BlogGang.com : : Sonixsk - มาเลย์ + อินโด +สิงคโปร์ และภูเก็ต 17 July 09

Group Blog

Travel Diary

All Blogs

มาเลย์ + อินโด +สิงคโปร์ และภูเก็ต 17 July 09

หลังจากที่ดองมานานก็เริ่มมีอารมณ์จะเขียนแล้ว วันนี้เป็นวันที่คิดว่าว่างเลยได้ทำ ข้อมูลกระจัดกระจาย เลยขี้เกียจหาเพราะงานยุ่ง + เบื่อทำงานไกล เลียเวลามาก

หลังจากที่อ่านกระทูเที่ยวคนเดียวมาเยอะในพันทิพแล้วก็มีผู้หญิงเที่ยงเองเยอะก็คิดวาเค้าทำได้เราก็ทำได้สิ ก่อนหน้านี้ไปเจอกระทู้รีวิวแบบละเอียดของคุณ Jew Never Lies ไปโบรโม (อินโดนีเซีย) มา เลยคิดว่าไม่น่ายากเลยจัดการเลย แบบว่า จองตั๋วก่อน คิดที่หลัง เพราะว่่าคิดมากทีไรจะไม่ได้เที่ยว ไม่ได้ๆ เรื่องเที่ยวเรื่องใหญ่ เรื่องานเรื่องเล็ก ถ้าจะออกก็ออกล่ะ แต่ก็โชคดีที่เจ้านายให้ลาก็รอดตัวไป

ตอนจองตั๋วก็แน่นอน หางแดงแสนประหยัด ช่วงนั้นก็มีโปรออกมาเยอะ เราก็ว่าถูกแล้ว แต่ว่าการไปโบรโม ต้องนั่งเครื่องไปลง Surabaya ซึ่งไม่มี ไฟลท์ตรงจากกรุงเทพ ต้องไปต่อเครื่องที่ มาเลเซีย ซึ่งก็ยังไม่เคยไปเหมือนกัน เลย จัดโปรแกรมมาเลย์ไปอีก 1 ขากลับไม่อยากกลับทางเดิมเลยดูว่าจะกลับยังงัยดี ก็มีไฟลท์ไปสิงคโปร์ เลยไปแวะสิงคโปร์ก่อนกลับ แต่ว่ไฟลท์จาก สิงคโปร์ มา กทม. ก็ถือว่าแพงเลยดูว่าทำงัยจะถูก ไปเจอโปรสิงคโปร์ภูเก็ตถูกเลยไปแวะภูเก็ต แล้วได้โปรภูเก็ต- กทม. แสนถูกอีก นี่เลยเป็นที่มาของทริปนี้ แต่ว่ากว่าจะได้มานั่งเช็คตั๋วอยู่หลายวัน จัดเวลาเผื่อเวลา สารพัด ตอนจัดก็ไม่ได้คิดว่าจะไปไหนบ้าง แค่คร่าวๆ แต่แอบเผื่อเวลาถ้ามีการหลงไป 1 วันที่อินโด เพราะว่าที่นี่ภาษาอังกฤษไม่สามารถช่วยเราได้

เริ่มเลยดีกว่า
ตอนไปประหยัดค่ารถไปสนามบินด้วย ให้นัทไปส่ง เพราะว่านัททำงานอยู่ที่การท่า แล้วก็พาไปส่งถึงหน้าเกทขึ้นเครื่องเลย ช่างเป็นคนที่เกิดมาเพื่อเป็นเพื่อนเราจริงๆ เรียนที่เดียวกัน บ้านอยู่ใกล้กัน แถมทำงานใกล้กันอีก สบายไป

วันแรก 17 July 09 BKK (10.00) - KUL (13.05) flight AK735 by Air Asia

ใช้เวลาในการบิน 2 ชั่วโมงแต่เนื่องจากเวลาที่นี่จะเร็วกว่าเรา 1 ชม. เลยต้องมีการปรับนาฬิกากันหน่อย
อ้อลืมบอกไป ตอนที่ไปเป็นช่วงที่ไข้หวัด 2009 ระบาด เลยเอาหน้ากากไปใส่บนเครื่องด้วย ก็มีคนใช้หน้ากากอยู่พอควรไม่เยอะมาก แต่ว่าใส่หน้ากากบนเครื่องเป็นเรื่องดีหลายอย่างเลย แล้วจะเล่าให้ฟังว่าดียังงัย นอกจากกันการแพร่กระจายของเชื้อโรค

เมื่อมาถึงเจอด่านตรวจโรคก็มีแค่กล้องตรวจจับอุณหภูมิของร่างกาย แล้วก็มาต่อที่ตม. คิวยาวคนเยอะมาก มาจากไหนกันนะ อ่อลืมไฟลท์จากกทม.นี่หว่า

มาเจอตม.มาเลย์เป็นคนแขกดำๆ หน้ามึนมากพี่แกไม่พูดไม่จา เราใส่หน้ากากอยู่ก็ทำท่าชี้ที่ปากบอกให้เปิดแล้วก็กับ ตุ้บๆ ตั๊ปๆ ปั๊มตรายางแล้วให้ออกไป ออกไปยังไม่รู้ว่าจะไปทางไหนก็ได้ SMS จาก Mr. Stanley ลูกค้าที่เคยเจอกันครั้งนึงเค้าบอกว่ามาเลย์ให่บอกเค้า เราเองก็จำเค้าไม่ได้หรอกแต่มีเพื่อนดีกว่าไม่มี เลยติดต่อไปก่อนจะไปมาเลย์ เค้าตอบมาก็เลยดี เผื่อมีปัญหาจะได้พึ่งได้ เค้าก็ว่าออกมาให้เดินเลี้ยวซ้ายแล้วจะเจอรถ Sky Bus ที่เราจองไว้ ก็เดินมั่วๆมา ไหนฟะ สกายบัส เดินหมุนๆวนๆ ไปๆมาๆ แต่ไม่ลืมแวะ Tourist Information Center เก็บข้อมูลท่องเที่ยวไว้ เผื่อมีประโยชน์ข้างหน้า (มีประโยชน์จริงๆ ด้วย)

หลังจากมั่วๆ อยู่ก็ลองเดินไปเรื่อยๆก้เจอจริงๆ Sky Bus ต้องเดินพอควรเลยนะ มาถึงก็ให้คนรถโหบดกระเป๋าลงใต้รถแล้วก็ SMS ไปบอก Mr. Stanley ว่าเราอยู่บนรถแล้วนะ เค้าจะประมาณเวลา มาเจอเราเพราะจากสนามบิน ไป KL Sentral ใช้เวลา 1 ชม.!! ไม่ใช่เพาะรถติดนะ แต่เพราะมันอยู่ไกล อย่างงี้ต้องเผื่อเวลาเช็คอินไฟลท์ไปอินโดมากๆหน่อยแล้ว ตอนแรกกะ 2 ชม. แต่ว่าต้อง 3ชม. แล้วหล่ะ จาก KL Sentral

ระหว่างทางจาก KLCCT Airport มาตัวเมืองมา KL Sentral ก็ดูวิวข้างทางซึ่งต้นไม้เยอะมากเหมือนจากภูเก็ตเข้าเมืองเลย อากาศที่ทนี่จะเย็นกว่ากรุงเทพหน่อยนึงอาจจะเพราะต้นไม้เยอะมั๊ง

นัดที่KL Sentral ก็งงๆ เพราะเค้า SMS มาว่าอยู่ตรง Mc Donald แต่เราก็อยู่ตรง Mc แล้วนี่ สงสัยจะมีมากกว่า 1 แม็ค แตาในที่สุดก็เจอ Stanley บอกว่าเค้าจอดได้ไม่นาน ต้องรีบ เลยรีบไป รถของ Stanley รุ่นเดียวกะเลย (วีออส) แต่รุ่นสูงกว่า และสะอาดกว่า

Satnley ถามว่ากินไรยังเราก็บอกยังงั้นไปกินไรกัน เค้าก็บอกว่าที่ที่ผมจะพักอยู่ไม่ไกลจากที่ๆเค้าจะพาไปกิน เลยไป ที่แรกเป็นห้างชื่อ Parvilian เค้าบอกว่าที่นี่จะเป็นเหมือน Paragon ประเทศไทยน่ะแหล่ะ อ้าวหยั่งงี้ก็แพงดิ แต่ว่าไหนๆก็ไหนๆ เหอะ

Stanley พาไปกินที่ฟู้ดซึ่งเป็นเหมือนของว่างเป็นคล้ายๆ ซาลาเปาทอด แล้วก็เต้าทึงลักษณะเป็นเหมือนน้ำเต้าหู้ที่ออกวุ้นๆ กับโจ๊ก หร่อยดี มื้อแรก

Stanley เค้าจำได้คลับคล้ายคลับคลา แต่ว่าทำตัวสนิทดีมาก มื้อนี้ Stanlet เลี้ยงด้วย เค้าบอกเดี๋ยวเราค่อยจ่าย แต่ไปๆมาๆ ทุกมื้อที่อยู่กับเค้าเราไม่ต้องจ่ายเลย เกรงใจแต่ก็ถือว่าโชคดี ประหยัดๆ

หลังจากนั้นก็เดินในห้าง แล้วเค้าบอกให้เราซื้อ Sim Card ที่นี่จะด้ประหยัดค่าโทร เราก็ซื้อไป หมดไป 80 กว่าบาท มีค่าโทรให้นิดหน่อย เราก็ไม่รู้จะโทรไปไหนเลยยังไม่เติมเงิน ระบบที่นี่ดีมาก จะซื้อซิมต้องดูบัตรหรือ พาสปอร์ตด้วย ซึ่งดู ปลอดภัยดี ถ้ามีการก่อการร้ายคงตามตัวได้ไม่ยาก ทำไมบ้านเราไม่มีระบบนี้นะ บังคับไปเลยไม่หนักหนาอะไรหรอก

แล้งก็ตรวจสอบซิมใช้ได้แล้วก็ ไปกัน ต่อไปก็ใช้โทรหา Stanley ได้แล้ว ถูกๆ แล้วก็เดินๆ ไปดูของโน่นี้ก็ึคนเดินเยอะพอควรซื้อของไปอีก ราคาไม่ถูกนะ แต่ถูกใจยังงัยก็ซื้อ ได้ใช้เงินริงกิตแ้ว้ว เย้ๆๆ (มันน่าดีใจตรงไหนเนี่ย)

หลังจากนัั้น Stanley ก็พาเราไปที่พัก ซึ่งไม่ไกลจากห้างแต่ว่าใช้เวลานานพอควรเนื่องจากรถติด วันศุกร์รถติดเหมือนบ้านเราเลยแฮะ

เราพักที่ Paradiso Bed & Breakfast อยู่ใกล้กับสถานี Mono rail Bukit Bintang เลยสะดวกดี แถวนี้เรียกได้ว่าเป็นสีลมของ มาเลย์เซียเลยก็ว่าได้ สถานที่ธุรกิจ แหล่งช้อปปิ้ง แล้วก็ที่เที่ยวกลางคืน แถวนี้เลยเหมาะมากแถมราคาถูกมาก เรานอนแบบ Mix Dorm ราคาคิดเป็นเงอนไทยตกคืนละ 310 บาท (ในเว็บ Hostelworld.com มันคำณวนให้เลย) 2 คืนเสียหายไป620 บาท ถูกกว่านี้มีอีกมั๊ย!?

Paradiso จะต้องเดินขึ้นไปข้างบนเป็นทางขึ้นไปนวดเล็กๆ แต่ขึ้นไปอีกชั้นซึ้งข้างในค่อน้างเล็ก ถ้ามีคนอยูหลายๆคนจะแน่นเลย โฮสเทลเป็นแบบนี้นี่เอง จ่ายค่ามัดจำกุญแจ 10 MYR แล้วกไปดูเตียงกัน เป็นที่นอน2 ชั้น เราอยู่ชั้นบน เซ็งเลยจะขึ้นจะลงทีมันมีเสียงง่า ต้องเตรียมตัวล็อคไปด้วยเพราะไม่มีล็อคให้ แต่เราเตรียมไปเพียบ ม่ายมีปัญหา

ตอนกลางคืนStanley มีงานต้องไป2-3 ที่เลยไม่ได้มาเจอ แต่ว่านััดกันพรุ่งนี้ตอนเช้า (วันเสาร์) ว่าจะพาไปไหนไม่รู้ เราก้ใจง่ายไปไหนก็ไป

ตอนเย็นเลยเดินไปหาอะไรกิน Stanley บอกให้เดินไปด้านหลังจะมี ถ. Jalan Alor ซึ่งเป็นที่ขายอาหารเยอะมากเหมือนเยาวราชเลย มันเยอะมาก คนนั่งล้นมานอกถนน เหลือนิดเดียว ทั้งคนเดิน รถสวน วุ่นวายไปหมดเลยเพราะว่ามันเยอะมากเลยเดินดูแล้วก็ผ่านไป วกมาเดินริมถนนเจอร้านนึงดูคนเยอะดี มีที่นั่งในร้าน เยเข้าไปดู ก็คิดไปเล็กๆน้อยๆ อร่อยดี มื้อแรกในมาเลย์

หลังจากนั้น ก็เดินไปเรื่อยๆ ใจอยากไปดู ตึกแฝดตอนกลางตืนเพราะเห็นอยู่ไม่ไกล เลยเดินไป ไม่รู้ทางก็เดินไปดูตึกเอาไว้ไม่น่าหลง ก็ผ่านร้านอาหาร ผับมากมาย เจอผับไทยด้วย

ที่นี่ว่าไปก็เหมือนประเทสไทยเลย ชีวิต Night life ค่อนข้างมีสีสัน แต่ว่านักท่องเที่ยวจำนวนมากเป็น ตะวันออกกลาง หรือ ประเทศอาหรับ ซึ่ง นักเที่ยวกลุ่มนี้ไม่ค่อยเยอะที่ไทย อาจจะเพราะศาสนา อาหารการกิน วึ่งของทยมีอาหารฮาลาล น้อยมาก ว่าไปก็เสียดายนักท่องเที่ยวกลุ่มนี้เพราะมีกำลังในการซื้อสูง ช้อปกันกระจายเลย แถมตอนที่ไปก็เป็นช่วงลดราคาแหลกกันเลยทีเดียว

เดินๆไปซักเริ่มเมื่อเพราะว่าไม่ถึงตึกแฝด Petronas ซะที และแล้วก็ เจอแล้ว ใหญ่ + สูงดีถึงยังต้อเดินอีกนิดก็ขอถ่ายไว้ก่อนล่ะ เสียดายไม่มีขาตั้งกล้องไม่งั้นก็ได้ภาพสวยกว่านี้แล้ว แต่ขี้เกียจแบกขาตั้งกล้องอย่างแรง หนักเกินไม่ไหว

ตอนแรกว่าจะยังไม่เข้าไปใกล้ๆ แต่เข้าไปหน่อยก็ได้ มาถึงแล้ว ก็ได้เข้าไกล้ ตึก Ptronas ยามค่ำคืนจนได้ ตอนที่เดินมาก็ประมาณ 5 ทุ่มได้ก็ ไม่อันตรายนะ Stanley เตือนว่าให้เดินตามถนนหลักนะ แต่เราก็ไม่รู้สึกอันตรายไรเลย หลังจากได้รูปมาก็ว่าจะกลับ แต่มีนักท่องเที่ยวอีกกลุ่ม ถามอีกกลุ่มที่อยู่ก่อนว่ารออะไร จะดูเค้าดับไฟหรือ เค้าบอกใช่ เราได้ยินเลยอยู่ดูด้วย ก็ได้ดู ตึก Petronas จนปิดไฟเลย

แล้วก็เดินกลับ แอบเหนื่อยแฮะ เดินเยอะมากแต่สนุกเพราะด้เจ้า MP3 ตัวใหม่ของ Phillips ซึ่งเสียงดีมาก

แล้วก็ทำให้เราเดินได้สนุกจริงๆ กลับมาก็อาบน้ำนอน ห้องน้ำที่นี่แคบมากๆๆ ขนาดเราว่าเราตัวเล็กยังรู้สึกแคบเลย แล้วฝรั่งตัวใหญ่ๆ เค้าไม่อึดอัดบ้างหรือไร?

แต่ห้องน้ำใช้ได้ กว่าดี น้ำแรง ปรับได้ คืนนี้เราก็ เอากระเป๋วางไว้บนตู้ล๊อคเกอร์ แล้วก็ ไม่ลืมที่อุดหู + ที่ปิดตา ใครจะกรนหรือเปิดไฟก็ไม่มีผลล่ะ นอนหลับสบาย....