Bloggang.com : หนี่งหน่อง - รถฉุกเฉินที่บางคนเกลียด เรื่องเล่าสุดบีบคั้นหัวใจ...ไม่เจอกับตัวไม่มีวันรู้

สาวเล่าประสบการณ์ รถฉุกเฉินที่บางคนเกลียด .... นาทีสุดบีบคั้นหัวใจ ไม่ต่างจากนรก ไม่เจอกับตัวไม่มีวันรู้

จากกรณีที่เจ้าหน้าที่มูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง จุดพหลโยธิน เข้าแจ้งความว่าเกือบถูกชายวัยกลางคนพยายามทำร้ายร่างกายด้วยอาวุธขวาน หลังจากมีปากเสียงกัน เนื่องจากคู่กรณีขับรถยนต์ขวางทาง ไม่ยอมหลบเลี่ยงให้รถกู้ภัยเร่งนำตัวคนเจ็บส่งโรงพยาบาล แถมถือขวานลงมาขู่นั้น

         เกี่ยวกับเรื่องนี้ (9 มกราคม 2561) ผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อว่า Sudpratthana Buasai ได้เขียนเล่าประสบการณ์ที่เธอและครอบครัวต้องเจอกับเหตุการณ์ที่รถฉุกเฉินพาพ่อไปส่งที่โรงพยาบาล แต่รถหลาย ๆ คันกลับไม่ยอมหลีกทางให้ โดยเธอบอกว่านาทีนั้นบีบคั้นหัวใจมาก และมันไม่ต่างจากนรก

สำหรับเรื่องราวทั้งหมด มีดังนี้

ตลอดทางหมอพยาบาลพยายามปั๊มหัวใจพ่อตลอด ระหว่างขับในหมู่บ้านเจ้าหน้าที่ไม่เปิดไซเรน เพราะกลัวเสียงจะไปรบกวนคนอื่น แต่พอออกนอกหมู่บ้าน คนขับรีบเปิดไซเรนและสื่อสารวิทยุกับป้อมตำรวจที่ควบคุมสัญญาณจราจรให้เปิดไฟเขียวให้ ระหว่างทางพ่อไม่หายใจแล้ว หมอก็ยังพยายามปั๊มต่อไป ข้างหน้ามีรถติด หลาย ๆ คันหลบให้ และหลาย ๆ คันไม่หลบให้ แม่ของเธอที่นั่งไปในรถฉุกเฉินเอามือขึ้นภาวนาขอให้รถไม่ติด คนขับมือหนึ่งถือวอสื่อสาร ประกาศออกลำโพงให้รถที่ไม่หลบช่วยหลบหน่อยอย่างสุภาพ มือหนึ่งขับรถ ตามองทาง หูฟังเสียงทีมงานข้างหลังเร่งให้ไปเร็วหน่อย คนไข้วิกฤตแล้ว มันเป็นอะไรที่บีบมาก ตำรวจที่ป้อมแต่ละสถานีวอถามตลอดว่า ถึงไหนแล้ว จะเปิดไฟเขียวให้ แม่มองไปที่ป้อมที่คุมไฟป้อมหนึ่ง มีตำรวจออกมาโบก และยืนและทำท่าวันทยหัตถ์ให้ แม่ยิ่งร้องไห้ไปใหญ่

         ส่วนตัวของเธอนั้นก็ให้น้องขับรถตามรถพยาบาลไปก่อน เพราะต้องเตรียมเอกสารและดูแลลูกจะขับรถตามไปทีหลัง ซึ่งน้องเล่าว่า ขับรถตามไปติด ๆ เปิดไฟฉุกเฉินด้วย แต่ก็มีหลายคันที่พยายามเข้ามาแทรกแล้วบังไม่ให้ตามไป เพราะคิดว่าลักไก่จะฝ่าดงรถติดโดยการตามรถฉุกเฉินหน้าด้าน ๆ มีมอเตอร์ไซค์ รถเก๋งพยายามกัน น้องสาวบอกว่าไม่ได้โกรธนะ เพราะเข้าใจว่าพวกเขาทำไปเพราะอะไร ตอนนั้นน้องอยากไปอยู่กับพ่อให้เร็วกว่านี้ 30 นาที ในรถที่ติดมันคือนรกจริง ๆ

         เจ้าของเรื่อง เล่าต่อว่า ตนขับรถตามมาถึงทีหลังเจอพ่อในสภาพที่ไม่ตอบสนองแล้ว หมอแจ้งว่าคุณพ่อมาสุดทางแล้ว ท่านเสียชีวิตตั้งแต่อยู่ในรถพยาบาล แต่ปั๊มชีพจารขึ้นมาได้อีก ซึ่งเราก็จะรอให้ท่านหมดลมหายใจไปเองไม่ถอดเครื่องหายใจออก แล้วบอกลาพ่อเวลา 2 ทุ่มครึ่ง...พ่อก็จากไป ณ ตอนนี้ท่านเป็นอาจารย์ใหญ่ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

ทั้งนี้ผู้โพสต์ยังทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า คุณจะเห็นว่าความลำบาก ความเป็นความตายของคนอื่นเป็นเรื่องที่เราไม่จำเป็นต้องไปสนใจหรือ ถ้าวันหนึ่งเจอสถานการณ์แบบนี้ จะทำแบบที่เคยทำนี้อีกไหม ถ้าคนในรถฉุกเฉินเสียชีวิตเพียงเพราะคุณไม่พอใจที่เขาต้องรีบไป จะยังมีความสุขแบบใช่หรือไม่ ช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์ด้วยกันมันยากเกินไปเหรอหลบให้รถฉุกเฉินทุกชนิดเถิด เพราะคุณสามารถเป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยชีวิตคนได้ อย่าเอาทิฐิตัวเองเป็นที่ตั้ง ยอมสละความสบายส่วนตัวเพื่อคนอื่นเขากำลังจะตาย หรือกำลังเดือดร้อนด้วย