พักผ่อนหย่อนใจ สะบายๆสไตล์ tankiya"
Group Blog
Happy Room
ฮา ฮา ฮา HAHAHA 555 พ่อใครหว่า
ทุกข์หนอ ทนหนอ
ไดอารีเล่มชุดเล็ก
ไดอารีเล่มผู้ปกครอง
ไดอารี่เล่มดา
ไดอารี่ถึง..(ขอบคุณน้ำใจ)
พ่อ กับเส้นเลือดฝอยในสมองแตก
สำคัญ.กำลังใจ และ นินทาสาวโสด
ดูแลรักษาพ่อ...ที่บ้าน
สุขภาพของฉัน+ลิ้มรสยาจีน
ห้องปก
พ่อและแม่ป่วยยามชรา
ฝ่าน้ำท่วมไปด้วยกัน
พ่อ โรงพยาบาลครั้งที่สอง 2012 ถุงลมโป่งพอง
สวัสดี...มะเส็งน้อย
สวนครัวของฉัน
ผักหวานป่า
All Blogs
เมื่อทั้งพ่อทั้งแม่เข้าโรงพยาบาล
เมื่อแม่เข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง ตามด้วยพ่อ
10-17 กันยา ถึงคราวพาแม่ไปโรงหมอ
ทุกวันคือวันแม่...และ...วันพ่อ
03-11 กรกฏาคม 2511
ของใช้รึว่าของเล่นของพ่อ
21-29 เมษ. 2554
9-16 มีค. 2554 หนึ่งวัน...สามฤดู
9-16 กพ. 54 อากาศเย็นไม่เลิก
12-19 มค 2554 สวัสดีปีใหม่พร้อมลมหนาวยะเยือก
ธันวา...กับน้ำพริกมะกอกที่พ่อเก็บให้ลูกๆ ได้กิน
10-17 พฤศจิกายน สัมผัสไอหนาวพร้อมปลอกหมอนอุ่นๆ
6-13 ตุลาคม เย็บที่นอนสุขภาพ
9-15 กันยายน 2553 เย็บเบาะรองนั่ง(ขนมปัง)ให้พ่อ
10-16 สิงหาคม 2553 มีถุงมือวิเศษเย็บเองมาฝาก
12-19 กค 2553 เตาะแตะ เตาะแตะ เตาะแตะ
ย่างเข้าสู่เดือนที่ห้ากับการพัฒนาการของพ่อ
รักและทะนุถนอมสุดหัวใจ
ด้วยรักและ..ทุลัก ทุเล
กลับบ้านจ๊ะพ่อ
ย่างเข้าสู่เดือนที่ห้ากับการพัฒนาการของพ่อ
ย่างสู่เดือนที่ห้า
26-28 มิย. 2553
กลับมาหาพ่ออีกครั้งห่างจากครั้งที่แล้วสิบวัน
ตลอดเวลาคิดถึงและห่วงพ่อมาก
ห่วงคนเฝ้าดูแลด้วย
เหตุการณ์แต่ละวันที่ผ่านไปดูเหมือนจะเหมือนๆกัน
แต่จริงๆแล้วไม่เหมือนเลย
ต้องคอยเฝ้าดูพ่อตลอด
อาจห่วงเกินเหตุ
เราไม่รู้ว่าผู้ป่วยที่มีอาการแบบเดียวกับพ่อเป็นอย่างไร
แต่สำหรับพ่อแล้ว ไม่ค่อยยอมหลับนอนและจะร้องเสียงดังทุกคืน
ความเกรงใจเพื่อนบ้านก็ทวีขึ้น
อาหารการกินของพ่อ
จะเป็นพวกข้าวต้ม โจ๊กมีทั้งปลาและหมู ผัก
แต่พ่อจะเลือกกินโยเกิร์ตและพุดดิ้งและนมเปรี้ยว
ทั้งหมดเป็นสิ่งที่พวกเรากลุ้มมาก
เพราะอย่างอื่นพ่อไม่รับเลย
เรากังวลเรื่องสารอาหาร
โดยเฉพาะจะเน้นโปรตีนจากปลา
ถ้าเป็นเนื้ออื่นเกรงจะไปสะกิดสะเกาให้ความดันกำเริบ
กลัวว่าพ่อจะติดหวาน
ไม่อยากให้พ่อกลับไปนอนป่วยทรมาน
อยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลอีก
-------------------
วันที่ 26 มิย.เช้าวันเสาร์
เป็นวันที่พี่สาวพาพ่อไปพบคุณหมอภาณุเมศตามนัด
ฉียจับไฟลท์ไปเชียงใหม่เช้าวันนั้น
แล้วนั่งแท็กซี่เข้าศรีพัฒน์ไปหาพ่อ
หมอให้ จนท เจาะเลือดพ่อเป็นลำดับแรก
และเช็คการเต้นของหัวใจ
จะได้ไม่เสียเวลารอคอย
วันนี้พ่ออารมณ์ดีเป็นพิเศษ
ใครพูดอะไรก็จะพูดตาม(แบบขอให้ได้พูด เหมือนเด็กช่างพูด)
ห
มอถามว่าพ่อทานข้าวได้เองรึยัง!!!!
พวกเราเกิดอาการงง
เพราะตลอดเวลาเป็นความเข้าใจผิดของพวกเราโดยเฉพาะตัวฉัน
ที่ต้องการเน้นพ่อให้กินอาหารที่มีปลา
แต่ที่บ้านทำกับข้าวเก่งเกินไป
อดเห็นใจคนป่วยไม่ได้
พ่อจึงเกิดอาการเบื่อ
และลูกๆ ปราถนาดีเกินเหตุ
ที่ต้องคอยป้อนพ่อตลอดเวลา
พัฒนาการพ่อจึงไปไม่ถึงไหน
ไม่รู้ว่าหมอแอบผิดหวังบ้างหรือเปล่า???
แม้แต่นั่งด้วยตัวเอง
หมอถามว่าพาพ่อกายภาพที่ไหน
ก็ตอบหมอว่าที่สวนดอกเฉพาะจันทร์ และ พุธ
ทุกวันนี้พ่อยังหลงๆ อยู่บ้าง แต่ดีขึ้น
พ่อคิดว่าตัวเองนั่งได้ เดินได้ ทำอะไรด้วยตัวเองได้
แต่เมื่อทำไม่ได้พ่อก็จะหงุดหงิด ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ
และเกิดอาการน้อยอกน้อยใจบ่อยๆ
หมอบอกว่าผลเลือดออกมาแล้วปกติ
หัวใจเต้นเร็วไปหน่อย
หมอถามว่าจะนัดหมออีกเมื่อไหร่ดี เดือนหรือสองเดือน
ฉันตอบสองเดือน(ฮ่า! )
เพราะพ่อมากายภาพบ่อยอยู่แล้ว
กลับจากโรงพยาบาลจึงไปซื้อโจ๊กและไก่อบที่สมเพชร
ในใจภาวนาขอให้พ่อกินอาหารที่ปกติได้
ลุ้นสุดกำลัง
พ่อไม่ทำให้ผิดหวัง
เคี้ยวตุ้ยๆ บางครั้งก็กลืน บางครั้งก็คายออก
วันนี้พ่อถามหาของกินอย่างอื่นด้วยล่ะ
พวกเราใจชื้น
อย่างน้อย พ่อจะได้มีอาหารหลากหลาย
พ่อถามถึงขนมเค๊ก ถามขนมอย่างอื่นอีก
(ถามแต่ขนม)
................
วันต่อมา 27
พวกเราทานเส้นหมี่ผักบุ้งปลาหมึก
เราเลยหยอดเส้นหมี่เข้าปาก
พ่อเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย แถมถามหาน้ำจิ้ม
ก็เลยเอาน้ำจิ้มที่เจือน้ำซุปไม่ให้รสจัดเกินไป
แต่ผิดคาด
พ่อสั่งให้เติมเกลือ เติมพริก เติมมะนาว
พ่อเอานิ้วจิ้มน้ำจิ้มไปแตะลิ้นจนพอใจ
ปรากฏว่าพ่อทานเส้นหมี่ ผักบุ้งไปชามย่อมๆ
ฉันเตรียมทิชชูให้พ่อเช็ดปากทำความสะอาดตัวเอง
พ่อทำได้ดีทีเดียว
เสียดายที่ว่าวันที่ 28
ฉันต้องกลับกรุงเทพ แต่เลือกไฟลท์เย็น
จะได้อยู่เป็นเพื่อนพ่อทำกายภาพ
แต่ก็ได้ชำผักบุ้งที่หน้าบ้านไว้จำนวนหนึ่ง
วันนั้นหมอปกรณ์ให้พ่อไปวัดขาที่ช่วยซัพพอร์ตน่องช่วยในการยืน
กว่าจะเสร็จก็เกือบบ่ายสาม
จึงตัดสินใจให้พ่อกลับบ้าน
แวะซื้อก๋วยเตี๊ยว โจ๊ก ไก่อบให้พ่อและแม่
พี่สาวขับรถมาส่งที่สนามบินประมาณบ่ายสาม แต่บินหกโมง
หาร้านนั่งจิบกาแฟรอนกแอร์เปิดเคาร์เตอร์ให้เช็คอิน
ได้เวลาก็ขึ้นไปรอเครื่องที่เกท
ไม่บอกก็รู้ว่ามีคนหน้าตาขี้เหร่นั่งสัปหงก(หูย ทำไปได้)
นับเป็นหนที่สองที่ฉันมีความสามารถนั่งสัปหงกต่อหน้าสาธารณชน
ขณะคิดว่า เฮ่ย นั่งสัปหงกไปได้ อายเขา ไม่ทันจบประโยค
หัวก็สัปหงกอีก
ไม่เป็นไรหรอกนะ
เพราะตลอดเวลาเราอาสานั่งเฝ้าพ่อตลอดคืน
คอยคุยและพยามโน้มน้าวไม่ให้พ่อส่งเสียงร้องกลางดึกดื่น
ปล่อยให้พี่ๆ นอนพักผ่อนให้เต็มที่
เพราะเขาจะได้พักก็ตอนที่ฉันมาเยี่ยมนี่แหละ
สภาพก็ซอมบี้เห็นๆ
เพื่อพ่อ ขี้ย้าบ่หวั่น น่อป้อน่อ
Create Date : 29 มิถุนายน 2553
Last Update : 29 มิถุนายน 2553 23:14:56 น.
0 comments
Counter : 321 Pageviews.
Share
Tweet
tankiya
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
tankiya
สหายนก
lozocat
Webmaster - BlogGang
[Add tankiya's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.