• สมุดบันทึก.....ความทรงจำ
• สมุดบันทึก...เรื่องบ่นๆ
• สมุดวาดภาพ...วาดหน้าตัวเองอ่ะเน้อ
• สมุดเซ็นชื่อ....
• สมุดเปล่า..บอกเล่าอารมณ์ความรู้สึก
• สมุดบันทึก..การฝีมื๊อ ฝีมือ
• จดหมายรัก
• จดหมายจากป้า..ถึงหลานสาว

เรื่องบ่นๆ ของคนฟุ้งซ่าน คนเรา... บางคนต้องต่อสู้ดิ้นรนมากมาย...กับการแค่ให้ได้มีลมหายใจต่อ หากแต่บางคน..กับต้องต่อสู้ดิ้นรนกับหัวใจตัวเอง...กับความทุกข์ในใจที่ตัวก่อ การต่อสู้กับภัยภายนอก หรือภัยภายใน สิ่งไหนกันนะ ที่จะทำให้คนแพ้ภัยนั้นได้ง่ายกว่ากัน ฉันก็เป็นหนึ่งคน ที่ทั้งต่อสู้กับภัยภายนอกและภายในของตัว ภัยภายนอก...โรคภัยที่หาสาเหตุไม่ได้ ตามตรวจ ตามเช็คแทบจะครบทุกระบบแล้ว เหลือแค่ตรวจสมองเท่านั้นล่ะมั้ง ถ้ายังไม่มีสาเหตุอีก ก็คงเป็นแค่ความวิตกจริตของตัวเอง ภัยภายใน...การต่อสู้กับจิตใจของตัวเอง ให้ดำรงอยู่ในสังคม ในแวดวง ปัจจุบันนี้ ทั้งๆ ที่พยายามมากมาย แต่ก็เหมือนกับว่าหาความสุขให้แก่จิตใจของตัวไม่ได้ ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเคยมีความฝัน ฉันรับรู้แค่ปัจจุบันที่ปวดร้าว ต้องดำรงชีพต่อไป...ชีวิตยังต้องก้าว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะก้าวไปเพื่ออะไร การที่ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต มันบั่นทอนความคิด..ว่าจะทำอะไรได้ ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร ไม่รู้ทำไม ...... ไม่รู้จริงๆ   Create Date : 06 พฤษภาคม 2551     Last Update : 6 พฤษภาคม 2551 17:03:23 น. Counter : 338 Pageviews.   3 comment Share Tweet

...ไม่เข้าใจตัวเอง.... เมื่อตอนมีใครสักคนผ่านเข้ามา หัวใจกลับกลัวจนเกินกว่าจะรับเขาเข้ามาในหัวใจได้ หากแต่เมื่อเขาเดินจากไป.... กลับมีเสียงจากหัวใจ....ว่าคิดถึง คงเป็นเพราะความเหงา... จึงทำให้เราโหยหา...ใครคนหนึ่ง หัวใจได้แต่รำพันรำพึง... ใฝ่ฝันจะมีรักหวานซึ้งกับใครเขาบ้าง....สักครา ช่วงนี้กำลังเรียนร้องเพลงสุนทราภรณ์....แล้วอยู่ๆ ก็นึกแว๊บเพลงนี้ขึ้นมา...จะเกี่ยวกันไหมนะ เพลง คนึงครวญ ศิลปิน เพ็ญศรี พุ่มชูศรี ..อยู่เดียวเปลี่ยวอกเอ๋ย ฉันเคยฟังเธอพร่ำ นั่งเคียงกอดชื่นล้ำ หวานฉ่ำ ฉ่ำทรวง ใน อกใจให้คิด ถึง คนึงถึงเธอได้ ฝากคำพร่ำสั่ง ไว้ เสียวใจให้รำพึง * ยามนอนต้องถอนใจ ห่วงกลัวฤทัยตรึง ความรักให้ใจใฝ่ถึง ใจหวนคนึงทุกวัน ** ฝากคำพร่ำรำพึง คิดถึงตรึงตรามั่น โอ้เธออย่าลืมฉัน ทุกวันคนึงครวญ (ดนตรี.......) ซ้ำ *, **   Create Date : 18 เมษายน 2551     Last Update : 18 เมษายน 2551 13:15:21 น. Counter : 387 Pageviews.   2 comment Share Tweet

มุมมองที่เราเห็น... ก่อนจะเข้าเรื่องแรกที่อยากเขียน คงต้องขอออกตัวกับคนอ่านที่แวะเวียนเข้ามานะคะ ว่าบันทึกในห้องนี้ คงยังไม่ถึงขั้นหลักธรรม หรือข้อคิดดีๆ อะไรมากมาย แต่เป็นข้อคิดที่เราคิด...หลังจากเจอเรื่องราว หรือเหตุการณ์ต่างๆ ที่อยากจะแบ่งปัน อย่างน้อย ก็ช่วยเสริมสร้างจิตเราให้มีความคิดในเชิงบวกมากยิ่งขึ้น หากใครมีข้อคิดจะแบ่งปัน ยินดีรับฟังเสมอค่ะ ********************** มาเริ่มบันทึกแรกกันเลยดีกว่า "ค่างแว่น" กับ "ความสัมพันธ์ทางสังคม" เริ่มจากเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เราได้ดูสารคดีชุด..ค่างแว่นถิ่นเหนือ จากรายการ PANORAMA WORDWIDE ทางช่อง 9 (สามารถดูรายละเอียดได้ที่ //www.panoramaworldwide.com/panospecial/wild/khang/index.php) เค้าได้นำเสนอเกี่ยวกับชีวิตของค่างแว่นถิ่นเหนือ ที่อาศัยอยู่ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเขียว จ.ชัยภูมิ แรกๆ มันก็เหมือนสารคดีดีๆ ที่ผ่านเข้ามา แต่มีอยู่สิ่งหนึ่ง ที่ทำให้เรารู้สึก......ความสัมพันธ์ทางสังคมของค่างแว่น ....เมื่อในฝูงมีลูกเล็กๆ ออกมา ลูกอ่อนจะมีสีส้ม ซึ่งแตกต่างจากตัวเต็มวัยที่จะมีขนสีเทา แรกๆ ลูกค่างจะไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ จึงต้องเกาะแม่อยู่ตลอดเวลา..... และตัวอื่นๆ ในฝูงจะช่วยกันเลี้ยงดูตัวอ่อนนั้นอย่างดี...... .....................มันทำให้เราย้อนกลับมามองสังคมทุกวันนี้ว่า.... .. สายใยของความรักความอบอุ่นในครอบครัวมนุษย์ ปัจจุบันมันมีอยู่มากน้อยเพียงใด เหตุไฉนในข่าวหน้าหนึ่งแต่ละวัน จะต้องมีเรื่องราวร้ายๆ ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกสะเทือนใจได้ไม่เว้นแต่ละวัน .....เราในฐานะคนในสังคมคนหนึ่ง....เราน่าที่จะช่วยให้สังคมมีความเข้มแข็งขึ้นได้ ไม่มากก็น้อย.... อย่างน้อยๆ สิ่งง่ายๆ ที่เราพอจะทำได้ คือ การให้ความรักอย่างเต็มที่กับคนในครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ ญาติ พี่น้อง รวมถึงคนที่เรารัก และรักเรา... โดยเฉพาะ พ่อแม่ ....กว่าที่เราจะเติบโตอย่างทุกวันนี้...ในวันที่เราไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้...ก็เป็นบุพการีของเรามิใช่หรือ ที่เลี้ยงดูเรามา....หากเราไม่แทนคุณในวันที่ทำได้....เมื่อเวลาที่ต้องจากกันไป...เราจะมาทำบุญไปให้.....เพื่อสิ่งใดกัน ..และ.....ในเรื่องนี้ มันกลับทำให้เราคิดถึงเรื่องความสัมพันธ์ของคนในสังคม ที่นับวันจะดูเหมือนว่าเราจะไว้ใจใครสักคนได้ยากเต็มที...หากเราสามารถหยิบยื่นสิ่งดีๆ ร่วมเอื้อเฟื้อ แบ่งปัน ให้แก่กันและกันบ้างคงจะ เราอาจจะมองในจุดเล็กๆ และขอปกป้องตัวเองไว้มากๆ หน่อย.....เช่น อาจจะเริ่มแค่จากการขับรถ ใครปาดมา ก็ให้เค้าแซงหน้าไปก่อน เค้าอาจจะมีธุระรีบร้อน...เราก็ผ่อนคันเร่งให้เขาไป ****************************** บันทึกแรก...อาจจะไม่ได้ดีเลิศเลอ.... ..แต่เป็นสิ่งที่เราพยายามจะมองโลกอย่างที่มันเป็นไป ...พยายามเสริมสร้างความเข้มแข็งของจิตใจ ...และพยายามมองโลกในแง่บวกให้มากไว้....เท่าที่จะทำได้...พยายาม สุดท้าย...ขอบคุณที่แวะมา   Create Date : 27 มีนาคม 2551     Last Update : 1 พฤษภาคม 2551 15:56:58 น. Counter : 321 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เรียนร้องเพลงสุนทราภรณ์.....วันแรก เรื่องของเรื่อง เริ่มตั้งแต่ 2 ปีก่อน คุณเพื่อนเจดชวนเราไปเรียนร้องเพลงสุนทราภรณ์ แต่เนื่องจากเวลายังไม่เอื้ออำนวย เลยเลื่อนมาจนบัดนี้ .....เมื่อวันเสาร์ที่ผ่าน เรากับเพื่อนเจด ไปเรียนร้องเพลงสุนทราภรณ์วันแรก ที่โรงเรียนสอนร้องเพลงสุนทราภรณ์ (ตั้งอยู่ตรงข้ามวังจิตลดา ซ.ราชวิถี 32) ที่นี่ เค้าบอกเราตั้งแต่ตอนสมัครเรียนแล้วว่า คอร์สนี้ (เราลงคอร์สซัมเมอร์น่ะ...แบบว่าแอบไปเรียนกะเด็กๆ ซะงั้น ) เค้าไม่ได้สอนตั้งแต่พื้นฐาน ประเภทโด เร มี ฟา ซอล แต่จะเป็นเหมือนการต่อเพลงเพื่อไปออกงาน ทำนองว่า มีเพลงหากินสัก 4-5 เพลง ประมาณนั้น เรากะคุณเพื่อนก็รับรู้นะ แต่ไม่ได้ทำการบ้านมาก่อนน่ะ ว่าจะร้องอะไรกันดี ทีนี้พอไปถึง คุณครูเป็นคุณครูผู้ชาย (จำชื่อครูไม่ได้น่ะ...ขอโทษนะคะครู ) ครูจะเล่นเปียโน แล้วให้เราดูเนื้อเพลงที่เลือกไว้...เหอๆ ไม่ได้เตรียมมา ก็เอาล่ะสิ ...เปิดหนังสือเพลงที่โรงเรียนเค้ามีให้ 800 กว่าเพลง ตรูรู้จักอยู่ไม่ถึง 10 .....ฮา พอได้เพลงที่เลือกแล้วก็.....ลุยโลด..... คุณครูจะคอยแนะเวลาเราร้อง ว่าตรงนี้เสียงไม่ไหว ต้องหลบเสียง ทำเสียงสูง เสียงต่ำ...อะไรประมาณนั้น แล้ววันนี้....ปรากฎว่ามีนักเรียนแค่ 4 คน (เรากะเพื่อน แล้วก็น้องผู้หญิง ผู้ชาย อย่างละคน) ซึ่งพอถามน้องสองคนที่เคยมาก่อนเรา เค้าบอกว่าปกติมีประมาณ 10 กว่าคน เรียนวันนึงจะได้ร้องประมาณ 3 เพลง...แต่วันนี้คนเรียนน้อยมาก ได้ร้องกันประมาณคนละเกือบ 10 เพลง ....หอบแฮ่กอย่างแรง ความรู้สึก.... เราประทับใจนะ เหมือนเป็นการคลายเครียดอย่างนึง (แต่ไม่รู้คุณเพื่อนที่ไปด้วยกันจะประทับใจหรือเปล่า) อีกอย่าง เราค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเพลงพวกนี้มาตั้งแต่เด็ก เพราะแม่กับป้าๆ ร้องกันตลอดเวลา ประมาณว่าตอนเด็กๆ ไม่เคยฟังเพลงสตริงสมัยนั้นหรอก ฟังสุนทราภรณ์กะแม่อย่างเดียว แล้วอีกอย่าง....อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้คนน้อย...มาเรียนวันเดียวเหมือนคุ้มไปสัก 3 อาทิตย์ ..ฮา ถ้าใครสนใจลอง search หารายละเอียดดูนะ ประสบการณ์ใหม่ๆ ที่น่าสนใจ.....แล้วจะมาเล่าตอนต่อไปจ้า...   Create Date : 24 มีนาคม 2551     Last Update : 24 มีนาคม 2551 18:13:31 น. Counter : 1996 Pageviews.   1 comment Share Tweet

คุณเคย................ไหม ท่ามกลางผู้คนมากมาย...กลางเมืองใหญ่ คุณเคยไหม...รู้สึกเหงา และเหว่ว้า มีชีวิตหมุนไปตามกาลเวลา.... แต่ข้างใน...กลับรู้สึก....ไร้ค่า และเดียวดาย ฉันรู้สึก....เช่นนั้น...อยู่บ่อยครั้ง แม้ช่วงเวลาที่อยู่เพียงลำพัง....หรืออยู่ข้างผู้คนทั้งหลาย มันเหมือนกับชีวิตอยู่ไปแบบซังกะตาย มีเพียงลมหายใจ....แต่ไม่มีจิตวิญญาณ   Create Date : 10 มีนาคม 2551     Last Update : 10 มีนาคม 2551 15:51:08 น. Counter : 388 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• หมวยแก้มป่อง
• charming-p
• ปูขาเก เซมารู
• sushiboy69
• eiffel_n
• ลิปิการ์
• ปัญญ์ปรียา
• มีแต่ลูกสาว
• katheng
• hiyuice
• strawberrica
• Torja
• ชินโจมายุ
• sushiha
• lazypiggy
• toon_la
• Webmaster - Bloggang