หวัดดีค่ะ

ก็เป็นอย่างที่หัวข้อเราบอกไว้แหละ

ใช่แร้ว.............ตอนนี้เราอยู่ บ.แม็คขอรับ



เป็นพีซี พนักงานขายของในห้างน่ะแหละ

แต่อยู่แมคแบบจัดรายการน่ะ

(คือพอหมดจัดรายการ
เราก็ต้องไปหาบ.อื่นที่จัดรายการอยู่)

อยากบอกว่านานมาก ๆ เลยกว่าจะมาได้มาเป็นเด็กจัดรายการที่แมคเนี่ย

ไม่ใช่เพราะว่าเค้าไม่รับ
หรือว่าเอกสารไม่ครบ
ความสูงไม่ผ่าน
อะไรทํานองนี้หรอกนะ

ด้วยความที่อยู่บ้านมาเป็นเวลานานแสนนานในช่วงปิดเทอม
ซึ่งมันน่าเบื่อมากมาย

เลยออกไปหางานทําข้างนอกอ่ะ

พอดีเจอนสพ. มันรับเด็กขายของในห้างพอดี

ก็เลยไปสมัคร (บ.จัดหางานนั่นมันก็อยู่ลาดพร้าว
แล้วมันก็ห่างจากบ้านเรามาก ๆ ด้วย เ
สียค่ารถไปบานเรย
เทียวไปเทียวมาจนแม่เราชักหงุดหงิดอ่ะ)

พอมันติดต่ออะไรให้เราเรียบร้อยแล้ว เราก็ได้ไปทํางาน

(ซึ่งก่อนที่จะได้ไปทํางาน เราต้องผ่านการอบรมจากเซ็นทรัล (อบรมที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้า)ก่อน
เราถึงจะทํางานในเซ็นทรัลได้
คือเราจะลงทํางานที่เซ็นทรัลไง มันใกล้บ้านง่ะ)

แก เราวาดฝันไว้ว่าเราจะได้ขายของอยู่ในร้าน
ในร้านนะ!!

แล้วแบบเดินดูของในร้านได้!!! ประจําในแบรนด์ดัง ๆ

และอยู่ขายของ เดินแช่แอร์อย่างมีความสุข


แต่พอมาพบกับความจริง

อยากบอกว่ามันโหดร้ายสําหรับเรามาก ๆ เลย

ความเป็นจิงอันโหดร้ายของเราคือการเฝ้ากระบะ 4 อัน

แถมเสื้อและกางเกงเหล่านั้นก็เป็นของผู้ชายทั้งหมด
(ไม่มีอะไรดูเป็นอาหารตาเร้ยยยย มันน่าเศร้ามากนะ)

แถม(อีกที) มันเป็นยี่ห้อที่พนันได้เลยว่าไม่มีใครเคยรู้จักมาก่อน "Average" อ่ะ รู้จักกันมั้ยล่ะ!!!)

แล้วอีกอย่าง เราทํางานวันแรกก็มีคนมาทํางานแทนเราแล้ว แบบว่า......นั่นมาก เข้าใจใช่มะ

(เค้ารู้ว่าเราอยู่ได้แค่ชั่วคราว เลยหาคนที่อยู่ประจําได้
แต่มาแทนเราทั้งที่ยังทํางานกับมันอยู่นี่
ให้กําลังใจมากเรย ชิ)


ก็ทนเฝ้าสี่กระบะ กับคนเฝ้า 2 คน อยู่ประมาณ 3 วัน

จนกระทั่งมีเพื่อนคนนึง มาบอกว่าที่แมคจะจัดรายการแล้ว

แกจะไปอยู่มั้ย?

เราก็ไปถามพี่ที่แมค แล้วก็ไปจัดรายการเลยในวันรุ่งขึ้น..


รู้สึกดีกว่าเดิมเยอะเรยแหละ

ถึงชั้นที่เราอยู่ ชั้นสามอ่ะมันเป็นแผนกแต่งกายชาย

แต่แมคก็มีขายเสื้อยืดผู้หญิง แล้วก็ยีนส์ด้วย

(เสื้อสวยมากเลย แต่ถึงจะลดแล้ว มันก็ยังแพงสําหรับกระเป๋าเราอยู่ดี 55)

หน้าที่ของเราก็พวก

พอลูกค้าแตะสินค้า ก็พูดเลยว่าสินค้าที่จับน่ะกี่บาท

(เพราะราคาไม่ตรงกะป้าย ป้ายจะแพงกว่ามาก ๆ
เด๋วเห็นราคาป้ายแร้วตกใจ ไม่กล้าซื้อ อิอิ)


หาไซส์เสื้อให้ลูกค้า


ตอบคําถามเช่น ลองได้มั้ยคะ มีลายอื่นแต่สีนี้มั้ย ห้องลองอยู่ไหน ห้องนําอยู่ไหน บัตรเครดิตใช่ได้ใช้มั้ย รับบัตรแลกของขวัญมั้ยเป็นต้น


เดินสายไปจ่ายตังค์ให้ลูกค้าที่แคชเชียร์

ยื่นบาร์โค้ดให้เจ๊แกยิง

เอาของใส่ถุง แล้วเดินส่งให้ลูกค้า

ยื่นเงินทอนหรือสลิป

ไหว้หนึ่งที แล้วพูดว่า "โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ"

หรือคําพูดอื่น ๆ ตามความสร้างสรรค์และโอกาส เป็นต้น


อิอิอิ