|
เรื่องของแมลงสาบจ้า
แมงสาบรุ่นเยาว์: พ่อคับ... เล่าเรื่องคุณปู่ให้ผมฟังหน่อยเด่ะ แมงสาบชรา: ก็ได้.. ก็ได้.. แต่แกฟังแล้วต้องเข้านอนนะ ห้ามโยเย... ........................................................................................ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.... (แมงสาบชรา มองไปบนฟ้า... รำลึกถึงเรื่องราว...)
ครั้งนั้นปู่ของแกยังเป็นแมงสาบวัยรุ่น แกเที่ยวเดินทางยังที่ต่างๆ ทั่วโลก จนวันนึงแกไปพบกับแมงสาบรุ่นสาว... สวย...หัวเป็นสีเหลืองเข้ม... ก็คือย่าของลูกนี่แหละ... ไปเจอกันที่อเมริกา โน่น... ยุคนั้นเราไปขุดทองที่นั่นกันเยอะ...เป็นโรบินฮู้ดน่ะ...
ปู่กับย่า ครองรักกันอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง... ประมาณสองเดือนก็มีลูกเล็กๆ มากมาย หนึ่งในนั้นก็มีพ่อด้วยตัวหนึ่ง... ปู่แกเป็นแมงสาบที่แข็งแรง ห้าวหาญ และมีจิตใจที่เป็นอิสระ...เป็นพ่อที่ดี...
วันหนึ่ง แกมัวแต่กินเศษช๊อกโกแล๊ต ในกระเป๋าเจ้าของบ้านจนเพลิน ก็เลยติดกระเป๋าไปที่ทำงาน... ย่าแกพยายามเกาะชายกางเกงเจ้าของบ้าน เพื่อตามปู่ไปในวันรุ่งขึ้น... แต่มันก็สายเกินไป... ลุงแดนนี่ (แมงสาบอเมริกัน) บอกว่า... ปู่ของแกโดนเหยียบติดรองเท้าไปแล้ว ให้ย่าทำใจซะ คงไม่ได้พบกันอีก... ย่ากลับบ้านมาด้วยดวงใจที่แหลกสลาย...แกระทมราวกับชีวิตจะหาไม่...
แต่แล้ว... วันนึงจึงได้รู้ว่าปู่ยังไม่ตาย... แกติดอยู่ในร่องของพื้นรองเท้าของชายผู้หนึ่ง... จังหวะที่ถูกเหยียบ แกพยายามหดตัวอย่างสุดแรง... ตับไตไส้พุงแกถูกบีบ...พอแกปล่อยตัวจากการหด แกก็ติดแหง็กในซอกรองเท้า... ไม่อาจเคลื่อนไหวได้อีก...
ปู่แกติดอยู่นาน... นานเท่าไหร่แกคงไม่รับรู้... รู้แต่ว่าเจ้าของรองเท้าออกเดินทาง... เดินทางไปไกลแสนไกล... ปู่แก ถึงแม้จะเจ็บปวดทรมาน แต่ก็ยังควบคุมสติไว้ได้... แกรู้ว่าแกกำลังจะได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่... สิ่งที่โลกจะต้องจารึกชื่อของแกไว้... หากแกยอมกลั้นใจตายก็คงไม่ต้องเจ็บปวดทรมาน แต่แกไม่...แกทนเจ็บ ทนหิว... แกรู้ว่าย่าจะต้องภูมิใจในตัวแก เมื่อรู้ในสิ่งที่แกทำ
วันที่ชายเจ้าของรองเท้าเดินทางไปถึงที่หมาย... แกสวดมนต์วิงวอน ขอให้พระผู้เป็นเจ้าเมตตาแก่ดวงวิญญาณของแก... ขอให้มอบพลังเฮือกสุดท้ายให้แก...แกจะกลายเป็นตำนาน... วินาทีที่ชายเจ้าของรองเท้าเปิดประตูออก... แกถูกแรงบีบอัดมหาศาลจากรอบตัว... แกต่อต้านมันไว้ด้วยหัวใจที่เข้มแข็ง ด้วยพลังแห่งความรักที่มีต่อครอบครัว... ต่อลูกน้อยๆ ของแก ชายเจ้าของรองเท้า ก้าวออกมาจากประตู เท้ายังลอยไม่แตะพื้น...เท้าที่มีปู่ของแกติดอยู่... ลอยเชื้องช้าอยู่กลางอากาศ... ปู่แกรวบรวมจิตใจ...ยืดเท้าออกเต็มที่... ยืดออกมาจนพ้นจากพื้นรองเท้านั้น... เท้าแกสัมผัสพื้น...ก่อนเจ้าของรองเท้าเพียงเสี้ยววินาที... แล้วร่างของแกก็แหลกสลายไปกับอากาศธาตุ... เป็นฝุ่นผงธุลี...ไปสู่อ้อมกอดของพระผู้เป็นเจ้า...ชั่วนิรันดร...
เช้าของการถ่ายทอดสดทางทีวี วันนั้น... หากใครสังเกตดีๆ...รอยเท้าของ นีล อาร์มสตรอง ที่เหยียบลงบนพื้นของดวงจันทร์ จะมีรอยขีดเล็กๆ อยู่หลายขีด... นั่นล่ะ...รอยเท้าของสิ่งมีชีวิตแรก...ที่เหยียบลงบนดวงจันทร์... รอยเท้าของปู่แก...แมงสาบผู้มีจิตวิญญาณอันเสรี...
.......อิอิ
Create Date : 17 สิงหาคม 2548 |
Last Update : 18 สิงหาคม 2548 0:05:40 น. |
|
2 comments
|
Counter : 212 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ลูกน้ำ IP: 125.24.193.167 วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:13:55:45 น. |
|
|
|
โดย: ต้นอ้อ IP: 124.120.190.81 วันที่: 23 ตุลาคม 2551 เวลา:13:32:22 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
|