วันสุดท้ายที่ไม่ใช่ท้ายสุดในโซล...
หลังจากครั้งก่อน กลับบ้านไปพร้อมกันความสนุกสนานเฮฮา ที่ได้เจอเพื่อนๆทั้งหลาย ตื่นมาก้อต้องมาเศร้า เพราะว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว ไม่อยากแยกจากกันเลย ทรมานจังความรู้สึกนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เราต้องแยกจากกันอย่างงี้ 2 ปีมาแล้วที่ต้องเจอความรู้สึกนี้ แต่ถึงตอนนี้ก้อยังคงทำใจไม่ได้สักที เฮ้อ... เค้าตื่นมาเห็นเรานั่งร้องไห้ที่วันนี้จะต้องกลับ เค้าก้อเดินเข้ามากอด บอกอย่าร้องไห้เลย เด่วเราก้อได้เจอกันอีก นี่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกันสักหน่อย
แม่เค้าก้อเรียกไปข้าวให้กินก่อนจะไปสนามบิน พอกินเส็ดก้อแพ็คกระเป๋าเรียบร้อย เครื่องออก 17.30 แต่ต้องออกจากบ้านเร็วเป็นพิเศษ เพราะวันนี้เป้นวันหยุดวันสุดท้ายของที่เกาหลี คนคงจะทยอยกลับมาจากต่างจังหวัด ดังนั้นต้องออกจากบ้านก่อนบ่าย 2 ระหว่างที่นั่นรอเพื่อนมารับ พ่อเค้าก้อกลับมาจากตีเทนนิส เรียกเรากะเค้าออกไปนั่งกินเหล้าเพื่อคุยเรื่องของเรา 2 คนต่อ คราวนี้ถึงกะอึ้ง พ่อเค้าส่งกระดาษให้ใบนึง เขียนเป็นภาษาอังกฤษโดยมิยอน ว่า พ่อแม่เรารู้เรื่องเรา 2 คนมั้ย เป็นไปได้มั้ยที่พ่อกะแม่เราจะเดินทางมาเกาหลีเพื่อมาคุยเรื่องแต่งงาน ถ้าเป็นไปไม่ได้ เรา 2 คนก้อต้องเลิกกันไป พ่อเค้าเลยบอกว่าอยากให้รีบแต่งงานภายใน 2 ปีนี่ เราก้อได้แต่พยักหน้า
เฮ้อ...เครียดเลย จริงๆ พ่อแม่เรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำไป ถ้าพ่อแม่รู้คงต้องเสียใจมากแน่เลย เพราะเค้าเคยให้เราเลิกกะเค้ามาแล้ว แต่เราเองที่ยังดึงดันคบต่อ ทำไงดี เรากะเค้า คุยกันแต่ว่าจะทำไงดี จนถึงแอร์พอร์ต
เลยตกลงกะเค้าว่า เราจะพยายามมาคุยกะพ่อแม่เรา แต่ผลจะออกมายังไงไม่รู้ เฮ้อ เศร้าก้อเศร้า แถมยังเครียดอีก
จน 16.30 เราก้อต้องไปแล้วจริงๆ กอดสุดท้ายก่อนเข้าเกทของเค้า ทำให้เราอดร้องไห้ไม่ได้ ทุกครั้งเลยต้องร้องไห้ที่แอร์พอร์ต เฮ้อ...เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก ??
| Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2552 |
| Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2552 17:39:14 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 176 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
