เส้นทางสายเอก หลังจากสภาวะเห็นความว่างในสรรพสิ่งแล้ว ก็พบว่า นั่นยังเป็นการส่งจิตออกนอก เพราะเป็นการส่งออกไปรู้เห็นสภาวะจริงๆ แต่สภาวะเรายังไม่เป็นอย่างนั้น จึงรู้ว่ายังไม่จบ แต่ก็ยังไม่รู้จะทำอย่างไร พอดีที่ได้อ่านหนังสือเพียงเล่มเดียวของอ.ศุภวรรณ ทำให้เราอยากไปศึกษากับท่าน ที่มาจากอังกฤษมาสอนพวกเรา ถึงเมืองไทย คงเพราะมีวาสนากับท่าน จากการอบรมกับท่านไม่กี่ครั้ง ทั้งที่จุฬา และตามไปที่อาศรมวงสนิท นครนายก มีความก้าวหน้ามากขึ้นจริงๆ พึ่งรู้ว่า วิปัสสนานั้น เป็นอย่างนี้นี่เอง จิตกับใจแยกกัน การเห็นจิตเกิดดับ วูบวาบ แล้วเราเป็นเพียงผู้ดูนั้น เป็นประสบการณ์ที่ยากจะกล่าวจริงๆ เป็นสิ่งที่เรา พบว่า นี่เอง ทำให้ใจ เป็นอิสระ เป็นทางที่ถูก และเป็นเส้นทางของเราต่อไป คือ สติปัฏฐาน4 ทางสายเอก ของพระพุทธเจ้านี่เอง ที่แล้วแต่ใครจะอธิบายอย่างไร แต่ที่สุดแล้ว ธรรม ย่อมมีความหมายเดียวกัน   Create Date : 19 พฤษภาคม 2549     Last Update : 19 พฤษภาคม 2549 1:29:41 น. Counter : 811 Pageviews.   0 comment Share Tweet

พบความว่างที่แท้จริง อ่านหนังสือธรรมมะไป พิจารณาไป ยิ่งเป็นสมาธิมากขึ้น ยิ่งเข้าใจมากขึ้น ไปไหนมาไหน ก็พิจารณา ทุกสิ่งอยู่เป็นประจำ พอถึงเวลาที่สะสมพลังปัญญา มากพอ ก็จะปิ๊งเอง ตามลำดับ ช่วงนั้น พิจารณาว่า ความสวยงามที่เราเห็นมีเพียงหนังที่หุ้มเนื้ออยู่ พอเอาหนังออกก็ไม่มีอะไรสวยงาม แล้วพอมาเห็นงานแห่รอบเมือง มีหญิงสาวที่เค้าแต่งหน้า แล้วเหงื่อออก ที่แต่งไว้ก็หลุดออก พอพิจารณาปุ๊บ มันก็แยกหน้าแต่ละนางออก เหลือแต่เนื้อแดงๆ เป็นมาไม่เกินอาทิตย์ ก็สงสัยว่าแล้วรูปร่างผู้หญิงล่ะ จะแก้ยังไง ก็พิจารณาถึง เวลาคนกินไก่ย่าง ก็ดึงเนื้อน่องออก เหลือแต่กระดูก ก็ถอดเนื้อออกจากคนที่เห็น เหลือแต่กระดูก ต่อมา คราวนี้ไปดูหนัง ก็พิจารณาตามไปเรื่อยๆ จนเป็นสมาธิ พออกจากโรงหนัง เห็นผู้หญิง ข้างหน้า ก็พิจารณาที่เห็นสวยไม่สวย มันไม่ใช่เค้าจริงๆ ก็เห็น จิต แยกจากกายของหญิงที่เห็น รูปที่เราเห็นนั้น ไม่ใช่เขาเลย ที่สุด ขณะที่ขับรถไปต่างจังหวัด ก็สนทนาธรรมกันในรถ จนเป็นสมาธิ พอเพื่อนพูดถึงคำว่า แทรก ภาพที่เห็นข้างหน้า ก็ทะลุไปหมด ทุกสิ่งที่เห็น ทะลุไปหมด เห็นอะไรบางอย่าง ที่ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร แทรกอยู่ในสรรพสิ่ง ไม่มี รถ วิว สิ่งต่างๆที่อยู่ข้างหน้า มีแต่สภาพบางอย่างที่มีอยู่ แต่คนเรามองไม่เห็น จะเรียกว่าความว่างก็ได้ พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ นิพพาน ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร มี แต่ไม่มี วันนั้น คิดว่า ถ้าเราเห็นอย่างนี้ ไปบวชแน่ๆ เพราะไม่มีอะไรเลยจริงๆ แต่เสียดาย บารมีเรายังไม่ถึง เพราะเมื่อต้องมา ขึ้นเวที พูดถึงฝ่ายตรงข้ามในทางไม่ดี สิ่งที่ได้มาก็หายไปหมด เพราะ ธรรมมะที่แท้ มีสิ่งเดียว ไม่มีสองสิ่ง ไม่มีการเปรียบเทียบ ไม่มีดี ไม่มีชั่ว ไม่มีเขา ไม่มีเรา เมื่อใดที่เราหลงว่า นี่ดี นี่ชั่ว นี่เขา นี่เรา ก็จะมีโลก มีทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เกิดจากเรา สร้างขึ้นมาเอง จริงๆ   Create Date : 19 พฤษภาคม 2549     Last Update : 19 พฤษภาคม 2549 1:15:13 น. Counter : 557 Pageviews.   1 comment Share Tweet

แสวงหาครูบาอาจารย์ เมื่อสิ้นหลวงปู่ อันเป็นบิดาทางธรรมของเรา ก็ทำให้เริ่มตระหนักว่า ช่วงเวลาที่ท่านอยู่ เรายังประมาท สมาธิที่เรามี นั้น มีได้ เสื่อมได้ เพราะเป็นดัง น้ำบริสุทธิ์ อันเกิดแต่ตะกอนที่นอนก้นอยู่ แต่เขย่าน้ำนั้นเมื่อไร ตะกอนก็จะทำให้น้ำขุ่นอีกครั้ง เพราะเมื่อออกจากสมาธิ ก็ยังมีโลภ โกรธ หลงอยู่ แต่ถูกสมาธิข่มไว้เท่านั้น จึงเห็นว่าจะต้อง วิปัสสนา คือ ตักตะกอน อันเป็นสาเหตุออกเสียก่อน แต่เราไม่อาจหาหลวงปู่ เพื่อปรึกษาได้อีกแล้ว จึงเริ่มแสวงหาครูบาอาจารย์ เพราะนอกจากหนังสือที่มีมากมายที่มีไม่สิ้นสุดแล้ว อาจารย์ นั้น เป็นที่พึ่งแก่เรา เพื่อให้เราเดินถูกทางได้ ไปวัดดอยธรรมเจดีย์ ท่านสอนพิจารณา ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ญาติชอบไปทำบุญที่วัดน้อยเจริญธรรม ท่านก็สอนให้ศีลเรามั่นคงเสียก่อน หลังจากนั้น ก็เป็นช่วงที่ไป ถือศีล8 อยู่วัด บ่อยครั้งมาก ประจวบกับ อาม่าป่วย งานเราก็ว่างพอดี จึงได้ไปทางเชียงใหม่ อยู่วัด หลวงพ่อทอง ศิริมังคโล เป็นสายวัดมหาธาตุ ที่วัดพระธาตุศรีจอมทอง ใกล้ดอยอินทนนท์ ตามการแนะนำของพระเพื่อนที่จำอยู่ที่นั่น ได้ไป ปฏิบัติ อยู่วัดหลายวัดด้วยกัน เช่น วัดพระธาตุดอยเกิ้ง อยู่แถวดอยเต่า ทุรกันดาร ลึกมาก สำนักปฏิบัติธรรมพระพุทธบาทสี่รอย ลึกเหมือนกัน กลับมา ก็ได้มาอยู่วัดหลวงตามหาบัว ได้ทำบุญกับท่านมากเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่เห็นทางที่ตนต้องเดิน ชัดเจนจริงๆ เพราะยังติดสมาธิอยู่ จนกระทั่งมาพบอาจารย์ศุภวรรณ   Create Date : 28 มกราคม 2549     Last Update : 28 มกราคม 2549 18:05:21 น. Counter : 576 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เข้าสู่พระศาสนา พอมาพบหลวงปู่คำพันธ์ โฆษปัญโญ วัดธาตุมหาชัย นครพนม ซึ่งเป็นลูกศิษย์หลวงปู่เสาร์ เดินธุดงค์หาที่วิเวกมาตลอด จนมาสร้างวัดที่ท่านอยู่ในปัจจุบัน เป็นอาจารย์ใหญ่ ผู้มีความเมตตามากจริงๆ มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย จากโอกาสที่ได้มา พบท่าน จึงได้กลับมา สู่ทางธรรมอีกครั้ง แต่เป็นอีกทาง ที่ห่างไกลจากไสยศาสตร์ที่เคยมา เป็นช่วงเวลาที่เดินทางไป หาท่าน แทบทุกอาทิตย์ แม้จะอยู่ไกลถึงนครพนม เป็นศรัทธาในพระอริยสงฆ์ ที่ส่งผลต่อชีวิตเรามากมายในเวลาต่อมา ระหว่างนั้น จากการกำหนดลมหายใจ ตามที่ท่านสอนไว้ "ลมหายใจ เข้า แล้วไม่ออกก็ตาย ออก แล้วไม่เข้าก็ตาย อย่าประมาทในลมหายใจ ตลอดเวลา" "รูปก็สักแต่ว่า รูป รูปเกิดขึ้น ตั้งอยู่ดับไป เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" ทำให้มีความก้าวหน้าในทางสมาธิมาก ทำให้เบื่อหน่ายโลก จึงได้ไป บวช ศึกษาธรรมมะ จากท่าน ระหว่างบวช ก็ได้ลองไปปักกลด อยู่ใต้ต้นโพธิ์ ที่ข้างๆ มีแต่ที่บูชาเถ้ากระดูกของชาวบ้าน ระหว่างการนั่งสมาธินั้น มีแต่ลม พัดเอาใบไม้ พุ่งเข้ามา หาตัวเราตลอด เสียงเหมือนคนเดินมาหา ทำให้จิตใจหวาดกลัวมาก แต่ก็ข่มใจ ทำต่อไป ตอนอยู่ในสมาธิก็พอไหว แต่ตอนนอน ยากมาก เพราะมีสติมาก ก็ไม่หลับ แทบไม่ได้นอน จึงได้เข้าใจว่า ใจตัวเอง หลอกตัวเองได้ดียิ่งกว่า ผี แม้เป็นเวลาไม่นาน เพราะต้องกลับมา แต่ก็เป็นสิ่งที่รำลึกถึงเสมอ ตลอดมา เมื่อหลวงปู่จากไป   Create Date : 28 มกราคม 2549     Last Update : 28 มกราคม 2549 17:48:10 น. Counter : 500 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เด็กหลงทาง ช่วงอยู่ป.6 อยากแต่จะไปบวช มีศรัทธาแก่กล้ามาก แต่หนักไปทางไสยศาสตร์ ชอบทางคาถามาก วันๆ จะนั่งอ่านหนังสือ พระ Senseหู ดีมาก นั่งอยู่ข้างล่าง ก็ได้ยิน เสียงเปิดปิดประตู เสียงเดินข้างบน แม้ไม่มีใครเลยก็ตาม เขียนอักษรขอม จารลงแผ่นทองแดง ตั้งตัวเป็นอาจารย์ มีลูกศิษย์ในห้อง ที่มีแต่เด็กๆเพื่อนกัน มากมาย ทั้งสร้างพระ สร้างของขลัง ไม่กลัวผีเลย มีผีที่ไหน มีแต่อยากจะไปปราบ วันนึงจะไปปราบเสาตกน้ำมัน ขณะที่เราอยู่ข้างบน เพื่อนที่ตามไป เห็นเราเรียก จึงจะเดินตามไป แต่เอะใจ จึงหยุด ข้างหน้า เป็นบึงน้ำ เกือบตกลงไป โตมา ยังมานึกว่า นางไม้ คงจะเตือนเรา ผ่านเพื่อนว่า อย่ามั่นใจเกินไป นั่นคือก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ที่เปลี่ยนเราไป อีกเป็น10ปี เพราะต่อมา ม.1 เราก็รถมอเตอร์ไซค์ชน กระเด็นจากรถ ขาหัก ทำให้ความเชื่อมั่น ว่าเราจะไม่เป็นอะไร คลอนแคลน เพราะยังไม่เข้าใจเรืองกรรม และผลของกรรม เลิกไหว้พระ อีกนาน จนมาเจอหลวงปู่คำพันธ์ ผู้นำเรากลับมาให้ถูกทาง   Create Date : 28 มกราคม 2549     Last Update : 28 มกราคม 2549 17:20:13 น. Counter : 566 Pageviews.   2 comment Share Tweet