เวลามีไว้ให้เรา เดินไปพร้อมกับมันและ ทำตัวเองให้มีความสุขไปขณะที่เราเดินไปตามเวลา
Group Blog
 
All blogs
 
อลวนรักหนุ่มขี้เก๊ก # 13

วันสิ้นปี

นนนี่รีบมาถึงบ้านไข่ตุ๋นตั้งแต่บ่ายกว่า เพราะต้องเตรียมของและอาหาร
การกินสำหรับเลี้ยงปีใหม่ของพวกพี่ๆก๊วนตีแบด

ที่จริงนนนี่อยากจะมาแต่เช้าด้วยซ้ำแต่ไข่ตุ๋นบอกว่าต้องพาแม่ไปวัด
เธอจึงเตรียมของบางส่วนอยู่ที่บ้านและมาถึงในช่วงบ่าย วันนี้นนนี่ดูสวย
น่ารักและหวานมากเป็นพิเศษ เธออยากสร้างความประทับใจให้ไข่ตุ๋น
ตั้งแต่แรกเห็น ก็แน่ละ ไข่ตุ๋นเห็นเธอแค่วันตีแบดในชุดตีแบดและชุดทำ
งานที่ใส่มาก่อนจะตีแบด วันอื่นๆที่เจอกันก็ดูเหมือนจะเป็นวันธรรมดาเกิน
ไปที่จะสวยเริ่ด

“พี่ตุ๋นค่ะ นนนี่ว่ามุมหนังสือที่บ้านพี่ก็น่าจัดเป็นโซนชิลปาร์ตี้ได้นะคะ”
“อืม มันแคบไปอยู่ชั้นสองด้วย มันจะลำบากนะ พี่ว่าลานหน้าบ้านดีกว่ามี
น้ำตก และสนามหญ้า จะปิ้งบาร์บีคิวก็สะดวก”

“อุ้ยจริงด้วยค่ะ นนนี่ลืมไป แค่คิดว่าตรงนั้นไฟสวยโรแมนติกดี เหมาะกับ
คู่รัก”
“ปีใหม่นะ คู่รักไหน”
“เราไงคะ อิอิ” นนนี่ทำหน้าทะเล้นใส่ พูดเป็นเชิงแกล้งหยอกไข่ตุ๋น
แต่ไข่ตุ๋นเหมือนจะไม่ได้ยิน เพราะเดินไปไกลแล้ว

ทั้งสองช่วยกันจัดเตรียมสถานที่ ชั่งเป็นวันที่มีความสุขมากสำหรับนนนี่ที่
ได้มีโอกาสใกล้ชิดและสร้างสัมพันธ์ให้เธอกับไข่ตุ๋นได้เดินหน้ามากขึ้น

ด้านอั้มที่กระวนกระวายใจ อยากจะถามไข่ตุ๋นเรื่องที่เขาไม่ยอมพูดแก้ตัว
อะไรกับทางบ้านนั้น มันทำให้เธอเสียหายอยากถามให้รู้เรื่อง ใจนึงอั้มก็
เป็นเหมือนหญิงสาวทั่วไป วันสิ้นปีก็อยากได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่ตัวเองรู้สึกดี
ด้วย เธอจึงสับสนจนต้องออกมาเอง มาตามหัวใจ

ขณะที่รถของอั้มจอดอยู่ริมรั้วบ้านของไข่ตุ๋น เธอสังเกตุเห็นรถยนต์จอดอยู่
ในบ้านของไข่ตุ๋นแล้ว แต่ไม่ใช่ของไข่ตุ๋น รถใครกัน ยังไม่เย็นนิหน่า แล้ว
เราจะคุยกับพี่ตุ๋นได้ไหม๋ อั้มคิด

อั้มลงจากรถและได้ยินเสียงหยอกล้อหัวเราะสนุกสนานของชายหญิงคู่
หนึ่ง เสียงผู้ชายเธอจำได้ดี ไข่ตุ๋นนั่นเอง ผู้หญิงล่ะ ใคร? แฟนรึ เขามี
แฟนแล้วไม่บอกเรารึ นี่เป็นเหตุผลที่เขาไม่ชวนเรามารึ ความคิดเริ่มไหลเข้าสมองอั้มมาเรื่อยๆ มันเริ่มเยอะขึ้นทุกทีที่ก้าวขาเดิน

อั้มได้เห็น สิ่งที่เธอไม่คาดคิด ชายที่เธอชอบและกำลังพยายามหาคำ
ตอบอยู่ว่า มันคืออะไรกันแน่กับความรู้สึกนั้น กับนนนี่ หญิงสาวน่ารักที่เธอ
เห็นอยู่ในคอร์ดแบดประจำ กำลังช่วยกันจัดเตรียมงานเลี้ยง

ภาพที่เห็นมันเหมือนกับว่า สองสามีภรรยากำลังช่วยกันเตรียมของเพื่อรอ
เลี้ยงปีใหม่เพื่อนๆ

อั้มยืนนิ่งอยู่นับสิบนาที ดูภาพที่เธอไม่อยากเห็นที่สุด และโดยบังเอิญ

“อุ้ยพี่ตุ๋น นนนี่เจ็บตาค่ะ อะไรไม่รู้เข้าตา”
“ไหนพี่ดูซิ”

ไข่ตุ๋นวางของและเข้าไปดูตาของนนนี่ เหตุการณ์ธรรมดาสร้างน้ำตาให้อั้ม
ได้ เพราะจากมุมที่อั้มยืนอยู่ อั้มไม่ได้ยินคำพูดชัดเจนมากหรอก แต่มุม
นั้นมันทำให้เห็นภาพเหมือนไข่ตุ๋นเข้าไปบรรจงจูบนนนี่ ทั้งที่เป็นบริเวณหน้า
บ้านอย่างนี้

“ไอ้ผู้ชายบ้า มักมาก” อั้มสบถกับตัวเองแล้วรีบวิ่งขึ้นรถขับออกไปทันที

ไข่ตุ๋นได้ยินเสียงเครื่องยนต์ จึงเงยหน้าขึ้นมองทันพอดีที่จะเห็นอั้มขับรถ
ออกไปจากหน้าบ้านเขา อย่างรวดเร็ว

น้ำตา สิ่งนี้เป็นสิ่งที่แสดงให้ใครที่ได้เห็นมันรู้สึกได้ถึงความเศร้าความ
เสียใจ อั้มขับรถออกไปทั้งน้ำตา เธอสับสน เธอว้าวุ่นใจจนทำอะไรไม่
ถูก ทำไมกัน ทำไมพี่ไข่ตุ๋นต้องเป็นอย่างนี้ ที่ผ่านมาเขาไม่ได้จริงใจกับ
เราเลยรึ อั้มนึก

“ทำไมมมมมมมมมม” เสียงตะโกนดังรถพร้อมทั้งน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา
ไม่หยุด อั้มเศร้าเหลือเกิน

ไข่ตุ๋นเดินไปที่โทรศัพท์ของเขาและเปิดขึ้นดู เกือบสิบสายที่อั้มโทรมา
แต่เขาไม่ได้รับ เพราะปิดเสียงไว้แล้วลืมเปิดตั้งแต่ที่วัด

ไข่ตุ๋นพยายามโทรกลับไปหาอั้ม อยากรู้ว่าทำไมมาหาไม่ยอมเข้ามา
และที่โทรมามีอะไรกันแน่ เขาเริ่มกังวลใจ

อั้มไม่รับสาย เพราะไม่ได้ยิน เวลาเสียใจอั้มมักจะเปิดเพลงเสียงดังมาก
จนไม่ได้ยินเสียงใดๆ ทั้งสิ้น อั้มต้องการปลดปล่อยมันช่วยให้อั้มผ่อนคลายได้บ้าง

อั้มขับรถมาจอดหน้าบ้านไอ้ปุ่นเพื่อนรัก แต่ยังคงทำใจไม่ได้ อั้มนั่ง
ร้องไห้อยู่ในรถ จนปุ่นสังเกตุเห็นรถอั้มที่จอดอยู่

ปุ่นตกใจและเคาะกระจกรัวให้อั้มเปิดประตู
“ไอ้อั้มแกเป็นอะไรวะ แก เปิดสิ เปิดประตูออกมาคุยกัน”
อั้มหันมาเห็นเพื่อนรัก น้ำตาที่เกือบหยุดไหลแล้ว ก็เพิ่มขึ้นมาอีก ประตู
เปิดออกและอั้มก็โผล่เข้ากอดเพื่อนรัก

“ไอ้ปุ่น เค้าอ่ะ ฮือ เค้า ฮือออออออ”
“เดี๋ยวไอ้อั้มแก อะไร เค้าไหน ใจเย็นๆ ก่อน ค่อยๆพูด”

“ก็ ก็ ....พี่ตุ๋นอ่ะ แกชั้นไม่ไหวแล้ว”
“เออ พอก่อนเข้าบ้านก่อนแก เงียบซะ ค่อยๆ คิด”
ปุ่นปลอบใจอั้มเป็นการยกใหญ่ หลังจากพาเข้ามาบ้านแล้วอั้มก็เหมือนจะ
มีสติขึ้น

“ว่ามา ไหนพี่ไข่ตุ๋นของแกเขาเป็นยังไง แกถึงฟุ้งขนาดนี้เนี๊ยะ”
“คือ ชั้นไปเจอเขามาตอนเช้าที่วัด ชั้นก็กะว่าจะชวนเขาไปนับถอยหลัง
กันที่ข้าวสาร ที่ชั้นนัดแกไว้ แต่เขาชิงบอกก่อนว่ามีงานเลี้ยงกะเพื่อนๆ
ที่บ้าน แต่เขาไม่ได้ชวนชั้นว่ะแก”

“เออแปลกว่ะ”
“แต่ชั้นก็ไม่ได้อะไร แต่แม่เขาน่ะซิดันเข้าใจผิดเรื่องชั้น ชั้นเลยอยาก
โทรไปต่อว่าเขาน่ะ เขาไม่รับสายชั้นว่ะ ชั้นเลยไปหาเขาที่บ้านแทน”
“เฮ้ย อั้ม แกรู้ตัวป่ะว่าแก เยอะว่ะ”
“อะไร เยอะ”
“ก็รู้สึกกับเขาไง แกไม่เคยเป็นอะไรแบบนี้นะ ดูสับสน ดูว้าวุ่นใจ แกรู้ตัว
รึเปล่า ว่าแกรักเขา เข้าแล้วน่ะ”

อั้มนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร สีหน้าเหนื่อยอ่อนจากการร้องไห้ เธอยอมรับ
กับเพื่อนแต่โดยดี

“แค่นี้เหรอ ฉันว่ามันมีอีกนะ ไม่งั้นแกไม่วิ่งหนีร้องไห้ และเยอะได้ขนาด
นี้หรอก”

“ก็ชั้นเห็นเขาอยู่กับสาว และก็ เอ่อ ........จูบกัน”
“ฮะ จูบกัน แกตาฝาดมั้ง กลางวันอยู่เลยนะ”
“โหแก ชั้นยังไม่แก่นะเว้ย หน้าบ้านเลย จะให้ชั้นคิดยังไงวะ”
“ชั้นว่าแกน้อยใจที่เขาไม่ชวนมากก่า อย่าคิดมาก ไปล้างหน้าชั้นว่าพวก
ไอ้แมนมันรออยู่ข้าวสารแล้ว ชั้นขับรถเอง แกเชิญเป็นคุณนายเลยวันนี้”

ไข่ตุ๋นเริ่มว้าวุ่นใจมั่งแล้ว เขานั่งอยู่ไม่ติดที่ “อั้มเป็นอะไรนะ” เขาคิด
ที่เขาไม่ได้ชวนเพราะคิดว่า อั้มน่ะคงไม่สนุกเท่าไปเที่ยวกับเพื่อนของตัว
เอง และอีกอย่าง คงเป็นความผิดเขา เขาเกรงใจนนนี่ ถึงเขายังไม่ได้คิด
อะไรกับเธอ แต่เขาก็รู้ว่านนนี่รู้สึกยังไงกับเขา การทำร้ายน้ำใจกันใจขณะ
ที่เขาก็ยังไม่ได้ตัดสินใจเลือกใคร มันเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้น

โทรศัพท์ดังหลายครั้ง จนไข่ตุ๋นเริ่มท้อ เขาอยู่ไม่สุขและดูเหมือนจะไม่
สนุกสนานกับงานเลี้ยงเหมือนเคยที่ผ่านมา
สาวปุ่นลากอั้มไปถึงร้านจนได้ ร้านบางกอกบาร์ที่อยู่ในซอยเยื้องๆ กับ
ถนนข้าวสาร เป็นร้านสไตน์ฮิบฮอบซึ่งเป็นร้านประจำที่เพื่อนๆแก๊งค์อั้มมัก
มาด้วยกันบ่อยๆ

“ไงวะไอ้ปุ่น ทำไมมาช้า”
“ก็ไอ้นี่งัย กว่าจะยอมออกจากบ้าน”
“เป็นอะไรวะไอ้อั้ม ตาบวมๆ”
“มันอกหักว่ะ วันนี้ดูแลมันหน่อยนะ”
“ฮะ ไอ้อั้มนี่นะ แกบ้าแล้วไอ้ปุ่นมันเคยรักใคร้”
“ไม่เชื่อก็ดูมันกินเหล้าสิ ดูซะ”
“เฮ้ยไอ้อั้มช้าๆ เดี๋ยวจะไม่ได้นับถอยหลังนะเว้ย”
อั้มไม่สนแล้ว ตอนนี้เริ่มกินเหล้าหยั่งกะน้ำเปล่า ไม่นานตาอั้มก็เยิ้ม
และยิ้มหวานซะมากมาย

ปุ่นและเพื่อนๆ สนุกสนานกันเต็มที่ บรรยากาศฮิบฮอบที่ทุกคนชอบกับ
ความสุขในวันสิ้นปี แผ่กระจายไปทั่วบางกอกบาร์ แม้แต่อั้มที่เคลียดๆ
ก็ยิ้มแย้มขึ้นมาได้บ้าง

“ไอ้ปุ่นไปห้องน้ำก่อนนะแก” อั้มเดินโซเซไปห้องน้ำ
เสียงโทรศัพท์อั้มดังอีกครั้ง แต่อั้มฝากมันไว้ที่ปุ่น
“ฮัลโหลค่ะ”
“ฮะ อั้มเหรอ พี่ไม่ค่อยได้ยิน”
“ป่าวค่ะ นิปุ่น ไอ้อั้มมันไปห้องน้ำ”
“เหรอ อยู่ไหนละครับ คุณปุ่น”
“อ่อ ข้าวสารค่ะบางกอกบาร์ กำลังได้ที่ นี่คุณไข่ตุ๋นรึป่าว มีอะไรคะ”
“คือผมโทรหาอั้มเค้าแล้วไม่เห็นรับสาย ผมเห็นเขามาที่บ้านน่ะครับแต่ยัง
ไม่ได้คุยกันเลย เลยเป็นห่วงเขา”

“อ่อง่ายนิดเดียว คุณไข่ตุ๋นมารับอั้มสิค่ะ เนี๊ยะมันเมามากเลย อยากได้
คนไปส่งพอดี” ปุ่นวางแผนให้เพื่อนได้คืนดีกัน เท่าที่ดูคุณไข่ตุ๋นนี่เขาก็
ดูเหมือนจะชอบอั้มและเป็นห่วงมันดี น่าจะมีอะไรเข้าใจผิดกัน

“ครับเดี๋ยวผมจะออกไปเลยคงถึงประมาณอีก 1 ชั่วโมง น่ะครับ ฝากคุณ
ปุ่นดูแลอั้มไปก่อนนะครับ”
“อั้มมันเพื่อนชั้นนะคุณ ไม่ต้องห่วง แค่นี้นะคะ”
ปุ่นรีบวางสายเมื่อเห็นอั้มกลับมา แผนจะแตกหากอั้มรู้ว่าใครโทรมา
เราต้องรีบให้มันเมากว่านี้โดยด่วน ปุ่นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ไอ้อั้ม แก ตื่น มีคนมารับแล้ว”
“ฮะ ไรนะ ใคร แกไม่ส่งช้านเหรอ”
“เออแกกลับไปเถอะ ชั้นก็เมาวะ ขับรถไม่ไหวต้องให้ไอ้แมนมันไปส่ง
เหมือนกัน”
อั้มไม่ตอบหลับต่อ และดูเหมือนจะไม่ตื่นอีกคืนนี้

ไข่ตุ๋นเดินเข้าประตูร้านมา พยายามมองหาอั้ม แต่คนก็เยอะจนตาลาย
ปุ่นสังเกตุเห็นจึงเดินมาตาม
“ลุง ทางนี้ค่ะ”
“ฮะ เรียกใครลุง”
“อ้าว ก็ลุงไง มารับไอ้อั้มไม่ใช่เหรอ ฮะๆ ล้อเล่นค่ะพี่ ไอ้อั้มหลับอยู่ตรงนั้น
อ่ะ มีแรงพออุ้มมันไปได้มั๊ยค่ะ”
“เมาขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ค่ะ มันเฮิร์ท มั้ง หึหึ” ปุ่นส่งสายตายิ้มแบบเจ้าเล่ห์อีกแล้ว ดูเหมือนวันนี้
ปุ่นจะเป็นจอมวางแผนตัวจริง

ไข่ตุ๋นเดินไปหาอั้ม พยายามปลุกอั้มและพูดด้วย แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะ
ไม่ยอมแม้แต่จะลืมตามามองว่าใครคือคนที่มารับเธอกับบ้าน

ไข่ตุ๋นไปอั้มมาส่งถึงห้อง ที่แม้จะมาหลายทีแล้วแต่เขาก็ไม่เคยมีโอกาส
ได้ขึ้นมาส่ง อั้มที่ดูเหมือนจะมีสติเหลืออยู่เพียงน้อยนิด ถูกแบกขึ้นหลัง
ขึ้นมาส่งถึงห้อง โชคดีที่ในกระเป๋าของอั้มมีทั้งการ์ดเข้าตึกและกุญแจที่
มีเลขห้องติดอยู่ทำให้ไข่ตุ๋นสามารถเดินแบกอั้มไปส่งได้ถูกห้องโดยไม่
ต้องเสียเวลาหา

เมื่อไปถึง ก็ทันเวลาพอดีที่อั้มอยากจะอ้วกแต่ไม่ทันเวลาที่จะพาอั้มเข้า
ไปถึงห้องน้ำ อั้มทำเสื้อไข่ตุ๋นเลอะซะแล้ว

ไข่ตุ๋นต้องพาอั้มเข้าห้องน้ำและใช้น้ำฉีดตัวอั้มล้างตัวก่อนจะพาอั้มไป
เปลี่ยนชุดอย่างทุลักทุเล เพราะต้องเตรียมชุดให้แล้วปิดไฟ เพราะไม่อยาก
จะล่วงเกินอั้ม แต่ก็ไม่สามารถให้อั้มนอนทั้งตัวเปียกได้

“เฮ้อทำไมต้องกินซะมากมายขนาดนี้ด้วย” ไข่ตุ๋นบ่นไปและเช็ดตัวให้อั้มไป
“อั้มตื่นเถอะพี่อยากถาม เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะ ทำไมอั้มถึงไม่เข้าไปหา
พี่ แล้วทำไมต้องเมาขนาดนี้”
“อือ อือ อารายยยยย” อั้มละเมอตอบ
“งั้นพี่กลับก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ” ไข่ตุ๋นเห็นอั้มนอนอย่างสบาย
แล้วก็คิดที่จะกลับบ้าน เพราะคงคุยอะไรกันไม่รู้เรื่อง แต่ก่อนที่ไข่ตุ๋นจะ
เดินไปถึงประตู อั้มก็ละเมอออกมา
“พี่ตุ๋นใจร้ายอ่ะ อั้มเสียใจ ไม่รักเราแล้วมาทำแบบนี้ทามมายยยย มีแฟน
แล้วก็ไม่บอก” แล้วน้ำตาอั้มก็ไหลมาทั้งที่ยังหลับอยู่ ไข่ตุ๋นมองดูเธออย่าง
เป็นห่วง มือที่แสนอบอุ่นลูบหัวอั้มเบาๆ ช่วยให้อั้มผ่อนคลายความเครียด
ได้

“อั้มรักพี่นะ พี่ตุ๋น”
คนเราเวลาละเมอมักชอบหลุดพูดสิ่งที่เก็บไว้ในใจมาตลอด ไข่ตุ๋นได้แต่
ยืนงง แต่เขาก็รู้สึกดีใจมากกับสิ่งที่ได้ยิน เขาเดินออกจากห้องไปพร้อม
กับรอยยิ้ม เวลาเลยเที่ยงคืนไปแล้ววันนี้ชั่งเป็นปีใหม่ที่แสนสุขและเริ่มต้น
ได้ดีจริงๆ เขาคิด

ในบางครั้งเวลาก็คงเป็นเรื่องที่ทำให้อะไรหลายๆ อย่างลงตัวอย่างเหมาะ
สม และความรักที่มั่นคงมักมีเวลาเข้ามาเป็นตัวแปรหลักในการพิสูจน์รักแท้

อั้มตื่นขื้นมาในตอนเช้า และรู้สึกว่าตัวเองปวดหัวอย่างหนัก วันนี้ฉันต้อง
เดินทางไปเที่ยวกับครอบครัว อั้มคิด แล้วเมื่อคืนกลับมาได้ยังไงหว่า

โทรศัพท์หาไอ้ปุ่นดีกว่า
“อ้าวเฮ้ยโทรศัพท์หายไปไหนวะ ใช้เบอร์บ้านก็ได้นิหว่า” ยังไม่ทันที่อั้ม
จะโทรก็มีเสียงโทรเข้าดังมาก่อนแล้ว
“ฮาโหล อั้มค่ะ”
“อ่าว ก็ต้องเป็นแกสิเจ้าอั้ม ห้องแกนิหว่า”
“อ่าว อะไรพี่โก๋เองรึ มีไร”
“อะไร ถามได้ อะไร ชั้นมาจอดรอแกนานแล้วนะเว้ย โทรไปโทรศัพท์แก
ก็อยู่ที่ไอ้ปุ่น เมื่อคืนแกไปไหนมา แล้วนิเพิ่งตื่นเหรอ รีบเก็บของแล้วลง
มาเร็วเลย แม่รอนานแล้วนะ”
“เออ ๆ ยาวเชียว ขอ 10 นาทีนะ กระเป๋าอ่ะเก็บไว้นานแล้ว”
อั้มเดินทางไปเที่ยวกับครอบครัว 4 วัน ชั่งเป็นการท่องเที่ยวที่เงียบสงบ
ดีจริงๆ เพราะอั้มไม่ได้เอาโทรศัพท์มือถือไปด้วย มันอยู่ที่เจ้าปุ่นเพื่อนรัก
ตัวแสบ ที่ตอนนี้หูอื้อมาก เพราะต้องมาคอยรับโทรศัพท์ของอั้มแทน

คนที่กระวนกระวายกลายเป็นไข่ตุ๋นแทน เพราะไม่สามารถติดต่ออั้มได้
ทำให้เรื่องที่เขาอยากจะรู้ อยากจะถามอั้ม ไม่ได้รับคำตอบ

อั้มสนุกสนานกับการเป็นตากล้องให้หลาน พี่ ป้า น้า อา มาก เพราะเธอ
ไม่ชอบถูกถ่ายรูปมากกว่า ความสุขในครอบครัวทำให้อั้มลืมทุกสิ่งที่ไว้
เบื้องหลัง เรื่องส่วนตัวมักมาทีหลังครอบครัวเสมอ มันคือ “คอนเซ็ปการใช้
ชีวิตของอั้ม”

“ไง ไอ้อั้มเพลินเชียวนะ พี่ว่าตอนสาย จะไปนวดสปากะแม่ แกไปป่าววะ”
“ถามทำไม ไปอยู่แล้ว ของชอบ พี่โก๋เลี้ยงช่ายป่ะ”
“ตลอดแหละแก เมื่อไหร่จะมีแฟนซะทีวะ จะได้มีคนดูแลแทนชั้น”
“แหม๋ ดูแล กล้าพูดเนอะ”
“แม่ว่าอั้มมันมีแล้วนะโก๋”
“เฮ้ยแม่ ไม่ใช่บอกแล้วไงเขาเข้าใจผิดกัน”
“ยะ พูดกะแม่นะ เฮ้ยเหรอ”
“ขอโทษคร๊าบบบบ แม่”
“โก๋ดูน้องสาวแก อยากเป็นน้องชาย”
“มันตลอดแหละแม่ โก๋ล่ะเบื่อ”
อั้ม พี่โก๋ และแม่ไปสปากันอย่างแสนสำราญ ครอบครัวนี้ชอบนวด
เหมือนกันหมด โก๋จะเลือกที่ซาดิสหน่อย ขอเจ็บๆ ส่วนแม่และอั้มจะชอบ
นวดบำรุงผิวด้วยการขัดสมุนไพรสด และนวดน้ำมันอโรม่า 4 วัน กับครอบ
ครัวแสนสุขผ่านเป็นอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีก็กำลังเดินทางกลับกรุงเทพฯ
เมืองฟ้าแล้ว

บางทีการได้หลบเรื่องวุ่นๆ ในเมืองกรุง ไปผ่อนคลายกับธรรมชาติก็เป็น
เหมือนการได้ชาร์ตแบตให้ตัวเองมีไฟพร้อมที่จะกลับมาสู่ต่อ มีแรงทำงาน
มีแรงคิดงานที่สร้างสรรค์ใหม่ๆ ให้กับองค์กร

ส่วนในบางคนที่มีเรื่องวุ่นๆ ทางจิตใจ ก็คงต้องกลับมาเคลียร์ใจของตัวเอง
ให้สดใสขึ้นมาพร้อมที่จะเดินทางตามเส้นทางรักต่อ หรือเปลี่ยนเป็นทาง
เดินด้วยเส้นทางลำพังกันต่อไป ชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน แต่ชีวิตก็จะเป็น
ไปตามที่เราเลือกเสมอ

ติดตามต่อฉบับหน้าค่ะ


Create Date : 28 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2554 16:48:20 น. 0 comments
Counter : 496 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สตอเบอรรี่ด็อก
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เกิดมาก็เป็นคนนึง
ซึ่งอยากจะท่องไปในโลกกว้าง
บางครั้ง เจอเรื่องราวระหว่างทาง
สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ปนๆ กันไป
New Comments
Friends' blogs
[Add สตอเบอรรี่ด็อก's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.