|
|
บทสรุปของน้องหมา
จากที่ผมได้ประกาศหาคนรับเลี้ยงไว้ แต่ก็ไม่มีคนติดต่อมาขอรับมันเลย สุดท้ายพ่อผมเลยนำมันไปปล่อยที่วัด
ก่อนที่จะทำการปล่อยที่วัด พ่อผมได้ไปติดต่อที่วัดว่าจะนำหมามาปล่อยนะ ทางที่วัดเขาก็โอเคไม่ได้ว่าอะไร
พอถึงวันปล่อยจริงเรื่องราวมันไม่ได้สวยอย่างที่คิด...(เหตุการณ์ที่จะเล่าต่อนี้ ผมฟังจากพ่อผมนะครับ เพราะวันที่พ่อผมนำมันไปปล่อยนั้น ผมไม่ที่จุฬาเลยไม่ได้ไปปล่อยด้วยกัน)
พ่อผมก็จัดการนำปลอกคอ (ทำเอง) ใสให้กับเจ้าหมาตัวนี้ แล้วก็จักการจูงมันออกจากบ้าน เดินๆๆๆไปเรื่อยระยะทางราว 3 กิโลเมตร ก็ผ่านอุปสรรคมากมาย เช่น เจอเพื่อนสุขับด้วยกันเห่ากันบ้าง กลัวคนบ้าง แต่ก็ฝ่าฟันจนถึงอีก 200 เมตร ก็ถึงวันที่จะนำไปปล่อยแล้ว
ขณะที่จูงน้องหมาเดินผ่านซอยหนึ่ง มันก็เกิดอาการคึกขึ้นมาเลย วิ่งพรวดเข้าซอยนี้ไปเฉยเลย แบบว่าเดินอยู่ดีๆก็วิ่งเข้าซอยนี้ไปเลย พ่อผมก็เลยตามมันไปเรื่อยๆๆๆ มันก็เดินเข้าไปลึกเรื่อยๆๆๆ
จนถึงทางข้ามแม่น้ำ มันก้ไม่กล้าเดินข้าม และหยุดที่ทางข้ามนั้น และมันทำท่าทีเหมือนจะข้ามแต่ไม่กล้า พ่อผมเลยจัดการอุ้มมันข้ามสะพานไป จากนั้นมันก็เดินๆๆไปเืรื่อยๆ จนถึงที่ที่หนึ่ง มันเป็นบ้านไม้หลังเก่าๆ ที่ไม่มีคนอยู่แล้ว และบริเวณนั้นมันก็มีสนามหญ้าอยู่รอบบ้านไม้นั้น
เจ้าหมาของผมก็เขาไปวิ่งเล่นในสนามหญ้านั้นอยู่แปปนึง พ่อผมเลยเรียกมันออกมาเพื่อที่จะจูงมันกลับ แต่พอมันออกมา มันกลับไม่ยอมให้ใส่ปลอกคอแล้ว พ่อผมทำท่าจะเดินออก มันก็ไม่ยอมเดินตามออกมา
สุดท้ายพ่อผมเลยปล่อยมันไว้ที่นั้น.....
จนถึงทุกวันนี้ผมยังไม่ได้แวะไปเยี่ยมมันเลย เพราะผมกับพ่อยังไม่มีเวลาไปเลย (โดยเฉพาะพ่อผม)
| Create Date : 16 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 12:38:12 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 420 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มันหายออกจากบ้านไป เพราะมันวิ่งตามรถพ่อ แต่หาทางกลับบ้านไม่ได้
ไม่อยากจะผูกพันธ์ กะสัตว์อีกแล้ว กลัว....กลัวเสียใจ เสียมันไป
ระวังนะแวะไปหามันแล้วเห็นมันในสภาพดี ก็ไม่เป็นไร
แต่ถ้าเห็นมัน ย่ำแย่ กว่าเดิม กลัวจะอดใจไม่ได้นะจ๊ะ