเป็นความประทับใจ คือตอนที่เค้าให้ลงทะเบียนเราไม่มีใครที่ชอบเป็นพิเศษก็เลยบอกว่า ลี ทงเฮ แต่ตอนนั้นก็ชอบน้องเค้านะ จริง ๆ มันเลือกไม่ได้มากกวว่าว่าจะชอบใครดี 55 รักทุกคน เป็นพี่เบิร์ดกันทีเดียว แล้วพอถึงคิวตัวเองก็เข้าไปเช็คชื่อแล้วก็ได้บัตรเข้างานก็เข้าไปนั่งรออีกห้องนึง นานมากกกกกกกกกกก เพราะข้างในเค้าให้พวกสื่อมวลชนเข้าไปทำข่าวกันก่อนไง กว่าจะให้พวกเราเข้าไป แล้วพอเริ่มให้แฟนคลับเข้าก็มีคนเริ่มมองเห็นแล้วว่าใครนั่งตรงไหน ก็เริ่มนับกันละว่าจะได้ใคร ในแถวก็ถามกันเองว่าชอบใคร ถ้าไม่เหมือนกันจะได้แลกที่กัน แต่พอเข้าไปถึงจริง ๆ มันก็ไม่ใช่ไง คือมันแล้วแต่ดวงอะ พอได้เข้าไป ก็มองเห็นละว่าใครนั่งตรงไหน แต่เสียดายเค้าให้เข้าไปทีละ 3 แถว ซึ่งมันน้อยและเร็วมาก เก็บรายละเอียดอะไรไม่ได้เลย มองไม่ครบทุกคน มองแต่คนที่อยากมอง ก็ตั้ง 12 คนนี่นะ ทีนี้ก็เอาละ เฮ้ย จะได้ใครวะ ถึงแถวเราพวกน้อง ๆ มันก็เข้ากันไปก่อนหมดแล้วด้วย ก็มัวแต่ยืนตะลึงในความน่ารักของเด็ก ๆ การ์ดแม่งเลว เดินมาตีแขนเราให้เดินไป ตอนนั้นอยากด่ามันมาก แต่กลัวมันไล่ออกไปเลยต้องสงบปากสงบคำไว้ก่อน เค้านั่งเรียงกัน เริ่มจาก คิบอม คังอิน คยูฮยอน เรียววุค อีทึก ทงเฮ ชีวอน ฮันเกิง ซองมิน เยซอง อึนฮยอก ชินดง มั้ง จำไม่ได้แล้ว คนที่ไม่ได้มาอีกแล้ว เจ๊สุดสวย อยากเจอเธออะ อยากเจอฮีชอลที่สุดเลย ตอนที่ยืนตรงบันไดกำลังจะเข้าไป เราก็เห็นแล้วละ ว่าจะต้องได้คิบอมแน่เลย เพราะเราเป็นคนแรกของแถว แต่ว่าผู้หญิงที่กำลังเซนคิบอมอยู่เค้าคุยด้วยไง เลยยาว ทำให้เราต้องเดินไปที่อีทึกแทน ทั้งที่เปิดหน้าปฏิทินเป็นคิบอมรอเอาไว้ 55 แล้วอีทึก นั่งใกล้ทงเฮ อารมณ์นั้น ก็อยากได้ทงเฮนะ แต่ว่าตอนที่เราเดินไปหนะ เค้ากำลังเซนอยู่ไง ก็เลยต้องเข้าไปหาคนที่ว่างอยู่ก็คืออีทึก พอวางปฏิทินหน้าอีทึกเสร็จ ทงเฮก็เซนเสร็จพอดี เสียดายอะ แต่เราเป็นคนดีไง (เหรอ) 55 เพราะถ้ายกปฏิทินไปเนี่ย น่าสงสารอีทึกแย่เลย อีทึกเค้าทักก่อนเลยนะ ด้วยภาษาไทยแบบแปร่ง ๆ “สวัสดีคับ” เราก็เอ๋อไง ขณะนั้นจ้องหน้าทงเฮอยู่ด้วยความตะลึงในความน่ารักของน้อง ก็เลยหันมา “อ่ะค่ะ สวัสดีค่ะ” แต่ไม่ได้ยกมือไหว้เพราะเค้าเด็กว่าเรา 55 แล้วหันไปขอจับมือกับทงเฮเนียน ๆ เลย เค้าก็แบบเงยหน้าขึ้นมานะ ตอนที่ยื่นมือไปหา แล้วเค้าก็ยิ้ม ๆ ค้อมหัวให้ แล้วก็ยื่นมือมาจับด้วย เอาละ นอนตายตาหลับแล้วงานนี้ 555 (มือน้องนิ่มมากมาย) อีทึกมันคงคิดในใจ อีนี่ -_-“ แล้วค่อยหันมาสนใจอีทึกที่กำลังเปิดปฏิทินหาหน้าของตัวเอง แล้วก็เหมือนรู้สึกตัวไง ก็เฮ้ย กูเปิดหน้าคิบอมไว้นี่หว่า แต่มันไม่อยู่แค่ในความคิดไง ดันพูดออกมา “อ้าว คิบอม” เค้าก็ยิ้มขำ ๆ อะนะ อีทึกพูดขึ้นมา eazy eazy เฮ้ย... 2 รอบอะ ตอนแรกคิดว่าหูแว่ว เค้าพูดขำ ๆ เลยเหอะ จะบ้าตาย ตอนนี้จิตมาอยู่ที่อีทึกแล้ว จากนั้นเราสองคน 55 ก็ช่วยกันเปิดหาหน้าของเค้า ขนาดของปฏิทินหนะ มันอันใหญ่มากอ่ะนะ แบบยาว ๆ รูปเต็มตัวหนะ เวลาเปิดหาลำบากชะมัดเลย เอาละ พอหาเจอหน้าเค้า เค้าก็ตั้งหน้าตั้งตาเซนไป เราก็แทะโลมทางสายตาไปเรื่อย อีทึกหน้าเนียนมาก ๆ สวยดีอะ ตอนนั้นลืมทงเฮไปเลย จนกระทั่งเค้าเซนเสร็จ ก็ยื่นหน้าเข้าไปบอกเค้า “Please write my name” ด้วยสายตาวิงวอน (รึเปล่า??) เค้าก็ลงมือเขียนเลย TO แล้วค้างเอาไว้ เราก็สะกดต่อ P O M อีตอนบอก พีอะ เค้างง ๆ ไง ว่า พี หรือ ที ก็เงยหน้าขึ้นมามอง ปากกาก็ยังค้างอยู่ในมือ น่ารักที่สุดละ คนเกาหลีนี่เค้ามีปัญหาเรื่อง ตัว P กับตัว B ใช่มั้ย ก็มีการยื่นหน้าเข้าไปใกล้กันนิดนึง 555 กำไรไป เซนเสร็จ บอกว่า Thank you และก็ Nice to meet you อีทึกก็ Thank you จับมือแล้วก็ Bye bye เง้ออออออออออ ทำเอาสติดับ จิตหลุดกันไปเลย น่ารักอะ จากตอนแรกที่ไม่ได้อะไรกะอีทึกนะ ตอนนี้ เฮ้ย ... อีทึกน่ารักเว้ย แล้วก็เดินออกไปแบบลอย ๆ ไม่ได้ไปแทะโลมทางสายตากับคนอื่นเลย (เงื่อนไขของเค้าในการเซนคือ 1 คน ได้ 1 ลายเซนเท่านั้น ซึ่งเราเป็นคนดี เช่นเคย -_-") ออกมาก็แบบมากรี๊ดกะพวกไอ้อ้วน ตุ๊ก ตูน ข้างล่าง แล้วก็เมาส์ ๆ กันตามประสา มีน้องคนนึงมาถามว่าพี่ได้ของใคร คือเค้าจะขอแลก แต่เราบอกว่าไม่ได้หรอก เพราะมีชื่อเราอยู่ ต่อให้เป็นคนที่เราไม่ชอบ คือเค้าเซนให้เราอะ ยังไงก็อยากจะเก็บเอาไว้ ประทับใจกันไปตาม ๆ กัน เค้าก็เลยขอถ่ายรูปไปแทน ก็ยืนถือปฏิทินให้น้องถ่ายกันไป แต่ว่าหนักมากอะ เล่นเอามือสั่นไปเลย จบสำหรับทริปแรกของเรากับ sj ซึ่งทำให้เราหลงรักมากกว่าเดิมอีก ต่อไปเราก็จะได้เจอกันอีก ใช่มั้ย? ทริปนี้ ไปกัน 5 คน ได้มา 3 ลายเซนเองเหอะ 55 คิบอม อีทึก เรียววุค พอมาคุยกันทีหลัง แบบเฮ้ออออออออ อะไรวะ แทนที่จะได้ 5 ลายเซน แล้วมาดูกันว่าเป็นงัยมั่ง แต่ได้มาแค่นี้เอง หนุกหนานกันไป 1 วัน กลับประมาณ 3 ทุ่มกว่า อีกวันพวกเค้าไปอัดทไวไลน์โชว์ ไม่ได้ไปตามละ แล้วก็ไปงานซีด เราไม่มีบัตรก็เลยไม่อยากไปเศร้าหน้างาน แต่น้องไปแล้วได้เข้ากันนะ แม้จะมีเรื่องอะไรบ้าง แต่ก็ได้เข้าไปละนะ   Create Date : 18 สิงหาคม 2550     Last Update : 18 สิงหาคม 2550 15:42:15 น. Counter : 338 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Memory in my eyes part 2 มาละ สำหรับตอน 2 สมควรจะแยกกันอย่างยิ่ง ตอน 1 ยาวมากกกกกกกกก ทำไปได้ พิมซะเมื่อยมือ เริ่มเลยดีกว่า ก่อนที่จะลืมหมด 20 พ.ค. 50 ตื่นกันมาตอนสาย ๆ หน่อย แล้วมองนาฬิกา เออ ไม่เท่าไหร่ ยังเลื้อยกันได้อยู่ เอาแผ่นดีวีดีมานั่งเปิดดูกันได้อีก กว่าจะอาบน้ำแต่งตัว ออกมากินข้าว ก็ประมาณ 10 โมงได้มั้ง ไปถึงโรงแรม ก็เข้าไปนั่งรอข้างใน นั่งคุยกันเรื่องเมื่อวานหนุกหนาน ขำ ๆ กันไป แต่นั่งรอนานมาก จนหลับ พนักงานโรงแรมเดินมาปลุก ห้ามนอน! ชิ ก็มันง่วงนี่นา เลยต้องสั่งอาหารมานั่งกิน แล้วน้องก็มาบอกว่า แบทเทิลจะลงมาทานข้าว เท่านั้นแหละ ตาสว่างเลย น้องลงมาด้วยชุดสีขาว ๆ เทา ๆ นั่นแหละ ก็ยืนส่อง ๆ กันไป น้องก็ทานกันนานพอสมควร แล้วก็กลับขึ้นไป รู้สึกจะมีสัมภาษณ์ต่อข้างบน พวกเราก็เลยเคลื่อนพลกันไปที่เอสพลานาด เพราะต้องไปจับจองพื้นที่ในการดูโชว์ของน้องเย็นนี้ กว่าจะได้ที่ เสียเวลามากมาย ไม่อยากจะเล่าเรื่องแฟนคลับ ตอนแรกก็นั่งกันดีอยู่ หลัง ๆ เริ่มโวยวาย ไม่ทำตามที่ตกลงกันไว้ เรากะไอ้อ้วนแยกกันอยู่ เราอยากดูแทฮวา ก็เลยเข้าไปข้างใน ปล่อยไอ้อ้วนอยู่ด้านนอกกันไป จากที่อยู่หลัง ๆ ชั้นโดนเบียดไปยืนข้างหน้า น้องข้างหน้าเราตัวสูงมาก แต่ก็ยังดีที่น้องหันมาเห็นเรา และให้เราแทรกเข้าไป และหันมาถามบ่อย ๆ ว่ามองเห็นหรือเปล่า น้องน่าร๊ากกกก แบทเทิลโชว์เพลง ของชินฮวา 2 เพลง แล้วก็เพลงเค้าเอง 3 เพลง มีแทฮวาโชว์เพลงของมินอู อีก 1 เพลง แล้วมีอะไรอีกวะ มอบดอกไม้ มอบอะไรกัน เยอะแยะมาก พิธีการเยอะจัด จำไม่ค่อยได้แล้ววันนี้ว่ามีอะไรบ้าง (ก็กว่าแกจะมาอัพ) ออกจากคอนด้วยสภาพเปียกทั้งตัว ไปขึ้นรถ เพื่อที่จะตามต่อ แบทเทิลไปทานข้าวที่โคเรียนทาวน์ เราก็ไปเหมือนกัน นั่งทานข้าวร้านข้าง ๆ ขอเจ้าของร้านให้เค้าเปิดประตูชั้นบนให้เราด้วย เพื่อจะได้วิ่งออกกันมาได้ เราลงมารอข้างล่างตอนที่เค้าบอกว่าแบทเทิลออกมาแล้ว คนที่เจอคนแรก น้องยู 55 แอบขำ น้องยูลืมรูดซิป ทีมงานเดินมาสะกิดบอก น้องเขิน ๆ แล้วหันหลังให้รูดซิป 55 พี่เห็นนะน้อง แบทเทิลเดินออกมาด้วยท่าทางเหนื่อย ๆ กัน น่าสงสาร เห็นหน้าน้องแล้วน่าสงสารมาก น้องขึ้นรถ เราก็ขึ้นรถ กลับไปที่โรงแรม วิ่งไปทันก่อนที่น้องจะลงจากรถ ไปยืนอยู่ตรงกระจกโรงแรมด้านนอก เห็นตั้งแต่น้องลงจากรถแล้วเดินขึ้นไป เราก็หันแปะกระจกมองต่อ เห็นแถวแฟนคลับค่อย ๆ เล็ก ๆ เบียด ๆ กัน มีคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเข้ามาแปะที่หลังเราต่อ ตะโกนเรียก วิชาญ กูรักมึง 555 อย่างขำ แต่ไม่กล้าหันไปมองหน้าเค้า แรงอยู่ จบละสำหรับวันนี้ เหนื่อยดี เพราะเหนื่อยจากเมื่อวานยังไม่หายด้วย ได้ข่าวน้องไปพัทยากันต่อวันพรุ่งนี้ แต่เราไม่มีแรงจะตามแล้ว อีกอย่างต้องทำงาน ก็เลยสืบข่าวเอาจากน้องแทน กลับบ้านหลับเป็นตาย 21 พ.ค. 50 เป็นอะไรที่กระวนกระวายมาก อยากรู้ว่าเป็นยังไงกันบ้าง โทรไปเช็คข่าวก็มีแต่ยังไม่เจออะไรเลย เศร้า น่าสงสารน้อง ๆ ที่ไปกัน เห็นแต่ละคนทรหดมาก สุด ๆ 22 พ.ค. 50 แบทเทิลจะกลับกันแล้ว จะเดินทางไปจากแผ่นดินที่เราเหยียบอยู่ด้วยกันแล้ว เฮอ เฮอ ก็ตัดสินใจ จะเอาไงดีวะ ปวดท้องด้วย โทรบอกไอ้อ้วน ไม่ไปละ ไม่ไหว แต่ดันกลับมาคิดอีกที เฮ้ย จะไม่ได้เจอกันแล้วนะ อีกนานเลยกว่าจะเจอกันอีก ก็เลย ไปก็ไปวะ ไปนั่งรอซักพัก สายโทรรายงานว่ามาแล้ว รีบออกไปตั้งแถวรอ วันนี้เราเห็นไม่ครบอีกละ แต่คนที่เห็นเสมอ ทุกวัน ก็ยังเห็นอยู่เหมือนเดิม เราไม่วิ่ง ไม่ตามอะไรทั้งนั้น ปล่อยน้อง ๆ มันวิ่งไป วิ่งไม่ไหวแล้วเว้ย ขำพนักงาน มาขอโทษเราด้วย ขอโทษชั้นทำไม ชั้นก็มากะพวกมันนี่แหละ 55 จบทริปนี้ ด้วยการรอรถกลับบ้านนานมาก เพื่อจะรู้ว่ามันหมดไปแล้ว ต้องไปนั่งอีกคน แล้วลงอนุสาวรีย์ต่อแท็กซี่กลับบ้าน นั่งมาบนรถ คิดมาตลอด เฮ้อ... ทำไปได้วะ ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต แต่ก็สนุกดี สนุกที่สุดละ Thank แบทเทิล ที่มาครั้งนี้นะ ทำให้เราสนุกมาก น้อง ๆ ในรถทุกคนด้วย น่ารักดี แต่พี่ยังจำน้องไม่ค่อยได้หรอกนะ คราวหน้าเรามาตามกันอีกเน้อ เอาละ ทูลละ จบทริปนี้ซะที   Create Date : 18 สิงหาคม 2550     Last Update : 18 สิงหาคม 2550 15:11:36 น. Counter : 335 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com