|
|
การจากลา และการรอคอย
การรอคอย ใครซักคน เพื่อจากลา
มันเป็นเรื่องแสนเศร้าที่หลาย ๆ คนคงไม่อยากเจอ
เมื่อไหร่...จะมา
เมื่อไหร่...จะได้พบ
เมื่อไหร่...ไม่ต้องห่างกัน
เมื่อไหร่...ได้เดินเล่นด้วยกันอีก
เมื่อไหร่.......
แน่นอน ชีวิตต้องมีทั้งด้าน ลบ และ บวกเสมอ
ลองมองอีกด้าน
เขาคง...ติดธุระอยู่
เขาคง...กำลังสร้างสิ่งดี ๆ ให้หลายๆ คนอยู่
เขาคง...กำลังสร้างฝันเพื่อเราอยู่
เขาคง...วิ่งมาจนเหนื่อยและอยากพัก
เขาคง........
มีอยู่ช่วงหนึ่ง ฉันได้พบ การรอคอยที่แสนยาวนาน และการจากลาพร้อม ๆ กัน
เจ้าบ๊อบบี้ สุนัขตัวที่สองของฉัน เราพบกันตอนฉัน กำลังจะปิดเทอม (ตอนฉันยังเรียน มหาวิทยาลัยอยู่) มันน่ารักสุดๆ เป็น ชิสุ 3 สี มันซน สุดๆ เหมือนกัน แน่นอน ฉันปิดเทอม อยู่กับมันทุกวันเป็นเวลา 3 เดือน
เราได้เดินเล่นด้วยกัน ได้ไปไหนๆ ด้วยกันตลอด เปิดเทอม แม่ฉันอยู่บ้าน อ่อ มันก็เลยไม่เหงา
เพราะ เที่ยงฉันก็รีบกลับมาหามัน เป็นอย่างนี้อยู่ 1 ปี เจ้าบ๊อบบี้ โตขึ้นและซนเหมือนเดิม
และแล้วเทอมสุดท้ายแสนยุ่งของฉันก็มา แย่แล้ว แม่ก็ต้องไปทำงานนอกบ้าน บ๊อบบี้ ต้องอยู่แต่ในบ้าน ฉันให้มันอยู่นอกกรง เพราะกลัวมันจะอึดอัด
กว่าฉันจะกลับ ก็ ทุ่มกว่าๆ 1 เดือนผ่านไป บ๊อบบี้เริ่มผอมลง และไม่สบาย
มันไม่ยอมกินข้าว มันรอฉันทุกวัน รอให้ฉันพามันไปเดินเล่น รอจะได้เจอฉัน
แต่ฉันกลับยุ่ง และเหนื่อย ไม่เล่นกับมัน มันไม่เคยโกรธ ทุกเช้าก็ยังมาปลุกฉันไปเรียน เวลาเดิม
มันเริ่มป่วยมาก ฉันพามันไปหาหมอทุกสัปดาห์ หมอบอกว่ามันเหงา
และแล้วเจ้าบ๊อบบี้ก็ชัก ฉันตกใจมาก พามันไปหาหมอ หมอ ให้มันเข้าตู้ออกซิเจน และฉีดยามัน หมอว่ามันอ่อนเพลียมาก เลยระบบหายใจผิดปกติ
แต่เหมือนมันไม่อยากอยู่ในตู้ มันตะกุย หาฉันตลอด มันคงอยากอยู่กับฉันมากกว่า ฉันจะมือมันไว้ตลอด และพามันกลับบ้าน ฉันเริ่มเห็นอาการผิดปกติ แต่ไม่แน่ใจ จึงเข้านอน ตลอดทั้งคืน ฉันได้ยินเสียงมันเหมือนพยายามทำบางอย่าง ตี 4 แม่ตื่นจะเตรียมตัวไปทำงาน แม่บอกว่า บ๊อบบี้มันแปลกๆ ตะกุยห้องฉัน ตี 5 มันทำสำเร็จ มันพังประตูมุ้งลวด ขาด
และเข้ามาที่ห้อง ปลุกฉัน เหมือนมันจะบอกว่า จะไปแล้วนะ มันทรมาน
แต่มันรอฉัน รอให้ฉันตื่น มาส่งมัน ฉันตื่นขึ้นมองมันและตกใจ มันเริ่มเดินไม่ได้ แต่ยังมีแรงพังประตู ฉันเริ่มใจเสีย วางมันลงบนตัก และปลอบมันว่า รอเช้าแล้วเราจะไปหาหมอกัน ร้านยังไม่เปิด อดทนไว้
แต่มันรอไม่ไหว มัน ลมปราณแตก น้ำต่างๆ ในร่างกายมัน ไหลออกทางทวารทั้ง 5 แล้วมันก็มองฉัน เหมือนจะบอกว่าไปแล้วนะ
แล้วมันก็จากไป ฉันร้องไห้ แต่มันไม่กลับมาแล้ว
บ๊อบบี้อดทนรอจนฉันตื่น เพื่อลาฉัน มันคงรักฉันมาก แต่ฉันกลับทิ้งมันไป
ทำให้มันต้องเป็นแบบนี้
ขอให้บ๊อบบี้โชคดี
ทุกวันนี้ฉันยังคงคิดถึงมัน และร้องไห้ให้กับมัน และฉันนอนกับมัน ตุ๊กตาหมาที่ชื่อบ๊อบบี้ ทุกคืน อยากบอกมันว่า ฉันก็รักมันมากเหมือนกัน
| Create Date : 22 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 22 กรกฎาคม 2552 11:33:25 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1223 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [