|
|
ความสุขน้อยๆกับแก๋งกระด้าง
เมื่อเช้าวันศุกร์ที่ผ่านมา...ผมก็ได้พบกับความสุขน้อยๆของผมกับอาหารที่ผมไม่ได้ทานมานานเกือบสิบปี....เขียนไม่ผิดครับ สิบปีจริงๆครับ...แถมเป็นอาหารที่หาทานได้เฉพาะช่วงหน้าหนาวเท่านั้น....."แก๋งกระด้าง"...ไม่ใช่"แกง"คำเพราะเวลาอ่านออกเสียงแบบสำเนียงทางเหนือต้องสะกดด้วย"แก๋ง".ผมเชื่อแล้วครับว่าทำไมบางคนถึงมีความสุขกับการทาน เพราะส่วนหนึ่งเป็นจากอาหารที่เราทานนั้นเป็นอาหารที่มีความพิเศษกับตัวเรา เป็นอาหารที่มีที่มาที่ไปเกี่ยวข้องกับตัวเรา
..."แก๋งกระด้าง"เป็นอาหารทางเหนือที่หาทานได้ตอนหน้าหนาวเท่านั้น ตอนผมเป็นเด็กนั้น ในตลาดจะมีคนทำขายตอนช่วงหน้าหนาวเท่านั้น หน้าอื่นเลิกหวังไม่มีใครทำมาขาย...ยังจำความได้ว่า เช้าวันหยุดวันอาทิตย์คุณแม่ผมกลับจากตลาดพร้อมกับห่อใบตองห่อหนึ่ง วันนั้นอากาศก็เย็นตามแบบหน้าหนาวของทางเชียงใหม่ ผมเปิดห่อใบตองตอนแรกก็คิดว่าน่าจะเป็นแค่ข้าวมันสังขยาหรือข้าวมันหน้าปลา แต่เปิดมาเจอของที่เป็นเหมือนขนมวุ้นออกขาวๆขุ่นๆดูเหมือนมีเนื้อในวุ้นแถมมีผักชีโรยไว้ด้วย ผมก็หยิบเข้าปากเพราะคิดว่าน่าจะเป็นขนมวุ้น ความรู้สึกแรกมันเย็นดี เค็มๆเผ็ดแบบพริกไทย เคี้ยวไปก็เจอเนื้อบ้าง หนังหมูบ้าง เจ้าวุ้นนี้กำลังละลายในปาก อร่อยดี ก็ไปถามคุณแม่ผมว่า"เจ้าขนมวุ้นนี่มันเรียกว่าอะไร"คุณแม่ผมก็บอกว่า เรียกว่า"แก๋งกระด้าง" เขาเอาเนื้อหมูหนังหมูมาทำใส่ถ้วยทิ้งไว้ให้มันเย็นตัวแล้วตัดมาขายเป็นชิ้นๆ.นับแต่นั้นผมก็มีอาการติดใจเจ้าแก๋งกระด้าง เรียกได้ว่าหน้าหนาวทีไรก็เรียกหาแต่เจ้าแก๋งกระด้าง บางทีแม่ลืมซื้อมาผมก็ลงทุนเดินไปซื้อเองที่ตลาด จนมาเรียนในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หาทานไม่ได้เลย เพราะเพื่อความสะดวกผมต้องทานอาหารใกล้หอพักซึ่งแน่นอนอาหารพื้นเมืองแบบนี้ หาทานแทบไม่ได้อยู่แล้ว จนจบมาทำงานก็ไม่ค่อยได้เดินตลาดเท่าไหร่ ตอนที่เดินก็ไม่เห็นมีใครทำมาขาย จนวันศุกร์ที่ผ่านมา ช่วงเช้าผมเดินตลาดตอนเจ็ดโมง เดินผ่านเขียงหมูตาก็เหลือบไปเห็นวุ้นสี่เหลี่ยมมีเนื้อหมูกับหนังหมู...ผมพูดกับตัวเองในใจว่า"นี่มันแก๋งกระด้างนี่ ไม่ได้ทานมานานแล้ว วันนี้ขอฟาดให้หน่ำใจสักหน่อย" เดินไปหาแม่ค้าตามองดูแล้ว นี่แก๋งกระด้างสูตรเผ็ดนี่ ความจริงผมทานเผ็ดไม่ค่อยได้ทานแล้วปวดกระเพาะทุกที ปกติแก๋งกระด้างสูตรธรรมดาเนื้อวุ้นจะออกขาวๆ ปรุงรสด้วยพริกไทย แต่วันนี้เจอวุ้นสีออกแดงๆปนเหลืองซึ่งน่าจะเป็นสีของเครื่องแกงกับพริกที่โขลกรวมกันแล้วใช้ปรุง ผมไม่ลังเลที่จะซื้อกลับมาทาน แม้ว่าจะต้องปวดท้องแน่ๆ แต่ความอยากชนะสัญญาณเตือนอื่นๆ ผมซื้อมาสี่ชิ้นแล้วเก็บไว้ทานเป็นอาหารมื้อเที่ยง เมื่อถึงเวลาที่เฝ้ารอหลังนั่งทำงานมาทั้งเช้า รสชาติแก๋งกระด้างนี่ยังเหมือนเดิมเลย เพียงออกจะเผ็ดร้อนเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมปวดท้อง...สมใจผมจริงๆ หลังไม่ได้ลิ้มรสมานานเกือบสิบปี
...วันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของการพบสิ่งที่เคยให้ความสุขเรามาในอดีตแล้วกำลังอยู่ตรงหน้าเราอีกครั้ง มันมีความสุขมากจริงๆ แม้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อย แต่เบื้องหลังสิ่งนั้นมีอีกหลายสิ่งที่กระตุ้นเตือนให้นึกถึงความสุขในอดีต....ผมอยากตะโกนดังจริงว่า"....สุขจังเลย..."
..สำหรับเรื่องของAndrew Matthewขอติดไว้ก่อนจะค่อยแปลมาลงใหม่วันจันทร์ครับ ช่วงนี้มีงานประจำเข้ามาให้ทำก่อน แว๊ปมาอัพบล็อกได้วันละนิดละหน่อยครับ
| Create Date : 17 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 17 พฤศจิกายน 2550 21:38:01 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 447 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ลำปาง Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [?]
|
หนุ่มราศีมังกร เลือดกรุ๊ปโอ ตัวโต ขี้ใจน้อย เหงาบ้างเป็นบางอารมณ์ และชอบหาเพลงมาฟังแก้เหงาประจำ...ฟังเพลงทุกประเภท
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
