เคย คือคำที่หมายถึงสิ่งที่เคยเกิดแต่ตอนนี้ไม่เกิดแล้ว คือคำที่บ่งบอกความเป็น "อดีตกาล" สิ่งที่ผ่านพ้นมาแล้ว เป็น Past Tense 

ซึ่งไม่ว่าจะด้วยการเปลี่ยนใจจากความฝัน การยอมแพ้หรือเลิกล้มกลางทาง หรือแม้แต่การไปถึงจุดหมายแล้วเสร็จ ทั้งหมดล้วนบ่งบอกว่า ความฝันนี้...มันไม่มีอยู่อีกแล้ว

สำหรับฉัน อาชีพที่เคยฝันนี้ ไม่เพียงเหลือแค่ความฝันเท่านั้น แต่อาชีพดังกล่าวยังไม่มีอยู่ในแผ่นดินไทยนี้อีกด้วย...

ย้อนกลับไปหลายปีก่อน

หากถามคำถามนี้กับฉัน ในวันนั้น คุณจะต้องได้ยินคำตอบที่สุดประหลาดของผู้หญิงประหลาดๆแบบฉันว่า "กองบก.นิตยสารJump" 

คำตอบสุดโต่งของโอตาคุอย่างฉันที่ใฝ่ฝันอยากเป็นส่วนหนึ่งของโลกมังงะ แต่รู้ตัวว่า่ตัวเองไม่มีพรสวรรค์ในการวาดหรือแต่งเนื้อเรื่องมากพอที่จะได้เป็นนักเขียนการ์ตูน ดังนั้น การเป็นกองบก.ที่ได้อ่าน ได้วิจารณ์ และอยู่เบื้องหลังเพื่อผลักดันนักเขียนการ์ตูนเจ๋งๆ คือความฝันของฉัน 

ความฝันสุดโต่งที่บอกใครต่างก็เห็นว่าเพ้อเจ้อ เพราะว่ามันไม่มีอยู่ในประเทศไทยนะสิ อะไรคือ Jump อะไรคือกองบก.นิตยสารการ์ตูน อยากเป็นแล้วยังไง มันมีอยู่ที่ไหน เฮลโล๋ที่นี่ประเทศไทยนะ

ฉันไม่ใช่พระเอกในหนังcoming of ages ที่จะซื่อสัตย์และมุทะลุกับความฝันของตัวเองขนาดนั้น ฉันฟังเพลงพี่ตูนบอดี้สแลมด์ปลุกใจ แต่ก็ไม่ได้ล่าฝันโดยไม่ดูตาสีตาสา ฝันในสิ่งที่มีแต่ยังไปไม่ถึง ยังง่ายเสียกว่า ฝันในสิ่งที่ไม่มีอยู่เลย เงินก็ต้องหา ชีวิตก็ต้องใช้ตังค์ จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะบ้าบิ่นหิ้วฝันนี้ต่อไปโดยแยกแยะไม่ได้ว่าสิ่งไหนแค่จินตนาการ กับสิ่งไหนคือชีวิตจริง 

แต่ด้วยความที่ฉันเป็นเด็กดื้อ จะให้ทิ้งฝันไปทั้งหมดก็ไม่ใช่ แฟนคลับพี่ตูนขนาดนี้ เพลงแสงสุดท้ายฟังจนร้องได้ทุกคำ ถ้าอยู่ๆล้มเลิกทุกสิ่งจะเป็นการไม่ให้เกียรติพี่ตูนได้ ฉันเลยใช้วิธี "ถึงไม่ใช่ แต่ก็ใกล้เคียงมากแล้ว"

กองบก.นิตยสาร คืออาชีพในชีวิตจริงของฉัน คงเป็นความรู้สึกแบบ แม้จะไม่ใช้ชายในฝัน แต่ก็ดีที่สุดในโลกความจริง 

คงเป็นความโชคดีอย่างที่สุด ที่เลือกจะทิ้งไพ่ถูกใจในมือ แล้วเสี่ยงจั่วไพ่ใหม่ในกอง และได้พบว่าไพ่ที่จั่วมานั้นดีมากอย่างไม่คาดคิด 

ฉันมีความสุขกับอาชีพที่เป็นความจริง ที่ตัวเองเลือก การต้องตื่นมาเช้าวันจันทร์ด้วยความเศร้าหมองใจ การนั่งนับวันรอคอยLong Weekend คืออะไรไม่รู้จัก เพราะงานที่ทำทำให้ชีวิตในแต่ละวันมีความสุขโดยไม่รู้สึกเบื่อ 

แต่ชะตาชีวิตก็เหมือน Cycle เศรษฐกิจ ที่วันหนึ่ง เมื่อมีวันที่เศรษฐกิจดี ก็ต้องมีวันที่เศรษฐกิจตกต่่ำเวียนมาบรรจบ เวียนวนเป็นวัฎจักร 

อนาคตสิ่งพิมพ์ในประเทศไทยวันหนึ่งก็เดินมาถึงจุดตกต่ำ นิตยสารคือสิ่งแรกที่ดับสูญไปในวิกฤตการณ์นี้ นิตยสารที่เป็นทั้งงาน เป็นทั้งความฝัน และเป็นทั้งบ้านที่แสนรักของฉัน ถึงคราวปิดตัว

ในวันที่ปัจจุบันได้กลายเป็นอดีต อาชีพที่เคยเป็นของฉัน ได้กลายเป็นอาชีพที่ฉันต้องฝันถึงแทน 

วันนี้ฉันได้แต่ใช้ประโยคก้ำกึ่งที่บอกไม่ได้ว่า่ กำลังพูดถึงอดีตที่ไม่มีทางหวน หรืออนาคตที่ยังไม่มาถึง ถ้าเป็นภาษาอังกฤษ ก็คงงงว่าจะใช้ if clause แบบไหนดี 

...ฉันฝัน และเคยฝัน จะได้เป็นและกลับมาเป็น 

"กองบก.นิตยสารที่เก่าแก่และยืนนานที่สุดของประเทศไทย"

 อีกครั้งในสักวัน...

แต่ก็ไม่ต่างกับความฝันกองบก.นิตยสารJump คือ อาชีพนั้น มันไม่มีอยู่ในประเทศไทยอีกแล้ว 

และคำว่า เคย คือ อดีตกาล ที่พ้นผ่านไปเสียแล้ว