|
|
ลอนดอนชั่ววูบ
บางครั้งระหว่างทาง สำคัญกว่าปลายทางข้างหน้า ถ้าเรามีโอกาสเหลียวมองสถานที่ ผู้คน ก้าวช้า ๆ และหยุดพักสายตาบ้าง ไม่จำเป็นต้องเร่งดุ่มเดินไปให้ถึงจุดหมาย เราจะพบเห็นและเก็บบางสิ่งบางอย่างระหว่างทางเอาไว้ได้ แม้จะไม่ตั้งใจก็ตาม
วีคที่แล้ว มีภารกิจต้องเดินทางไกลไปลอนดอน บรรยากาศและผู้คนไม่ต่างจากเมื่อแปดปีที่แล้วมากนัก หลายที่มีความทรงจำของเมื่อวาน
นักท่องเที่ยวบนรถเมล์2 ชั้นสีแดงแจ๋ จตุรัสพิกคาเดลลียังคราค่ำไปด้วยผู้คน หน้าโรงละคร รถไฟใต้ดิน พิพิธภัณฑ์ และสวนสาธารณะ
ยังจำความรู้สึกที่ได้หยุดยืนมองดอกทานตะวันสีเหลืองสดใสของศิลปินคนโปรดได้ดี พลังจากปลายพู่กันที่ปาดป้ายลงบนผืนผ้าใบยังให้ความรู้สึกสดใหม่
ทุ่ง cypress สีฟ้า กระดองปูสีส้มแจ๊ด...
ชีวิตแสนสั้น ศิลปะยืนยาว...
ชั่วขณะหนึ่ง ถ้าจะเปลี่ยนบรรยากาศมาใช้ชีวิตที่นี่สักพักจะยังสงบนิ่ง อิ่มเอม เหมือนที่ได้ใช้จ่ายวันเวลาช่วงสั้นๆ ไหม
สถานที่และความทรงใจของเมื่อวาน และใครบางคน
ความรู้สึกที่ได้กลับไปลอนดอน เหมือนสูดอากาศยามเช้าต้นฤดูใบไม้ร่วง สดชื่น สงบเงียบ เหมือนเวลาเดินช้าลง
จนเมื่อนึกถึง ละครเพลง "the phantom of the opera" ที่สร้างจากวรรณกรรมฝรั่งเศสของ "กาสตง เลอรูซ์"
รักสามเส้าระหว่างชายอัปลักษณ์ชื่ออีริค (แฟนธ่อม) คริสตีน ดาเอ้ ผู้เป็นนักร้องอุปรากรสาวลูกศิษย์ของเขา และราอูล
ท่อนอินโทรเพลง Nightwish ฉุดดึงความรู้สึกให้ดำดิ่งสู่ความหม่นมืด เงียบงันเหมือนชะตากรรมของปิศาจแห่งโรงละครการ์นิเย่
...In all your fantasies, you always knew That man and mystery...
ลอนดอนให้ความรู้สึกต่างจากสต็อกโฮมมาก
สต็อกโฮมเหมือนยามเช้าในฤดูใบไม้ผลิ สดชื่นและมีพลังบางอย่างที่ทำให้รู้สึกอยากทอดเวลาที่มีออกไปเรื่อยๆ อิ่มเอมและคุ้นเคย
แต่ทั้งสต็อกโฮม และลอนดอน ยังคงเป็นหมุดหมายของพรุ่งนี้ ถัดจากโคเปนเฮเกน และปารีส...
| Create Date : 01 ตุลาคม 2554 |
| Last Update : 1 ตุลาคม 2554 21:10:36 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 552 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: xyz IP: 124.120.149.28 วันที่: 2 ตุลาคม 2554 เวลา:21:04:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [