STAND UP PLEASE ! ลำแข้งเค้ามีไว้ให้ยืน !
Group Blog
 
All blogs
 
ขนมโตเกียว ช่วงที่ 5 : สามปีต่อมาของคุณอ้วน

ช่วงบ่ายๆ เราจะออกไปเยี่ยมคุณอ้วนกัน เรโกะไว้ว่าจะไปเจอกันที่สถานีรถไฟแถวๆ นั้น เรโกะเป็นกราฟิกดีไซเนอร์ เคยทำงานอยู่ด้วยกัน เมื่อตอนอยู่กรุงเทพฯ เรโกะเป็นอีกคนที่รู้จักและเคยทำงานกับคุณอ้วนด้วยเหมือนกัน วันนี้เราเลยนัดกันมาเยี่ยมคุณอ้วนพร้อมกัน

ถึงจะเรียกว่าคุณอ้วน แต่คุณอ้วนคนนี้ไม่ใช่คนไทย คุณอ้วนเป็นคนญี่ปุ่น บางคนเรียกคุณอ้วนว่านาคาจิม่าซัง แต่สำหรับคนไทยที่รู้จักจะเรียกนาคาจิม่าซังว่าคุณอ้วน คนญี่ปุ่นหลายคนที่ทำงานอยู่ในเมืองไทย ทำงานกับคนไทย ก็มักจะมีชื่อไทยเพื่อให้เรียกได้ง่ายคล้ายๆ แบบนี้

สามปีแล้วที่เราไม่ได้เจอคุณอ้วน ตั้งแต่เกิดเหตุคราวนั้น ชีวิตคุณอ้วนก็เปลี่ยนไป

……

คุณจะรู้สึกอย่างไร หากแขนขาและร่างกายที่เคยเป็นของตัวเอง จู่ๆ ก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนใช้งานได้ดังใจอีกต่อไป

……

จำได้ว่าค่ำคืนที่เกิดเหตุ ขณะนั้นเวลาราวๆ สี่ทุ่มกว่าๆ ที่ออฟฟิศเหลือแค่เรากับนูมะซังและคานะซัง (คนญี่ปุ่นอีกคนที่ทำงานอยู่ด้วยกัน) กำลังทำงานอยู่ที่ออฟฟิศ จู่ๆ ก็มีโทรศัพท์ด่วนเข้ามากลางดึกจากลูกสาวคุณอ้วน บอกว่าคุณพ่อเป็นอะไรก็ไม่ทราบ จู่ๆ ก็เกิดล้มหมดสติไป ตอนนั้นคุณอ้วนอยู่กับลูกสาวแค่สองคน ลูกสาวของคุณอ้วนอายุยังไม่ถึงสิบขวบด้วยซ้ำ เธอติดต่อใครไม่ได้ เธอเลยลองโทรมาที่ออฟฟิศดูว่ามีใครพอจะช่วยได้บ้าง

พอนูมะซังทราบเรื่อง เลยบอกเราให้ช่วยติดต่อเรื่องโรงพยาบาลให้ เราเลยรีบโทรตามรถพยาบาลให้รีบไปรับคุณอ้วนที่บ้าน ส่วนเรากับนูมะซังและคานะซังก็รีบตามไปที่โรงพยาบาลด้วยทันที

ปรากฏว่าเส้นเลือดในสมองคุณอ้วนแตก

......

คุณหมอคนหนึ่งบอกเราว่าคุณอ้วนต้องรีบเข้ารับการผ่าตัดด่วน ไม่อย่างนั้นอาจไม่รอด และต้องการคนใกล้ชิดสักคนที่สามารถตัดสินใจให้ได้เรื่องการผ่าตัดในครั้งนี้ เพราะแน่นอนว่าคุณอ้วนไม่สามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้ และภายหลังการผ่าตัด ชีวิตของคุณอ้วนจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เราถามคุณหมอคนนั้นว่าหลังจากนี้คุณอ้วนจะเป็นอย่างไร จำได้ว่าคุณหมอบอกเราว่าคุณอ้วนอาจจะพูดไม่ได้ และจะไม่มีทางเดินเหินได้อีกต่อไป ให้ทำใจไว้ได้เลย

หลังส่งคุณอ้วนเข้ารับการผ่าตัดและติดต่อคนใกล้ชิดให้คุณอ้วนสำเร็จ เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงตี 4 กว่าๆ เรากับนูมะซังยังงงๆ และอึ้งๆ อยู่ เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นกะทันหันมาก และคิดว่าคืนนี้คงนอนไม่หลับแน่ๆ เลยออกไปหาอะไรกินกัน

คืนนั้นเราคุยกันว่าถ้าหากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้กับตัวเองจะทำอย่างไร หากต้องรู้ว่าภายหลังการผ่าตัดเราจะกลายเป็นผัก !

นูมะซังบอกถ้าตอนนั้นคุณต้องตัดสินใจแทนผม ให้บอกหมอไปเลยว่าไม่ต้องผ่าตัด ขอหลับยาวไปเลยดีกว่า เราเองก็เหมือนกัน ใครจะไปทำใจได้หากต้องรู้ว่าตัวเองจะกลายเป็นผัก

โดยส่วนตัวเราคิดว่าหากเจ้าตัวตัดสินใจเองได้ คนส่วนใหญ่ก็คงตัดสินใจ
แบบนี้ แต่หากต้องตัดสินใจแทนคนอื่น ยิ่งเป็นคนใกล้ตัวด้วยแล้ว ยังไงเสียก็คงต้องเลือกที่จะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะยื้อชีวิตเอาไว้อยู่แล้ว

เอาเข้าจริงชีวิตก็ใช่ว่าจะเป็นของเราคนเดียวซะเมื่อไร

เหตุการณ์ในคืนนั้นทำให้เราตระหนักได้ทันทีว่า

……

ชีวิตมันไม่มีอะไรแน่นอนเลยจริงๆ

……

ภายหลังจากที่คุณอ้วนพักฟื้นได้ไม่นาน ก็ย้ายกลับมาอยู่ที่ญี่ปุ่น ด้วยเหตุผลอันเนื่องมาจากระบบประกันสุขภาพของที่นี่น่าจะช่วยลดภาระในเรื่องของค่าใช้จ่ายต่างๆ ได้ดีกว่า

สามปีต่อมา แล้วเราก็ได้เจอกับคุณอ้วนอีกครั้ง

……

ภาพแรกที่เราเห็นคือ คุณอ้วนกำลังเขย่งตัวลงมาจากบันไดชั้นสองด้วยตัวเอง มือข้างหนึ่งถือไม้เท้าไว้คอยช่วยพยุง คุณอ้วนค่อยๆ เดินตรงมาหาพวกเราอย่างช้าๆ ซึ่งแม้คุณอ้วนจะดูผอมลง ดูไม่สมชื่อคุณอ้วนเหมือนแต่ก่อน แต่คุณอ้วนก็ดูแข็งแรงขึ้น มากกว่าตอนที่เราเคยไปเยี่ยมครั้งสุดท้ายตอนอยู่เมืองไทย ตอนนั้นคุณอ้วนยังทำได้แค่นั่งนิ่งๆ ในรถเข็นและพูดอะไรไม่ได้
แต่วันนี้ทุกอย่างดูเปลี่ยนไป คุณอ้วนกล่าวทักทายพวกเราพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

…..

กล่าวทักทาย !

…..

ไม่ใช่แค่เดินด้วยตัวเองได้ แต่คุณอ้วนยังพูดได้แล้วด้วย หนำซ้ำยังพูดได้เหมือนเป็นปกติยังไงยังงั้น !

บอกตามตรงว่าก่อนมา เราไม่รู้เลยว่าอาการคุณอ้วนจะเป็นอย่างไร แต่พอได้มาเห็นภาพแบบนี้

เห็นรอยยิ้มแบบนี้ของคุณอ้วน

มันเลยพลอยทำให้พวกเรายิ้มออกมาด้วยเหมือนกัน



……

คุณแม่ของคุณอ้วนน่ารักมาก ดูแลแขกผู้มาเยือนอย่างพวกเราเป็นอย่างดี เดี๋ยวก็ชงชาให้ เดี๋ยวก็ส่งผลไม้ส่งขนมให้ ไหนจะข้าวปั้นอีก แถมแกยังโทรสั่งอาหารชุดใหญ่มาให้พวกเราทานกันเต็มที่ นี่ยังไม่หมดนะ



ยังมีบะหมี่กับลูกชิ้นกุ้งที่แกทำไว้ให้อีก



ไอเรานะก็คุยกะคุณอ้วนไม่ค่อยจะรู้เรื่องหรอก ก็เขาคุยญี่ปุ่นกันนี่นะ เลยได้แต่ทำตัวให้มีมารยาทด้วยตั้งหน้าตั้งตากินเต็มที่ เพราะธรรมเนียมญี่ปุ่นเค้าว่าถ้ากินเหลือจะเหมือนไม่อร่อยหรือเปล่า เราเลยพยายามกินไม่ให้เหลือเพราะไม่อยากเสียมารยาท จนเรโกะต้องทักว่า

“ไม่ต้องกินหมดก็ได้นะคะ”
^^!




คุณอ้วนเองก็กินกับเราด้วย กินไปก็คุยไป กินไปก็ยิ้มไป ทุกคนเห็นแล้วก็พลอยสบายใจไปด้วย

คุณอ้วนมีคำพูดติดปากว่า “สุโก้ย !” พอนูมะซังเล่าอะไรให้แกฟัง หรือเปิดอะไรให้แกดู แกก็สุโก้ยๆๆ พอเอาอะไรให้ดูแกก็สุโก้ยๆๆ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ สุโก้ยๆๆ



.....

อยากบอกคุณอ้วนว่าคุณอ้วนก็ “สุโก้ยๆๆ !” สำหรับเราเหมือนกัน

……

ยิ่งได้เห็นคุณอ้วนคุยไปยิ้มไปก็ยิ่งชื่นใจ และทึ่งในความมหัศจรรย์ของชีวิต

……

สามปีก่อนคุณหมอคนหนึ่งบอกเราว่าภายหลังการผ่าตัด คุณอ้วนจะพูดไม่ได้ และเดินเหินไม่ได้อีกต่อไป

สามปีต่อมา คุณอ้วนได้พิสูจน์ให้เราเห็นแล้วว่าสิ่งที่คุณหมอคนนั้นพูดไม่ใช่เรื่องจริง

เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้เราตระหนักได้ถึงสัจธรรมของชีวิต เหมือนที่เคยตระหนักได้เมื่อสามปีก่อน

…...

ชีวิตมันไม่มีอะไรแน่นอนเลยจริงๆ

......

ใช่ ! ชีวิตมันไม่ แน่นอน

แต่ตราบใดที่เรายังไม่ยอม นอนแน่ นิ่ง

......

เชื่อสิ ! อะไรก็เกิดขึ้นได้





Create Date : 23 ตุลาคม 2553
Last Update : 23 ตุลาคม 2553 13:46:57 น. 8 comments
Counter : 892 Pageviews.
Share

 
สู้ๆๆค่ะ


โดย: never the last วันที่: 23 ตุลาคม 2553 เวลา:16:25:35 น.  

 
"คุณอ้วน"สุโก้ยๆๆ ค่ะ


โดย: อยากไปญี่ปุ่น IP: 61.90.79.171 วันที่: 23 ตุลาคม 2553 เวลา:16:56:53 น.  

 
น่าทานจังค่ะ


โดย: kidthung maanoy วันที่: 24 ตุลาคม 2553 เวลา:6:04:36 น.  

 
ฝากสวัสดีทุกท่านด้วยนะครับ เมืองไทยชุ่มช่ำถ้วนหน้าเลยละครับ


โดย: หน่อย - ตั้ม (tumauto ) วันที่: 24 ตุลาคม 2553 เวลา:20:17:52 น.  

 
แอบถามเจ้าของบล็อก ทำงานอยู่ที่ daco หรือเปล่าครับ ^_^


โดย: กระชอน วันที่: 24 ตุลาคม 2553 เวลา:22:32:06 น.  

 
อาหารน่ากินมากค้า แอบอิจฉาเจ้าของบล็อค


โดย: หนูเอรีน IP: 118.101.118.22 วันที่: 29 ตุลาคม 2553 เวลา:14:37:55 น.  

 
หลงเข้ามาอ่านค่ะ เขียนได้น่ารัก อ่านแล้วเห็นภาพค่ะ
คุณอ้วนดูแจ่มใสดีนะคะ ยินดีด้วยคนค่ะ :)



โดย: พิม IP: 192.193.164.8 วันที่: 14 ธันวาคม 2553 เวลา:17:18:52 น.  

 
คุณอ้วนสุดยอด ฝากไปบอกด้วยว่า สุโก้ย จริง ๆ ค่ะ


โดย: honeynut วันที่: 29 มกราคม 2554 เวลา:20:27:37 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

standupplease
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ยินดีที่ได้รู้จัก ตามสบายนะ ขอโทษที ห้องรกไปหน่อย เชิญนั่งก่อนดีกว่า หิวมั้ย กินอะไรมารึยัง
New Comments
Friends' blogs
[Add standupplease's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.