ครอบครัวคนรักกระรอก
Group Blog
 
All Blogs
 
เรื่องเล่ายกที่ 3.........การเดินทางไกลครั้งแรกของผม

ไม่นานนักที่ผมกับน้องลืมตาดูโลก ผมกับน้องก็ต้องจากกันครับเพราะแตงกวากับผมเริ่มทะเลาะกันครับ แต่แตงกวาเขาชอบมายั่วโมโหผมก่อนนะครับ ไม่ใช่ผมหาเรื่องน้องก่อนนะครับ เพื่อนแม่ที่ทำงานด้วยกันเลยขอแตงกวาไปเลี้ยงครับ แต่แม่ก็ไม่ได้ให้เราห่างกันซะทีเดียวนะครับ เวลาแม่มีเวลาว่างแม่ก็พาผมไปหาแตงกวาบ่อยครับ แต่ตอนนี้ใครก็เข้ราใกล้แตงกวาไม่ได้แล้วละครับเพราะแตงกวากัดทุกคนที่เข้าใกล้ครับไม่เว้นแม้แต่เพื่อนแม่ ครั้งที่หนักที่สุดที่แตงกวากัดก็คือกัดคุณป้าแม่ของเพื่อน....แม่เกื้อจนต้องไปฉีดยาเลยละครับ ตั้งแต่นั้นมาแตงกวาน้องผมก็ต้องกลายเป็นกระรอกกรงไปในทันทีครับ เพื่อนแม่มาสารภาพว่าเคยจะเอาแตงกวาไปปล่อยที่ป่า ที่บ้านต่างจังหวัด แต่ทำไม่ลงครับเพราะแตงกวาก็รักเพื่อนแม่นะครับ สุดท้ายก็เอาแตงกวากลับมาอยู่ด้วยครับ น้องผมรอดตายเพราะสายตาอ้อนวอนของเขาครับ แต่ก็ต้องอยู่ในกรงตลอดเวลา เอาเป็นว่ามาอ่านเรื่องของผมกับครอบครัวผมดีกว่านะครับ ส่วนน้องผมก็ไปเยี่ยมบ่อยครับไม่ต้องเขาสบายดีครับ
พอผมเริ่มซน เริ่มวิ่งก็ถึงเวลาที่พ่อกับแม่ต้องกลับไปเยี่ยม ปู่ย่า , ยาย ที่ต่างจังหวัดครับ พ่อกับแม่เริ่มออกเดินทางจาก กรุงเทพฯตั้งแต่ตี 5 ปลุกผมแต่เช้าเลยครับแต่งตัวหล่อๆ เดินทางกัน เป็นครั้งแรกครับที่ผมได้รู้จักกับคำว่ากรงครับ........อึดอัดน่าดูครับเพราะไม่ได้วิ่งเล่นเหมือนทุกวัน แต่สุดท้ายแม่ก็ใจอ่อนยอมปล่อยผมวิ่งเล่นในรถครับ ช่วงแรกพ่อเป็นคนขับออกจากกรุงเทพฯไปตามเส้นทางไปปักษ์ใต้ วันนี้รถเยอะครับเพราะช่วงเทศกาลสงกรานต์ครับ อากาศก็ร้อน แต่แม่กับพ่อไม่ยอมให้ผมร้อนหรอครับ ท่านเปิดแอร์ซะเย็นเลยละครับในรถ ส่วนผมหรอครับก็วิ่งเล่นรอบ ๆ ในรถ มีบ้างครับที่ช่วยพ่อขับรถโดยผมวิ่งขึ้นไปนั่งที่มือพ่อที่จับพวงมาลัยรถ แล้วก็นั่งหมุนไปตามมือพ่อครับสนุกดีครับ แตงโมชอบขับรถครับ ตอนนั้นผมยังเด็กแม่เลยต้องเตรียมซีลีแลตให้ผมไว้ในรถด้วยละครับ เชื่อไหมครับว่าเป็นการเดินทางที่ยาวนานที่สุดของผมเลยละครับ ออกจากกรุงเทพฯ ตี 5 ถึงบ้านปู่กับย่าตอน 6 โมงเย็น พ่อกับแม่สลับกันขับรถครับ ส่วนผมถ้าง่วงนอนก็โน้นครับตักอุ่น ๆ ของแม่หลับสบายเลยละครับ
แต่พอถึงบ้านปู่ย่า พ่อกับแม่โดนปู่ดุด้วยละครับ ปู่ว่า “ลูกเองไม่เลี้ยงมาเลี้ยงกระรอกอยู่ได้” ผมน่ะอยากบอกปู่จังเลยครับว่า “ผมก็ลูกแม่เกื้อกับพ่อต้อมน่ะครับปู่” ปู่ดุแต่ใจดีครับพ่อบอก ท่านอุ้มผมเข้าบ้านด้วยแหละ ตื่นเต้นครับ ผมจะไปหาแม่ ..............ฮืออออออออออออ แม่อยู่หน่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย มารับผมจากปู่ทีครับ ย่าผมใจดีมากเลยครับ ท่านหาผลไม้ให้ผมกินเยอะเลยครับ ป้า ๆ ลุง ๆ ก็รักผมทุกคนเลย ส่วนพ่อกับแม่พอจัดของลงจากรถเสร็จก็มาหาผมครับ พ่ออุ้มผมนั่งดูทีวีพักให้หายเหนื่อยจากการเดินทางด้วยละครับ แต่ผมน่ะเริ่มง่วงอีกแล้วครับ นอนในมือพ่อดีกว่าครับ สบายดี อิอิอิอิ........



นี้ละครับผมกับพ่อ .........ผมง่วงสุดๆๆเลยครับหลังจากเป็นการเดินทางครั้งแรกที่แสนยาวไกลระหว่างผมแตงโมกับพ่อแม่ครับลุงๆ ป้า ๆ เคยพาน้องๆ กระรอกไปเที่ยวกันไหมครับ สนุกมากเลยครับผมชอบไปเที่ยววววววว.



หน้าตาผมตอนผมอายุได้ 3 เดือนครับ ผมพาผมไปปีนต้นไม้หน้าบ้านปู่กับย่าครับ ตื่นเต้นครับได้ปีนต้อนไม้แล้ว 5555555555............ หน้าตาผมดูแปลก ๆ ไหมครับ..





ผมเหมือนหมีโคล่าไหมครับ แม่ชอบแซวผมว่าเหมือนหมีโคล่าเวลาที่ผมปีนต้นไม้ครับ ผมไม่ได้ปีนคนเดียวนะครับ พ่อก็อยู่ข้าง ๆ ผมครับ ผมปีนต้นไม่สูงครับ เนี้ยต้นสนสูงแค่เอวพ่อเองครับ ปู่ปลูกไว้หน้าบ้านครับ ถ้าลุง ๆ ป้าๆ น้าๆ อาๆ มีโอกาสแลน้องกระรอกของลุงกับบ้านเชื่องพอสมควรก็ควรเล่นกับเขาบ่อย ๆ นะครับหรือพาออกนอกบ้านบ้างนะครับ เพื่อที่พวกผมจะได้ไม่ตื่นกลัวอะไร ง่าย ๆ แต่ถ้ากลัวพวกผมหนีก็เอาพวกผมใส่ในตระกร้อที่มีฝาปิดก็ได้ นะครับ แต่ถ้าไม่มีเวลาก็เอาพวกผมออกมาเล่นในบ้านบ้างก็ได้นะครับ แต่ต้องระวังแมว , หมาให้พวกผมด้วยนะครับ.........

*************
แล้วเจอกันตอนหน้าครับ........ยังมีเรื่องราวความเจ็บปวดของผมครับ



Create Date : 12 ตุลาคม 2548
Last Update : 12 ตุลาคม 2548 9:53:27 น. 2 comments
Counter : 1038 Pageviews.

 
คิดถึงนะคะ


โดย: อพันตรี วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:14:44:43 น.  

 
ได้อ่านเรื่องราวของนู๋แตงโม เห็นภาพตามไปด้วยเลยหละค่ะ หนุกจัง ว่างๆมาเล่าต่ออีกนะค่ะ


โดย: DOGHALL IP: 61.90.237.126 วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:23:59:04 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เกื้อแม่แตงโม
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




Friends' blogs
[Add เกื้อแม่แตงโม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.