• สิ่งรอบตัว

ข้างถนน ริมทาง อี๊ดดดดดดด...เสียงระบบห้ามล้อของรถปั่นดังขึ้น ชายหนุ่มรูปร่างสันทัด ลักษณะชายไทย ค่อยหยุดรถปั่นข้างถนนที่คราคร่ำไปด้วยรถเครื่องสี่ล้อ และสองล้อขวักไขว่ มิปานว่าต่างคน ต่างรีบเข้าเส้นชัยของแต่ละคนในช่วงเวลาที่ทุกคนต่างโหยหา เวลาแห่งความอิสระเวลาแห่งความสุขที่ได้ละจากการทำงานทั้งวันเพื่อกลับบ้าน นั้นคือเส้นชัยแต่สำหรับบางคน เส้นชัยของเขาก็คือการได้หาอะไรลงท้องเพื่อให้ท้องได้อิ่มและมีแรงต่อสู้กับแสงดาวและแสงเดือนในยามย่ำค่ำเช่นนี้ ชายหนุ่มบรรจงจอดรถจักรยานด้วยขาตั้งคู่หลังให้มันสามารถประคองลองตัวให้ยืนหยัด อยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง กระนั้นแล้วเขายังมิวายรอบคอบใช้เท้าดันล๊อคขาตั้งเป็นการเพิ่มความั่นใจว่า รถถีบของเขาจะไม่ซัดเซ ล้มไปข้างใดข้างหนึ่งมิเช่นนั้นแล้ว เส้นชัยของเขาอาจจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นในสิ่งที่เขาไม่ได้อยากให้เกิดนัก เขายืนตั้งหลักเหมือนคนยังไม่ได้ตระเตรียมอะไรในชีวิต ไม่มีการวางแผนล่วงหน้าว่าเส้นชัยของเขาในวันนี้จะได้เข้าวินที่ใด ยืนพะงักพะเงิ่น อยู่สักพักปรากาฎถึงแสงไฟจากหลอดตะเกียบประกายสว่างไสวแกมส้มแสงนั้นได้ทิ่มแทงแยงสายตาชายหนุ่ม นำสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหิวซึ่งมันได้มาเยือนความรู้สึกภายในท้อง และภายในกายอยู่สักพักหนึ่งแล้วเขาเดินตามแสงนั้นไป ชายหนุ่มผู้กำหนัดกับความหิวชนชั้นผู้ใช้แรงงานขณะนี้ความหิวได้คลืบคลานมาทีละน้อย โดยที่เขามิได้รู้ตัวเลยในเวลาที่เขาใช้ความคิด ใช้กำลัง ความหิวนั้นได้ค่อย ๆ สร้างความรู้สึกให้เขาลึก ๆโดยบางครั้งเขามิได้รู้สึกตัวด้วยซ้ำ เขามาหยุดชะงักงันหน้าแสงไฟหลอดตะเกียบ มันส่องออกมาจากตู้กระจกเขาปรายตามองปรากฎร่างของไก่สีเหลืองซีดได้ถูกทำให้สุกด้วยการใช้ความร้อนจากการต้ม ผิวเนื้อที่เคยมีขนขึ้นเต็มตัวสวยงามดำขลับสลับสีแดง หางชูเป็นภู่ระหงส์บัดนี้ได้ถูกถอนออกจนหมดสิ้น ถูกแขวนคอด้วยตะขอห้อยโชว์ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาโชว์ร่างอันเปล่าเปลือย ถ้ามันยังรู้สึกได้ มันจะอายไหมนะ.. แต่กระนั้นมันก็มิได้ถูกห้อยอยู่คู่ตัวเดียว มิได้เปล่าเปลี่ยวดั่งพระจันทร์ยามค่ำคืนเพื่อนร่วมชะตากรรมของมันอีกถึงสองตัว อยู่ในอิริยาบทเดียวกัน ที่ด้านล่างของตัวไก่ที่ถูกแขวนมีถาดโลหะสีเงินเงาวับรองน้ำมันจากตัวไก่ ที่หยดลงมาคล้ายว่า ไก่มันกำลังร้องไห้ออกมาแต่ก้มิได้มากมายอันใด เพียงแค่ไหลซึมออกมาด้วยความเวทนาน้อยใจ .... ภาพตัดมา ณ ชั้นล่างชายหนุ่มได้พานพบกับไก่ที่มีแป้งห่อหุ้มเป็นชิ้นๆขนาดเท่าฝ่ามือวางอยู่ แต่ก้มิได้เห็นเป็นตัว ๆ แบบเจ้า 3 ตัวที่เป็นไก่VIP โชว์หราด้านหน้าตู้ ไก่ทอดเป็นอีกเมนูหนึ่งสำหรับผู้ที่ไม่ต้องการบริโภคไก่ต้มได้เลือกกลิ่นความหอมของไก่ทอดนั้น โชยย พัดลิ่วปลิวมาเข้าจมูกของผู้ที่กำลังหิวอยากหาอะไรลงท้องเช่นชายหนุ่ม "ซึ่บ ซึ่บ ซึ่บ" สิ้นเสียงหั่นแตงกวา ความว่องไว ของการหั่นแตงกวาประหนึ่งว่า นักรบที่ออกศึกมามากมาย โดยมิได้เกรงกลัวต่อคมของดาบ แต่กลับเป็นว่าเขานั้นเป็นเจ้านายผู้ซึ่งสั่งได้ว่าจะให้คมมีดนั้น จรดลงที่ตรงใด เจ้าของร้านเงยขึ้นมองหน้าชายหนุ่มซึ่งกำลัง ใช้ความคิด เพ่งพิจรณาที่ไก่ต้มหน้าตู้เหมือนว่าเขากำลังสงสัยอะไรบางอย่างอยู่ภายใน "รับอะไรดีคะ"สิ้นเสียงนั้น ชายหนุ่มที่เหมือนต้องมนต์สะกด สะดุ้งจากภวังค์ "ไก่ต้มเนื้อสะโพกครับ"....   สิ้นเสียงประหนึ่งคำสั่งกลาย ๆให้สาวเจ้าของร้านได้ จัดแจงตามที่เขาสั่ง ชายหนุ่มผู้มีอำนาจเล็ก ๆในกำมือที่จะสั่งให้เธอเจ้าของร้าน ทำเมนูอาหารตามที่เขาต้องการ แต่นั่นก็มิใช่ว่าเจ้าหล่อนจะทำให้เขาฟรี ๆ โดยไม่มีสิ่งตอบแทน.. เขาเดินไปที่โต๊ะสุดท้ายริมทางเดิน ไมห่างจากรถถีบของเขามากนักสามารถมองเห็นได้จากระยะสายตา ให้เขาอุ่นใจได้ในระดับหนึ่งว่ามันจะยั่งอยู่กับที่ตราบที่เขายังจ้องมองมันอยู่  ไม่นานเกินนั่งเมื่อยจานเปลขนาดพอเหมาะ พร้อมกับถ้วยที่มีควัน ฉุย ๆ ได้ตรงมายัง โต๊ะของเขาพร้อมกับวางเสริฟทีละจาน จนครบ สิ้นเสียงจานวาง "น้ำดื่มบริการตัวเองนะคะ"เธอหันหลังกลับพร้อมยิ้มประหนึ่งว่า เสร็จสิ้นภาระกิจ ณ ต่อหน้าเขาแล้ว เขาค่อยสำรวจพินิจ พิจารณาต่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา กลิ่นควันที่ขึ้นมาจาก ข้าวเม็ดสวยเงาวับดั่งว่ามันกำลังสนทนากับเขาผ่านไออุ่น ที่ลอยล่องขึ้นมากจากเม็ดข้าวสวยแต่ละเม็ด ชิ้นไก่สีขาวนวลวางโปะบนข้าวคล้ายว่าผืนป่าปกคลุมภูเขา ที่มีสัตวืป่า แม่น้ำ ลำธาร และต้นไม้แต่เปลี่ยนเป็นว่า นี่คือ ภูเขาข้าว ที่มี ไก่ต้ม เครื่องใน ชิ้นเลือด และแตงกวาโรยหน้าด้วยผักชี เป็นข้าวมันไก่ที่สมบูรณ์แบบ .... ในถ้วยซุปมีชิ้นฟักอยู่เหยาะด้วยพริกไทยนิดหน่อย พร้อมกับผักชีโรยหน้า พอได้กลิ่นหอม ที่ลงตัว   เขาละเลียดซดน้ำซุปด้วยความตั้งใจมิปานว่ากลัวซุปจะน้อยใจพาลไม่อร่อยไปซะงั้น ขวามือ มีกระปุกเล็ก ๆ เป็นเครื่องปั้นลายครามสีน้ำเงิน ที่ปิดฝาแต่ไม่สนิทนัก เพราะมีช้อนจึงทำให้ฝานั้นเผยอขึ้นเล็กน้อยเขาค่อยเปิดฝา สูดกลิ่นน้ำจิ้ม ในนั้นมีกลิ่น ขิง เครื่องเทศ เต้าเจี้ยวพริกขี้หนูและมะนาว  ตักเครื่องน้ำจิ้ม ขึ้นมาด้วยความมั่นใจ ค่อยๆละเลงราดลงบนชิ้นไก่ ทีละน้อย ทีละน้อย...... เวลาล่วงเลยผ่านไปไม่นานนักชายหนุ่มผุ้กำความหิวโหย ได้เข้าเส้นชัยที่เขาได้ตั้งไว้ “เอร่ออออ”เสียงที่ลอดออกมาจากช่องลำคอ ผ่านปากของเขา ให้เข้าใจได้ว่ามีสสารบางอย่างได้แทรกเข้าไปแทนที่ลมในกระเพาะอาหาร ณ บนโต๊ะของชายหนุ่มขณะนี้คล้ายกับสนามรบที่พึ่งผ่านสงครามหมาด ๆ แต่ถูกเก็บกวาดไว้อย่างดีไม่ทิ้งร่องรอยคราบเลือด เศษซาก หรือแม้แต่ศพไว้บนสมรภูมิรบ ข้าวทุกเม็ดไก่ทุกชิ้น แม้กระทั่งน้ำซุปในถ้วย เขาได้คอดดดด จนหมดแทบจะยกถ้วยซุปนั้นขึ้นซดถ้าไม่ติดว่านี่คือที่ สาธารณะเขาคงยกซดให้รู้แล้วรู้รอดไป น้ำเปล่าที่หมดแก้ว ข้าวที่หมดจานซุปที่หมดถ้วย เมื่อพิจารณาได้ดังนั้นแล้ว เขานั่งสงบใจ สงบท้องที่พึ่งผ่านสมรภูมิอยู่ชั่วครู่ เขายกมือขึ้นคล้ายว่าผู้เข้าประชุมทีมีคำถามต้องการคำตอบสงสัยหรือข้องใจอะไรบางอย่าง ให้ประธานได้ซักถามว่า เขามีเรื่องอันใดที่จะซักถาม เจ้าของร้านสักเกตเห็นชายหนุ่มยกมือขึ้นทันใด เหมือนเป็นที่รู้กันสาวเจ้าของร้านพยักหน้า รีบจัดแจงธุระตรงหน้าให้เสร็จโดยไว้เหมือนไม่ให้คลาดจากรถไฟที่กำลังเร่งเครื่องรอหล่อนที่ชานชลา “คิดค่าเสียหายด้วยครับ”ชายหนุ่มยังไม่ทันสิ้นเสียงซักถามที่ต้องการคำตอบในตัว “35 บาท ค่ะ”ชายหนุ่มยื่นแบงค์ 20 ให้เจ้าหล่อน 2 ใบดั่งว่าเตรียมการมาแล้วเพื่อจะได้ไม่ต้องเสียเวลาจัดแจงหาเงินที่อยู่ในกระเป๋าสตางค์อันลึกลับของเขาเธอยื่นเหรียญ 5 บาทคืนเขามาหนึ่งเหรียญประหนึ่งว่าเตรียมการมาให้เขาแล้วเช่นเดียวกัน ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้พลาสติกตัวสีน้ำเงินที่มีพนักพิกด้านหลัง ดิ่งเดินตรงไปยังรถถีบคู่ใจ ปั่นไป ปั่นไป ปั่นไปตอนนี้เส้นชัยของเขาได้เปลี่ยนอีกแล้ว เส้นชัยของเขา......   Create Date : 18 พฤศจิกายน 2558     Last Update : 19 พฤศจิกายน 2558 23:27:49 น. Counter : 565 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com