อาการ..."จิตตก"... หวนนึกถึงวัยเด็ก...วันใสๆ ใจว่างๆ ไร้ซึ่งสิ่งที่ต้องกังกล...หากจะมี ก็เพียงแต่ปัญหาเล็กๆ น้อย อุปสรรคที่เปรียบเสมือนทางขรุขระแบบ chill chill ปัญหาที่ทำให้เราสนุกกับชีวิตมากขึ้น... ได้เรียนรู้และมองไปข้างหน้าด้วยใจมุ่งมั่น เมื่อเติบโต...ฝุ่นจากถนนที่ก้าวผ่าน ตกตะกอนนอนก้นอยู่ใต้ห้วงลึกของจิตใจ บ่อยครั้งเมื่อเกิดปัญหาหรืออุปสรรค ตะกอนเหล่านี้...มักถูกกวนขึ้นมา ร่วมผสมโรงให้จิตใจที่อ่อนล้า...อ่อนแรงมากขึ้น ทั้งๆ ที่บางครั้งปัญหาใหม่มันก็ไม่ได้ร้ายแรงซักเท่าใหร่ ...อาการ "จิตตก" คือ ความรู้สึกซึมเศร้า ปฏิเสธโลกภายนอกอย่างรุนแรง... ปีที่เพิ่งผ่านพ้นมา...สำหรับฉัน จัดเป็นปีที่ค่อนข้างหนักหนาสาหัส มีเรื่องราวเลวร้ายมากมายผ่านเข้ามาในชีวิตมากมาย (จริงๆ) แต่...ถ้าถามใจตัวเองแล้วจริงๆ แล้ว โดยไม่ต้องมานั่งพินิจพิจารณาเพิ่งเติมให้ถ่องแท้แม้แต่น้อย ตอบได้คำเดียวว่า...ไม่เลย มันไม่ได้อะไรมากมาย เพราะต้องมีคนอื่นๆ ในโลกใบนี้ ที่มีเรื่องเลวร้ายกว่า แต่ฉันตอบตัวเองไม่ได้จริงๆ ว่าทำไมถึงได้มีแต่คำว่า ...เบื่อๆๆๆ... ได้มากมายขนาดนี้ ฉันตอบไม่ได้ว่าเป็นจากอะไร...หรือ...เพราะใครหรือเปล่า สุดท้าย...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าที่แน่ๆ เป็นเพราะฉันยอมให้เหตุเหล่านั้นมามีอิทธิพลเหนือความคิดในแง่บวกของตัวเอง ปีใหม่แล้ว...ฉันคิดว่าคงมีหลายๆ คง ที่เกิดอาการจิตตกในปีที่ผ่านมามากมาย ...เหมือนฉัน... ปีนี้...ฉันตัดสินใจว่าจะไม่ให้มี "อาการจิตตก" อีกต่อไป เพราะมันจะบั่นทอนทั้งสุขภาพทางกายและใจโดยเปล่าประโยชน์ Happy New Year ทุกๆ คนค่ะ   Create Date : 05 มกราคม 2553     Last Update : 5 มกราคม 2553 0:32:57 น. Counter : 562 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ใจขาด...ขาดใจ ใจดวงน้อยๆ ที่เต้นในอกซ้ายของตัวเอง ไม่ใช่อกใคร แต่ไหงเวลาเขาคนที่รักทำอะไรให้เสียใจ ใจเจ้ากรรมก็เสียใจจนแทบจะขาดรอนๆ หลายๆ ครั้งที่เรื่องราวรุนแรง...เกินจะทานทน บ่อยครั้งที่ต้องยอมรับว่ามันรวดร้าวประหนึ่งเหมือนว่า ใจดวงนี้ได้ถูกดึง...ฉีกทึ้ง...ยื้อยุดฉุดกระชาก จนขาดแยกแตกกระจายเป็นเสี่ยง ด้วยมือที่มองไม่เห็น...จากเขา คนที่เราเรียกว่า "คนรัก" ไอ้ที่ทำอยู่นี้ก็เห็นๆ อยู่ว่าเขารักเรามากแค่ไหน (ประชดนะคะเนี่ย) แต่ก็ยังปิดหูปิดตาทำเป็นมองไม่เห็น งมงาย...เพ้อพก ยังเฝ้าฝันว่าจริงๆ แล้ว "เขารักเรา" แต่เขาก็เป็นอย่างนี้ของเขาเองน่ะแหล่ะ ทนๆ เอาหน่อย... ถอนหายใจหลายเฮือกใหญ่ๆ กับความโง่ส่วนตัว เวลาที่ใจตกลงในบ่วงแห่งห้วงรัก โลกที่เป็นสีชมพูตลอดเวลา แต่เบื้องหลังแท้จริงเป็นสีดำจากความขมขื่น กับความซื่อบื้อยอมทน...เพราะคำว่ารักคำเดียว รักทำให้อิ่มท้องก็ไม่ได้...ไม่มีรักก็ไม่ตายซักหน่อย ที่แน่ๆ ก็ไม่ตายวันนี้พรุ่งนี้เหมือนขาดน้ำหรืออาหาร หาได้สำคัญแม้สักเสี้ยงหนึ่งของอากาศไม่ แต่พอรักไม่เป็นดังใจหวัง ก็พาลจะทำให้ใจขาดรอนๆ อยู่ร่ำไป บ่อยครั้งที่อยากจะลงไปนอนดิ้นตายตรงนั้นไปเสียจะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว ก็ไม่รู้ว่าจะจบลงที่ (ตัด) ใจ (ให้) ขาด ... จบเรื่องราววังวนร้าวรานไร้สาระที่เจ็บเจียนตาย หรือ ขาด ใจ (ตาย) เพราะต้องนั่งจมน้ำตาตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปซะก่อนกันแน่ ไอ้ที่ผ่านมาก็ปากดีไปงั้น...ตัดใจได้ซะที่ไหน เฮ้อ...   Create Date : 30 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 10 กันยายน 2554 15:28:29 น. Counter : 642 Pageviews.   2 comment Share Tweet

คนเป็นคนไหนในภาพนี้ ?...บนหนทางแห่งความรัก   Create Date : 01 ตุลาคม 2552     Last Update : 10 กันยายน 2554 15:39:31 น. Counter : 598 Pageviews.   4 comment Share Tweet

มิตรภาพ...ไม่ได้สร้างได้ในวันเดียว โลกเราทุกวันนี้...ยุ่งเหยิง เราไว้ใจคนได้ยากขึ้น แต่...ในแต่ละวัน เรากลับพบเจอผู้คนมากกว่าแต่ก่อน แต่เรากลับแทบไม่รู้สึกเลยว่าได้รู้จักใครจริงจัง คนบางคน...แม้เพียงหนึ่งข้อความ ก็อาจรู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนที่รู้จักสนิทสนมมานานปี แต่กับบางคน...เจอหน้ากันเป็นปี ยังเป็นได้แค่เพียงคนรู้จัก ในความเป็นจริง...แม้จะเป็นเพื่อนสนิทกันมานับสิบปี อาจจบลงด้วยการทรยศหักหลังก็เป็นได้ การที่เราจะทำความรู้จักกับใครสักคน นอกจากจะต้องใช้ไหวพริบในการอ่านคนแล้ว ยังขึ้นอยู่กับหลายองค์ประกอบ เคยไหมที่เราเหม็นขี้หน้าบางคน ทั้งที่ยังไม่ได้คุยกันซักประโยค บางครั้งเราตัดสินคน ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้รู้รายระเอียดใดๆ เกี่ยวกับเขาเลยแม้แต่น้อย สิ่งหลัก...คือ เราจะซื้อใจเขาด้วยอะไร ประโยคอมตะนิรันดิ์กาล คือ...ซื้อใจด้วยใจ แต่เดี๋ยวนี้...ไม่แน่ใจว่ายังจะใช้ได้กับทุกคนหรือเปล่า? สำหรับฉัน... ความรักมีหลากหลายรูปแบบ... ฉันอยากให้เราทุกคนในโลกใบนี้รักกันในฐานะไหนๆ ก็ได้ แต่มนุษย์...สิ่งที่เราเป็น ถูกหล่อหลอมขึ้นมาตั้งแต่เด็กนั้น เรื่องบางเรื่องมันก็เกินกว่าที่เราจะควบคุมได้ นิสัยส่วนตัวบางอย่างจึงเปลี่ยนแปลงได้ยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...สิ่งมีชีวิตมักเรียนรู้และจดจำจากความเจ็บปวด เราจึงมักจดจำเรื่องราวร้ายๆ ในอดีตและมักนำมันมาตัดสินอนาคต การทำความรู้จักใครสักคน...จนถึงขั้นสนิทสนม จึงเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา ...ค่อยๆ เป็นค่อยไป ค่อยๆ เรียนรู้ ...คำพูดเป็นสิ่งสำคัญ ...พอๆ กับที่ต้องมีการกระทำมาเป็นเครื่องมือรองรับ มิตรภาพที่ถาวร จึงต้องใช้เวลามากในการพิสูจน์มากมาย แท้จริงแล้ว... ...ใช้เวลาทั้งชีวิต... ว่าแต่...จะมีใครให้ได้ฉันพิสูจน์ความจริงใจในมิตรภาพไหมหนอ ปล. ฉันเพิ่งได้รู้จักใครบางคน เขาเป็นคนที่แปลก จะว่าเปิดก็เปิด จะว่าปิดก็ปิด เขาคงพบเจอเรื่องที่ไม่ดีมา ฉันจะแสดงให้เขาเห็นว่าโลกใบนี้ยังมีคนจริงและมิตรภาพที่แท้จริง ไม่ผิวเผิน ไม่ฉาบฉวย นั้นพบเจอได้ไม่ยากอย่างที่คิด   Create Date : 23 กันยายน 2552     Last Update : 10 กันยายน 2554 15:39:52 น. Counter : 1153 Pageviews.   2 comment Share Tweet

คนที่ฉันจะ...วางใจ...ไว้ตลอดกาล ความสันโดษเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในการเรียนรู้และค้นหาความหมายของชีวิต แต่มันก็เป็นอุปสรรคที่ร้ายกาจที่สุดเช่นกัน มันคงดีถ้าเราได้เรียนรู้ชีวิตไปพร้อมกับการที่มีคนเดินเคียงข้าง คนที่เราไว้ใจได้มากพอจะฝากชีวิตและมอบชีวิตให้ ณ ปัจจุบันนี้มันช่างยากยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก โลกที่ใช้ความสามารถในการเอาตัวรอดในรูปแบบของสงครามจิตวิทยาแบบในปัจจุบันนี้ เรื่องราวและปริมาณข่าวสารที่หลั่งไหลมาอย่างเชี่ยวกราก ผ่านวิวัฒนาการทางเทคโนโลยี... ทำให้เราเข้าถึงข้อมูลต่างๆ ได้ง่ายเพียงกระดิกนิ้ว ภาพแห่งความหลอกลวง เล่ห์เหลี่ยมและความโหดร้ายของมนุษย์ที่กระทำต่อกัน ทำให้เราไว้ใจผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตได้ยากยิ่งนัก เงินกลายเป็นปัจจัยที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดเหนือสิ่งอื่นใด น่าแปลกที่เรากลับปล่อยให้ความเคลือบแคลง นำพาจิตใจเข้าสู่ด้านมืด ทำให้เราปิดกั้นตัวเองจากความรู้สึกของคนที่ผ่านเข้ามา ตัดสินคนอื่นจากประสบการณ์ของตน จากความคิดที่ว่า...การทำผิดเล็กๆ น้อยๆ ต่อบุคคลใกล้ตัว เป็นเรื่องที่ไม่ใช่สิ่งที่ผิดใหญ่โตอะไร จนกลายเป็นความเคยชินต่อการทำผิดศีลธรรมได้ง่ายๆ จึงไม่น่าแปลกใจที่โลกในทุกวันนี้ๆ ภาพของอาชญากรรมและการหลอกลวงในทุกๆ รูปแบบ พบเห็นได้ง่ายขึ้น...รุนแรงขึ้น จนบางครั้งกลายเป็นเกมส์เพื่อความสนุกสนานของคนบางกลุ่ม อย่างไร้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี เราเก็บภาพเหล่านี้ฝังลงไปในจิตใต้สำนึก แล้วใช้ชีวิตอยู่บนความหวาดระแวง การไว้ใจคนง่ายๆ มีเพียงแต่คนโง่เท่านั้นที่ทำ เมล็ดพันธ์แห่งความหวาดระแวง...เติบโต เบิ่งบาน ในใจตน สิ่งไหนกันแน่ที่...เป็นเรื่องจริง จะมีใครบ้างไหมที่ จริงใจ... ยากเหลือ... ฉันอยากพบเจอที่คนที่ฉันจะสามารถ...วางใจ...ไว้ที่เขาได้ตลอดกาล...เสียที   Create Date : 22 กันยายน 2552     Last Update : 10 กันยายน 2554 15:25:47 น. Counter : 601 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Women biker's diary
• เพลงไทย...ไม่ล้าสมัย
• Traveling around the WORLD
• หลากเพลง...หลายเมโลดี้
• เสื้อกาวน์สีขาว...ว่าด้วยเรื่องสุขภาพและเรื่องราวหลังโรงพยาบาล
• ร่องรอย...ของชีวิตและความรัก
• การเมือง...เรื่องของเราทุกคน
• My diary
• บลาๆๆ...อยากบอกอยากเล่า
• เที่ยวละไม...ไทยแลนด์
• อ่านนิยาย ดูหนัง ดูละคร...สะท้อนตัวตน
• สองมือ ลากกระเป๋า สองเท้า ก้าวสู่ ... Great Britain
• ร้อยเรียง เรื่องราว ... เกี่ยวกับ พ่อ ของประเทศไทย
• สเหน่ห์ปลายจวัก...
• การแพทย์...กับความสวยความงาม
• เทคนิคการขับขี่และการดูแลมอเตอร์ไซด์
• เหตุการณ์น้ำท่วม...ประเทศไทย และว่าด้วยเรื่อง...ภัยพิบัติ
• ออกสื่อ ^^
• ป่วนชวนปั่น
• วิทยาศาสตร์การแพทย์
• หนังสือที่ฉันอ่าน
• ชนใดไม่มีดนตรีกาล ... ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดแต่อย่างใด

• kangchenjunga
• venroute
• f18hornet
• dnt_mocyc
• Draco
• Mr.Submarine
• Mr. Poomkrai
• มีนมอส
• yozzy
• PaNok@WanDeRer
• koonae
• Dr.Manta
• รำเพย
• กึ่งยิงกึ่งผ่าน
• เช้านี้ยังมีเธอ
• กาแฟสอง
• นายอึเหม็น
• สดายุ...
• Molly_Nanny
• Paradijs
• สุธน หิญ
• maistyle
• digital_ok
• jetsada.999
• จ้อย..ยย
• Jeban
• itoursab
• จอมเยอะเล่า
• ongchai_maewmong
• ข้ามขอบฟ้า
• tucarryon
• Webmaster - BlogGang

• บล็อคฝาแฝด..เรื่องราวเดียวกันนี้ คือ women biker's diary ในอีกรูปแบบค่ะ
• BlogGang.com