ชีวิตเน่า ๆ ของคนตัวดำ ที่สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามประสามนุษย์ฮึเหม็น...
Group Blog
 
All blogs
 

@¤¤@เมื่อคนตัวดำโดน Tag @¤¤@



เมื่อเราโดน Tag จากแม่ลิงแฝด (มาลีกับซีอิ้ว) เปิดบล๊อกได้ไม่กี่วันก้อโดนซะแล่วววว
แอบไปหลบคิดอยู่เป็นนานสองนานกว่าจะมาเขียนเรื่องไรดี ขอบอกว่า วันนี้เขียนไปแล้วรอบหนึ่ง
แต่พอเรากดพับลิช มันกลับหายไปทั้งหน้าซะนี่ เราก้อโง่ ไม่ได้ก๊อปปี้ไว้ก่อนที่จะกดพับลิช เฮ้อ
เลยต้องมานั่งเขียนใหม่นี่แหละ มาดูกันเลยน่ะว่า คนตัวดำมีไรมาเปิดเผยบ้าง

ลับที่ 1 ... เพื่อน ๆ คงจะได้เห็นบ่อย ๆ ที่ใคร ๆ เขามาเมืองนอกแล้วหอบผ้าหอบผ่อน หอบตลาดมาทั้งตลาดอ่ะ
เรามิได้เป็นอย่างงั้นคะ ตรงกันข้ามอย่างสุดฟากฟ้า .. เรามาแบบสะพานเป้มาลูกเดียว เป้เล็ก ๆน่ะ
ไม่ใช่เป้ฝรั่ง อิอิ แล้วในกระดาษเป้ของเรามีแค่ชุดชั้นใน 2 ชุด เราใส่เสื้อยืดมาตัวเดียว
สะพาดบ่ามาด้วยอีกตัวหนึ่ง ไว้ใส่บนเครื่อง คาดว่ามันคงจะหนาว เหอ ๆ กางเกงตัวเดีียว คือตัวที่ใส่อยู่นั่นเอง
เป็นกางเกงผ้าสีดำ ซื้อได้ตามตลาดนัดทั่วไป อิอิ คือ ตอนแรกก้อกล้า ๆ กลัว ๆ อ่ะที่จะบินไปตปท. คนเดียว
ที่บ้านเขาก้อกลัวกัน กลัวว่าลูกสาวคนเล็กจะไม่ได้กลับมาให้เห็นหน้าอีก .. เราก้อเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วว่า
ไม่ว่าอะไรจะเ้กิดขึ้น เราจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้เด็ดขาด เราจะภูมิใจกับมันซะด้วยซ้ำ อย่างน้อย ๆ
เราก้อเป็นคนตัดสินใจเอง ไม่ได้มีใครมาช่วยตัดสินใจแต่อย่างใด ตอนนั้นเพิ่งสอบเสร็จใหม่ ๆ
คุณสามีหาตั๋วบินตรงให้่ไม่ได้ เพราะว่ามันเต็มหมด แล้วต้องรออีกตั้งเกือบ 1 เดือนแน่ะกว่าจะได้ที่นั่ง เราก้ออ่าน่ะ
ถ้าเราอยู่ต่อ เราก้อคงจะทนไม่ได้ที่เห็นเพื่อน ๆ พากันไปสมัครเรียนต่อกัน เราก้อคงต้องไปสมัครบ้าง แล้วคิดเหรอว่า
ถ้าชั้นได้เรียนแล้ว ชั้นจะออกกลางคัน ม่ะมีทางอ่ะ เพราะว่าเสียดายค่าเทอมแน่ ๆ เหอ ๆ
... เลยบอกให้คุณสามีว่า ถ้าไม่มีตั๋วตรง เอาตั๋วไรมาก้อได้ ฉันไปทั้งนั้นแหละ
ไม่รอมันแล้วตั๋วตรงน่ะ ... คุณสามีก้อรีบจัดการใหญ่เลย สักพักคุณเธอก้อโทรมาบอกว่า ได้ตั๋วของแอร์โรฟลอทนะจ้ะ ที่รัก
อิอิ ตอนนั้นหน้ามืด ไม่รู้จักกลัว (ก้อตัดสินใจแน่วแน่แล้วนี่น่าาาา) โอเค บอกลาเพื่อน ๆ ที่รักทุกคน ตูไปแล้วน่าาาา
ชาติหน้ามีจริง ขอให้เรามาเจอกันอีก เหอเหอ ไม่ถึงกับขนาดนั้นหรอกคะ ... และแล้วเราก้อบิน(เดี่ยว) ด้วยแอร์โรฟลอท
มาเปลี่ยนเครื่องที่มอสโคว จ๊าบนะค่ะขอบอก จากมอสโควมาอาร์ลันด้าที่สตอกโฮม นั่งชั้นบิซิเนสคลาสคะ เอิ๊ก ๆๆ
(ตอนหลังได้มานั่งของการบินไทย เลยได้รู้ว่า บิซิเนสคลาสของแอโรฟลอทเหมือนนั่งชั้นอีโคโนมี่ของการบินไทยเลยคะ ฮ่า ๆๆ)
ไม่มีใครบอกอิชั้นก้อคงไม่รู้หรอกว่า ไอ้ที่นั่งมาน่ะ บิซิเนสแล้ว ฮ่า ๆๆ ... พอมาถึงที่อาร์ลันด้า ตม. เขาถามว่า มาฮอลิเดย์เหรอคั๊บ
เราก้อตอบด้วยความหูตึงและง่วงนอนว่า เยสสเซ่อร์ ... แล้วก้อเขาก้อถามหาชื่อกลางของคุณสามี เ่อ่อ อิชั้นหูตึงยังไม่หายแล้วคะ
ง่วงก้อง่วง ตื่นเต้นก้อตื่นเต้น สามีชื่ออะไร อิชั้นยังจำไม่ได้เลยคะ ฮ่า ๆๆๆ ไม่ถึงขนาดนั้น แต่เกือบไป .. เรานึกเท่าไหร่ก้อนึกไม่ออก
เลยบอกเขาไปตามตรงว่า ช้านนึกไม่ออกคะ .. เลยเสนอเขาไปว่า เธอโทรไปถามเขาไหม (ได้ถามให้ชั้นด้วยว่า
เขาจะมารับชั้นหรือเปล่า) แล้วก้อหาเบอร์ให้ เขาก้อโทรไปถามคุณสามี ซึ่งนั่งรออยู่ข้างหน้านี่เอง ... เขาเลยปล่อยตัวกะเหรี่ยงเข้าประเทศคะ
(คุณสามีมาบอกทีหลังว่า ตอนแรกเขาต๊กจัยหมดเลยที่มีคนโทรมาหาเขาจากตม. นึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับกะเหรี่ยงของเขาซะแล้ว เหอ ๆ) จนบัดนี้
กะเหรี่ยงยังไม่ยอมออกจากประเทศเขาเลยคะ ฮ่า ๆๆๆ

ลับที่ 2... เอาสั้น ๆ เนาะ ไม่ต้องยาวเหมือนลับแรก คือว่า เราโดนโรคซึมเศร้ามาเบียดเบียนคะ เวลาเศร้าเนี่ยะจะร้องไห้วันละหลายรอบมากเลยคะ
เวลาไม่เศร้าก้อกวนส้นทีนวันละหลายรอบเหมียนกัลล ฮ่า ๆๆๆ
( อันนี้น้อยคนนักที่จะรู้ นับหัวได้คะ เพราะว่าด้วยบุคลิคภาพเราบอกเขาไปว่า เราเศร้า ม่ะมีใครเชื่ออ่ะ)

ลับที่ 3... เป็นคนมีหลายชื่อมากคะ ตั้งแต่แรกเกิดยันตอนนี้ มีดังนี้คะ นกเล็ก, เล็ก, ไอ้ครก(คาดว่าน่าจะเป็นคำสั้นของ "ไอ้ัหัวครก" คะ)
,เม๊กลา (ผวนสิคะ), ชาลี, จาลี, ชารี (มาจากชื่อจริงเรานะเอง จารีย์ แต่คนเรียก พูดไม่ชัดอ้ะ) , เอ็ม, เอ็มมี่, เอ็มมี่ จารีย์,
ตอนเป็นสาวเทคนิค โดนเรียกว่า ชาลี กางอิ่ม คะ .. เหอ ๆ ที่จริงชาลี กางอิ่ม คือท่านนายกเทศบาล แต่เราดันไปมีชื่อเดียวกับเขาอ่ะ
เลยโดนเพื่อน ๆ เอาชื่อเขามาเรียกเรา ... มีที่มาของชื่อเอ็มมี่ด้วย แต่ว่าไอ้นี่เอาไว้วันหลังเนาะ

ลับที่ 4 ... เคยแอบรักสามีชาวบ้านด้วยแหละคะ เหอ ๆ (อย่าเพิ่งเลิกคบชั้นน่ะ) ชาวบ้านที่ว่าน่ะ คือ รุ่นพี่ที่เรียนแผนกเดียวกับเรานั่นเอง
ตอนเป็นสาวเทคนิค เช่าหออยู่กับเพื่อนอีก 3 คน (+ เราด้วยเป็น 4) เพื่อนคนหนึ่งเขาเรียนช่างก่อสร้าง แล้วเพื่อน ๆ ในห้องเขาอ่ะมีแต่ผู้ชาย
เราก้อบังเอิญได้รู้จักกับเพื่อน ๆ ของเขา เราชอบพี่คนหนึ่งมาก ชื่อพี่กาศ พี่เขาเป็นอะไรที่ตรงสเป๊กเรามาก ออกสไตล์ bad boy หน่อย ๆ
แต่ก้อไม่ถึงกับเป็นอาญชากร เหอ ๆ ... เราก้อบอกเพื่อนเราเรื่องพี่คนนี้ ตอนหลังเพื่อนเรามาบอกว่า พี่กาศกะเขาบ้านอยู่อำเภอเดียวกันแหละ
เขาเห็นบ่อย ๆ ว่าพี่กาศอ่ะ มีผู้หญิงซ้อนท้ายมอไซด์ด้วย ... เราก้อเอ๋อเลยตอนนั้น ก้ออ่านะ เรื่องแค่นี้ก้อคิดไม่ได้ คนเขาดูดีขนาดนั้น จะเหลือมาถึงเราเหรอ แล้วเพื่อนเรามาบอกอีกว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่ในแผนกอุตสาหกรรมท่องเที่ยวของพวกเราน่ะเอง ยิ่งเศร้ากันไปใหญ่
เพราะพวกเราในแผนกโดนสั่งสอนให้รักกัน ให้กลมเกลียดกันอย่างพี่อย่างน้อง แล้วเราจะเอาใจที่ไหนมาแย่งสามีของรุ่นพี่เราเอง ... เลยได้แต่เก็บไว้ในอก
แต่ตอนหลังพี่กาศเขาก้อรู้ว่า เราแอบปลื้มเขาอยู่ แต่ก้อไม่ได้ทำไร เพราะเขาก้อมีพี่เออยู่แล้ว ... และแล้วโอกาสของเราก้อมาถึง .. เมื่อตอนเป็นสาวเทคนิค ปี 3 ซึ่งตอนนั้นพี่เอได้ไปเรียนที่อื่น แต่พีกาศยังเรียนอยู่ที่เดิม ... ฟ้าเป็นใจให้คนตัวดำคะ .. เขาเลิกกัน เพราะพี่เอไปมีแฟนใหม่ เป็นเด็กสถาบันเดียวกัน เราเลยได้ใกล้ชิดกับพี่กาศมากขึ้น แต่ตอนนั้นพี่เขาเปลี่ยนไปอ่ะ ไม่เป็นเหมือนกับตอนแรก ๆเลย คือแทนที่จะ bad boy หน่อย ๆ พี่ท่านกลับเป็น bad boy มากขึ้น (จนแทบจะเรียกได้ว่า ตัวเงินตัวทอง เลยคะ เหอ ๆ ) เราก้อไม่ปลื้มเขามากเหมือนเดิม แต่ก้อได้ควงกันอยู่ครั้งสองครั้ง อิอิ (พี่เขาพาเราไปบ้านเขาด้วยแหละ ตอนวันเกิดเขาอ่ะ)... เพราะนังคนตัวดำแอบไปปลื้มพี่อีกคนนะสิ เหอ ๆ เรียนอีกแผนกนึงอ่ะ โคตรน่ารักเลยอ่ะ ตอนที่รู้จักกับพี่(คนใหม่)เขาใหม่ ๆ น่ะ พี่เขากำลังอกหักคะ เหอ ๆ (ไม่ได้หัวเราะเยาะน่ะ) คือ แฟนพี่เขา เรียนเก่ง ตัวขาวจั๊ว นิสัยดี เลือกที่จะไปเรียนต่อที่กทม. แทนที่จะเรียกใกล้ ๆ เพื่อได้อยู่ใกล้แฟนด้วย เขาเลยเลิกกัน ....
เหอ ๆ แต่พี่เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก ๆ จนเราเนี่ยะ แทบจะปล้ำพี่เขาเลยคะ ฮ่า ๆๆๆ จำได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนสนิทเราวานพี่เขาขับรถไปส่งที่ไหนสักแห่ง เราหึงจนงอนเพื่อนเราอ่ะ เหอ ๆ (งี่เง่าเจ้ง ๆ เลยตู) แต่ก้อไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพี่คนนี้คะ พี่เขาเป็นคนดีมากกกกกกกกกกก .... ตอนนี้เราไม่ได้ข่าวคราวอะไรของพี่คนนี้เลย แต่เราได้ข่าวจากเพื่อนเราว่า พี่กาศเสียแล้วด้วยอุบัติเหตุอ่ะ ... ขอให้วิญญาณพี่กาศไปสู่สุขตินะ ..

ลับที่ 5 ... เราติดเพื่อนอ่ะ คือว่า เราออกมาอยู่หอตั้งแต่เราเพิ่งจบม. 3 จนกระทั่งเราจบปวส. ก้อลองคิดดู ว่าเราใช้เวลาอยุ่กับเพื่อนมากแค่ไหน มีเพื่อนบางคนเรารู้จักกันมาตั้งแต่ปวช. 1 แล้วก้อลากกันไปเรียนต่อปวส.ที่ภก จนกระทั่งตอนนี้ เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ ... 5 ปีกับชีวิตเด็กหอ คิดดูเอาเองว่า เราใช้เวลาอยู่เพื่อนมากแค่ไหน แต่พอเราย้ายมาอยู่สวีเดน หลาย ๆ อย่างเปลี่ยนไป การที่เราได้อยู่กับเพื่อน 24 ชม. กลายเป็นว่า เราต้องอยุ่กับคุณสามีแค่สองคน 24 ชม. ไม่มีเพื่อน ทรมานมากเลย จนถึงตอนนี้มันก้อยังทรมานอยู่ แต่เรา้ต้องปรับตัว 4 ปีแหละที่เราปรับตัว จนถึงตอนนี้เรายังปรับไม่ได้เลย เพื่อนใหม่ ๆ ที่มีเข้ามา ก้ออ่านะ ไม่มีวันเหมือนเพื่อนเก่า ๆ หรอก แต่เราก้อจะไปปิดกั้นเพื่อนใหม่ไม่ได้ เรารู้ดี แต่มันยากน่ะ มัน(ยัง)ดีสู้เพื่อนเก่าไม่ได้อ่ะ พูดแล้วเศร้า (กลับไปดูลับที่ 2 อิอิ) เลิกดีกว่าน่ะ เด๋วน้ำตาแตก เหอ ๆ

มันเป็นกฎใช่ม้า?? ที่เราต้อง tag ต่อไปให้เพื่อนอีก 5 คน ขออนุญาติ tag ต่อเลยละกัน อิอิ เอากันเองนี่แหละ

คนแรกน่ะ พี่แอนน์ annhuskvarna

คนที่สอง พี่ปอนด์ P@und
คนที่สาม จี้โบว์ SRKarlsson
คนที่สี่ นิค พุงปลาหรอยจัง อิอิ
คนสุดท้ายยย เอาผญบ. บ้านไทยล่ะกันน่ะ ชบา mratcha77 ..




 

Create Date : 29 มกราคม 2550    
Last Update : 29 มกราคม 2550 8:50:07 น.
Counter : 604 Pageviews.  
Share

บันทึกปี 2006

ปี 50 ผ่านมาได้เกือบเดือนแหละ มาอัพเดทปีเก่าหน่อยดีกว่าน่ะ

มกราคม 49

28 ธันวา -11 มกรา -- Gran canaria กับคุณสามี
17 มกรา -- นีโอลืมตาดูโลกวันแรก
22-- วันเกิด Frun Engström หญิงบุ๋ม

กุมภาพันธ์ 49

27 กุมภา--สอบขับรถครั้งแรก (ไม่ผ่านอ่ะ)
28 กุมภา -- วันเกิด Wendy แต่เราดันไป Malmö อ่ะ

มีนาคม 49

3 มีนา -- กลับจาก Malmö
6-25 มีนา -- ฝึกงานที่โรงเรียนอนุบาลแถวบ้าน
17 มีนา -- Wendy เลี้ยงวันเกิด (เราซื้อสร้อยมุกให้เค้า)
28 มีนา -- Studiebesökt

เมษายน 49

3 เมษา -- föreläsning
4-27 เมษา -- เรียนขับรถวันละ 1 ชม. เกือบทุกวัน
28 เมษา -- สอบขับรถครั้งที่ 2 (ผ่านแว้วววว)

พฤษภาคม 49

3 พฤษภา -- วันเกิดคุณสามี เราไปลันลั้นล้ากันที่ Åland (ขาดเรียนไปเที่ยว อิอิ)
19 พฤษภา -- ไปทัศนศึกษาที่ Hammarskog กับครู Maria และเพื่อน ๆ ในห้อง

มิถุนายน 49

1 มิถุนา -- ไปรับประกาศนียบัตรที่โรงเรียน / avslutning
2 มิถุนา -- เพื่อน ๆ ในห้องมาเที่ยวบ้านเรา
9-16 มิถุนา -- ไปขายป๊อบคอร์นกับ Johan (ฟุตบอล)
19-25 มิถุนา -- ไปบ้านซัมเมอร์
20 มิถุนา -- ลมัยกับยุ้ยมาหาที่บ้านซัมเมอร์ ไ้ด้เจอยุ้ยครั้งแรก
22 มิถุนา -- หนิงคลอดลูกัส
26 มิถุนา -- นายหน้ามาตีราคาบ้าน
29 มิถุนา -- ประกาศขายบ้านอย่างเป็นทางการ (ลงในอินเตอร์เน็ต)

กรกฏาคม 49

6 กรกฏา -- วันเกิดเรา (พี่รัช พี่โอ๋ x 2 น้องบู พี่ชาลี น้องโทนี่ นันมาที่บ้าน)
8 กับ 10 กรกฏา -- Visning เปิดบ้านให้คนที่สนใจจะซื้อมาดู
13 กรกฏา -- ไป Göteborg กับคุณสามี (พี่ท่านไปสัมภาษณ์งาน)
21 กรกฏา -- นนท์แต่งงานที่เดนมาร์ก + เราขายบ้าน
25 กรกฏา -- ย้ายบ้าน ขนของมาอยู่ที่บ้านซัมเมอร์

สิงหาคม 49

5 สิงหา -- นังคิน เพื่อนสนิทคนหนึ่งหมั้น
21 สิงหา -- ส่งใบสมัครเรียนที่บ้านใหม่
28 สิงหา -- เริ่มเรียนวันแรก (ไม่รู้เรื่องเลยคะ ฟัง dialekt เขาไม่เข้าใจอ่ะ)

กันยายน 49

1 - 17 กันยา -- กลับเมืองไทย
2 - 4 กันยา -- งานศพตาส้องที่พัทลุง

ตุลาคม 49
5 ตุลา -- พี่สาวเราขึ้นบ้านใหม่
6 ตุลา -- ซื้อบ้าน
23 ตุลา -- วันเกิดพี่กานดาตอนเย็น // ตอนกลางวันเราไป Göteborg กับคุณสามี
27 ตุลา -- วันเกิดยาย 90 ปี ไปฉลองกันที่ Göteborg
28 ตุลา -- กลับจาก Göteborg

พฤศจิกายน 49
11 พฤศจิกา -- สาว ๆ บ้านไทยประชุมกันที่ STHM เราไม่ได้ไปร่วมด้วย ติดขนของเข้าบ้านใหม่
15 พฤศจิกา -- ย้ายเข้าอยู่บ้านใหม่อย่างเป็นทางการ
24 พฤศจิกา -- วันเกิดพี่มาลีที่ Veinge
25 พฤศจิกา -- ลมัยมาหาที่บ้าน (ตอนต้นเดือนก้อมาแล้วทีหนึ่ง แต่จำวันที่ไม่ได้)

ธันวาคม 49

เป็นคริสต์มาสแรกที่เรากับคุณสามีไม่ไปร่วมฉลองกับครอบครัวเขา e så stolt över det.




 

Create Date : 29 มกราคม 2550    
Last Update : 30 มกราคม 2550 0:54:48 น.
Counter : 440 Pageviews.  
Share

¤_¤ เป็นสาว Univers(h)it(ๆ)y แล้วเรา ¤_¤



ต่อจากบล๊อกวันก่อน ที่ว่าสมัครเรียนไป วันนี้เขาส่งคำตอบมาให้แล้วคะ แต่ว แต้ววววววววววว เย้ เขารับเราแล้ว รับได้ไงก้อไม่รู้ หลับตารับเปล่าก้อไม่รู้ ตอนที่เปิดซองดูตอนแรก ดีจัยคะ ดีจัยมากกกก ที่เขารับเราเข้า แต่เดินไปเดินมา คิดหน้าคิดหลัง แ-่ง แล้วตูจะเรียนได้ไหมหว่ะเนี่ยะ กลัวอีกแล้วคะ (โรคความมั่นใจไม่ค่อยมี) กลัวเรียนไม่ได้อ่ะ กลัวเรียนหนักจนเรานิ ผอมสวยอ่ะ (ก๊าก ๆๆๆ) แล้วมีหนุ่ม ๆ มาติดอ่ะ (แหวะ แหวะ นังดำไม่เจียมหัว) อิอิ เว่อร์ไหมคะ กลัวเรียนหนัก ไม่ได้เรียนเต็มเวลาสักหน่อย ไม่ได้ลงเรียนเป็นโปรแกรมด้วย เรียนแค่ครึ่งเวลา (50%) แล้วก้อลงเรียนแค่ 2 วิชา (10 Poäng) เอง เหอเหอ เว่อร์เนาะ คนไรฟะ ... ชอบวิชาหนึ่งมาก ๆ เลย มันชื่อว่า Praktisk svenska วิชานี้พูดอย่างเดียวเลยคะ เป็นอะไรที่เรา need มาก ๆ เพราะว่า ตั้งแต่จบ Svenska B มา ไม่ค่อยได้พูดเป็นงานเป็นการ ใช้แค่ชีวิตประจำวันธรรมด๊า ธรรมดา อยากรื้อฟื้นความรู้ตัวเอง พร้อมกับเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ แหม ชักตื่นเต้นแล้วสิ ส่วนอีกวิชาหนึ่งเป็นวิชาสวีดิชเหมือนกัน แต่ว่าจะเน้นไปทาง ความเป็นมาของภาษาสวีดิชสมัยใหม่ น่าสนใจมาก ๆ คะ สำหรับกะเหรี่ยงอย่างเรา เหอเหอ อยากไปเรียนไวไวจังเลย จะได้รู้ว่า มันเป็นยังไง โอ๊ย ตื่นเต้น จนบอกไม่ถูก เป็นอารมณ์ที่หลากหลายมาก
เฮ้ออ ตื่นเต้นจนกังวลลล

อีกเรื่องหนึ่ง วันนี้ส่งเรื่องไปขอสัญชาติด้วยแหละ กะเหรี่ยงอยากได้สัญชาติฝรั่งอ่าค๊ะ เหอ ๆ คนรอบข้างเขาก้อเชียร์กันจังงง อยากให้เรามีสัญชาติฝรั่ง เวลาไปไหนมาไหน แล้วเกิดอะไรขึ้น จาได้ไปขอหลุมเขาหลบภัยหลุมเดียวกับคุณสามี แต่คุณขาาาา นี่เพิ่งจะส่งเรื่องไปนะค่ะ มัน cost อิชั้นไปแล้ว 1500 SEK คะ คูณ 5 เข้าไปนะค๊ะ ฮือ ฮือ เกือบหมื่นบาทแน่ะคะ โคตรแพงเลย เสียดายตังค์ (ตังค์ตัวเองไง ถึงได้เสียดาย) เฮ้อ คุณสามีก้อไม่ถามด้วยนะค๊ะ ว่ามีตังค์อ่ะเปล่าตอนที่ไปส่งที่ไปรษณีย์ ไม่งั้นเราก้อจะบอกว่าไม่มีสักหน่อย กิกิ แต่ช่างเหอะ หากได้สัญชาติฝรั่งมา คงจะทำอะไรได้เยอะกว่าเงินแค่ 1500 SEK เนาะ (เหอ ๆ ต้องให้บอกไหมคะ ว่าอิชั้นปลอบใจตัวเอง) ไปแหละ เขียนมาก เด๋วยิ่งไร้สาระ อิอิ




 

Create Date : 17 มกราคม 2550    
Last Update : 17 มกราคม 2550 16:57:45 น.
Counter : 435 Pageviews.  
Share

มีเรื่องให้ลุ้นอ่ะ



มีเรื่องให้ตื่นเต้ลลลอีกแหละ ให้กังวลหน่อย ๆ ด้วย แบบว่าเพิ่งจะส่งใบสมัครไปเรียนอ่ะ ตื่นเต้ลลลลลอ่ะ ไม่รู้ว่าเขาจะรับเราหรือเปล่า เฮ้อ เกรดก้อน้อยเต็มทน รอลุ้นจนไม่อยากเรียนแล้วเนี่ยะ (เว่อร์ม่ะ เพิ่งส่งใบสมัครไปเมื่อวันพฤหัสนี่เอง) กลัวด้วยแหละเนี่ยะ เดี๋ยวนี้ไม่รู้ทำไมชอบกลัวนู้น กลัวนี้ก้ออยู่เรื่อยเลย ไม่ได้กลัวผี กลัวคนน่ะ แต่กลัวทำไม่ได้อ่ะ กลัวว่าถ้าเขารับเราเข้าเรียน เรากลัวเราเรียนไม่ได้อ่ะ ความมั่นใจไม่รู้หายไปไหนหมด สงสัยไม่ค่อยได้เรียกออกมาใช้งานอ่ะ มันเลยหดสั้นลงเรื่ีอย ๆ ..แต่ด้วยความเป็นคนอยากลองของ กลัวแค่ไหนเราก้อต้องหน้าด้านสู้ไว้(เนาะ) เรียนไม่ได้ก้อไม่ต้องเรียน คุณสามีว่ามาว่างั้น ทุกทีเลยคุณสามีอ่ะ ไม่เคยห้ามเล้ยยยย ทำไม่ได้ก้อไม่ต้องทำ ประจำเลย แทนที่จะห้าม หรือแนะนำให้ทำอย่างอื่น เราถึงได้เป็นยังเงี๊ยะ รู้นะไม่ใช่ไม่รู้ แต่ทำงายได้อ่ะ พอพี่ท่านรมบ่จอยก้อมาหาว่า เราิ bortskämd ฮ่วย (แล้วหมูที่ไหนล่ะมา skämma bort เราอ่ะ) แล้วก้อพาลด่ากันเอง ทายสิ ใครชนะ ก๊าก ๆๆ ก้อเราคนตัวดำไง ฝรั่งซีด ๆ นะเหรอ จะมาด่าชนะเรา กิกิ ไม่ได้ดำอย่างเดียวน่ะค๊ะ ปากปีจอด้วยแหละ กิกิ

แต่งานนี้ถ้าเขารับเราเข้าเรียน ก้อมีคุณสามีนี่แหละที่ให้ขอบคุณ ถ้าคุณสามีไม่ช่วยเรื่อง economy เราก้อคงจะไม่ได้ร่ำ ได้เรียน จนได้ส่งใบสมัครไปอย่างงี้หรอก เพราะฉะนั้น "ขอบคุณคุณสามีมาก ๆ เลยน่ะค๊ะ" แล้วเขาจะอ่านออกไหมเนี่ยะ เหอเหอ อยู่มาหลายปีแหละ ไม่เคยหารายได้เข้าบ้านเลยคะ ชักอายแล้วเหมือนกัน


มีอายด้วยนะ ขอบอก เหอเหอ ไม่ใช่ธรรมดานะเนี่ยะ ว่าแล้วก้อไปดีกว่า รอลุ้นต่อไปว่าวันจันทร์เขาจะส่งคำตอบมาให้หรือเปล่า




 

Create Date : 13 มกราคม 2550    
Last Update : 15 มกราคม 2550 5:25:21 น.
Counter : 577 Pageviews.  
Share

มือใหม่หัด blog







 

Create Date : 11 มกราคม 2550    
Last Update : 15 มกราคม 2550 5:31:52 น.
Counter : 455 Pageviews.  
Share

1  2  3  4  5  6  7  

M-i-am
Location :
ตรัง Sweden

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บล๊อกของคนตัวดำ ที่ใจไม่ดำคะ ..ขอเตือนว่าบล๊อกนี้ไม่มีสาระน่าาา จขบ. ทำเพราะความอยากล้วน ๆ ความรู้ไม่ค่อยแน่นเท่าไหร่ (ตอนเรียนก้อบ้าเล่นเน็ต ไม่ฟังครูเลย) แต่ความอยากมีเต็มร้อยคะ

Hej och välkommen hit, har du tur så finns det nånstan på svenska så att du kan läsa--hihi

Friends' blogs
[Add M-i-am's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.