Bloggang.com : thanonvee - ไม่ใช่อย่างที่คิด

Bloggang.com : weblog for you and your gang

THANON VEE (ถนนวี)

thanonvee

Location :
Paris France

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Group Blog

All Blogs

Friends' blogs

[Add thanonvee's blog to your web]

Links

BlogGang.com

ไม่ใช่อย่างที่คิด

ไม่ใช่เลย.... ผมไม่เข้มแข็งเลย.....

จะสามปีเต็มแล้ว ที่มาใช้ชีวิตในเมืองน้ำหอมแห่งนี้ แต่เชื่อมั้ยว่า

ผมไม่เคยเล่า หรือ เขียนเรื่องต่างๆที่ได้พบเจอที่นี่ให้ใครได้รับรู้สักเท่าไร

นี่น่าจะเป็นครั้งแรกนะที่เขียนเรื่องตัวเอง หมายถึงเรื่องชีวิตประจำวันทั่วๆไป

เรื่องที่กำลังจะเล่านี้ จริงๆก็เป็นสิ่งที่เราพบเจอได้ทุกที่ ทุกประเทศในโลก

แต่ไม่ว่าจะเจอที่ไหน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเหตุการนี้ บอกได้คำเดียวว่า..เห้อ

ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่า ประเทศที่เรียกตัวเองว่าพัฒนาแล้ว หรือประเทศร่ำรวย

ระดับฝรั่งเศสจะยังมีบรรดา ขอทาน คนเร่ร่อน คนข้างถนน เกลื่อนเมืองไปหมดเลย

ผมเชื่อเช่นกันว่า ทั้งอังกฤษ อเมริกา หรือ ญี่ปุ่น กลุ่มคนเหล่านี้ก็มีมากเช่นกัน

โดยเฉพาะญี่ปุ่น(ขอนอกเรื่องนิดนึง)ทราบมาว่ารัฐมีการปกปิดข้อมูลด้านคนเร่ร่อน หรือ«homeless»มาก

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ งานวิจัย-หรือการศึกษาด้าน «homeless» ของรัฐบาลญี่ปุ่นมีครั้งแรกเมื่อปี2003 นี่เอง

วกกลับมาเรื่องของผมดีกว่านะ..

ทุกครั้งที่ผมเจอกับคนขอทาน คนเร่ร่อนที่ขอเศษเงินทั่วๆไป ทั้งที่ไทยหรือที่ฝรั่งเศส

ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นคือ สงสาร เห็นใจ มันรู้สึกใจหวิวๆยังงัยบอกไม่ถูก

โดยเฉพาะที่ฝรั่งเศส เพราะกลุ่มคนเหล่านนี้จะมีมาหลายรูปแบบมาก

เช่นกลุ่มที่นั่งตามข้างถนนกับสุนัขของพวกเขา
ขาดไม่ได้แน่นอนแก้วหรือภาชนะไว้รอรับเศษเงิน

พวกนี้จะไม่ได้เรียกร้องหรือวุ่นวายกับคนที่เดินผ่านไปผ่านมามากนัก

ความรู้สึกสงสารที่มีกับคนกลุ่มนี้ก็มีนะ แต่ไม่มาก เพราะดูๆแล้วจะเข้าข่ายน่ากลัวมากกว่า

โดยเฉพาะสุนัขที่ตัวใหญ่ ที่สำคัญมันหลายตัวตัวด้วย

ประเภทต่อมาก็ เด็กวัยรุ่น กลุ่มนี้จะมาประมาณแจกเอกสาร หรือภาพวาด

ที่พวกเขาวาดเอง เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเดือดร้อน หรือน่าสงสารยังงัย

พอเราอ่านเส็จเขาก็ขอบริจาค จะเจอคนกลุ่มนี้บ่อยมากบนรถราง(รถ Tram)

พูดถึงความน่าสงสารก็น่าสงสารนะ อยากรู้จริงๆเขาใส่คอนแท็คเลนส์ อะไร

ทำไมแววตาเค้าถึงได้ดูเศร้าขนาดนั้น เศร้าจริงๆให้ตายดิ....

กลุ่มสุดท้ายทีเจอ ก็ส่วนใหญ่ เอ่อ เกือบทุกคนเลยดีกว่าเป็นผู้หญิง

กลุ่มนี้เราจะเจอในสองสถาณการณ์ คือ นั่งถือป้ายอยู่ตามทางเดิน

โดยป้ายจะมีข้อความประมาณว่า มีลูกสามคน สามีตาย ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว

กระเป๋าเงินหาย ฯลฯ และปิดท้ายด้วยประโยคคลาสสิค “โปรดบริจาคเศษเงินด้วยเถอะ”

อีกสถานการณ์ เค้าเดินเข้ามาขอเราดื้อๆเลย

เค้าจะขอเงินเราด้วยคำพูด และแววตาที่ต้องยอมรับว่าน่าสงสารจริงๆ

กลุ่มสุดท้ายนี้ก็น่าสงสารครับ โดยเฉพาะ บางคนนี้มีน้ำตาด้วย

โหไม่อยากจะเชื่อเลยสะเทือนใจมากๆ....

ถามว่าเห็นอย่างนั้นและให้เงินเค้าหรือเปล่า ?ช่วงแรกๆผมก็ให้นะ

ไม่รู้ว่าที่มาที่ไปมันเป็นอย่างไร เราจะถูกหลอกหรือไม่ผมก็ให้

ถือว่าเป็นการทำบุญ เชื่อในหลักธรรมฯครับ ถ้าเราให้แล้วสบายใจเราก็ได้บุญ

แต่เรื่องของเรื่องก็คือหลังๆมาเราจำหน้าได้ครับ

หลายคนอยู่ที่เดิมนั่งที่เดิม ผมเดินผ่านมาเป็นปีๆคุณท่านทั้งหลายก็จะมีหน้าเดิมๆ

แน่นอนครับย่านเดิมด้วย มานั่งลองคิดดู เอ๊ะถ้าอย่างงี้ แม้ว่าเขาเดือดร้อนจริง

แต่ผมเป็นใครอ่ะ เศษฐีก็ไม่ จะต้องให้เงินเค้าไปตลอดชีวิตเลยเหรอ? ....

มีครั้งหนึ่งเจอพวกเค้าทะเลาะกัน จับใจความได้ว่า“มาทำไมแถวนี้ ไปขอที่อื่นสิ แถวนี้ที่ของฉั้นนะ ไป...”

โห ฟังแล้วรู้สึกว่า นี่มันทำกันเป็นอาชีพ มีการแบ่งโซนกันเลยเหรอ

ถ้าเกิดผมเผลอไปให้เงินเค้าผิดพื้นที่ขึ้นมา จะได้ลงหน้าหนึ่งมั้ยเนี่ย???

แต่อย่างที่บอกครับ ผม ไม่รู้เป็นงัย เจอแบบนี้ทีไร ใจมันได้อ่อนทุกทีไป

ความคิดที่เข้ามาในหัวก็น่าสงสารจัง ทำไมดูเขาเศร้าและทรมานขนาดนั้นนะ

ทำไมชะตาชีวิตพวกเขาถึงต้องมาเป็นแบบนี้

แม้ว่าเค้าจะเดือดร้อนแค่สองจากที่เค้าบอกเราว่าสิบ

แต่ถ้าเลือกได้เค้าอยากจะเป็นอย่างนี้จริงเหรอ....

ทุกครั้งที่เจอ ทุกครั้งที่เห็น อดไม่ได้จริงๆที่จะสงสาร

สิ่งที่ผมทรมานใจมากที่สุดและลำบากใจมาก ก็ตรงที่เรามันไม่ใช่คนร่ำคนรวย

หรือคนจำพวกมีความเป็นอยู่แบบพอเพียงขับรถคันละหลายล้านแค่2-3คัน

มีเครื่องประดับไม่กี่ชิ้นราคาก็แค่ซื้อที่ดินชาวบ้านได้เป็นอำเภอๆ ไว้ใส่ในยามจำเป็นเท่านั้น(นอกเรื่องอีกแล้ว)

เราก็แค่คนเดินดินธรรมดาๆ จะให้ไปช่วยเค้าบ่อยก็กะไรอยู่

เลยตัดสินว่าจะไม่ให้แล้วนะ จะแกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ ไม่มองหน้า ไม่สบตาฯลฯ แล้วเดินผ่านคนพวกนี้ไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

แต่เชื่อมั้ยครับว่า ในแววตาและสีหน้าที่เย็นชา ท่าทางที่ไม่สนใจ ของผมที่มีต่อคนเร่ร่อน คนขอทาน และคนข้างถนนพวกนี้นั้น จริงๆแล้วมันแฝงไว้ด้วยความหดหู่ใจและความสงสาร

อย่างที่บอก ใจมันยังสั่นหวิวๆความสะเทือนใจที่เกิดขึ้น มันไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย

ไม่เลยครับ ไม่ใช่เลย ผมไม่เข้มแข็งเลย ไม่เลยจริงๆ

สิ่งที่คนมองว่าผมเย็นชาและไม่สนใจคนขอทานพวกนี้

ข้างในแล้วมันตรงกันข้ามครับ

คนเดินถนน

19.11.2016 : ย้ายหมวดหมู่ ไม่ได้แก้เนื้อหา

Create Date : 06 พฤษภาคม 2550

Last Update : 19 พฤศจิกายน 2559 7:28:30 น.

3 comments

Counter : 173 Pageviews.

ไม่ว่าที่ไหนก็เหมือนกันค่ะ

ที่เจริญก็ย่อมมีความเสื่อมโทรมแฝงอยู่ทุกที่

อิ อิ แวะมาทักทายวันหยุด(ของเรา)ค่ะ

โดย: เพียงแค่เหงา

วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:45:34 น.

อย่างนี้ ต้องลองไปดู อิอิ .... ให้ตามกำลัง นะ ให้ได้ก็ให้ ใหม่ได้ก็ไม่เป็นไร เราเชื่อว่าคนข้างบนเค้ารับรู้ได้

โดย: ออนลี้

วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:26:48 น.

ก็จริง อือนะ

โดย: เทพบุตรนิรนาม

วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:04:10 น.