|
|
แมวขโมย...ขโมยแมว(O_+)สวัสดีค่ะ
เป็นเวลาสองวันเต็มๆค่ะ...ที่ดิฉันได้ยินเสียงทารกแมวร้องจ้า มาจากข้างบ้าน และนั่นจะเป็นแมวที่ไหนไปไม่ได้นอกจาก...ลูกครอกแรกของนังขนมถ้วยฟู แมวขาจรที่ไม่เคยเชื่องเลยแม้จะมากินข้าวบ้านดิฉันทุกวัน และดิฉันตั้งชื่อให้มันอย่างนั้น...ซึ่งก็อีกนั่นแหละค่ะ คือมันไม่รู้จักชื่อมันหรอก - -.
ในที่สุดวันนี้...ดิฉันบอกกับตัวเองว่า ทนไม่ไหวแล้วววว ขอดูให้ชัดๆหน่อยเหอะ หลังจากวันก่อนๆพยายามชะเง้อชะแง้คอยืดคอยาวแล้วก็ยังไม่เห็นอะไรเลย ด้วยความที่แม้รั่วหลังบ้านจะชิดติดกัน แต่มันก็สูงลิบลิ่ว...และแล้วดิฉันก็ได้เห็นลูกแมวลายปลาสลิดตัวเล็กกระจิ๋วหลิว กำลังคลานซะเงอะซะแงะพร้อมกับร้องเสียงแหบแห้งไปด้วย...มานอนแหม่บที่มุมบ้านหลังนั้น
ขอย้อนถึงความสัมพันธ์ระหว่างดิฉันกับบ้านหลังนั้นค่ะ...คือจริงๆแล้วเราก็ไม่ถูกกันเท่าไหร่ค่ะ เพราะเค้าไม่ชอบที่แมวจากบ้านดิฉันทั้งขาจรและขาประจำชอบเล็ดลอดดอดข้ามรั้วไปนอนผึ่งที่หลังบ้านเค้า...แต่ในเมื่อดิฉันได้เห็นเจ้าเด็กแมวตัวนี้ทนโท่สองลูกกะตาแบบนี้แล้ว...มันก็ทนไม่ไหวจริงๆค่ะ
บอกกับตัวเองว่า..." จะต้องไปเอามาไว้บ้านเราให้ได้ เป็นไงเป็นกัน หนอย...นังขนมถ้วยฟูช่างเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่อง นี่คงจะทำลูกหล่นลงมาจากตรงไหนที่แกแอบปีนไปคลอดเอาไว้ล่ะสิ...ฮึ วันก่อนยังได้ยินเสียงลูกแมวร้องประสานกันระงม แล้ววันนี้ทำไมมันเงียบไปหว่า...อ่ะ หรือว่า จะตายหมดแล้วเนี่ย..."
คิดได้อย่างนั้นแล้ว...ดิฉันก็จัดแจงจะออกจากบ้าน เพื่อไปกดออดเรียกคนในบ้านหลังนั้นออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง...โดยดิฉันต้องเดินไปอีกซอยนึงเพื่อจะเข้าทางหน้าบ้านเค้า แต่ก่อนที่จะย่างก้าวออกไปก็เกิดนึกขึ้นได้ว่า " เอ่...แล้วถ้าไม่มีใครอยู่บ้านล่ะ เพราะวันนี้เป็นวันธรรมดาหนิ่ เราจะทำไง ก็ต้องปีนเข้าบ้านเค้าดิ...แล้วคนที่ผ่านไปผ่านมาเค้าจะว่าไงละเนี่ย อือ..."
พอคิดได้อย่างนั้น...ดิฉันก็เลยตัดสินใจไม่ไปแระด้านหน้าบ้านเค้าอ่ะ...จำเราจะต้องปีนรั้วหลังบ้านที่ชิดติดกันเนี่ยแหละ เพื่อจะลงไปเอาลูกแมวตาส้มๆ เหลืองๆ ตัวนี้มาไว้บ้านเราให้รู้แล้วรู้รอด...
ค่ะ...จากสภาพความเป็นไปได้ที่จะปีนข้ามไปนั้นมันก็พอจะมีเปอร์เซ็นต์อยู่ค่ะ...แต่ไม่ง่ายนัก เพราะอย่างแรกคือรั้วตาข่ายเหล็กเนี่ยมันสูงค่ะ...แถมยังมีชายคาแล้วก็รางน้ำฝนยื่นมาบังอีก แต่เอาไงเอากันเวลามีจำกัด ดิฉันค่อยๆปีนป่ายขึ้นไปจนถึงช่องที่พอจะพาตัวลอดช่องแคบๆนั่นไปได้...แหม่ พอขึ้นมาอยู่บนรั้วแล้วถึงเห็นค่ะ ว่าหลังบ้านหลังนี้ปิดสนิททั้งประตู หน้าต่าง...มิน่า ถึงไม่ได้ยินเสียงเจ้าเด็กตัวนี้มันร้องเลย
โดยไม่รอช้า...ดิฉันรีบไต่หยั่งกะลิงลงไปตามรั้วตาข่ายอันนั้น จนถึงเบื้องล่างแล้วคว้าหมับเอาแมวปลาสลิดมากอดไว้ทันที
" โอ๊ะโอ...แล้วนี่เราจะข้ามไปไงหว่า สองมือต้องปีน สองเท้าต้องไต่ ทำไงดีๆ แต่ขืนมัวยืนคิด เกิดเจ้าของบ้านเปิดประตูผลัวะออกมา...ชั้นจะโดนข้อหาไรละเนี่ย..."
เมื่อไม่มีทางเลือกอีกแล้ว...ดิฉันจึงต้องสวมวิญญานแม่แมว โดยการคาบหนังบางๆตรงต้นคอเจ้าเด็กนั่นไว้ในปากค่ะ...กึ๋ยยย แล้วค่อยๆปีนกลับทางเก่ามาอย่างทุลักทุเลยิ่งกว่าขาไป...เฮ่อ ในที่สุดภารกิจเสี่ยงอภิมหาของวันนี้ก็ลุล่วงไปด้วยดี
ตอนนี้เจ้าตัวเล็กมานอนหลับอยู่ในตระกร้าพร้อมกับกินนมไปด้วย...เมื่อตอนค่ำ นังขนมถ้วยฟูแวะมากินข้าวอีกตามเคย ดิฉันทำไม่รู้ไม่ชี้ " เชอะ...ชั้นไม่คืนลูกให้แกหรอก เดี๋ยวก็เอาไปลำบากอีกแย่เลย ถือว่าชั้นช่วยแกเลี้ยงก็แล้วกันนะยะ "
| Create Date : 13 สิงหาคม 2548 |
| Last Update : 19 สิงหาคม 2548 20:31:04 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 757 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [