Bloggang.com : หญิงจ๊ะ - ความพอเพียง

วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุด : Today is the best day.

Group Blog

All Blogs

ความพอเพียง

นักศึกษากับชีวิตที่พอเพียง

“มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท อย่าให้ขาด สิ่งของ ต้องประสงค์
มีน้อย ใช้น้อย ค่อยบรรจง อย่าจ่ายลง ให้มาก จะยากนาน”
ความรู้จักพอเพียงนั้น เป็นสมบัติส่วนตัวอันล้ำค่าในจิตใจของมนุษย์แต่ละคน เปรียบเสมือนรากแก้วของต้นไม้ที่ยิ่งนานวันยิ่งแข็งแรงทนทาน กิ่งก้านจะผลิดอกออกผล งอกงามอย่างสมบูรณ์ก็ด้วยพลังของราก แท้จริงแล้วรากนั้นหยั่งลึกและอยู่ใต้จิตสำนึกของเรา ยิ่งรากไม้แข็งแรงฉันใด ความมั่นคง ยั่งยืนในชีวิตซึ่งมาจากความรู้จักพอเพียง ก็ยากที่จะหาสิ่งใดมาทำลายลงได้
การได้มาใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยทำให้ฉันรู้สึกตัวว่าเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกขั้น จากเด็กที่อยู่ในอ้อมอกพ่อแม่ตลอดเวลา ก็ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง ใช้จ่ายเอง ศึกษาเอง ตัดสินใจสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเองและเรียนรู้ที่จะรู้จักคบเพื่อน แต่ละวันแต่ละเดือนนอกจากเวลาเรียนแล้ว ก็คือส่วนว่างๆ ในชีวิต ซึ่งฉันคิดจะเติมเต็มด้วยอะไรหลายๆ อย่าง ประการแรก ฉันอยากหาเงินใช้เอง แม้ว่าแม่ไม่เต็มใจ และถ้าพ่อรู้ก็คงไม่ชอบมากๆ แต่ฉันก็พยายามหางานพิเศษที่เหมาะสมทำเสมอ ในหอสมุดเป็นแหล่งงานที่ดีที่สุดเพราะมีมหกรรมต่างๆ บ่อยมาก ทำงานสนุก ได้ความรู้ และปลอดภัย
นักศึกษาหลายคนสนใจที่จะหางานพิเศษทำ เพราะเหตุผลต่างๆ กัน บ้างต้องการแบ่งเบาภาระให้ครอบครัว บ้างต้องการหาประสบการณ์ และบ้างก็ต้องการความสนุกสนานเฮฮา ทุกๆ เหตุผลย่อมได้ผลตอบแทนที่ตนควรจะได้รับ อย่างไรก็ตามในวิถีแห่งความพอเพียง เราต้องรำลึกเสมอว่า เราเป็นนักศึกษาและมาศึกษาเล่าเรียน เวลาว่างก็ควรจะศึกษาหาความรู้นอกห้องเรียน ไม่ควรจะไปหมกมุ่นและหัวหมุนอยู่แต่กับงานเพื่อหาเงิน จนลืมหน้าที่หลักไป ที่สำคัญคือ ต้องรู้จักแบ่งเวลาให้เป็น เรียนเป็นเรียน งานพิเศษเป็นงานพิเศษ พักผ่อนเป็นพักผ่อน หลับเป็นหลับ อย่าเอามาปนกัน ไม่เช่นนั้น ชีวิตยุ่งเหยิงแน่ ยิ่งถ้าไปหลับเอาในห้องเรียน เกรดออกมาคงเจ็บใจตัวเองไม่เบา
ฉันได้เรียนรู้แล้วว่า การหาเงินใช้เองมันยากและน่าภูมิใจมากแค่ไหน กว่าจะได้มาแต่ละบาทลำบากอย่างที่เคยได้ยินกันบ่อยๆ ฉันจึงเอาบทเรียนมาสร้างเป็นแบบฝึกหัด นั่นก็คือ ทำบัญชีรายรับรายจ่ายประจำวัน กินอะไรไป ซื้ออะไรไปก็เอามาเขียนบันทึกไว้ ทำให้รู้ได้ว่า แต่ละวันแต่ละสัปดาห์แต่ละเดือน สิ้นเปลืองกับค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง สิ่งนี้ทำให้ฉันตระหนักในการใช้เงินมากขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างต้องคุ้มค่าที่สุด คิดก่อนตัดสินใจซื้อ แม้แต่อาหารที่กินต้องมีประโยชน์เสมอด้วย
การคบเพื่อนเป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะเพื่อนอาจจะชักนำเราไปสู่บางสิ่งบางอย่างโดยไม่ได้ตั้งใจ ถ้าสิ่งนั้นดีก็น่ายินดี แต่ถ้าสิ่งนั้นไม่ดีกว่าจะรู้ตัวอาจจะสาย เช่น มีเพื่อนกิน ชอบกินชอบเที่ยวการที่จะให้เพื่อนยอมรับก็ต้อง ไปไหนไปกัน ถ้ามีเพื่อน สุรุ่ยสุร่าย ฟุ่มเฟือย ใช้จ่ายอย่างไม่คิดเราก็อาจจะติดนิสัยนี้มาได้ พอจะซื้อจะกินอะไรก็ควักจ่าย ไม่เหลือเผื่อไว้วันพรุ่งนี้ มะรืนนี้ หรือเดือนหน้า อาการแบบนี้น่ากลัวมาก เพราะใช้ชีวิตอย่างประมาทวันนี้สุขสุดชีวิต วันหน้าจนสุดชีวี อย่างไรก็ตามใครก็ไม่อาจจะชักจูงเราได้หากจิตใจเรามั่นคงแข็งแรง มีภูมิต้านทานที่ดี นั่นก็คือ ความรู้จักพอเพียง ซึ่งจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องยึดมั่นถือมั่นในจิตใจ เพราะจะช่วยให้เราได้ฉุดคิด ก่อนจะควักเงินซื้ออะไรสักอย่าง ก่อนจะตกลงปลงใจไปเที่ยวกับเพื่อนฝูงหรือไปดูหนังที่ไหนสักแห่ง และก่อนจะเสียเวลาไปกับอะไรอะไรก็ตามแต่ ใคร่ครวญว่าคุ้มค่ากับที่เราต้องเอาเวลาอ่านหนังสือไปแลกไหม ความสุขไม่ได้อยู่กับหนังสักเรื่อง กระเป๋าสวยๆ สักใบ วัตถุหรือสิ่งของใดๆ เพราะความสุขอยู่ในใจของเรา
“ทำยังไงได้ก็ไม่ได้เกิดมาบนกองทอง พ่อแม่พี่น้องทุกคนก็ประชาชนเดินดิน”
ฉันโชคดีมากที่ได้เกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลาง พ่อแม่พี่น้องทุกคน ร่างกายสมบูรณ์ สติปัญญาก็ปกติดี พ่อแม่ฉันแม้จะเรียนไม่สูงก็รักการอ่าน และชอบขวนขวายหาความรู้ต่างๆ ด้วยตนเอง เป็นทั้งครู ทั้งเพื่อน และพี่ เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ ให้ความสุขและปกป้องลูกทุกคนเสมอ พยายามสอนเราทุกเรื่อง ที่สำคัญสอนฉันให้รู้จักประหยัดมัธยัสถ์ นั่นก็คือ ใช้จ่ายอย่างรู้จักความพอดี พอประมาณ สนุกอะไรก็รู้จักความพอดี พอควร พ่อกับแม่ดีกับฉันมาก ท่านทำหน้าที่ของท่านมิได้บกพร่อง ให้ความอบอุ่นกับลูกทุกคนเท่าเทียมกัน ด้วยความรักและเกรงใจ ฉันจึงไม่อาจจะทำให้พ่อกับแม่เสียใจได้เลย ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของฉันส่วนมากจึงไม่มีอะไรพิเศษไปกว่า การไปหาความสุขในห้องสมุด แน่นอนว่า ห้องสมุดเหมือนกับโลกกว้างที่ฉันจะอ่านอะไรก็ได้ ไปเยี่ยมชมได้ทุกประเทศ หนังสือเรียน ปริญญาตรี เล่มละเป็นร้อยเป็นพัน ไม่ต้องซื้อก็ยังได้ ข่าวหนังสือพิมพ์มีให้อ่าน นิตยสารใหม่แค่ไหนก็มี นิยายแต่ละเล่มก็ฟรี ความสุขเหล่านี้เป็นสิทธิ์ของนักศึกษาทุกคนและทุกๆ เย็นก็เป็นเรื่องปกติที่ฉันเดินออกจากห้องสมุดพร้อมกับรอยยิ้มแห่งความสบายใจ เพราะนี่คือความสุขของฉัน ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน ตัวฉันเองก็ได้ความรู้ด้วย...การอยู่ในกฎในขอบเขตเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้ในการปฏิบัติตน แม้ว่าจินตนาการของเราจะล้ำเลิศไปถึงดาวเสาร์แล้วก็ตาม ต้องไม่ลืมว่าเราเป็นใคร ยืนตรงไหน ในฐานะอะไร มหาวิทยาลัยมีกฎมีระเบียบที่เราจะต้องปฏิบัติตาม ยากตรงไหนที่จะแต่งกายเรียบร้อย เปลืองแค่ไหนที่จะซื้อรองเท้าผ้าใบสักคู่แทนที่จะเป็นรองเท้าส้นสูงแสนสวย จำเป็นด้วยหรือที่จะต้องแต่งหน้าไปเรียน ก็เราเพิ่งสิบเก้า ยี่สิบกันเอง จะรีบแต่งรีบสวยไปทำไม ที่สำคัญ ไม่เข้าใจเลยว่าการไม่มีแฟนทำให้เพื่อนๆ หนาวหัวใจมากจนต้องพร่ำเพ้อแต่ที่จะหาคนรักอยู่ตลอดเวลา หรือจำไม่ได้กันว่าหน้าที่นักศึกษาจะต้องหมั่นศึกษาหาความรู้เสมอ เที่ยวผับเที่ยวบาร์ เดินซื้อของจนขาลาก หรือ คุยโทรศัพท์ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน มีแต่ทำให้เราเสียกับเสีย ทั้งสุขภาพและเงินทอง รู้ๆ กันอยู่ทุกคนเพราะในมหาวิทยาลัยปัญญาชนทุกคนเดินพลุกพล่าน
การตระหนักตนว่าเป็นนักศึกษา ทำให้ฉันปฏิบัติตัวค่อนข้างระมัดระวัง ประมาทไม่ได้สักเรื่อง ทั้งชีวิตและทรัพย์สินเงินทอง บอกไม่ได้ว่าชีวิตแต่ละวันจะรีบเร่งไปไหนจึงไม่เอารถมอเตอร์ไซค์มาใช้ ทุกวันนี้จะไปไหนมาไหนก็ปั่นแต่จักรยานคู่ใจ จึงรู้สึกว่าตัวเองได้ออกกำลังกายอยู่เสมอ เงินก็ไม่ต้องเสีย โชคดีอย่างมากที่พ่อซื้อจักรยานให้เพราะข่าวว่าค่าน้ำมันนั้นแพงแสนแพง ฉันเก็บหอมรอมริบและใช้จ่ายเงินพยายามเป็นแบบอย่างที่ดีให้น้อง ทั้งนำไปสอนน้องแท้ๆ ที่บ้าน และนำไปแนะแนวรุ่นน้องทั้งหลายที่โรงเรียน บางคนอาจเรียกฉันว่า งก แต่สำหรับฉันแล้ว ความงก (อดไม่คิดชีวิต) กับ ความประหยัด (ชีวิตคือคิดก่อนใช้) เป็นคนละเรื่องกันใครแยกไม่ออก ก็แปลได้ว่าด้อยความสามารถในการคิดวิเคราะห์ต้องหัดไปแยกแยะเสียใหม่
“การศึกษา ยกระดับชีวิตมนุษย์ ความพอเพียง ยกระดับจิตใจ”
ความพอเพียง คือ หนทางแห่งการพัฒนาที่ยั่งยืน นักศึกษาทุกคนแม้จะมาจากคนละสถานที่ คนละสังคม แต่ก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน คือ หาความรู้เพื่อนำไปพัฒนาชีวิต พัฒนาสังคม พัฒนาประเทศชาติ ไม่ว่าเราจะเรียนด้านไหน สายใดก็ตาม ทุกๆ คนคือว่าที่บัณฑิตที่จะช่วยให้ชาติไทยของเรา ยังดำรงอยู่ได้โดยไม่น้อยหน้าใคร แต่หากไม่มีความพอเพียง ก็จะหาจุดอิ่มตัวของชีวิตได้ยาก ปัญหาความไม่ซื่อสัตย์ การฉ้อโกงก็คงจะตามมาวุ่นวาย...เพื่อนเอย...เราทุกคนยังเป็นอนาคตของชาติ เมื่อยืนอยู่บนความพอดี พอเพียงได้เราก็จะเป็นประชาชนคนไทยที่มีคุณภาพ มีอนาคตที่มั่นคงแข็งแรง เป็นแบบอย่างที่น่าภูมิใจ แก่คนรุ่นหลัง ที่สำคัญ ลืมไม่ได้ว่า พ่อ แม่ พี่น้องและญาติๆ ฝากความฝันความหวังไว้กับเรา รอวันเห็นเราเป็นต้นไม้ใหญ่ที่รากฐานแข็งแรง ลำต้นแผ่กิ่งก้านขยาย ให้ร่มเงา อย่างสมบูรณ์งดงาม ยืนหยัด ยืนยง ไม่อาจมีอบายมุขหรือสิ่งอื่นใดมาโค่นทำลายลงได้

Create Date : 05 สิงหาคม 2551

Last Update : 5 สิงหาคม 2551 17:59:00 น.

1 comments

Counter : 561 Pageviews.

ชีวิตมันไม่สำเร็จรูปอย่างที่คุณคิด

ความพอเพียงไม่ใช่อยู่ในรูปเเบบนี้

เข้าใจเเละรู้ทันโลกาภิวัฒน์ให้มากๆๆๆ...

โดย: มหาสำลี

วันที่: 5 สิงหาคม 2551 เวลา:18:18:44 น.

หญิงจ๊ะ

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

อดีต.
สวัสดีค่ะทุกคน ตอนนี้หญิงกำลังรอการเข้าศึกษาต่อปริญญาโท มหาวิทยาลัยขอนแก่น และอยู่ในระหว่างการเขียนงานวิจัยในฐานะผู้ช่วยวิจัย โครงการจัดการน้ำแล้ง น้ำท่วม อย่างยั่งยืน
ปัจจุบัน ประจำการอยู่ที่ ศูนย์วิจัยธุรกิจและเศรษฐกิจอีสาน
สิ่งที่ชอบ ก็คือ การเขียน การอ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังและร้องเพลง ถ่ายรูป ท่องเที่ยวและฝันหวานค่ะ
ใครสนใจอยากรู้จักกับที่ทำงานของหญิง ไปดูได้ที่ http://www.facebook.com/ecberkku ค่ะ

ปัจจุบัน.
รับราชการ ที่จังหวัดกรุงเทพมหานครค่ะ

Friends' blogs

[Add หญิงจ๊ะ's blog to your web]

Links

BlogGang.com