|
|
จวงจื้อ...นิทานคติ..(๑)
จากThe Complete Work of Chuangtzu
เด็กเลี้ยงแกะ(บทที่ ๘)
"เด็กชาย เด็กหญิงต่างนำฝูงแกะของตน ออกไปยังทุ่งหญ้า ทั้งสองต่างทำแกะหาย เมื่อไถ่ถามต้นสายปลายเหตุจากเด็กชาย ก็ได้ความว่า เป็นเพราะมัวแต่หมกมุ่นอ่านเขียนหนังสือ เมื่อถามเด็กหญิง ก็ได้ความว่า เธอมัวแต่เล่นโยนลูกหินเสียลืมการงาน พวกเขาต่างมัวยุ่งกับกิจกรรมที่แตกต่างกัน แต่ทั้งสองก็ต่างทำแกะหายเหมือนกัน ป๋ออี๋วายชมน์เพื่อเกียรติศักดิ์ศรี ณ เชิงเขาโส่วหยาง มหาโจรฉีมอดม้วยบนยอดเขาตงหลิงเพราะความโลภ ทั้งสองต่างสิ้นชีพไปด้วยสาเหตุแตกต่างกัน แต่ทั้งสองต่างเท่าเทียมกัน ด้วยต่างก็ทำลายชีวิตของตน ทำลายธรรมชาติดั้งเดิมของตน ทำไม เราจึงบอกว่าป๋อ อี่ ทำถูกต้อง และมหาโจรฉี ทำผิด? "
อาชญกรรมของป๋อเล่อ(บทที่ ๙)
"ฝูงม้าที่ดำเนินชีวิตอยู่ตามทุ่ง ราบ กินหญ้า ดื่มน้ำจากลำธาร เมื่อสบายอารมณ์ ก็แนบศีรษะเคล้าเคลียหยอกเอินกัน เมื่อหงุดหงิดโกรธเกรี้ยว ก็สบัดก้นหันหลังให้กัน ยกเท้าเตะถีบกันอย่างเบาะๆ นี่คือสิ่งที่ม้ารู้จักทำในอาณาจักรธรรมชาติของพวกมัน
เมื่อคนนำเครื่องเทียมแอกใส่พวกมัน กำกับควบคุมพวกมันด้วยแส้ ท่อนไม้และลำเหล็ก ฝ่ายฝูงม้าก็โต้ตอบด้วยการขบกัดถีบทึ้ง ทำลายเครื่องเทียมแอก กระชากหักพังสัมภาระที่รั้งตัว ขย้ำฟันกัดสายบังเหียน พวกมันได้เรียนรู้การกระทำที่เลวร้ายที่สุด นี่คือ อาชญกรรมของป๋อเล่อผู้เชี่ยวชาญมือฉมังในการฝึกหัดม้า"
อารมณ์มนุษย์ หยิน หยาง และฤดูกาล(บทที่ ๑๑)
"เมื่อผู้คนสนุกสำราญมากเกินไป ก็จะทำลายปัจจัยหยาง เมื่อผู้คนมีอารมณ์โกรธขึ้งเครียดมากเกินไป ก็จะทำลายปัจจัยหยิน เมื่อหยางและหยินบกพร่อง ฤดูกาลทั้งสี่ก็ไม่เวียนมาปรากฏอย่างที่ควรจะเป็น ความร้อน ความหนาว ต่างไม่อาจลุถึงความบรรสานกลมกลืนที่เหมาะเจาะ และนี่ ก็จะทำลายระบบพลังในร่างกายมนุษย์ ผู้คนจะสูญเสียประสาทสัมผัสแห่งความสุขและความทุกข์ที่เหมาะสม จะพลุ่งพล่านฟุ้งซ่าน หมกหมุ่นคิดแผนการชีวิตที่ไร้สาระ สร้างแต่หนทางที่ไม่อาจบรรลุถึงเป้าหมายอันงดงาม"
ปัญญาของฝูงชน(บทที่ ๑๑)
"ผู้คนทั่วไปต่างต้อนรับกลุ่มที่ เหมือนกับตัวเอง และปฏิเสธกลุ่มที่แตกต่างไปจาก พวกตน เหตุที่พวกเขามักชอบกลุ่มที่เหมือนกัน และปฏิเสธกลุ่มที่แตกต่างออกไป ก็เพราะพวกเขาได้แบ่งแยกตัวเองจากฝูงชน พวกเขาจะดำรงอยู่โดยโดดเดี่ยวตัวเองจากฝูงชนได้อย่างไร? และไม่เป็นการดีกว่าดอกหรือ ที่จะตามฝูงชนและสุขสำราญไปด้วยกัน เพราะไม่ว่าท่านจะรู้มากเพียงใด ก็ไม่อาจเทียบเทียมปัญญาอันมหาศาล ของฝูงชนรวมกันทั้งหมด"
การแสวงหาของจักรพรรดิเหลือง(บทที่ ๑๑)
จักรพรรดิเหลืองผู้ครองแผ่นดินใน นามบุตรแห่งสวรรค์ เป็นเวลาเนินนานถึง 19 ปี แลได้รับการสรรเสริญจากทั่วหล้า เมื่อพระองค์ทรงสดับว่า ปรมาจารย์กวง เฉิงอาศัยอยู่บนยอดเขาคงโถง ก็ดั้นด้นไปยังขุนเขานั้น
"ข้าได้ยินว่าท่านเข้าถึงเต๋าที่แท้ จึงอยากไถ่ถามถึงความหมายของมรรคาที่ยิ่งใหญ่นั้น ข้าต้องการเข้าถึงกฎแห่งฟ้าและดิน เพื่อรักษาธาตุทั้งห้า และทะนุบำรุงประชาชน ข้าต้องการควบคุมหยินและหยาง เพื่อบ่มเพาะการเติบโตของสรรพสิ่ง จะทำอย่างไรดีหรือ?" จักรพรรดิเหลืองทรงปุจฉา
"ท่านบอกว่าต้องการรู้เกี่ยวกับแก่นแท้ของสิ่งต่างๆ และยังต้องการควบคุมองค์ประกอบต่างๆในสิ่งเหล่านี้ด้วย!
...นับตั้งแต่ท่านปกครองโลกมา สายฝนก็ตกลงมาแม้กระทั่งก่อนที่หมู่เมฆจะก่อตัวเป็นกลุ่มก้อน พืชพรรณต้นไม้ต่างผลัดใบร่วงกราว แม้ก่อนที่กิ่งไม้จะกลายเป็นสีเหลือง แสงตะวันจันทราดูยิ่งหม่นช้ำ ด้วยความคิดที่ตื้นเขิน ปัญญาอันเบาบาง จิตใจที่ฟุ้งซ่านเช่นนี้ มีประโยชน์อันใดที่จะอธิบายแก่ท่าน เกี่ยวกับความหมายของมรรคายิ่งใหญ่ที่แท้!" อาจารย์กวงเฉิงตอบอย่างเย็นชา
จักรพรรดิทรงละห้อยกลับไป สละราชสมบัติ มุ่งสู่ป่าชัฏ สร้างกระท่อมน้อย ตั้งสติคิดตรึกตรองในความเงียบสงบเป็นเวลา 3 เดือน จึงออกเดินทางมาหาอาจารย์กวงเฉิงอีกครา
อาจารย์เฒ่านอนแผ่หราหันหน้าสู่ทิศใต้ องค์จักรพรรดิผู้ยิ่งยงค่อยๆสยบย่อกาย คลานเข้าไปหา โค้งคำนับ 2 ครั้ง จึงเอ่ยเอื้อนถาม "ข้าได้ยินว่า ท่านรู้แจ้งถึงเต๋าที่แท้ จึงมาขอถามถึงการดูแลตัวเอง ทำอย่างไรจึงจะมีชีวิตที่ยืนยาว?"
อาจารย์กวงเฉิงผลุดลุกขึ้นนั่งในทันที เบิ่งตาขึ้น "ยอดเยี่ยม! ข้าฯจะตอบคำถามท่าน...
นำมาจากผู้จัดการออนไลน์...นิทานคติจวงจื้อ
| Create Date : 16 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 16 สิงหาคม 2552 22:53:04 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1026 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ลำปาง Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [?]
|
หนุ่มราศีมังกร เลือดกรุ๊ปโอ ตัวโต ขี้ใจน้อย เหงาบ้างเป็นบางอารมณ์ และชอบหาเพลงมาฟังแก้เหงาประจำ...ฟังเพลงทุกประเภท
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
