เป็นเด็กเป็นเล็ก 3 ทุ่ม ก็ต้องนอนสิ อิอิ


เขียนได้น่ารักมากครับ ชอบอ่ะ
ชอบการเปรียบเทียบด้วยกาแฟและรสชาติ
คล้ายๆงานเขียนผมเลย อิอิ

แหวกแนวดีแฮะ

แหวกตรงที่บล็อกอื่นเขารักกาแฟ
แต่บล็อกนี้เขาเกลียดกาแฟ..แต่มีเหตุผล
ในการเกลียดที่น่ารักหเสียด้วย..

ว่าแต่ว่า.."ผม"ในงานเขียนนี้..
อายุเท่าไหร่จ๊ะ ยังนอนเตียงอยู่เลย

ตามมาเก็บกาแฟที่บ้านนี้อีก...หลายถ้วย อิอิ

แนะนำว่าให้หาคนมาช่วยชิมกาแฟ เสร็จแล้วก็ลองเล่นดนตรีให้เธอฟัง หากเธอโอเคทั้งสองอย่าง จขบ.ก็จะมีช่วงเวลาดีๆและกาแฟถ้วยโปรด เช่นเดียวกับคู่ของพ่อกับแม่ และตากับยาย 5555

ชอบจังเลยค่ะกับการเขียนแบบนี้ เราอ่านไป
ช้าๆ ด้วยความเข้าใจแบบง่ายๆ และก็เห็นภาพตามไปด้วย
เหมือนเป็นฉากของละครสั้นเลยค่ะ

เกลียดกาแฟ...เป็นบางเวลาเหมือนกันล่ะ

บรรยากาศของการดื่มกาแฟ...น่ารักดีจัง

น่ารักจังเลยค่ะ นาน ๆ จะได้พูดคำว่า
เป็นการเกลียดที่น่ารักที่สุด
เพราะว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
แม้เด็กน้อยจะแอบนอนน้อยใจบนเตียง
แต่จากครอบครัวน่ารัก ๆ ของพ่อกับแม่ ตากับยาย
เชื่อว่านอกจากเวลาหลัง 3 ทุ่มและช่วงเวลากาแฟนั้น
เด็กคนนี้ต้องได้รับความรักเต็มที่อย่างแน่นอน

ชอบจังเลยค่ะเรื่องราวแบบนี้ ดำเนินเรื่องง่าย ๆ
หอมกรุ่นด้วยกลิ่นกาแฟ และไอความรักอุ่น ๆ
ของสายใยในครอบครัวแบบนี้เนี่ย

เขียนได้น่ารักจังค่ะ
อารมณ์เด็กน้อยคิด เด็กน้อยรำพึง อยู่คนเดียว ไม่มีใครรู้
แต่ก็ละเอียดอ่อนมากพอที่จะเก็บรายละเอียดความเหมือน ความต่าง ได้อย่างเห็นภาพ ชอบค่ะ

ขอบคุณสำหรับเมนท์ทุกอันนะคะ

ช่วงเวลาดี ๆ ของแต่ละคน
มันก็มีไม่เหมือนกัน

ช่วงเวลาที่ไม่ดี ของแต่ละคน
ก็คละเคล้ากัน

.....

น่ารักจังค่ะ

เป็นเด็กน้อยที่น่ารัก
ใส่ใจรายละเอียดของคนในครอบครัวได้น่ารักสุดๆไปเลยค่ะ

อ่านแล้วเห็นภาพชัดเจนเลยค่ะ

แวะมาอ่านด้วยคนค่ะ

สวัสดีค่ะแวะมาชิมกาแฟ ค่ะ
เอ แม่ภูมิพลาดงานคุณพี่ไปหลายหัวข้อเลยค่ะ
ขอตามหน่อยนะ

อ่านงานนี้แล้ว นึกถึงหนังอยู่เรื่อง ไว้ค้นแผ่นมาดูดีกว่า

เง้อ ตามเหงาตาม "ผม" นะคะ
อารมณ์อ้างว้างแปลกๆ ชอบกล
หรือเป็นอารมณ์อ้อนเองหวา

วันนี้สถิติปกติค่อนไปทางมาก 3 แก้วค่ะ

ป.ล.มาช้า & ดองบล็อก ขออภัย