Group Blog All Blog
|
งานใหญ่ๆ กับกำลังใจล้นๆ ถ้าวันสำคัญของคนอื่นคือวันรับปริญญาหรือวันแต่งงาน เมื่อวานก็เป็นวันสำคัญในชีวิตฉันเหมือนกัน เมื่อวาน (16 ต.ค. 57) เป็นงานเปิดตัวหนังสือครั้งแรกในชีวิตเลย ตอนที่พี่บก. ถามมาเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนว่าสนใจไหม ในใจรู้สึกเป็นเกียรติมากๆ เราถามพี่เขาว่าทางสนพ. ต้องเสียค่าใช้จ่ายใช่ไหม เพราะกลัวเขาจะได้ไม่คุ้มเสีย แต่พอพี่บก. บอกว่าก็สักครั้งหนึ่งในชีวิตเรา ใจตอนนั้นไปอยู่ที่งานทันทีเลย พี่เขาช่วยเลือกวันเวลาที่เราไปกลับได้สะดวก 4 โมงเย็นวันธรรมดาอาจมีคนมาเดินงานไม่เยอะนัก คนสนใจก็อาจน้อยตาม แต่พี่เขาก็ตกลงเลือกวันนั้นเพื่อเราจะได้เดินทางไปกลับสะดวก พอถึงวันจริงก็ตื่นเต้นตามระเบียบ 55 อีกความรู้สึกคืออุ่นใจมากๆ เมื่อรู้ว่าจะมีใครไปให้กำลังใจบ้าง ไม่ว่าจะออน เพื่อนสนิทมากๆ สมัยเรียนที่ไม่ได้เจอกันเกือบ 10 ปี แถมแม่และน้องออนก็อยู่เป็นเพื่อนจนถึงจบงานเลยด้วย พี่ตั้ว พี่ซุ๋ย พี่จิ๋ว พี่โม มิตรภาพจากกลุ่มนิยายเจ้าป้าที่มีให้เราเสมอมา พี่ตั้วพี่ซุ๋ยช่วยถักเปียให้ด้วย ชอบเวลาพี่ๆ มากอด และพี่จิ๋วที่อุตส่าห์ลางานมาพร้อมดอกไม้ช่อแรกในชีวิตของฉัน ฟินมากเลย มีโบว์ เพื่อนสมัยเรียนอีกคนที่มาอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ ช่วยซื้อน้ำให้ ช่วยดูแลเรา แถมยังเดินซื้อหนังสือต่อด้วยกัน รวมทั้งจั้น เพื่อนของโบว์ด้วย ได้เจอคนอ่านที่น่ารัก อย่างพี่อ้อมที่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมา พอมีคนมาขอลายเซ็นในฐานะนักเขียนนี้รู้สึกดีมากเลย 55 พี่ตุ๊ก คนอ่านจากเว็บห้องสมุดก็เอาหนังสือนิยายภาษาอังกฤษมาให้จากอังกฤษเลย และที่อึ้งสุดๆ คือเด็กผู้หญิงตัวเล็ก 2 คน น้องอยู่แค่ม. 3 เอง คนหนึ่งบอกว่าอ่านเรื่องของเราจากพันทิป มาเพื่อซื้อหนังสือและขอลายเซ็นเรา >< มองอนาคตของชาติด้วยหัวใจพองโตมาก น้องอยู่แค่ม. 3 แต่สนใจอ่านเรื่องโรคภัยไข้เจ็บ ตอนเราอยู่ม. 3 อ่านอะไร 5555 อีก 2 คนที่เป็นกำลังใจสำคัญคือสาวฮ็อตกับสาวแบ๊ว น้องแอดมินที่ดูแลเพจโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงด้วยกัน น้องๆ เป็นกำลังใจที่ดีมาก เวลาอยู่บนเวทีจะคอยมองน้องบ่อยๆ ไม่รู้ทำไม :-) ขอบคุณแม่ ป้า คุณหมอ พี่บก. พี่ดา ทุกคนต่างเป็นคนสำคัญในด้านต่างๆ ของชีวิต ทำให้ฉันได้มีโอกาสพิเศษครั้งหนึ่งในชีวิตนี้ <3 จริงๆ ตอนขึ้นแท็กซี่ไปก็มีอุปสรรคนิดหน่อยด้วย ยางรถเข็นดันระเบิดกลางทางซะงั้น โชคดีที่ศูนย์สิริกิต์มีรถเข็นให้ยืม แล้วก็มีลิฟต์ตามจุดต่างๆ เพิ่มขึ้น และพอไปเจอทุกคนก็เลยหายนอยด์ไปหมดเลย ยิ้มจนปากเบี้ยวเลย ตอนพูดบนเวทีเราอาจทำได้ไม่ดีนัก เป็นอย่างเดียวที่ผิดหวังนิดหน่อย เกรงใจคนที่มานั่งฟัง ถึงจะไม่ได้ล้นหลาม แต่ก็อบอุ่นใจมากเวลามองลงไปเห็นทุกคน อยากจะขอบคุณทุกๆ คน แต่บางคนก็มาเพื่อฟังอย่างเดียวจริงๆ ซึ่งแพรวซาบซึ้งใจมากที่สละเวลานะคะ บันทึกเหตุการณ์พิเศษในวันนี้ก็คงจบลงเท่านี้ รู้สึกว่าได้เติมเต็มปสก. ดีๆ ให้ชีวิตได้คุ้มค่า ถึงแม้ต้องใช้ความกล้าออกจากสภาพที่คุ้นเคย ถึงจะเหนื่อยจนต้องกลับมากินยา แต่ทำในสิ่งที่ยังพอทำได้ตอนนี้ก็ดีกว่าเรามาเสียดายในอนาคตเนอะ 
ขอบคุณค่ะ มีแต่คนกันเองซะส่วนใหญ่นะคะ อิอิ แต่มีความสุขมากเลย
 โดย: thezircon (thezircon
 ) วันที่: 19 ตุลาคม 2557 เวลา:16:29:51 น. |
thezircon
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าเฟส แต่แอบเห็นแวบๆอยู่
ไม่ได้ทักทาย
ได้ดูคลิปด้วย ประสบความสำเร็จเชียวค่ะ
ยินดีด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ
รอนิยายเรื่องต่อไปฉบับเล่มนะคะ