หลังจากใช้เวลาดูมากกว่าเขียนมาหลายปี  ทั้งๆที่จริงแล้วมีเวลาเยอะเหลือเฟือ จาก เรียน(child care)  และเรียน(Eng) และทำงาน และเที่ยว และขายของแล้ว (เอ๊ะ มีเวลา???)  เอาน่า ก็ยังมีเวลา มานั่งอ่านพันทิป วันละนานๆ อยู่ทุกวัน  ถือว่าเป็นช่องทางนึงที่ทำให้หายคิดถึงเมืองไทยไปได้บ้าง 

เอาละ  วันนี้เป็นเรื่องของป้าคนไทยคนนึง เรียกป้าเอละกัน แถวๆบ้านเรา  ซึ่งเค้ามีลูกสาว สมมุติว่าชื่อน้อง๑ อายุประมาณ ๑๘ แล้ว เราเองก็สนิทกับน้องคนนี้พอสมควร  แต่กับป้าแก  ก็เจอกันผ่านๆ  

วันนึงมีจัดงานขึ้นที่บ้านป้าบีคนไทยอีกคน  พวกเราก็ไปปาร์ตี้กัน  ตามประสา  รวมๆก็ราวๆ ๓๐คนได้ (นับแต่คนไทย)   ก็สนุกสนานกันจนประมาณ ๕ทุ่ม บางคนก็เริ่มกลับบ้าน  บางคนก็ไปสนุกกันต่อข้างนอก  เรากับแฟนก็ กะจะไปต่อกันข้างนอกด้วย  เลยทิ้งรถไว้ที่บ้านป้าบี  และติดรถคนอื่นเข้าเมือง  เพราะ มาวม่ายขับ   สรุปก็ได้กลับกับป้าเอซึ่งผ่านทางพอดี ก็โอเค    นั่งในรถปุ๊บ  ป้าแกก็เริ่ม

ป้า      จะไปเที่ยวต่อกันเหรอ  ดึกแล้วนะมันดูไม่ดี  จะไปที่ไหนกัน
เรา     ไม่เป็นไรมั้งคะ  ไปกับแฟน  ว่าจะไปร้าน....
ป้า      อ่อ  ร้านนั้น  มีแต่พวกแบ๊คแพ็คเกอร์  โลคลาสมากกกก  คนดีๆ เค้าไม่
         ไปกันหรอก
เรา       เอ่อ???  ค่ะ แล้วที่ไหนดีเหรอคะ?
ป้า      ผู้ดีเค้าไม่เที่ยวกลางคืนหรอก  เค้าอยู่กับบ้าน  ดื่มที่บ้าน
เรา       แอบหลุดขำหน่อยนึง+  แบบมันตลกอ่ะ
ป้า      อ๋อ  นี่เตือนด้วยความหวังดีนี่น่าขำเหรอ  ระวังเหอะ  แฟนก็แฟน  เคย
         เห็นเอาไปให้เพื่อนฟันมานักต่อนักแล้ว  บลา บลา บลา...
เรา       ตู งานเข้าแว้ววว...นี่มันอาไรกันนี่
ป้า      นี่หวังดีนะ  เห็นว่าเป็นเด็ก เตือนให้ใช้ชีวิตแบบฉลาดๆ
เรา      เฮ้ย  ไม่ไหวแล้วเว้ย!!! หันไปบอกแฟนน้อง๑ ให้จอดรถ พี่จะลง
         เดี๋ยวนี้  
น้อง๑ และแฟนบอก   พี่อีกแป้บเดียวเอง  เดี๋ยวหนูไปส่ง  แล้วหันไปบอกแม่ว่า พอแล้วน่ะแม่ 

เงียบ.....จนถึงที่หมาย   จอดรถ

ป้า     นี่ถ้าเกิดอะไรขึ้น  ไม่ต้องมาให้ช่วยน่ะ  ทำตัวเอง
เรา     เรายกมือไหว้  "ขอบคุณ   ที่เตือนค่ะ"  แล้วปิดประตูรถ      

รอจนรถผ่านไป  เราก็หวี๊ดใส่แฟนเลย  แฟนก็ไม่รู้เรื่อง  เห็นแต่ว่าบนรถป้าแกหน้าเบ้มาก  และเสียงดังใส่เราตลอด  แต่เค้าไม่เข้าใจ เลยไม่รู้จะว่าไง  โอย เซ็งมาก   ตูทำไรผิดวะ

เช้าอีกวัน  พี่ที่รู้จักอีกคนโทรมาบอกว่าน้อง๑ ขับรถหาทั้งคืน  จะขอโทษเรื่องแม่แต่หาไม่เจอ   น้องเค้าร้องไห้ใหญ่เลย   เลยไปหานัดกันที่ร้านอาหาร   น้องร้องไม่หยุดเลยน่าสงสาร   มันไม่ใช่ความผิดน้องเลย  และไม่รู้ว่าความผิดใคร(เรา???)  หายโกรธแม่น้องเค้าตั้งแต่๒ชั่วโมงแรกแล้ว  พี่โกรธยาก หายเร็ว  แต่ไม่ลืม(เอ๊ะ)

ปัจจุบันพวกเรายังสนิทกันเหมือนเดิม  แต่ไม่เคยยกมือไหว้ และไม่พูดกับแม่เค้าอีก   ไม่อยากมีปัญหา   เราชั่วร้ายป่าวเนี้ย? 

Create Date : 21 มีนาคม 2552
Last Update : 21 มีนาคม 2552 13:46:57 น.		0 comments
Counter : 249 Pageviews.
Share Tweet