|
from my Sis....
err, have read. it'll be fine.
i won't sit still and be quiet. i'll say what i have to say, when i have to say.
life's no chocolate. ain't sweet, just full of fat and cholesterol. i won't let myself having a stroke.
not this time. easier said than done.
ha ha ha luv ya suit, luv ya kid, luv ya.
Create Date : 20 มิถุนายน 2548 | | |
Last Update : 20 มิถุนายน 2548 11:43:44 น. |
Counter : 383 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
จากใจพี่....
ไม่ได้เขียนถึงนานแล้ว...
ช่วงนี้ทำอะไรเหมือนลืมอายุตัวเองไปชั่วขณะ...อย่าว่ากันเลยนะ.....คนแก่ก็อย่างนี้....อยากจะวิ่งสวนทางกับ"เวลา" อยู่ตลอด..ยิ่งวิ่ง..ก็ยิ่งเหนื่อย...อ้าว....ก็แก่แล้วนี่หว่า....
ไม่มีไรมาก... เพียงแค่รู้สึกว่าใจตัวเองมันไม่สงบ...พยายามค้นหาคำตอบว่าเพราะอะไร....ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนที่อายุยังน้อยกว่านี้ ก็จะหมกหมุ่น บ้าบอ หงุดหงิด ใครเข้าหน้าไม่ติด.... แต่ถามว่าเป็นอะไร...ตอบไม่ได้....
วันนี้...ตอบตัวเองได้อย่างรวดเร็ว...ที่เหมือนมีอะไรค้างคาใจ... ไม่ใช่เพราะอะไร....เพราะเป็นห่วง....ห่วงน้องสาวคนเดียวคนนี้....
คงเพราะเราผูกพันกันด้วยสายเลือด....ด้วยเวลา... จึงอดห่วงไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่าเธอจะฝ่าฟันผ่านช่วงเวลาอันแสนจะอึดอัด...ตึงเครียด....น่าเหน็ดเหนื่อยไปได้ด้วยตัวเอง....
พร่ำบอกตัวเองกับแม่อยู่เสมอว่า...นี่เป็นชีวิตที่เขาเลือก... ทุกคน...เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้ด้วยตัวเอง...ที่เราทำได้แค่ดูอยู่ห่างๆ...
เรื่องราวทั้งหลายผ่านเข้ามาในชีวิต...ทั้งที่ร้ายและดี...เป็นบทเรียนสอนใจให้เดินต่อไปข้างหน้าอย่างมั่นคง.....
เอาเถอะน้องเอ๋ย....ถ้ามันสาหัสสากรรจ์มากเสียจนรับไม่ไหว... กลับมาบ้านเรานะ....พี่กับแม่ยังรออยู่ตรงนี้....
คงให้ได้แค่คำปลอบใจและที่พักเหนื่อย....หวังว่าคงจะเพียงพอ....
บ้านเรายังสบายตามเคย....
พวกแมวข้างบ้านที่มาอาศัยลานหน้าบ้านเรานอนชมจันทร์ยามค่ำหรือแม้แต่แมลงตัวเล็กๆ ที่มาอาศัยเกาะใบไม้สักใบ...คงไม่ปฏิเสธ...ว่าได้รับความอิ่มเอมใจกันถ้วนหน้าในบ้านหลังนี้...
ส่วนพ่อก็คงมองดูอยู่บนฟ้าโน่น....แล้วก็หัวเราะหึๆ....
ถ้าหากพ่อยังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิมเหมือนเคย... และไอ้หม่าทั้งสองร้องขอ....พ่อก็จะมีคำแนะนำที่เปิดหัวสมองอันทึบๆ ให้กระจ่างกับความเป็นจริงในการดำเนินชีวิตและการมองโลกในแง่มุมที่เฉียบขาดให้เสมอๆ.....
กลับมาบ้านเรานะ...รักรออยู่....
Create Date : 24 พฤษภาคม 2548 | | |
Last Update : 24 พฤษภาคม 2548 11:07:42 น. |
Counter : 269 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ถึงน้องสาว
สวัสดีค่ะ ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝาก.....
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากพระเจ้า....
ONE FRIEND
I always thought you were the best I guess I always will I always felt that we were blessed and I feel that way still Sometimes we took the hard road But we always saw it thru If I had only one friend left I'd want to be you
Sometimes the world was on our side Sometimes it wasn't fair Sometimes it gave a helping hand Sometimes we didn't care 'Cause when we were together It made the dream come true If I had only one friend left I'd want it to be you.
Someone who understands me and knows me inside out Helps keep me together and believes without a doubt that I could move a mountain Someone to tell it to If I had only one friend left I'd want it to be you.
-- Dan Seal --
อันที่จริงตั้งใจว่าจะขอเพลงนี้ให้แกวันเกิด แต่คุณนฤทธิ์ดันเลิกจัดรายการไปแล้วน่ะเซ่ะ มาอ่านเอาที่นี่ละกันนะ เอาฟ้อนท์ สีชมพู แกจะได้คิดถึงชั้นมากๆ ไง (pink bitch)
เหงามั้ยเธ้ออออไม่มีพี่แขนล่ำๆ อุ้มแล้วน่ะ
ไม่มีไรมากหรอก ก็ทำ blog แล้วไม่มีคนเข้ามาดู ชั้นก็เลย บังคับแกนั่นแหละให้เข้ามาดู คนมันว่าง บอสัดก็ไม่ไล่ออกซะที ว่าแต่แกเหอะ จะรับพี่สาวตาดำๆ (ตัวล่ำๆ) ไว้ทำงานรับใช้บ้างมั้ยเคอะ เหอๆๆ นึกว่าเห็นแกหลานนะๆๆๆ T_T
รู้น่าว่าทำไม่ค่อยสวย ไม่ค่อยมี harmony ไม่ได้คุมโทนแกทำต้องสวยกว่านี้ 'ชั้นทำน่ะมันต้องดี มันต้องที่หนึ่ง' เอาเหอะ as good as it gets นะน้องสาว
ครือว่ากรูก็พยายามจะทำซึ้งอ่ะนะ เขียนบ๊อกถึงเมิง แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่รู้จะเขียนไร เสาร์นี้กินไรดีละแก ปาร์ตี้กันจนล่ำสัน "อ้วนตายดีกว่าผอมตายให้คนเค้าสมเพช" คุ้นๆ มั้ย
"Alive and Well" เวลาชั้นโทรไปถามไถ่แกก็จะกรีดร้องว่างี้ง่ะ ประมาณว่ายังไม่ตายนะเออ....
เวลาผ่านไปเร็วนะแก ยังเอารองเท้าขว้างใส่กันอยู่หยกๆ ตอนนี้แกก้อได้อุ้มหลานเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาจนอ้วก แล้วทุกคนก็ก่นด่าว่า 'บอกแล้วว่าอย่าเล่นแบบนี้ เป็นไงล่ะ มันยิ่งไม่ค่อยกินอะไรอยู่ด้วย เป็นอันจบข่าว' แล้วปาร์ตี้ประจำสุดสัปดาห์นี้ก็เป็นอันเลิกรา......
เพราะพ่อใช่มั้ยที่ทำให้พี่น้องหันหน้าเข้าหากันอีกหน ไม่ใช่ว่าตะก่อนจะโกรธเคืองอะไรกันหรอก แต่รู้สึกว่าต่างคนก็ ใช้ชีวิตกันไปคนละทิศละทาง ไม่ชอบเลยที่พ่อป่วย แต่อย่างน้อย พ่อก็ทำให้ชั้นกะแกหันมาคุยกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น (ออกส้มๆ นะ).....ผ่านไปนานมากนะ เกือบจะเท่าๆ อายุชั้นและอายุแก กว่าแกจะเปิดใจกะชั้นทุกๆ เรื่อง รู้สึกดีขึ้นมะ.....
ตอนแกบอกว่าจะย้ายออก ขอบอกตรงๆ ว่าวูบไปชั่วขณะ อารายวะ อยู่กันมาตั้งนาน จะไปไหน แล้วจะคุยกะใคร แล้วยังไง จะhigh five กะใคร จะไกลกันมากกว่าเดิมหรือเปล่า โชคดีที่มี dtac ais ที่ทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น (อีกแระ)ค่าโทสับก็บานทุกเดือน ..................แต่ชั้นก็เข้าใจ แกต้องไปตาม destiny................
"Cause somewhere down the road Our roads are gonna cross again It doesn't really matter when" - Somewhere Down the Road, Barry Manilow -
KhunKookaii's Quotes
"แกกินนมขนาดนี้ ซื้อวัวจะคุ้มกว่ามั้ย"
"The Supreme Being, she is so fragile" (รถแม่)
"That's all I have to say bout that"
"ขี่เก๋งอย่าลืมเกวียนนะแก" (เปลี่ยนจากขับรถตัวเองซึ่งใหม่กว่า ไปขับรถแม่ ที่ตอนนี้เรียก(รถ)ว่าคุณยาย"
"แต่ว่า คุณลุงเค้าก็ยัง.........รับใช้....." (รถพ่อ)
"ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลยว่า สิ่งน่ารักนี้จะออกมาจากตัวแก" (น้องซัน)
"นี่ๆ ไม่ใช่ลานะ จะได้บิดหูซ้าย เลี้ยวขวา บิดหูขวา เลี้ยวซ้าย" (ถูกน้องซันขี่คอ พร้อมบิดหู)
"ทาทา สวัสดีปีใหม่" (แมวทาทาที่บ้าน)
รูปนี้มอบแด่น้องสาวนะ ซึ้งมะๆๆๆwant some putty??
วันนี้ซึ้งพอแระ (อ้วก) เอาไว้นึกออกแล้วจะมา update ใหม่ อ้อ ค่าเกะที่ติดไว้ เดี๋ยวเงินเดือนออกค่อยเอานะ ว่าแต่ว่าไปวันนั้นตกลงไปเอนเตอร์เทนแม่ หรือสนองนี้ดพวกเราเองกันแน่ฟระ ^^ "
Create Date : 22 มีนาคม 2548 | | |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2548 15:10:08 น. |
Counter : 242 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|