เดือนม.ค.ที่ผ่านมา เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ไป 'มีตติ้ง' อย่าว่าแต่ต้องออกไปเจอคนไม่รู้จักเลย แค่ไปเที่ยวใกล้บ้านก็เครียดแล้วเครียดอีก แต่เพราะการได้เจอ 'เจ้าป้า' คือหนึ่งในสิ่งที่ตั้งใจจะทำให้ได้ โดยเฉพาะครั้งล่าสุดที่บอกเจ้าป้าในทวิตเตอร์แล้วเจ้าป้ากด favourite ไว้ มันกดดันมากเลยค่า 55 บวกแรงกระตุ้นจากแม่ โอเค ไป!

ตอนไปถึงที่งานฉันมึนๆ นิดหน่อย โห... คนเยอะมากเลยอ่า มีพี่ที่เป็นนักอ่านด้วยกันใจดีมาช่วยยกรถเข็น ฉันก็ยังงงๆ ตื่นๆ แหะๆ แล้วก็มีเสียงเล็กๆ เสียงนึงเรียกชื่อแพรว พร้อมกับมีมือมาโอบที่ไหล่ ตอนแรกฉันยังไม่รู้ว่าใครจนหันไปเห็นนิดหน่อย ก็จำได้ว่าเป็นเจ้าป้า...คนที่เคยเห็นแค่รูปเท่านั้น

ฉันดีใจมากเลยที่เจ้าป้ามากอด ได้ขอลายเซ็นนักเขียนด้วยตัวเองครั้งแรก และเพราะเจ้าป้าเป็นศูนย์กลาง ฉันจึงได้รู้จักพี่ๆ ใจดีอีกหลายคน ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าการชื่นชอบชื่นชมในตัวนักเขียนคนนึงประหนึ่งบ้าดาราจะทำให้ฉันได้เจอคนดีๆ ความรู้สึกดีๆ แบบนี้เพิ่มมาด้วย

ฉันเคยเขียนในรูปที่ถ่ายคู่กับเจ้าป้าว่า 'My idol, my favourite writer, my teacher' สำหรับฉันเจ้าป้าเป็นทั้งหมดนั้นเลยค่ะ เป็นทั้งแบบอย่าง เป็นนักเขียนที่ชอบ แล้วก็เป็นครูผ่านตัวอักษร ไม่ว่าทั้งจากนิยายหรือข้อความไม่กี่ตัวอักษรในทวิตเตอร์

รักและนับถือเจ้าป้าวรรณวรรธน์ด้วยหัวใจดวงน้อยๆ นี้นะคะ ♥