|
|
อลวนรักหนุ่มขี้เก๊ก # 9
อลวนรักหนุ่มขี้เก๊ก # 9
มันเรียกว่าอะไร
อั้มได้แต่ยืนงงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ไม่เข้าใจว่าตกลงสิ่งที่เห็นมันคืออะไร เขาสองคนเป็นแฟนกัน นอนด้วยกันหรือแค่มาพบกัน นะตอนนี้สิ่งที่รู้คืออั้มรู้แค่ว่าใจตัวเองตอนนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว ความตกใจ ความผิดหวัง และน้ำตามันล้นอยู่ภายในแต่เธอไม่อาจแสดงออกมาได้
ส สวัสดีค่ะเอ่อ....
นี่เมย์เพื่อนพี่เอง วันนี้เขาจะมาค้างที่บ้านอ่ะ
อ่อค่ะ ขอโทษที่มารบกวนนะคะ อั้มแค่อยากจะขอยืมหนังสือพี่ตุ๋นไปอ่าน
อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ แต่มาบ้านคนอื่นค่ำๆ มืดๆ อย่างนี้พี่ว่ามันอันตรายนะ คำพูดและสายตาที่ดูเหมือนไม่มีอะไรของเมย์มันแฝงความนัยไว้มากมายว่าอั้มนั้นมาขัดจังหวะเธอและไข่ตุ๋นอย่างแรง
ด้วยความที่บ้านไข่ตุ๋นนั้นเป็นบ้านชายโสด สิ่งต่างๆ นานาตามจิตนาการก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวอั้ม เธอไม่รู้และไม่กล้าพอที่จะถามว่าเขาสองคนเป็นอะไรกัน และสิ่งที่เธอและไข่ตุ๋นเป็นมาสักระยะหนึ่งนั้น เราเป็นอะไรกัน อั้มซึ่งยังอยู่ในอาการช๊อคขอเดินขึ้นไปหาหนังสือที่ชั้นบนเงียบๆ
โดยปล่อยให้ทั้งสองนั่งดูหนังต่อไป เสียงคุยกะหนุงกะหนิงมีมาไม่ได้ขาด มันทำให้อั้มซึ่งไม่รู้ใจตัวเองจนกระทั่งเดี๋ยวนี้ ยืนน้ำตาไหลอยู่เงียบๆ คนเดียวที่บนชั้นสองของบ้าน
อั้มหายไปนานพอควรด้วยความที่เธอไม่อาจ ให้ใครเห็นหน้าของเธอตอนนี้ได้
อั้มหาเจอมั๊ย หกล้มหรือป่าว เสียงไข่ตุ๋นตะโกนขึ้นมาพร้อมกับวิ่งตามขึ้นมาดูอั้ม
อั้มถึงกับตกใจ รีบปาดน้ำตาและก้มหน้าหาหนังสือมาปิดบังหน้าตัวเอง แต่ไม่ทัน
อ้าวเป็นไร ทำไม...... ไข่ตุ๋นเห็นหน้าและแก้มสองข้างแอบด้วยน้ำตา คาบน้ำตาที่โดนปาดออกไปยังไม่ทันแห้งดี
อ่อ ปะป่าว ค่ะ คือฝุ่นมันเข้าตาน่ะ
ไหน ดูซิ ไข่ตุ๋นพยายามมองหาฝุ่นจากตาของอั้มซึ่งไม่มีอยู่จิง หัวใจอั้มเต้นแรงและอยากจะหนีไปจากตรงนี้จริงๆ
ไม่มีนิ คงหลุดไปแล้วแหละ พี่ป่าวให้อีกทีและ น่าจะหาย ขับรถได้ป่าว จะเคืองตามั๊ย
ไม่ค่ะ หายแล้ว ได้หนังสือแล้วด้วยจะกลับแล้วค่ะ
ไรกัน ดูหนังด้วยกันก่อนสิ สนุกนะ
อืม ไม่ค่ะ ดึกแล้ว อั้มพยายามเลี่ยงและออกมาจากวงแขนของไข่ตุ๋นที่ดูเหมือนจะลืมเอาออกจากตอนที่จับตัวเธอดูฝุ่นที่เข้าตา
ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่นั้น เมย์ซึ่งเดินตามมาด้วยโดยทั้งสองไม่รู้ตัว ยืนมองดูสถานการณ์ด้วยใจแตกสลาย เมย์ไม่เคยเห็นไข่ตุ๋นห่วงใครอย่างนี้ แม้จะใจดีกับทุกคนแต่เขาไม่เคยเป็นอย่างที่เห็นนี้กับใครแน่นอนแม้แต่เธอ เมย์ก้าวขาต่อไปไม่ไหว ได้แต่ยืนนิ่ง แล้วทั้งสองก็หันมาเจอกับเมย์ อาการตกใจเกิดขึ้นพร้อมกันทั้งสามคน และไข่ตุ๋นก็โพร่งออกมาคนแรก สีหน้าไม่แสดงออกถึงความตกใจ เขาเก็บความรู้สึกได้ดีเสมอ
อ่าว ขึ้นมากันหมด ไปๆ ดูหนังกันต่อดีก่า
อ่อค่ะ แต่อั้มคิดว่าอั้มกลับดีกว่าดึกและของที่ต้องการก็ได้และ บายค่ะ ไม่ต้องไปส่งก็ได้ พูดจบอั้มก็เดินกึ่งวิ่งออกจากบ้านไปพุ่งตรงไปที่รถทันที โดยมีไข่ตุ๋นวิ่งตามมาแต่ไม่ทันอั้มออกรถไปเสียแล้ว
ไข่ตุ๋นเดินกลับเข้าบ้านด้วยอาการมึนๆ งงๆ ดูเหมือนเขาจะพอรู้สถานการณ์นี้ดีแต่ไม่อยากสรุป ปล่อยไปเรื่อยๆ ดีกว่าเดี๋ยวก็คงเหมือนเดิมเอง นั่นเป็นการหลอกตัวเองตามประสาผู้ชาย เมื่อเปิดประตูเข้าบ้าน เขาก็ได้เจอกับความจริงเข้าแล้ว
ไข่ตุ๋น มันยังไงกันแน่ เธอกับน้อง...เอ่อ น้องอั้มน่ะ
ยังไง ก็เพื่อนกันเขาเป็นรุ่นน้องที่ตีแบดคอร์ดข้างเราไง
ช่าย เมย์รู้พอจำหน้าได้ แต่เธอไปสนิทกันตอนไหน
เอ่อ ก็ช่วงเขาเจ็บ เราก็ไปดูแลบ้าง
เท่าที่เห็นมันไม่ใช่นะ เมย์ไม่ยอม
อะไรกันเมย์ แกเป็นอะไร ไม่ใช่อะไร ก็ไม่มีอะไรนิ
ตุ๋นไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ว่าเมย์คิดยังไงที่ผ่านมาน่ะ แล้วเมื่อกี้อีก ตุ๋นก็ไม่ตอบเมย์ เมย์เริ่มเสียงสั่นทนไม่ไหว
แล้ว สีหน้าไข่ตุ๋น ดูสงบเงียบเมย์จี้ใจดำเขา แต่เขาไม่ยอมแสดงออก จริงที่เขารู้มานานว่าเมย์รู้สึกยังไง แต่เขายังไม่พร้อมนิ ยังไม่รู้สึกรักใครจะให้เขาทำยังไง
แล้วเหรอ ตุ๋น ช่วยแสดงอะไรออกมามั่งก็ได้ ปฎิเสธก็ได้ อะไรก็ได้ เมย์ไม่ไหวแล้วนะ เมย์เริ่มไม่มีสติจะคุมอารมณ์ได้แล้ว ความรู้สึกที่มีมานานมากมันไม่สามารถเก็บได้อีกต่อไป เมย์น้ำตาไหล พรางตัดพ้อ
เมย์รักตุ๋นมานาน แต่เราเป็นเพื่อนกัน เมย์ทำทุกอย่างที่คิดว่าตุ๋นชอบ แต่...แต่ตุ๋นดูเหมือนจะไม่เคยเห็นมันเลยนะ ตุ๋นไม่เคยใส่ใจเมย์เท่ายัยเด็กนั่น เมย์พยายามอดทนและรอว่าซักวันตุ๋นจะรู้สึกดีๆ กับเมย์บ้าง แล้ว..แล้วยังไงตุ๋น เมย์ได้อะไร เมย์เป็นอะไรกันแน่ บอกมาสิตุ๋น
เมย์ใจเย็น อย่าร้องไห้เลย ไข่ตุ๋นกอดเมย์ไว้ แปลกมากความอบอุ่นจากเขาทำให้เมย์ดีขึ้น สติค่อยๆ กลับมา
ไข่ตุ๋นไม่พูดอะไรต่อ เขาแสดงออกไม่เป็นทั้งที่ก็รู้สึกเป็นห่วงเมย์ที่ร้องไห้มากมายอย่างนี้ เขาหรือ เป็นเพราะเขาหรือ ทำไมต้องมาเสียใจเพราะเขาขนาดนี้
พอและเมย์ไม่ร้องและ กินเบียร์กันดีกว่าตุ๋น ในตู้เย็นมีมั๊ย ไม่มีไปซื้อมาด่วน
ไรกัน บ้าป่าวไอ้เมย์ เดี๋ยวร้องเดี๋ยวบ้า ฮึฮึ แต่ไข่ตุ๋นก็ออกไปซื้อมาให้ ทั้งสองนั่งกินเบียร์กันจนดึก เมย์เผลอหลับไปไข่ตุ๋นอุ้มเธอไปนอนที่ห้องเขาและเขาลงมานอนที่โซฟาเอง
อั้มขับรถกลับบ้านด้วยจิตใจแปลกๆ มันบอกไม่ถูก นิฉันเป็นอะไรกันแน่ อยู่ๆ ก็อยากมาหาเขา อยู่ๆ ก็รีบหนีเขาออกมา หนังสืออะไรพวกนี้เหรอ ข้ออ้างชัดๆ ไอ้อั้มแกเป็นอะไรกันแน่ อั้มตะโกนเสียงดังมากอยู่ในรถที่เงียบสงบ มีแค่เสียงเครื่องยนต์ลอดผ่านเข้ามาเพียงเล็กน้อย แต่เพียงแค่ได้ระบายออกไปบ้างอั้มก็ดีขึ้นบ้าง เริ่มมีสติกลับคืนแล้วคิดได้ว่าต้องโทรไปหาแม่พี่นัดกันวันรุ่งขึ้น
อ้าว เฮ้ย มือถือฉัน หายไปไหนวะ หล่นตอนไหน เสียงพรึมพรำพร้อมกับควานหา เลยไปจนถึง เททุกอย่างลงมากองตรงหน้า ไม่มีวี่แววมือถือของอั้มจะอยู่ในนี้ แน่ล่ะ ก็มันตกอยู่ที่หน้าห้องนอนของไข่ตุ๋นนั่นเอง
อั้มจอดรถอยู่นานที่หน้าบ้านตัวเองเพื่อหาอีกรอบแต่ก็ไม่เจอ เธอไม่รู้จะทำยัง ครั้นจะกลับไปก็ดึกมากแล้วจึงกลับเข้าบ้านนอนดีกว่า พรุ่งนี้แล้วกัน ไอ้มือถือเจ้าปัญหา
แม้จะดูเหมือนว่าง่วงนอนเต็มที่แล้วแต่อั้มก็ยังคิดมากเรื่องที่เจอมาตกลง พี่เขาเป็นอะไรกัน และเราเป็นอะไร แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมมมมมมมม คำถามในหัวดูจะเยอะเกินไปและหาคำตอบไม่ได้ด้วย ตี 2 ก่าแล้วอั้มยังคงนอนหลับไม่สนิท แต่ก็พยายามฝืนหลับตาต่อไป
พี่รักอั้ม ไม่จริงฉันฝันไป ฝันไปแน่ๆ ไอ้บ้าทำไมเป็นฉันล่ะ ไม่นะ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่มมมมมมมม
โอ้ย เจ็บชะมัดอั้มพยายามฝืนตัวลุกขึ้นมาจากกองผ้าห่มที่ดูเหมือนจะม้วนตัวอั้มไว้จนทำให้ขยับตัวได้ลำบาก
ฮ่า ๆๆๆๆ ฉันฝันจริงๆ ด้วยว่ะ แน่ล่ะใครบ้าที่ไหนมันจะมาบอกรักฉันวะ อั้มพึ่งรู้สึกตื่นเต็มที่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เป็นเพียงความฝันบ้าๆ ของเธอเอง เธอไม่รอช้าเพราะมันนัดกับแม่สุดที่รักไว้ แล้วเธอยังต้องรีบไปบ้านพี่ไข่ตุ๋นเพื่อหามือถืออีก ดูเหมือนความวุ่นวายตอนเช้าจะทำให้เธอลืมความเศร้าเมื่อคืนไปได้
อั้มขับรถอย่างรีบร้อนไปที่บ้านไข่ตุ๋นเพราะรู้ตัวว่าสายมากแล้ว หมู่บ้านที่ไข่ตุ๋นอยู่ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านเขาแล้ว อั้มเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้าบ้านเขาและรีบเดินเข้าบ้านทันที
ประตูเปิดเหมือนกับคนที่อยู่บ้านอยู่ แต่บ้านกลับเงียบมากผิดปกติ อั้มเดินเข้าไปในตัวบ้านเพราะมันไม่ได้ล๊อคเธอตะโกนเรียกไข่ตุ๋นแต่ไม่ได้รับการตอบรับจากเขา เธอจึงเดินสำรวจบ้านเพื่อหามือถือ และเดินขึ้นไปที่ชั้นบนของเขา
เอ พี่ตุ๋นไปไหนหว่า ต้องอยู่สิ บ้านไม่ได้ปิด อั้มพรึมพรำพรางหาไปด้วย แล้วเธอก็เห็นมือถือเธอวางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียงผ่านช่องประตูห้องนอน
อั้มเปิดประตูเข้าไปเพื่อหยิบมือถือ แล้วเธอก็ได้เห็น หญิงสาวนอนอยู่บนเตียง
อ่อ อั้มหรือจ๊ะ
อ่ะ.....เอ่อ ค่ะ พี่เมย์
ลืมมือถือล่ะสิ หยิบได้เลยนะ
อ่อค่ะ อั้มไปแล้วนะคะ พี่เมย์จะได้นอนต่อ ไม่รบกวนล่ะ
จ๊ะ สงสัยเจ้าตุ๋นมันจะอุ้มพี่มานอนบนเตียง บายจ๊ะ สิ้นเสียงเมย์ก็นอนต่อด้วยเพราะ ฤทธิ์เบียร์เมื่อคืนทำเธอแฮงค์
ติดตามอ่านตอนต่อไป ^^
| Create Date : 27 กันยายน 2554 |
| Last Update : 27 กันยายน 2554 15:14:18 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 356 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [