ความเอื้ออาทร...ความละอาย...การให้อภัยและความสำนึกผิดชอบชั่วดี
อันคำกล่าวว่ามนุษย์เรามีจิตใจที่ไม่อาจหักใจทำร้ายผู้อื่นนั้น เสมือนหนึ่งการได้พบเห็นเด็กทารกตกลงสู่บ่อน้ำแห่งหนึ่ง คนผู้นั้นย่อมจะตกตื่นใจด้วยเห็นใจห่วงใย มิได้คิดฉกฉวยโอกาสหยิบยื่นน้ำใจไมตรีต่อบิดามารดาของเด็กน้อย ทั้งมิได้คิดจะสร้างชื่อในหมู่ชนรอบข้าง อีกทั้งมิได้เป็นเพราะรำคาญใจต่อเสียงร้องไห้ของเด็ก เช่นนี้แล้ว หากไม่มีความเอื้ออาทร ไม่ใช่มนุษย์ ไร้ความละอาย ไม่ใช่มนุษย์ ไม่ยอมอภัย ไม่ใช่มนุษย์ ไม่รู้สำนึกผิดชอบชั่วดี ไม่ใช่มนุษย์ ....
...ความเอื้ออาทรเป็นจุดเริ่มแห่งเมตตาธรรม
ความละอายเป็นจุดเริ่มแห่งคุณธรรม
การให้อภัยเป็นจุดเริ่มแห่งจรรยามารยาท
และความสำนึกผิดชอบชั่วดีเป็นจุดเริ่มต้นแห่งปัญญา
(คัดจากบทกงซุนโฉ่ว - เมิ่งจื่อ)
นำมาจาก...เมิ่งจื่อ (7)
| Create Date : 16 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 16 สิงหาคม 2552 22:18:21 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 807 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [