|
|
บทที่ 4 เรียกผมว่า "เจ้าสัว"
ห้องพักพิเศษในโรงพยาบาลมีอินเตอร์เน็ตให้ใช้ได้ฟรี ทำให้ตี๋น้อยค้นหาข้อมูลของเกมเสมือนจริง สามก๊กออนไลน์ ภาคสามก๊ก ของสถาบันพัฒนาธุรกิจระหว่างประเทศ (Pilot Business Development and Training institute) ที่ได้จัดทำขึ้นมาเพื่อการฝึกอบรมนักธุรกิจรุ่นใหม่ ทำให้เขาต้องทอดถอนใจกับจำนวนเงินที่มากมายมหาศาลสำหรับเขาในตอนนี้
“เงินมันไม่ใช่น้อย ๆ นะ นายจะหามาจากที่ไหนละ” เอก ประธานนักเรียนซึ่งเป็นลูกของเถ้าแก่ใหญ่ในเมืองหนองคายพูดขึ้น หลังจากได้เห็นข้อมูล และค่าใช่จ่ายที่จะต้องลงไปกับการเล่นเกมนี้
“อีกอย่างนะ นายไม่ชอบเล่นเกมคอมพิวเตอร์อยู่แล้วนี่ แม้ว่าจะเป็นเกมมาริโอ้ที่ล้าสมัย นายยังเล่นไม่เป็นเลย แล้วอย่างนี้จะไปเล่นเกมไฮเทคแบบนี้ได้อย่างไร ว่าไหม” เจ้ายักษ์ ซึ่งนอกจากจะชอบเล่นบาสแล้ว มันยังชอบเล่นเกมคอมพิวเตอร์พูดขึ้น
“เกมนี้มันไม่เหมือนเกมคอมพิวเตอร์ หรือว่าเกมออนไลน์แบบที่พวกนายเคยเล่นหรอก แต่มันเป็นการจำลองสติปัญญา และร่างกายของเราเพื่อเข้าไปอยู่ในเกม โดยใช้คลื่นสมองของเราควบคุม เหมือนกับเรากำลังฝัน หรือพูดอีกอย่างก็คือ นั่นเป็นอีกโลกหนึ่งของเรา” ตี๋น้อยพยายามอธิบายให้เพื่อน ๆ เข้าใจ ก่อนที่จะขยายความให้ฟังว่า
“ดังนั้น คนที่ไม่เคยเล่นเกมแบบเราจึงไม่เสียเปรียบคนอื่น ๆ แน่นอน ยกเว้นอย่างเดียวว่า คนที่เราจะต้องแข่งขันด้วยนั้น เป็นคนที่เล่นก่อนเราตั้งหลายปี แถมยังมีอำนาจเป็นก๊กใหญ่อยู่ในเกมอีก เราจึงต้องหาแผนการที่เจ๋ง ๆ เพื่อที่จะเอาชนะยักษ์ใหญ่ตัวนี้ให้ได้” ตี๋น้อยพูดขึ้นอย่างมั่นใจ
“เหมือนกับเรื่องสิงโต กับฝูงวัวกระทิง ที่นายเล่าให้พวกเราฟังใช่ไหม” เหน่งพูดขึ้น เพราะเขาเข้าใจแล้วว่า ไม่ใช่การมีกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ มีความเก่งกล้า หรือเล่นมานานกว่าแล้วจะชนะได้เสมอไป มันต้องขึ้นอยู่กับแผนการและไหวพริบปฏิภาณต่างหาก
“แน่นอนสิเพื่อน คอยดูนะ เราจะไม่ให้พ่อของเราต้องผิดหวังหรอก และจะทำให้ตระกูลเจ้าพ่อหน้าหงายไปด้วยแผนการของเราให้ได้” ตี๋น้อยพูดอย่างมาดมั่น แม้ว่าเขายังไม่ได้ร่างแผนการ แต่เขารู้ถึงขีดความสามารถของตนเองดีว่า เขาต้องทำได้
“แล้วนายจะหาเงินได้จากที่ไหนละ ไอ้พี่นายนะมันเล่นเกมก่อนนายตั้ง 4 ปีแล้ว ถ้ารอช้าจะไม่ทันการนะ” เอกบอก ทำให้ตี๋น้อยคิดหนัก
“วิธีหาเงินนะมันก็มีนะ แต่มันต้องใช้เวลาทั้งนั้น นอกจากจะขอกู้เงินจากคนที่รู้จักก่อน จากนั้นอีก 2-3 เดือนค่อยใช้คืน”
“หา......แค่ 2-3 เดือนนายจะหาเงิน 2-3 แสนได้แล้วหรอ นายนี่มันอัจฉริยะจริง ๆ” เหน่งซึ่งคำนวณราคาเครื่อง และค่าสมัครสมาชิก จึงร้องอุทานขึ้นมา
“ไม่หรอกเหน่ง ถ้าเราเป็นอัจฉริยะจริงก็ต้องมีวิธีหาเงินให้ได้เร็ว ๆ สิ นี่เราทำไม่ได้
แถมยังไม่รู้ว่าจะกู้เงินที่ไหนที่เขาจะไม่เอาดอกเบี้ยแพง ๆ”
ตี๋น้อยพูดอย่างกังวล ซึ่งอาจจะเป็นครั้งแรกที่เพื่อน ๆ เห็นถึงความกังวลของตี๋น้อย ทำให้เพื่อน ๆ มองหน้ากัน เหมือนจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง
3 วันต่อมา รถบัสคันใหญ่หรู ได้แล่นตรงมายังบ้านของตี๋น้อย ท่ามกลางเหล่านักกีฬาที่ขนกระเป๋า และกล่องใส่เครื่องเล่นเกมมาให้กับตี๋น้อยด้วย
“นี่เป็นสิ่งที่พวกเราใช้เงินสดที่พวกเราได้รับมาจากการแข่งขันซื้อมาให้กับนาย ความจริงมันไม่พอหรอก แต่ครูใหญ่ถอนเงินออมมาสมทบด้วย ทำให้มีเงินพอซื้อ”
เอกทำหน้าที่ในการมอบเครื่องเล่นเกมราคาแสนบาท ซึ่งถูกที่สุดในเครื่องเล่นเกมสามก๊กออนไลน์ พร้อมกับบัตรสมาชิกรายปีของเกมราคาหนึ่งแสนบาทเช่นกัน ทำให้ตี๋น้อยดีใจจนน้ำตาคลอ เพราะเขารู้ว่า เงินรางวัลที่พวกเขาได้รับจากการชนะการแข่งขันกีฬานั้น อยู่ในเครื่องนี้ และอยู่ในบัตรสมาชิกใบนี้ทั้งหมด
“เฮ้ย...นายไม่ต้องซาบซึ้งใจพวกเราหรอก นี่มันเป็นส่วนของนายอยู่แล้ว ถ้าไม่มีนาย อย่าว่าแต่ชนะเลิศระดับประเทศเลย ต่อให้เป็นระดับจังหวัด พวกเรายังไปไม่ถึงเลย” เจ้ายักษ์พูดขึ้น
“ใช่ ๆ นายเอาเงินนี่ไป ส่วนพวกเราได้ทั้งเกียรติยศ และหลายคนได้รับการจองตัวเข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัยดี ๆ ในกรุงเทพฯ อีก และอีกไม่นาน ในกลุ่มพวกเราก็จะมีคนติดทีมชาติแน่ ๆ ดังนั้น เงินของพวกเรา นายเอาไปเถอะ เพราะมันจะทำให้นายได้อยู่กับพ่อของนาย”
เหน่งพูดขึ้นอย่างดีใจ เพราะได้รับการทาบทามจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งจะให้โควตานักฟุตบอลกับเขา นอกจากนั้นแล้ว ยังได้รับทุนการศึกษาตลอดระยะเวลา 4 ปีที่จะเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ด้วย
“เดี๋ยวอีก 2-3 เดือน เราจะหาเงินมาใช้คืนพวกนายให้หมด ไม่ต้องห่วงนะ พวกนายจะได้มีค่าใช้จ่ายในการเข้าศึกษาต่อได้” ตี๋น้อยพูดขึ้น
“เอ....แต่ว่า บ้านนายมีโทรศัพท์ไหม” เอกพูดเบี่ยงเบนเรื่องขึ้นมา เพราะไม่อยากให้ตี๋น้อยคิดมากในเรื่องนี้
“ไม่มีหรอก เราไม่จำเป็นต้องใช้นี่ ก็เลยไม่มี”
“แล้วจะต่อเชื่อมเกมแบบไหนละ โทรศัพท์ไม่มี” เอกถามขึ้นอย่างสงสัย
“ไม่ต้องห่วงหรอก สมัยนี้เขาไม่ต้องมีโทรศัพท์ก็เล่นเกมได้ ในเครื่องนี้มันเชื่อมต่อได้โดยการไปสมัครเปิดค่าบริการกับบริษัทให้บริการอินเตอร์เน็ต เดี๋ยวเขาก็เชื่อมสัญญาณแบบไร้สายเองแหละ ไม่เห็นจะยาก”
เจ้ายักษ์ที่เคยมาพักบ้านตี๋น้อยเป็นประจำ ทำให้รู้ว่าบ้านตี๋น้อยไม่มีโทรศัพท์ใช้ จึงแอบถามพนักงานขาย จนรู้ว่าเขามีบริการเชื่อมสัญญาณแบบไร้สายได้
“จริงหรอ งั้นพรุ่งนี้เราไปขอเปิดใช้บริการอินเตอร์เน็ตกันเลยนะ” เอกพูดขึ้น ก่อนที่ตี๋น้อยจะเอ่ยกับทุกคนว่า
“ขอบคุณทุกคนมาก พรุ่งนี้ผมยังอยากที่จะให้ทุกคนมาที่บ้านเราแต่เช้า เดี๋ยวเราจะพูดคุยกันเรื่องสำคัญ และจะได้เลี้ยงฉลองให้กับทุกคนด้วย” ตี๋น้อยเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกคนตอบตกลง ก่อนที่จะขึ้นรถบัสวิ่งหายไปตามถนนเพื่อมุ่งสู่ที่พักของแต่ละคน
บ้านของตี๋น้อยเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูงแบบชนบททั่วไป มีเนื้อที่ทั้งหมด 1 ไร่กว่า ๆ ซึ่งนอกจากพื้นที่ปลูกบ้านแล้วยังมีสระน้ำเอาไว้เลี้ยงปลา ปลูกกล้วยข้างสระน้ำ ในสระก็ปลูกบัวแดงเอาไว้ นอกจากนั้นแล้ว ยังมีไม้ยืนต้นจำพวกผลไม้ต่าง ๆ ทั้งมะม่วง มะขาม มะกรูด มะนาว และมีพวกพืชผักสวนครัวอีกเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะชะอม ที่ปลูกไว้เป็นรั้วล้อมรอบบ้าน ทำให้สามารถตัดขายได้ทุกวัน บางวันก็จะมีพ่อค้าที่เคยคุยกันไว้มาเหมาในราคาที่ดี
ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้สามารถเลี้ยงชีวิตสองยายหลานได้อย่างสบาย จนเมื่อยายมาเสียไปเมื่อปีที่แล้ว ตี๋น้อยจึงอยู่ในบ้านหลังนี้คนเดียว แต่เขาก็ยังยึดถืออาชีพเก็บผัก และหาปลาไปขายจนส่งตัวเองให้เรียนจบได้ แต่บัดนี้ตี๋น้อ้ยกำลังจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเข้าสู่อาชีพใหม่ จึงนัดให้เพื่อน ๆ มาที่บ้านเพื่อปรึกษาหารือกันถึงแผนการต่าง ๆ ที่เขาได้วางไว้ ก่อนที่จะเข้าเล่นเกม เพื่อเป็นอาชีพที่จะทำให้เขามีฐานะชื่อเสียงที่พอจะเชิดหน้าชูตาได้ในอนาคต
“เราจะทำธุรกิจ พวกนายจะทำกับเราไหม” ตี๋น้อยกล่าวกับเพื่อน ๆ ที่สนิทๆ ประมาณเกือบสามสิบคน ซึ่งทุกคนกำลังเผาปลากินกันอย่างสนุกสนานหน้าสนามบ้านของเขา
“พวกเราไม่รู้เรื่องธุรกิจหรอก แต่ถ้านายพาพวกเราทำ พวกเราก็จะทำ” เหน่งพูดขึ้น ทำให้กลุ่มเพื่อน ๆ ทั้งหมดตอบรับทันที
“โอเค ถ้าอย่างนั้น เราจะทำกลุ่มโอทอปก่อน เพราะการทำโอทอปไม่จำเป็นต้องจดทะเบียน แต่ถ้าเริ่มเข้าที่เข้าทาง เราจึงจะจดทะเบียนเป็นกลุ่มการค้าทีหลัง ตกลงนะ”
“ตกลงคร๊าบบบ”
เสียงตอบรับดังขึ้นอย่างน่าชื่นใจ ทำให้กลุ่มโอทอปบ้านสวน ซึ่งจะกลายเป็นกลุ่มผลิตสมุนไพรระดับ 5 ดาวได้เกิดขึ้นในวันนั้น
แม้ว่าในเวลาต่อมา กลุ่มเพื่อน ๆ หลายคนจะไปเรียนต่อ หรือติดทีมชาติ แต่เหล่านักเรียนโรงเรียนประชาสงเคราะห์ก็พากันสมัครเข้ามาในกลุ่มอย่างไม่ขาดสาย นอกจากนั้นแล้ว เหล่าผู้ปกครองที่ไม่มีงานทำก็เริ่มแห่กันมาของานทำ ทำให้ตี๋น้อยสามารถเปิดเป็นบริษัท และขยายเนื้อที่โรงงานออกไปเป็น 5 ไร่ โดยขอซื้อที่ข้างบ้าน และขยายกิจการออกไปจนทั่วทุกภาคของประเทศ ส่วนที่บ้านเดิมของเขาก็กลับมาทำเป็นบ้านสวนที่เงียบสงบเหมือนเดิม
นั่นนับเป็นเวลา 1 ปี ที่เกิดขึ้นในโลกธุรกิจ ซึ่งนับเป็นช่วงเวลา 4 ปีในเกมวอลอร์ดออนไลน์ภาคสามก๊ก ซึ่งก็เข้มข้นขึ้นอย่างมากด้วยเช่นกัน.....
ไม่กี่วันต่อมา อินเตอร์เน็ตไร้สายที่บ้านของตี๋น้อยก็ใช้การได้ หลังจากนั้น เขาก็ได้ทำเรื่องขอโทรศัพท์มาติดตั้งเอาไว้ใช้ในธุรกิจของเขาด้วย
เครื่องเล่นเกมออนไลน์เสมือนจริงนั้นมีหลายแบบ ตามสภาพห้องนอนของแต่ละคน แต่ที่เพื่อน ๆ เลือกมาให้ เป็นแบบประกอบเข้ากับหัวเตียงนอนของเขา ทำให้เขาไม่ต้องสวมเข้ากับหัว แค่นอนบนเตียง แล้วเปิดระบบเกม เครื่องสแกนสมอง กับแสกนร่างกายก็จะทำงาน โดยส่งผ่านคลื่นความถี่อ่อน ๆ ของสมองไปยังเครื่องที่คอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อกับระบบไว้เพื่อแปลงคลื่นความถี่ของสมองให้สัมพันธ์กับร่างกายที่ถูกแสกนไปไว้ในเกม จากนั้น ระบบก็พร้อมทำการ
กระแสพลังแห่งความอบอุ่นได้แผ่เข้าคลุมร่างของตี๋น้อยอย่างช้า ๆ จนเขารู้สึกเคลิบเคลิ้มจนหลับไปในที่สุด
ความรู้สึกที่ล่องลอยเหมือนความฝันทำให้ตี๋น้อยลืมตาขึ้นมา เบื้องหน้าของเขาในตอนนี้เป็นหญิงสาวที่งดงามราวกับราชนิกูลโบราณของจีนกำลังส่งยิ้มให้ ทำให้เขายิ้มตอบก่อนที่จะสำรวจสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ตัว ซึ่งเป็นสวนดอกไม้นานาพันธุ์ กึ่งกลางของสวนเป็นเก๋งไม้ที่งดงามอยู่กึ่งกลางสระน้ำที่เงียบสงบ
“สวัสดีคะ ดิฉันชื่อเสี่ยวหมวย กรุณาตั้งชื่อในเกมของท่านด้วยคะ”
สาวสวยเอ่ยขึ้น ทำให้ตี๋น้อยรู้สึกแปลกใจกับความสมจริงของเกม และความรู้สึกที่เหมือนกับความฝันในโลกอีกโลกหนึ่ง
ในเกมนี้ ผู้เล่นจะต้องใส่ชื่อ และรหัสผ่าน ที่ตัวเครื่อง พร้อมกับรับการแสกนร่างกายก่อนที่จะล๊อกอินเข้าสู่เกมทุกครั้ง เพื่อความปลอดภัยของผู้เล่น เพราะชื่อและรหัสผ่านนั้นจะต้องสัมพันธ์กับร่างกายก่อนจึงจะเข้าได้ จึงไม่มีการถามไถ่ระหัสผ่านให้ยุ่งยากเหมือนเกมอื่น ๆ
“ตี๋น้อย” เสียงตี๋น้อยบอกชื่อซึ่งจะใช้ในเกมกับเสี่ยวหมวยด้วยสีหน้าท่าทางที่ผ่อนคลายลง จนรู้สึกเหมือนกับจะคุ้นเคยกับสาวน้อยผู้นี้
“ชื่อซ้ำ ใช่ไม่ได้คะ” เสี่ยวหมวยกล่าวยิ้ม ๆ
“ตี๋เล็ก”
“ชื่อซ้ำ ใช้ไม่ได้คะ”
“จูล่ง”
“จูกัดเหลียง”
“เล่าปี่”
“โจโฉ”
“ชื่อซ้ำ ใช้ไม่ได้คะ”
“...........”
“ไม่ลองชื่อจิวยี่ เบ้งเฮ็ก หรือชื่ออื่น ๆ หรอคะ” เสี่ยวหมวยถามยิ้ม ๆ
“ไม่อยากถ่มน้ำลายรดฟ้าครับ เดี๋ยวเปื้อนหน้าตัวเอง” ตี๋น้อยพูดทีเล่นทีจริง ก่อนที่จะเอ่ยอีกชื่อว่า
“เจ้าสัว”
“ชื่อนี้ใช้ได้คะ”
“ซะงั้น พูดเล่น ๆ ใช้ได้ พอเวลาเอาจริงไม่เคยได้”
เขาบ่นเบา ๆ ทำให้เสี่ยวหมวยยิ้มให้กับคำพูดนี้ ทำให้ความสวยของเสี่ยวหมวยเบ่งบานขึ้นมาราวกับดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์
“ยืนยันชื่อนี้ไหมคะ”
“ยืนยันครับ”
“ต้องการฟังระบบเกมไหมคะ”
“ไม่หรอกครับ แต่มีคำถาม ไม่ทราบว่าจะถามได้ไหมครับ” ตี๋น้อยหรือเจ้าสัวในเกมถามกลับ เพราะเขาได้ศึกษาระบบเกมมาจนชำนาญแล้ว หากแต่เรื่องบางเรื่องยังเป็นปริศนาสำหรับเขา
“ถ้าเป็นระบบพื้นฐาน เสี่ยวหมวยยินดีตอบให้คะ แต่ถ้าเรื่องลึก ๆ ลงไปแล้ว เสี่ยวหมวยต้องขออภัยที่ไม่สามารถตอบให้ได้”
“เรื่องที่ผมจะถามเป็นเรื่องพื้นฐานของเกมนั่นแหละครับ คือผมจะบอกว่า ผมไม่มีเงินเสียค่าเล่าเรียนในเกาะฝึกฝน แต่ผมกะว่าจะไปศึกษาในห้องสมุด และฝึกฝนในสวนสาธารณะแทน ดังนั้น คำถามจึงมีอยู่ว่า ความสำเร็จของผม สามารถที่จะเหนือกว่าผู้เล่นที่เข้าเรียนในโรงเรียนได้ไหมครับ” ตี๋น้อยถามคำถามที่เขาข้องใจ
“ก่อนอื่นต้องเข้าใจนะคะว่า ความเก่ง และความสามารถของผู้เล่นมาจากทักษะ และร่างกายในโลกแห่งความเป็นจริงส่วนหนึ่ง และอีกส่วนหนึ่งได้มาจากการฝึกฝนในเกม แต่เสี่ยวหมวยจะบอกให้คุณรู้เป็นกรณีพิเศษว่า ถ้าคุณต้องการเก่งกว่าใครในเกมนี้ แค่คุณอ่านหนังสือให้หมดห้องสมุด และเข้าใจได้ทั้งหมด จากนั้นก็ฝึกซ้อมให้ชำนาญ แค่นั้นคุณก็จะเก่งกว่าทุกคนแล้วคะ”
“แล้วหนังสือในห้องสมุดนี่มันมีกี่เล่มหรอครับ”
“ก็ไม่กี่หมื่นเล่มหรอกคะ แต่คุณจะมีเวลาอยู่ในเกาะฝึกฝนแค่ 4 เดือน พยายามอ่านให้หมดนะคะ”
“ขอบคุณครับ ถ้าอย่างนั้นส่งผมไปที่เกาะฝึกฝนได้แล้วครับ”
“คะ เจ้าสัว เสี่ยวหมวยจะบริการท่านไปยังเกาะฝึกฝนทันทีเลยคะ โชคดีนะคะ”
“โชคดีเช่นกันครับ”
จากนั้นร่างของตี๋น้อยก็แวบหายไป แต่ก็ยังได้เห็นรอยยิ้มแสนหวานของเสี่ยวหมวยที่ส่งยิ้มอำลาแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอย่างเด็กที่แอบเล่นซุกซน
“อิ อิ ตอบมั่ว ๆ ก็เชื่อ ใครที่ไหนเขาจะไปบ้าอ่านหนังสือได้หมด ตั้งหลายหมื่น
เล่ม”
เสี่ยวหมวยพูดกับตัวเองเบา ๆ อย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่รู้เป็นไง แต่เธอรู้สึกอยากแกล้งผู้เล่นหน้าตี๋ ๆ แต่หล่อสุด ๆ คนนี้จริง ๆ
ความจริงเสี่ยวหมวยเป็นผู้เล่นในเกมนี้ แต่เพื่อนเธอทำงานเป็น NPC ติดธุระมาทำงานไม่ได้ และเพื่อน ๆ ที่ทำงานไม่มีใครว่าง จึงขอทางบริษัทให้เธอมาทำหน้าที่แทนในวันนี้ เสี่ยวหมวยจึงได้รู้จักกับตี๋น้อยด้วยเหตุนี้เอง
“สงสัยดวงเราจะสมพงษ์กันมั๊ง ตี๋น้อย กะ หมวยเล็ก อิ อิ เข้ากันจังเลย หวังว่า คงได้เจอกันในเกมนะ ท่านเจ้าสัว”
เสี่ยวหมวยพูดอยู่คนเดียวอย่างร่าเริงพลางนึกถึงหน้าหล่อ ๆ ดวงตาดูฉลาดล้ำแต่ก็แฝงไว้ด้วยความใสซื่อของตี๋น้อยอย่างมีความสุข
...............................................
หมายเหตุ : ในตัวเครื่องของเกมนี้จะมีเครื่องแสกนร่างกาย ทำให้ร่างในเกมมีลักษณะเหมือนตัวจริงทุกประการ และไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ นอกจากจะไปทำเสริมสวยในเกม หรือการฝึกฝนร่างกายในเกมเพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อเท่านั้น
| Create Date : 15 ตุลาคม 2554 |
| Last Update : 15 ตุลาคม 2554 15:51:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 271 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [