คำว่า "ไม่มีเวลา" มักเป็นคำที่เรามักใช้เมื่อเราไม่ต้องการจะทำอะไรบางอย่างกันอย่างคุ้นชิน

จริงๆ แล้ว มันเป็นเรื่องของการไม่แบ่งเวลาหรือการให้ความสำคัญกับมันมากกว่าสิ่งที่ต้องทำหรือกำลังทำอยู่

มันเป็นคำปฏิเสธอย่างสุภาพทั้งต่อบุคคลอื่นและคำแก้ตัวต่อตนเองกับกิจกรรมเหล่านั้น

วันนี้คิดถึงคนๆ หนึ่งใน Bloggang จึงหวลกลับเข้ามาใน Blog เลยได้มีโอกาศนั่่งอ่านงานเขียนเก่าๆ ใน Blog ของตัวเองด้วย งานเขียนถือกำเนิดจากความต้องการบันทึกเรื่องราวการเดินทางด้วยรถมอเตอร์ไซด์ที่เราในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งได้ทำ ซึ่งในเวลานั้นมีแทบจะนับรายหัวได้ กับความต้องการที่จะปลุกให้ผู้หญิงลุกออกมาทำกิจกรรมสนุกๆ นอกบ้าน ลามไปถึงเรื่องราวทางการแพทย์ จนเริ่มบ่นไปเรื่อยเรื่องนั้นเรื่องนี้

ไหลออกทะเลไปละ วกเข้าเรื่อง ... 10 ปีผ่านไป เราพบว่าตัวตนเดิมยังคงอยู่ แม้จากการอ่านจะพบว่าในแต่ละช่วงชีวิตมีความหมกมุ่นไม่เหมือนกัน บางช่วงความรัก ความฝัน ความต้องการในชีวิต จนถึงวันนี้ตัวตนจะมีความเปลี่ยนแปลงไปบ้าง จากที่เราคิดว่าเราเติบโตขึ้นแล้วจากภาระหน้าที่ๆ ต้องทำ แต่เรื่องที่อยู่ในจิตใจไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย ความฝัน ความหวัง ความสับสนยังเหมือนเดิม ทำให้พบว่าจริงๆ แล้วอายุเท่านั้นที่ดำเนินไป แต่ใจยังเด็กเหมือนเดิม แบบนี้จะเรียกว่า Young Heart ได้รึเปล่านะ

ใครที่ผ่านมาอ่านก็ขอบคุณนะคะ ถ้าเป็นคนเก่าๆ ที่เคยติดตามกัน ลองเล่าชีวิตของคุณให้ฟังบ้าง ว่า 10 ปีผ่านไปเป็นอย่างไรกันบ้าง เหมือนกันไหม

การเขียน (หรือพิมพ์) ออกมา จะช่วยกลั่นกรองความคิดได้เป็นอย่างดี ทบทวนความรู้สึก ตั้งใจไว้หลายครั้งว่าจะกลับมาเขียนใหม่อีก แต่ก็ทำไม่ได้สักที แล้วก็แก้ตัวไปเรื่อย อยากเขกหัวตัวเองนัก

ช่วงนี้งดกิจกรรมเกือบทุกอย่าง เพราะงานที่ทำให้กระดิกตัวไปไหนไม่ได้มาเป็นเวลา 5 ปีแล้ว คงต้องถึงเวลาสังคยานาการแบ่งเวลาชีวิตตัวเองสักที

สัญญา (กับตัวเอง) ว่าคราวนี้จะทำจริงให้ได้ จะไม่มีคำว่า "ไม่มีเวลา" อีกแล้ว