Bloggang.com : โอม37 - บันทึกธรรม

Bloggang.com : weblog for you and your gang

เมื่อเกิดมาแล้ว พบสิ่งประเสริฐ ไม่ศึกษาเพื่อเข้าถึง น่าเสียดายมาก

บันทึกธรรม - หน้า 18

- ตอนเช้าหรือค่ำทำตามรูปแบบ ระหว่างวันเก็บเล็กเก็บน้อย
- จิตไม่มีเจริญ ไม่มีเสื่อม มีแต่เราไปเปรียบเทียบมัน
- การดูจิตผิด หลงตามสภาวะออกนอก หลงเข้าในตามดูกิเลส ประคองรักษาจิต หลงแก้อาการ คอยปัดสภาวะ หลบตรงโน้นหลบตรงนี้
- ลมหายใจเป็น กายสังขาร (สิ่งปรุงแต่งร่างกาย)
- วิตก วิจาร (ความตรึกความตรอง) เป็น วจีสังขาร (ทำให้เกิดการพูด)
- สัญญา และ เวทนา เป็นจิตสังขาร (ทำให้จิตทำงาน)
- ตอนตื่นนอน จิตจะตื่นก่อนร่างกาย
- จิตตั้งมั่น มี 2 แบบ – ตั้งมั่นเอง จะเบาสบาย – บังคับให้ตั้งมั่น จะหนัก
- คำว่า ลองผิดลองถูก ใช้ไม่ได้กับรู้ตัว มีแต่ ลองผิด ลองผิด แล้วก็ลองผิด
- ทำตามรูปแบบตามเวลา นอกเวลามีสติในชีวิตประจำวัน ไม่ต้องไปนึกถึงมรรคผลนิพพาน
- เวลาแจ้ง มันแจ้งในมุมที่มันเลือก ไม่ต้องไปเลือกให้มัน
- ช่วงไหนเจริญสติรวด ขาดสมถะ จะดูไม่ถึงจิตจริง
- ภาวนา อย่ากลัวติดข้อง ให้สังเกตเอา
- ไม่ได้ดูให้หาย ดูให้เห็น
- ติดเพ่ง ใช้กายกระตุ้นให้หลุดออกมา
- อะไรเกิดขึ้นในใจเรา สดๆร้อนๆ รู้อันนั้นแหละ
- ภาวนาแล้วเหมือนไม้แห้งน้ำ ดี ไม้แห้งติดไฟง่าย
- ตัวมายาจอมหลอกลวง ไม่มีอะไรจะเสมอด้วยสัญญา
- จะข้ามภพข้ามชาติให้ได้ ก็ต้องทำลายวิญญาณให้ได้
จะดับวิญญาณได้ ก็ต้องละอภิสังขารซึ่งรวมถึงเจตนาให้ได้
จะละอภิสังขาร ก็ต้องมีสติปัญญารู้ทันตอนที่สัญญาผุดขึ้นให้ได้
- ลงท้ายแล้วก็สรุปได้ว่า ความไม่รู้มีอยู่ตราบใด ความปรุงแต่งไปตามการหลอกลวงของสัญญาก็มีอยู่ตราบนั้น
- เปรียบสัญญานี้เหมือนเงา ไม่มีตัวตนที่แท้จริง แต่หลอกให้คนหลงได้ว่ามีตัวตน
- ถ้าเข้าใจสัญญาว่าเป็นดังเงาที่ไม่มีแก่นสารสาระ จิตก็จะไม่มัวเมาไปกับสังขารหรือความคิดนึกปรุงแต่งใดๆ
เพราะสังขารนั้น มีสัญญาเป็นปัจจัยส่งต่อให้เกิดขึ้น
- ผู้ปฏิบัติที่สามารถจำแนกสัญญากับใจออกจากกันแล้ว ท่าน(หลวงปู่มั่น-สุกิจ)ให้ขยันจับใจ ที่ไม่ปนด้วยสัญญา
- ใจจะหยุด นิ่ง สงัด สิ่งใดแปลกปลอมออกจากใจก็รู้ชัด และสิ่งที่แปลกปลอม หรือเป็นอาการของใจ หรือเป็นความไหวออกไปจากใจ ก็คือขันธ์ 5 นั่นเอง
- แต่ก่อน เคยหลงสัญญาว่าเป็นใจ จึงเกิดความสำคัญมั่นหมายในสิ่งภายในภายนอกขึ้น ต่อเมื่อ ใจ ถึง ใจ แล้ว ใจก็เป็นใหญ่ในตัวของตัวเอง ไม่ต้องพึ่งพาสัญญา สิ่งต่างๆ ก็เกิดดับไปตามธรรมชาติของมันเอง ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับ ใจ กระทั่งการปฏิบัติที่ผ่านมาแล้ว ก็เหมือนบันไดเท่านั้น เมื่อขึ้นถึงจุดสุดท้ายคือ ใจ ก็ไม่มีอะไรจะต้องดำเนินต่อไปอีก

Create Date : 04 กันยายน 2554

Last Update : 4 กันยายน 2554 10:32:52 น.

0 comments

Counter : 407 Pageviews.