ขอให้ความรักเป็นแรงจูงใจแต่ประการเดียวในการทำทุกสิ่ง...
Group Blog
 
All blogs
 
วิญญาณพยาบาท

หลังจากเรื่องผีลุงแม้นผ่านพ้นไปแล้ว...

แต่ชาวบ้านหนองตาไก้ ก็ยังมีสิ่งที่มาคอยรบกวนอยู่ ไม่ใช่กับทุกคนหรอกที่จะมีโอกาสได้พบเห็นในสิ่งที่ไม่อาจจะนำไปคุยโม้โอ้อวดกับใครได้ และไม่มีใครอยากจะโชคสยองอย่างนี้

พี่สวย... คนสวยประจำบ้านหนองตาไก้ ผู้เป็นที่หมายปองของชายหนุ่มและไม่หนุ่มทั้งหลาย ทั้งในหมู่บ้านและเขตใกล้เคียง

คนสวยย่อมช่างเลือก แต่คนช่างเลือกก็ใช่ว่าจะได้ของดีเสมอไป อาจจะเป็นเหลือเลือกของคนอื่นก็ได้ แต่ไม่ว่าจะยังไง พี่สวยของเราก็ได้ร่วมหอลงโลงกับน้าชาติ

น้าชาติ... เป็นคนที่น่าเกรงขาม (หรือจะเรียกว่าน่ากลัวก็ได้) ตัวดำทะมึน สูงใหญ่ หน้าตาเหมือนกับว่าชาตินี้แกจะไม่ยอมให้อภัยใครทั้งนั้น

ลูกเล็กเด็กแดงทั้งหลาย ที่กำลังร้องไห้กระจองอแง แค่เอ่ยชื่อน้าชาติขึ้นขู่ กำลังแหกปากก็จำเป็นต้องอ้าปากค้าง เสียงหดหายกลับเข้าลำคอ เงียบฉี่ทันที

ไม่รู้น้าชาติทำเสน่ห์ยาแฝด หรือใช้น้ำมันพรายถึงได้สามารถแย่งชิงขวัญใจชาวประชาอย่างพี่สวยไปครอบครองได้...

น้าชาติกับพี่สวยแต่งงานอยู่กินกันได้ไม่นาน ลุงสมพ่อของน้าชาติก็จำเป็นจะต้องเดินทางเข้าป่าล่าสัตว์โดยจะต้องเอาน้าชาติคนเก่งของเราไปด้วย

แต่เนื่องจากคู่สมรสยังเป็นข้าวใหม่ปลามันอยู่ ทั้งสองจึงอาลัย อาวรณ์ ร่ำลาแล้วร่ำลาเล่า...

ถึงแม้น้าชาติจะหน้ากลัว แต่น้าชาติก็ไม่เคยทำให้บุพการีต้องเสียใจ คำสั่งพ่อ-แม่คืออาญาสิทธิ์ สั่งให้ไปก็ต้องไป สั่งให้อยู่ก็ต้องอยู่

เมื่อถึงเวลาต้องออกเดินทาง น้าชาติพร้อมด้วยลุงสมก็เดินทางเข้าป่าล่าสัตว์ ที่มีออเดอร์มาจากเมืองกรุง

ผ่านวันเป็นคืน ผ่านคืนเป็นเดือน วี่แววของน้าชาติและลุงสมผู้พ่อก็เงียบหายไป

พี่สวย... นางเอกของเรารอแล้วรอเล่า แต่ก็ไร้เงาน้าชาติ สามีสุดที่รัก ซึ่งน้าชาติหารู้ไม่ว่าภรรยาของตนกำลังตั้งครรภ์

พี่สวยทนเฝ้าเรือนหออยู่ไม่นาน ก็ถูกแม่บังคับให้แต่งงานซ้ำสองกับหนุ่มต่างถิ่นที่มีฐานะร่ำรวย เจ้าหนุ่มไม่สนใจว่าพี่สวยจะเคยมีสามีแล้วหรือไม่ ขอแค่ได้ครอบครองเท่านั้นเป็นพอ

...จะเป็นเพราะทนว้าเหว่ไม่ไหว หรือขัดใจแม่ไม่ได้ก็ไม่รู้ แต่พี่สวยก็ตกลงแต่งงานใหม่อีกครั้งหนึ่ง เพื่อที่ลูกที่จะคลอดออกมาจะได้ไม่เป็นเด็กมีปัญหา

หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน พี่สวยก็คลอดลูกชายหน้าตาน่าเอ็นดู (โชคของเด็กที่หน้าเหมือนแม่) ผิวพรรณผุดผ่อง สร้างความชื่นชมยินดีให้กับพ่อเลี้ยงคนใหม่เป็นอย่างมาก

เมื่อคลอดบุตรแล้ว คนสมัยก่อนก็ต้องมีการอยู่ไฟ (สมัยนี้ในชนบทก็มีการอยู่ไฟเหมือนกัน) ที่อยู่ไฟของพี่สวยอยู่นอกชานบ้าน มุงด้วยหลังคาจากและฝาไม้ไผ่สานเป็นตา ๆ พอมีรูให้แสงส่องเข้ามาได้บ้างในตอนกลางวัน แต่ไม่มีหน้าต่าง

การอยู่ไฟจะต้องอยู่ทั้งกลางวันและกลางคืน (สำหรับของพี่สวยนะ แต่กับคนอื่นไม่รู้)

แรก ๆ สามีก็มานอนเฝ้าอยู่ แต่หลัง ๆ ก็ทนไม่ไหวเพราะมันนอนไม่สบายและก็ร้อนไฟ จึงย้ายเข้าไปนอนในห้อง

คืนนั้นเป็นเวลาประมาณเที่ยงคืน พี่สวยเล่าว่า รู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำ จึงค่อย ๆ ลุกขึ้นจากแคร่ ขณะนั้นมีเสียงเหมือนกับมีอะไรวิ่งผ่านถนน (บ้านพี่สวยอยู่ติดถนนในหมู่บ้าน)

เป็นเสียงวิ่งเหมือนกับสัตว์สี่เท้าขนาดใหญ่ ตอนแรกพี่สวยก็ไม่รู้สึกเอะใจอะไร เดินไปเข้าห้องน้ำตามปกติ แต่ตอนกลับจากเข้าห้องน้ำ เสียงวิ่งก็ยังดังอยู่ เหมือนกับมันวิ่งวนอยู่หน้าบ้านพี่สวยเท่านั้น

พี่สวยจึงเดินไปแอบดูตามช่องที่มันเป็นรูให้แสงส่องได้...

ภาพที่เห็นทำให้พี่สวยแทบช๊อค พี่สวยเห็นม้าสีดำขนาดใหญ่กำลังวิ่งไปวิ่งมาจนฝุ่นตลบ ถ้ามันเป็นม้าธรรมดาก็คงจะไม่ช๊อค แต่นี่ม้าตัวนั้นมันมีหัวเป็นคน เท่านั้นยังไม่พอ หัว ๆ นั้นยังเป็นใบหน้าของน้าชาติ สามีสุดที่รัก

เหมือนกับว่ามันจะรู้ว่าพี่สวยมองอยู่ มันมองตอบกลับมาด้วยนัยน์ตาสีแดงกล่ำ พี่สวยทรุดนั่งลงบนพื้นพร่ำสวดภาวนาขอให้มันเป็นความฝัน...

แต่ดูเหมือนคำภาวนาจะไม่ได้ผล เพราะเสียงวิ่งยังดังอยู่และดูเหมือนจะมุ่งมาทางที่เป็นประตูบ้านของพี่สวย ด้วยความกลัวพี่สวยจึงร้องกรี๊ดลั่นแล้วสลบไปทันที

รุ่งเช้า... พี่เอก สามีใหม่ของพี่สวยไปนิมนต์พระครูสุธีให้ช่วยมารดน้ำมนต์ เรียกขวัญให้พี่สวย

แต่อาการของพี่สวยก็ยังไม่ดีขึ้น ยังคงนอนซมและเพ้อแต่ว่า ฉันขอโทษ... ฉันขอโทษ อยู่อย่างนั้น

แล้ววันหนึ่งพี่เอกก็เห็นกับตาของตนเองเมื่อวิญญาณน้าชาติมาปรากฏตัวให้เห็น ในสภาพที่ตัวเป็นม้าและหัวเป็นคนนั่นแหละ

น้าชาติจะทวงพี่สวยคืน... น้าชาติจะเอาพี่สวยไปอยู่ด้วย โดยไม่สนใจว่าจะอยู่คนละภพ คนละภูมิหรือไม่ก็ตาม พี่เอกพยายามพร่ำขอร้องให้น้าชาติเห็นแก่เด็กตาดำ ๆ ที่พึ่งลืมตาออกมาดูโลก แต่น้าชาติก็หาสนใจไม่

พี่สวยสิ้นใจในเช้าวันรุ่งขึ้น ในสภาพนอนแน่นิ่งไปเฉย ๆ พี่เอกเสียใจมาก แต่ก็พยายามเลี้ยงดูเจ้าตัวเล็กต่อไป

**หวังว่าพี่สวยกับน้าชาติคงมีความสุขด้วยกันนะ**





Create Date : 26 กรกฎาคม 2549
Last Update : 26 กรกฎาคม 2549 17:32:52 น. 8 comments
Counter : 550 Pageviews.

 
สวัสดีค่ะ ทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชม Blog ของเรา

สำหรับเพื่อนใหม่และเพื่อนเก่าที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนผูกสัมพันธ์หรือลงแล้วอยากลงอีก...

เราได้ทำสมุดลงทะเบียนใหม่ อยากให้เพื่อน ๆ ไปเยี่ยมชมหน่อยนะคะ

ขอบคุณม๊าก มากค่ะ




โดย: Thanvarath วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:17:49:11 น.  

 
อืม
สงสารลูกนะครับ
แบบนี้


โดย: เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:21:31:31 น.  

 
สนุกดีครับ คุณเขียนดีมาก


โดย: basbas วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:23:39:36 น.  

 
แย่จัง วิญญาณไม่มีความคิด..


โดย: สุภาฯ IP: 210.246.72.15 วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:1:23:45 น.  

 
ขอบคุณ

คุณเมฆครึ่งฟ้าและคุณบาสที่อุตส่าห์แวะมานะคะ

ขอบคุณคุณสุภาฯ เช่นกันค่ะ (ดีใจมากที่อาจารย์แวะมาเยี่ยม นึกว่าลืมลูกศิษย์คนนี้แล้วซะอีก)



โดย: Thanvarath วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:9:17:24 น.  

 
อ่า....มาอ่านเรื่องประหลาดของปิศาจน้าชาติ สงสารเด็กน้อยเน๊อะ....


โดย: bite25 วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:31:43 น.  

 
ผมมารับคุณธัญว์ไปกินไก่ที่บ้านผมคร้าบบบ...


โดย: basbas วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:15:29:08 น.  

 
ไบ๊ท์สงสารแต่เด็กน้อยเหรอ คนเขียนไม่สงสารหรือไง (น้อยใจเหมือนกันนะ)

คุณบาส! ธัญพร้อมแล้วนะคะไปกันรึยัง (อยากกินไก่แล้วนะเนี่ย)



โดย: Thanvarath วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:15:43:08 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ฉันจะจำเธอเป็นครั้งสุดท้าย
Location :
หนองคาย Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ใช้ชีวิตให้มีความสุขกับทุก ๆ วัน

Friends' blogs
[Add ฉันจะจำเธอเป็นครั้งสุดท้าย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.