Group Blog All Blog
|
ปายสอบ ABAC
    เพื่อน..
บล็อกอันนี้ย้อนหลังสุด ๆ เลย
แหะ ๆ ไม่ค่อยมีโอกาสได้อัพซักเท่าไหร่ ขออภัยล่วย หมดเดือนมกราแล้วเนอะ..ไวจังว่ะ ก่อนอื่นเลย ขอบ่นเรื่องแผ่นดิสก์ (เฮงกะบ๊วย) ของเรา แผ่นเราพังไป 5 แผ่นแล้ว แถมฟอร์แมทไม่ได้อีก เหลือแต่ซากไว้ดูเล่น เวรจิง ๆ เหลือแค่แผ่นเดียวเท่านั้นที่ใช้ได้ซึ่งเป็นแผ่นใหม่......อยากร้องไห้จิง ๆ แผ่นที่พังน่ะ......ก็ใช้ไปไม่กี่ครั้งเอง ผ่านงานไม่โชกโชนเลย..พังซะแล้ว ถ้าเรามีตัวเสียบ ๆ (ภาษาวรรณ) หรือที่เรียกว่ายูเอสบี เราก็ใช้ไปแร้ววว.. ตั้งใจเลยว่า บล็อกอันนี้ คงเป็นบล็อกส่งท้ายก่อนที่เราจะสอบปลายภาค สอบไล่ (ออกจากโรงเรียน) ซึ่งเราก็จะสอบในวันจันทร์-อังคาร และพุธ ที่ 6-7-8 สอบติดกันเลย 3 วัน ก็ดีอยู่หรอกที่ไม่ได้สอบเลข........แต่มันก็ยังคงโหดร้ายสําหรับเราอยู่ดี วันพุธที่ 1/2 คงเป็นวันที่เราจะเล่นเน็ตวันสุดท้ายแล้ว หักดิบเรย!! เราจะไม่อยู่เย็นเพื่อแช่ตัวในห้องคอม.....และเล่นเน็ตอย่างเป็นสุขแล้ว เราต้องอ่านหนังสือจิง ๆ แล้วล่ะ........... จากนี้มันคงไม่มีเวลาเอื่อยเฉื่อยสําหรับเราแล้ว ต้องตั้งใจจิง ๆ ซักที........เราใช้เวลาอย่างไม่รู้ค่ามามากพอละ ไอ้วรรณ.........สู้ ๆ !!!! .......................................................... พอสอบเสร็จ ก็ปิดเทอม หลังจากนี้เราก็จะจบม.6 และออกไปเผชิญโลกที่กว้างขึ้น เหลือไว้แต่ความทรงจําดี ๆ มีค่าทางจิตใจ และมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ที่เราอยู่ร.ร.สตรีศรีสุริโยทัยมา 6 ปีเต็ม เจอเรื่องร้ายและดีที่ผ่านเข้ามา ที่เราเป็นเพื่อนพวกแก ๆ มา 3 ปี 6 ปี หรือ 10 ปี บางคนเราก็ไม่รู้ว่าเค้าจะนับเราเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่านะ ทําวีรกรรมอัน..........ตอนม.3 ไม่รู้ว่าพวกแกเกิดคิดพิเรนท์อะไรกันนะ แต่ก็สร้างสีสันให้ชีวิตและความทรงจําดีนะ^^ เคยเป็นเด็กแว่น ที่ใสซื่อและ"ขี้แง"สุด ๆ ตอน ม.1 เป็นซี้กะห้องคอมและห้องสมุด ทําการบ้านที่ห้องสมุดทุกเย็น (มีเหตุผลบางอย่างน่ะ....ไม่บอก) เคยโดนเจ๊ยี้ด่าเกือบทุกวันตอน ม.2 เคยเป็นฐานตอนเล่นกล้วยทับ เมื่อตอน ม.3 เยาะเย้ยทีมโปรดของ 'จารย์ เวลาแพ้ กรี๊ดเสียงดังตอนงานกีฬาสี เคยไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ในคาบอังกฤษหลักตอน ม.4 จดเล็กเชอร์คาบเลข........จดไปก็ไม่รู้เรื่อง แต่ก็ดันทุรังจดไป...........แค่รู้สึกอุ่นใจว่ายังมีอ่าน แต่วรรณก็ไม่เคยอ่าน...............ผลคือเกรด 0 วิชาเลข เครียดมาก ๆ มากสุด ๆ ในชีวิตเลย ตอนนั้นยอมรับว่า "เราอยากเป็นไข้หวัดนกตายว่ะ" ได้ตาย และได้ตังค์ด้วย .........แต่ก็ขอบคุณที่เราไม่ได้เป็น หรือเราฆ่าตัวตายตอนนั้น................ (ดูเครียดมะ) ถ้าเราตายตอนนั้น เราคงพลาดอะไรดี ๆ หลาย ๆ อย่าง เราคงได้รู้จักคนน่ารักอย่างเธอน้อยลง หรืออาจจะไม่ได้รู้จักกันเลย เราคงไม่ได้มีโอกาสคุยกับเธอ เหมือนอย่างที่ฉันพยายามทําในตอนนี้ เราอาจไม่ได้รักเธอ เหมือนอย่างที่เรารู้สึกในตอนนี้ "เธอ" ในที่นี้ ก็หมายถึง "แก" น่ะแหละ รักนะ บางวันเคยต้องมากวาดพื้น ทั้งที่ไม่ใช่เวร สภาพห้องมันเลวร้ายมากอ่า เพราะพวกเพื่อนมันไม่ยอมทําเวรตามวันกัน แอบวิจารณ์คําพูดของเจ๊อิงดอยกับเพื่อน หรืออ.คนอื่นที่พูดไม่เข้าหู หรือไร้เหตุผลในความคิดเรา เคยมาแต่เช้า เพื่อเล่นเน็ตแต่เช้า เพราะได้ห้องประจําเป็นห้องคอม ตอน ม.5 แอบเฮียพูนเล่น MSN Web Messenger หาเว็บเล่นเอ็มใหม่ เมื่อเว็บโดนเฮียพูนบล็อก เก็บขยะตอนคาบคอมเกือบทุกคาบ เผชิญกับโลกนํ้าแข็งอันน่าหวาดผวาในห้อง 445 คาบเลข หัวใจเต้นดังกันอย่างไม่ได้นัดหมาย.. นั่งตัวตรงกระทันหัน ไม่มีหรอกที่จะนอนแบะกับโต๊ะน่ะ ป้าวิ!!!! ถึงแกจะน่ากลัว แต่เราก็ต้องยอมรับจิง ๆ ว่าเราเรียนรู้เรื่อง ถึงอ.จะโหด หนูก็รู้ค่ะว่าอ.เป็น อ.ที่ดี อันนี้ก็ยอมรับ แต่ถึงยังไง หนูก็ยังกลัวที่จะเข้าใกล้ หรือมองหน้าอาจารย์อยู่ดีล่ะค่ะ! ร่วมมือกันเล่นละครตอนงานกีฬาสี ขําเพื่อน อืม..........มันกล้าว่ะ แต่ใครจะรู้.............ว่าตัวละครที่เด่นที่สุด โชว์ตัวบ่อยที่สุด นอนแผ่หราบนเสื่อ กลางสนามโรงเรียนอย่างไม่อายสายตาคนกว่า 2000 คน (มันเป็นการแสดง เข้าใจ) เธอคนนั้นจะเป็นดรัมเมเยอร์ของสีเหลืองในตอน ม.6 ม.6 ปีสุดท้ายของเราที่จะอยู่ร.ร.ศรี มี อ.ประจําชั้นที่น่ารัก และเรียบร้อยสุด ๆ อย่าง อ.ประพิศ ซึ่งจะคอยจํ้าจี้จํ้าไชเรื่องความสะอาดห้องเป็นประจํา วันไหนห้องสภาพเลวร้าย พื้นเป็นคราบดําหลายจุด แกจะอารมณ์ไม่ดี เราก็ต้องทําเวรกัน แต่ก็เข้าใจแหละ มันก็จริงอย่างที่แกพูดนะ ประมาณว่า เราอยู่ห้องสะอาด ร่างกายจะดีกว่าอยู่ห้องสกปรก อ. แกก็........ไม่รู้สิ............เราเกรงใจเค้าอ่ะ ไม่กล้าทําไรห่าม ๆ ข้ามหูข้ามตา หรือไม่รับผิดชอบ อะไรเทือกนี้ พูดไม่ถูกเหมือนกัน อ. แกดูแลห้องเราดีที่สุดเลยแหละ ตั้งแต่อยู่ ม.ปลาย ดูแลนะ เข้าโฮมรูม สนใจนักเรียนดี ไม่เพิกเฉยกับนักเรียนเหมือน อ.ทีผ่าน ๆ มา ถึงแกจะเป็นรองหัวหน้าหมวดอังกฤษก็ตามที รักอาจารย์นะคะ ^^ นอกจากนี้ ม.6 ยังเป็น ม.ที่เรียนสังคมได้เกรดดี และรู้เรื่องด้วย ยกความดีให้อาจารย์ค่ะ เรื่องค่อนข้างวุ่นวาย ตอนจัดงานลีลาศของห้อง ยืมกระโปรงสีชมพูของยัยนู๋พิงค์ เราไปยืนตรงเวที ร้องเพลง Oops, i did it again สมัครใจไปร้องเลยแหละ อยากร้องมาก หุหุ ไม่สั่นเท่าไหร่เลย จะว่าชินก็ไม่ใช่ แต่ก็ไม่สั่นน่ะแหละ ดีใจที่............เคาะโต๊ะตอนเราร้อง กําลังใจเพิ่มขี้นนับแสน (โฮะ ๆ ) เราดีใจมาก ๆ นะ ^^ พอลงจากเวที เพื่อนมาบอก "ไอ้วรรณ แกกล้ามาก" แล้วก็นับถือกับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของเพื่อนเราด้วย หาเกมมาคั่น เครื่องคอมพ์ที่เปิดคาราโอเกะมันแฮงค์ ต้องรีสตาร์ทใหม่น่ะ ดูคนควบคุม เธอจะหัวเสียมาก ๆ เลย ^-^ จากนี้ไป เราอาจจะไม่ได้เจอเพื่อนเราบางคนอีก บางคนน่ะ เพราะบางคนก็ไม่ได้มีความฝันเดียวกัน เส้นทางเดียวกันกับเรา ตอนนี้.....เรามีเวลาอยู่ร่วมกันอีกไม่นานแล้ว แกก็รู้ว่าเวลาไม่เคยรอแก หรือเรา หรือใคร ๆ ก็ขอให้เก็บความทรงจําดี ๆ เอาไว้นะ อย่าลืมคิดถึงเราด้วยล่ะ เราก็จะคิดถึงแกเหมือนกัน  nothing..
เพราะกะว่าบล็อกนี้จะไม่พูดมากอ่ะนะ แต่ก็ "แผ่นยังไม่ได้ฟอร์แมท จะฟอร์แมทมั้ย" จบข่าวเรย..  The Last Memory Party Number Six
14/1/06 วันเด็กค่าาา 5 ทุ่ม 23 อยู่กับโปรแกรมคู่ชีวิต(ของเรา) "note pad" ไม่ช้าเราคงได้เล่นเน็ตที่บ้านนะ..........หวังว่าอย่างนั้น..........เหมือนจะมีโอกาสละ ตอนนี้พวกพี่น้องเรากะลางดูนาร์เนียกันแหละ แต่เราไปอาบนํ้า ทํานู่นทํานี่ เลยเวลาฉายโรงหนังบ้านมาจะชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าถ้าจะกลับไปร่วมวงนั่งดู จะดูรู้เรื่องป่าว เลยไม่ไปดีก่า จะอ่านวิทย์ต่อก็โรคเก่ากําเริบ ประกอบกับอยากพิมพ์บล็อกด้วยแหละ เมื่อวาน ระดับเรา (ม.6) จัดงานลีลาศกันล่ะ     เราแต่งตัวชุดกระโปรงยาวสีชมพูอมส้ม และสายเส้นเล็ก ๆ ของพี่เราเอง ชุดที่เคยพูดถึงเมื่อบล็อกอันก่อนไง และรองเท้าส้นไม่สูงของพี่อีกเช่นกัน การแต่งตัวของเราได้รับความช่วยเหลือจากพี่เราเอง...........ขอบคุณค่ะ........ ตอนเปลี่ยนก็เปลี่ยนมันในห้องประจําตัวเองน่ะแหละ เพื่อนเรามันบอกว่าห้องนํ้าเต็มไปด้วยคน (ที่มาเปลี่ยนชุดน่ะแหละ) เลยมาเปลี่ยนเองในห้องอย่าง......ลําบากอ่ะ แต่ก็แต่งได้ พอใส่ชุดเสร็จ มีคนเรียกเราว่า......ด้วยแหละ (ไม่บอกนะว่าอะไร ขอภูมิใจคนเดียวละกัน ไม่ใช่คําว่า"สวย" "น่ารัก" "เลิศเลอเพอเฟ็ค"อะไรหรอก) โฮะ ๆ ดีใจ มันเป็นคําที่เราอยากให้คนอื่นเรียกนะ มันดูน่ารักดี ผมเรา......ตอนแรกตั้งใจว่าจะปล่อย โชว์ความเป็น(ผม)เป็ดอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ปกติเราก็ไม่ค่อยปล่อยผมหรอกนะ ร้อนอ่ะ เลยไปขอให้เพื่อนอีกคน............ว่างป่ะ ถักเปียให้หน่อยดิ....... เค้าก็ถักให้.......สวยดีอ่ะ ถักแน่นด้วย ขอบคุณค่ะ ^^ พอขึ้นไปที่หอประชุม ที่เป็นสถานที่ในการจัดงาน "The Last Memory Party Number Six" ชื่องานประมาณนี้ล่ะ รู้สึกได้เลยว่า หนาวว่ะ ก็อย่างที่บอกแหละว่ามันเป็นชุดสายเดี่ยวอ่า ที่จริงมันก็มีผ้าคลุมไหล่แหละ (เราแบกมา) แต่พวกเพื่อนบอกว่า ไม่ใส่ดีกว่าใส่ เค้าบอกว่าไม่ใส่ดูดีกว่า ได้ ๆ ประกอบกับทําใจได้ที่ต้องโชว์ไหปลาร้า (เหอ เหอ) ไม่ใช้ผ้าคลุมไหล่ก็ด้ะ ๆ ........................... อ.สอนอังกฤษ Gerry (หรือที่เราเรียก ๆ กันว่า"ด๋อย") มีคนรุมขอถ่ายรูปด้วยเต็มเลย แล้วคู่เต้นเรําเราก็เอากะเค้าด้วย ให้เรากะมันไปถ่ายรูปคู่ด๋อย อ้ะ ๆ ไปก็ไป ยืนควงถ่ายรูปกะด๋อย ไปบอกไอ่นั้ง ให้มันอิจฉาเล่น  "ได้ควงด๋อยด้วยเว่ย" ............................. เจอไอ่ป้อ มันบอกประมาณว่า "(คนที่เคยใส่แว่น) ถ่ายรูปคู่กะโนบิตะอยู่นะ แล้วแกจะยอมได้ยังไง" (โห) ประมาณว่ามันจะดันเราให้ไปถ่ายรูปกะโนบิตะน่ะแหละ (อืม เราเข้าใจว่างี้นะ แกหมายถึงอย่างงี้ใช่มั้ยไอ่ป้อ) เอ่อ เราว่ามันบ้าไปหน่อยนะ คือ แล้วมันก็โจ่งแจ้งมากอ่า เจ้าของโนบิตะก็อยู่ตรงนั้นด้วยอ่ะนะ ช่างเหอะ มะเป็นไรหรอก ที่ไม่ได้ถ่ายรูปด้วย (ถ้าขอถ่ายตรงนั้น เราว่ามันก็บ้าเกินไปละ) เราว่าแค่.........อยู่ตรงนี้ ก็มีความสุขดีอยู่แล้วนะ.... .............................. พอเค้าเปิดฟลอร์ เพลงจังหวะบีกินขึ้นก่อนเลย เรากะไอ่สะก็ไปเต้นอ่ะ  ..ไอ่สะ คู่เต้นรําเราคนนึง.. ดีนะ คราวนี้มันไม่งี่เง่าเหมือนรอบก่อน ตอนจัดงานลีลาศของห้องน่ะ เราเต้นกะมัน สองสามเพลงมั้ง อีกเพลงนึงเต้นกะเบนนี่ (ไข่นุ้ย)  ................................ พอพักหลัง ๆ เราก็ไปนั่งกินของกินในงาน กับเพื่อนห้องเราอีกหลายคน แล้วก็ตั้งหลักแหล่งกันตรงนั้นแหละ 55 พอบีกินมาเมื่อไหร่ก็ไปอยู่ที่ฟลอร์ จบ"บีกิน" ก็"กิน"ต่อ ................................. เสียดายอ่า เราอยากเต้นกะคน ๆ นึง แต่ไม่ได้ไปเต้นด้วยอ่า.................i_i เค้าเป็นผู้ชายด้วย (เราผู้หญิงนี่) คุณเธอก็เอาแต่.....................ซะน่ะ อยากชวนนะ แต่ก็ไม่ได้ชวน เสียดายว่ะ ;" .................................  พอปิดงานลีลาศ ห้องม.6/4 ก็ล้อมวง บูมกัน "6/4 ศิษย์ประพิศ" น่ารักดี ^^ ................................. หลังจากจบงานแล้ว ก็มีทดสอบฟังจังหวะเพลง ช่วง 4-5 ข้อแรก รู้ได้เลยว่า ระดับเรานี่ก็สามัคคีกันดีเหมือนกัน เสียง"กระซิบ" คําตอบ "ดัง"ทั่วห้องประชุมเลย เอ่อ ต้องบอกว่ามันเป็นเสียงกระซิบนะ มันก็แค่................กระซิบกันแทบจะทุกคนเท่านั้นเอง อิอิอิ จน อ. บอกว่าถ้ายังดังอยู่อีก จะหักคะแนนทั้งระดับ เสียงเลยเงียบ ๆ ลงหน่อย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าการสื่อสารของพวกเรา มีอุปสรรคมาขวางหรอกนะ! อิอิอิ .................................. จบงานแล้ว แยกย้ายกันเปลี่ยนชุด และกลับบ้าน เราไปเปลี่ยนเสื้อในห้องนํ้า รู้สึกว่ามันคงเป็นเรื่องที่ลําบากถ้าเราต้องเปลี่ยนในห้องเหมือนตอนแรก ซึ่งเราก็คิดถูกแล้วที่ทําอย่างนั้น ................................. เปลี่ยนชุดแล้ว แต่ผมเราก็ยังคงเป็นเปียเหมือนเดิม เราไม่อยากแกะมันออกนี่ มันสวยอ่า แล้วถักไว้แค่แป๊บเดียวเอง ก็เลยจะออกจากร.ร.พร้อมผมเปีย เราถาม อ.ผู้ช่วย ตอนไปส่งโฮมรูม แกก็ไม่ว่าอะไร แกบอกว่าอนุญาตวันนึง ^^ ส่วน อ.หน้าประตูก็เหมือนจะไม่ได้มองเราด้วยซํ้า คุยกะเด็กอยู่น่ะ แต่ถึงแกจะโวยวายเรื่องผมเรา เราก็จะบอกว่า "ผู้ช่วยอนุญาตหนูค่ะ" .................................. เรื่องงง ๆ ก่อนออกจากร.ร. เรากําลังเดินอยู่ เดินนําหน้าเพื่อนเราอีก 3 คน แล้วเด็กวิทย์ห้อง 5 ซึ่งเค้า"ไม่เคยคุย"กะเราเลย อยู่ ๆ ก็หันมาบอกเราว่า "น่ารักจัง" แล้วเดินนําหน้าเราไปเลย เอ่อ เราก็งงอ่ะดิ เค้าพูดกับเราแน่ ๆ เพราะตรงนั้นมีแค่เรา เพื่อนเราเดินตามตามอีกไกล เราว่าเค้าคงหมายถึงเปียบนหัวเรามั้ง ...... แต่เค้าไม่เคยคุยกะเราเลยนะ แล้วอยู่ ๆ ก็มาชม งงนะเนี่ย?!! เราว่าเค้าคงทักคนผิดแหงเรย เค้าอาจจะคิดว่าเราเป็นเพื่อนห้อง 5 ของเค้า เลยพูดว่า "น่ารักจัง" แล้วก็กะเดินไปด้วยกัน (ก็เพื่อนกันนี่) แต่ปรากฎว่าเราไม่ใช่ห้อง 5 เลยรู้ว่าทักคนผิดเลยเดินนําไปเลย เราว่าเป็นไปได้อ่า ....... เพราะปกติ ถ้าเราเห็นใครน่ารัก (ไม่ว่าอะไรน่ารักก็ตาม) แล้วคน ๆ นั้นก็เป็นคนที่ไม่รู้จักกัน ก็คงไม่เดินไปบอกเจ้าตัวตรง ๆ หรอกใช่มั้ย อาจจะชื่นชมเงียบ ๆ ว่า เออ น่ารักดี ....... แต่เดินมาบอกเจ้าตัวตรง ๆ มันก็ดูแปลกอ่ะนะ ไม่ผิดอะไรหรอก มันก็แค่แปลกอ่ะ ....... PS. วันเดียวกัน ไปขอลายเซ็นพระพุทธเรื่องงานบูรณาการมา ทําหน้าเป็นเด็กวิชาการ เอาจริงเอาจัง ขาดแว่นอย่างเดียว แล้วไปพูดเรื่องเนื้อหาที่เราจะบูรณาการของเค้า ดีใจ ได้ลายเซ็นพระอาจารย์ด้วย เย้เย ภูมิใจเหมือนกัน อุอุ แต่ถ้าพระอาจารย์รู้ว่า คนที่พูดเรื่องงานบูรณาการคนนี้ คือคนที่พูดประโยคข้างล่างด้วยเสียงที่ค่อนข้างหงุดหงิดว่า "ถ้า (สระแอ มอม้า ไม้เอก งองู) ไม่เซ็น ก็ช่างหัว (สระแอ มอม้า ไม้เอก งองู)" ((หลังจากที่วางรายงานบูรณาการไว้บนโต๊ะพระอาจารย์มา 2 วัน แล้วไม่ได้ลายเซ็นมา ไม่มีคอมเม้นท์)) หนูต้องตกนรกมั้ยคะเนี่ย นินทาพระน่ะค่ะ พระอาจารย์คงไม่อยากให้ลายเซ็นหนูแน่ใช่มั้ยคะ พระอาจารย์ขา หนูขอโทษค่า ^^"" PS2. เย้ Free Loop เข้าชาร์ต Eazy 105.5 แล้ว!!!!!!! ดีใจ ๆ เพลงนี้เพราะมากนะ ไม่รู้คนอื่นคิดเหมือนกันป่าว เราชอบเสียงเปียโนน่ะ.. แค่นี้ล่ะ เป็นบล็อกที่ยาวยืดมาก ๆ เลย เม้นท์ให้เราด้วยน้าาา ขอบคุณค่ะ ^^ วันที่ 15/1/06 เที่ยงคืน สี่สิบเอ็ดนาที ที่เหลือ...แปะรูปเล่นอั๊บ      งาน งาน และงาน
 ความจริงก็พิมพ์บล็อกต่อจากอันเมื่อกี้แหละ (แล้วจะแยกทําไม................ไม่รู้เหมือนกัน ไม่มีเหตุผลอ่ะ) ตอนนี้เราอยู่ห้องคอมนะ ไว้พิมพ์อีกหน่อยแล้วจะออกระ วันพุธที่จะถึง ต้องส่งงานบูรณาการแหละ พรุ่งนี้ (วันอังคาร) ตอนเย็นคงต้องมานั่งปั่นโมเดล เพื่อให้ส่งทันวันพุธ (ในวันรุ่งขึ้น) เพราะว่ามันจะเอาไปโชว์แร้ว.......  หวังว่าคงเสร็จทันนะ.. รวมข่าว 10 ข่าว ของเหตุการณ์ปัจจุบัน แต่ให้เราเรียนเรื่อง สงครามโลกอีก แล้วต้องลง Power Point ล่วย ไม่รีบ ๆ แต่ดองไว้นานแล้ว ก็ยังไม่ทําซักที ใครจะหาข่าวล่ะวะเนี่ย หรือว่า....................... งานลีลาศ วันศุกร์ 13 วันดีมาก หุหุ ยังไม่รู้ว่าจะแต่งตัวเป็น "ตัว" อะไรดี ความจริงก็มีชุดราตรี (มันเรียกอย่างนี้ใช่มั้ย) ของพี่อยู่ตัว แต่เราว่า......มันคงไม่เข้ากับเราเท่าไหร่อ่า ชุดผู้หญิงออกปานนั้น (เอ๊ะ พูดอย่างกับเราเป็นทอม) อยากแต่งเป็นตัวอะไรซักตัว มากกว่าเป็นชุดราตรีอย่างงั้นอ่า (เรื่องมากเนาะเรา) ฮือ ยังเต้นแบบบีกินไม่ได้เรย วิธีเต้นมันลงหม้อไปหมดแร้วง่า.......ลืมไปแล้ว มีคนบอกว่าให้คู่เต้นรําของเราแต่งตัวเป็น "กอลลัม" เค้าว่าหน้ามันเหมือน แล้วให้เราแต่งตัวเป็นแหวน (ใช้ฮูลาฮูปน่ะ) ก็ใช้ได้นะ แต่เราจะหาฮูลาฮูปจากไหนล่ะเนี่ย อิอิอิ  ...... วันอังคารคับ...............10/11/06 วันนี้ไอ่ตี๋ (น้องเราไปเข้าค่ายแหละ ไม่มีไรหรอก บอกไปงั้นอ่ะ) อืม เมื่อวานวันจันทร์ ลองใส่ชุดราตรีของพี่แล้วแหละ ชุดสวยอ่ะ เราว่านะ (ชุดนะชุด) ใส่เข้ากับเราพอดีเรย (พี่เราช่างเป็นคนที่ตัวเล็กจิง ๆ ถึงใส่ชุดเดียวกับเราได้เนี่ย) แต่เราใส่แล้ว ไหโผล่อ่า........... ถึงจะใส่ชุดพี่ได้พอดี แต่เราก็ผอมเกินไปอ่า ไหถึงโผล่ มันดูไม่ดีเรย... โธ่ เราก็อยากอ้วนกว่านี้เหมือนกันล่ะนะ แต่มันก็ไม่เลย แต่ชุดสวยจิง ๆ อ่ะ พอตอนใส่ ก็นึก แล้วเราจะทํายังไงกับผมเราดีนะ อุอุ  เค้าบอกว่าวันพรุ่งนี้ส่งงานบูรณาการ แต่ข่าวล่าบอกมาว่าเลื่อนเป็นพุธหน้า ไม่รู้ว่าจิงรึเปล่า แต่เพื่อนเรามันก็แบกโมเดลมาแล้ว (ต้องใช้คําว่า "แบก" ล่ะนะ เพราะโมเดลมันหนักเกินกว่าจะใช้คําว่า "ถือ") เห็นทีคงต้องแบกกลับ (รึเปล่านะ) วันนี้ได้อ่านหนังสือที่อยากอ่านแร้ว เย้เย  "Daddy Long Legs" เล็งมันตั้งแต่มันอยู่ในร้านหนังสือแล้ว ปรากฏว่ามีเพื่อนคนนึงเล่นบัดดี้แล้วให้หนังสือเล่มนั้นล่ะ เราก็.........ถ้าอ่านเสร็จเมื่อไหร่ ขอยืมหน่อยนะ........ ความจริงขอยืมหนังสือเพื่อนอีกเล่ม "Mediator" ผีเจสซี่หล่อและน่ารักมาก ๆ อ่า  นี่กรูหลงรักผีในหนังสือไปแล้วหรอวะเนี่ย แต่มันก็น่ารักจิง ๆ นี่นา... ตอนนี้กําลังพยายามอ่านหนังสือวิทย์กายฯ อยู่ อ่านแล้วมานั่งลอกมันลงสมุด (เหมือนนร.ที่ถูกทําโทษเลย) แต่เราว่าถ้าเราแค่อ่านเฉย ๆ เราต้องจํามันไม่ได้แน่ ๆ เลยมาลอกมันลงไป เมื่อไหร่ชั้นจะอ่านจบนะ...  เมื่อวันก่อน เล่นเอ็ม เจอพี่คนนึงจบมช. ถามว่าอยากเข้าไร .....ก็มช.น่ะสิ..... เค้าบอกว่าถ้าติดที่นั่นจะพาไปเลี้ยง อุอุ ไอ้วรรณสู้ ๆ เพื่อก๋วยเตี๋ยว!! (ตะกละกินจิง ๆ กรู) แต่มันก็ไม่ผิดที่จะหาแรงจูงใจให้ตัวเองนี่นา....ถึงมันจะเป็นของกินก็เหอะ ชิมิ ๆ พีเอส :: เม้นท์ให้เค้าล่วย พีเอส 2:: To พี่บิ๊ก เราว่ามันแทบจะเป็นไปได้น้อยมากที่พี่จะเจอเราในเอ็มง่ะ (เราบอกได้เลยว่าคนที่ได้คุยกับเราในเอ็ม....มีบุญนะ เพราะนาน ๆ เราจะออนที แล้วเวลาเราออนก็ไม่ค่อยเจอใครทะหร่าย.. อุอุ) ดีใจที่พี่ชอบการ์ดนะคะ  พี่บิ๊ก พี่เมลไรอ่ะ แอดเราไว้ป่ะคะ? |
thE_Little_Uki
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] Friends Blog
Link |
