friendship

เคยคิดจะอัพเรื่องนี้ แต่ว่าไม่มีอารมณ์ พอดีอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยแล้วก็ฟังเพลงเก่า ๆ เข้าเลยมีแรงบันดาลใจ...ไม่คิดนะว่า เรื่องของเพื่อนคนหนึ่งที่ถูกกล่าวถึงในทางที่แย่ตลอด และมันกับเราก็มีความทรงจำที่ไม่ค่อยดีซะมากกว่าเท่าไหร่ แต่เมื่อเทียบกับเรื่องที่จะเล่า มันอาจจะหักลบกันได้ก็ได้

ชื่อเล่นเพื่อนคนนี้ชื่อ ท๊อป ชื่อจริงชื่อ สิทธิพล นามสกุลก็ยังจำได้แต่ขอปิดไว้...มันกับเราเรียนด้วยกันตอนอนุบาล แต่พอขึ้นประถมฯ ก็เหมือนว่าจะย้ายไปเรียนที่อื่น แล้วก็โคจรมาเจอกันอีกครั้งตอนขึ้นชั้น ป.6 ประวัติมันโดนขุดคุ้ยขึ้นมา ทว่ามีแต่ด้านแย่ ๆ

ลือกันว่ามันมีเรื่องชกต่อยบ่อยเสียจนถูกไล่ออก สุดท้ายก็ต้องกลับมาที่นี่ ตอนนั้นเราก็สร้างชื่อเสียอยู่เหมือนกัน ไม่ได้ตกตัว ง ชื่อเสียจริง ๆ ทว่าทางดีเราก็เอา มันเป็นความคิดว่าถ้าหากเราชกต่อยกับคนที่จัดว่าตีเก่งที่สุดเท่าไร ก็จะใช้ชีวิตได้สงบขึ้นเท่านั้น คือถ้าเราตีชนะคนที่ว่าตีเก่ง ๆ พวกที่รองลงไปก็จะไม่มาท้าเรา (เปรียบกับเกมก็เหมือนข้ามไปเล่นขั้นยาก ๆ เลยน่ะ)

วันแรกที่มันย้ายเข้ามาเรียนที่นี่ เพื่อนเราคนหนึ่งก็ยุเราให้ตีมัน เราก็คิดว่าสักวันก็ต้องได้ปะทะกันอยู่แล้ว ก็เลยลงมือตั้งแต่วันแรก มันนั่งเสริมหล่ออยู่บนรถมอเตอร์ไซค์อาจารย์ ก็วิ่งเข้าไปตบกะโหลกมันซะ กะว่ามันต้องโต้ตอบกลับมาอย่างแน่นอน มันเงยหน้าขึ้นมามอง ยิ้มแล้วก็หัวเราะ แล้วก็ไม่สนใจ ปล่อยให้เรายืนงง แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากเราได้ตบหัวมันฟรี ๆ หนึ่งดอก

วีรกรรมของไอ้ท๊อปเมื่อครั้งที่เรียนด้วยกันตอนนั้นมีดังนี้ ชกต่อยกับเพื่อนนักเรียนชายและเหตุที่ใคร ๆ กลัวมันเพราะมันชนะตลอด แม้ว่าบางคนจะตัวใหญ่กว่ามันมันก็ชกซะเขาเลือดกำเดาไหล แกล้งนักเรียนหญิง ไม่เกรงกลัวอาจารย์ เข้าห้องปกครอง ก็ไม่บ่อยนะ แต่คนอื่นไม่เคยเข้าก็เท่านั้นแหละ มันตั้งฉายาตัวเองว่า ตี๋ใหญ่

แต่เราค้นพบบางมุมของมัน เราจะบอกว่าไอ้ท๊อปมันน่ากลัวสำหรับผู้ชายด้วยกัน แต่ไอ้ท๊อปปลอดภัยสำหรับเพื่อนผู้หญิง เราเคยสังเกต นักเรียนชายคนอื่นก็แกล้งนักเรียนหญิงบ่อยพอ ๆ กับไอ้ท๊อปและก็บ่อยด้วยที่ทำร้ายเพื่อนนักเรียนหญิงแบบเดียวที่ตีกับนักเรียนชาย แต่ไอ้ท๊อปไม่ใช่

ท๊อปมันแกล้งนักเรียนหญิงพอ ๆ กับคนอื่น และด้วยชื่อเสียงมันก็เลยยิ่งดูเลว แต่มันไม่ตีผู้หญิง แย่สุดคือทำท่าจะตี เคยสังเกตตอนที่ดูเหมือนจะโกรธสุด ๆ มันก็ไม่ตีผู้หญิงอยู่ดี แต่จะหน้าเหี้ยมหันหลังออกมา

มีครั้งหนึ่งที่เราโมโหมันมากอยากจะหาคำมาด่ามันให้เจ็บสุด ๆ เราโพล่งประโยคหนึ่งออกมา ประโยคที่ตั้งใจจะทำให้มันเจ็บจนอยากจะต่อยหน้าเราเลยก็ได้ แต่ว่าพอเราพูดออกไปแล้วทั้งห้องเงียบ ไอ้ท๊อปที่หัวฟัดหัวเหวี่ยงกับเรานิ่งสงบลง มันไม่โกรธ แต่เหมือนมันไม่รู้จะวางตัวยังไง กลายเป็นเราที่เจ็บ เราเพิ่งจะรู้ตัวว่า เราไม่ได้ตั้งใจ ใครจะคิดว่าคนกร้านโลกแบบนั้นจะอ่อนไหวกับประโยคแบบนี้ เราไม่ได้ขอโทษมัน

เราคิดว่ามันกับเรายืนคนล่ะฝั่งกัน เป็นอริกัน แต่เช้าวันหนึ่งโรงเรียนยังเงียบสงบอยู่ เราเดินออกมาจากห้องก็เห็นพี่มัธยมฯ เอาขาเก้าอี้ไม้ล็อคคอไอ้ท๊อปอัดติดระเบียง เรากับเพื่อนอีกคนวิ่งถลาออกไปด้วยตกใจ มันไม่ใช่การชกต่อยอย่างที่เห็นประจำในห้องเรียน ได้ยินพี่มัธยมฯ คนนั้นพูดข่มขู่ไอ้ท๊อป เราก็บอกเพื่อนที่เคยยุเราให้ต่อยมันน่ะเข้าไปช่วย เพราะไอ้เพื่อนคนนี้มันเป็นคณะกรรมการนักเรียนโรงเรียน แต่มันก็กลัวต่างคนต่างก็ผลักกันเข้าไป

เราก็พยายามกล่อมพี่ที่ล็อกคอไอ้ท๊อปว่า อย่าทำอะไรมันเลย มองหน้าไอ้ท๊อปว่ามันเป็นยังไงมั่ง ไม่รู้จะช่วยมันยังไง จะเข้าไปตะลุมบอนดีไหมวะ ยังไงก็มีตั้งสามคน แต่เรื่องอาจจะบานปลาย พี่มัธยมฯ อาจจะไปตามพวกมาทำร้ายพวกเราทีหลัง แต่จะทิ้งไอ้ท๊อปไปก็ไม่ได้ สุดท้ายเหมือนไอ้ท๊อปจะรับปากว่า จะไม่ให้พี่ชายมันไปทำร้ายพี่มัธยมคนนั้น พี่เขาเลยปล่อยมัน โล่งใจกันทั้งหมด

เราคิดว่าเหตุการณ์นี้แหละที่ฝังใจท๊อปมัน ใกล้จบชั้น ป.6 เพื่อน ๆ ก็มีสมุด friendshipมาแลกกันเขียนความรู้สึกที่มีต่อกัน แล้วก็จะมีเหตุการณ์ซ้ำซากคือไอ้ท๊อปมันจะไปแย่งสมุด friendship คนอื่นมาเขียนด่าทอหยาบคายให้เจ้าของสมุดหัวเสียทุกราย แต่ไม่คิดว่าเราก็โดน ขณะที่วันหนึ่งเราให้สมุด friendship เพื่อนคนหนึ่งไปเขียน พักใหญ่ ๆ มันก็มาบอกว่า "ไอ้ท๊อปมันเอาสมุด...ไปเขียน" เรารู้ล่ะ มันต้องเขียนด่าพ่อล้อแม่เรา หยาบคายเหมือนคนอื่นอีกแน่นอน

เราได้สมุด friendship กลับคืนมาแล้วก็เปิดหน้าที่ไอ้ท๊อปเขียนไม่แม้แต่จะอ่านให้เสียเวลา เราฉีกหน้านั้นออกมา แล้วก็ขยำ เดินไปหลังห้องเห็นมันชกต่อยกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเพื่อนอีกคนอยู่บนพื้นห้อง หยุดยืนมองมันกำลังตีกับเพื่อนอยู่นั่นแหละ มันก็เงยหน้ามองเราทั้งที่กำลังตีอยู่น่ะแหละ

แล้วเราก็พูดว่า "กูไม่อยากได้ของมึง" แล้วก็ปากระดาษก้อนนั้นใส่หน้าไอ้ท๊อป แล้วก็เดินกลับมาที่นั่งตัวเอง ขอเล่าว่าห้องตอน ป.6 เนี่ยมีชกต่อยกันทุกวัน วันละไม่ต่ำกว่า 2 คู่ เป็นเรื่องปกติ ตีกันจริง ๆ นี่แหละ ตีกันจนนักเรียนหญิงชินแล้ว อยากตีก็ตีไป เราเคยเห็นเพื่อนนักเรียนหญิงเอาเท้าถีบคู่ที่ต่อยกันแล้วมาชนโต๊ะตอนที่มันเขียนงานอยู่

กระดาษก้อนนั้นไปอยู่ในที่ตักขยะ ห้องตอน ป.6 มีกฎห้ามทิ้งขยะในห้องเรียนก็เลยไม่มีถังขยะ แล้วตอนเข้าแถวทีระเบียง จำไม่ได้ว่าเพราะฝนตกในเช้าวันต่อมาหรือไม่ (หรือตอนเที่ยงก็ไม่แน่ใจแล้ว) อาจารย์ก็ถามว่าใครทิ้งกระดาษก้อนนี้ ซึ่งเราก็แสดงตัวว่าเป็นคนทิ้ง

อาจารย์ให้เอาไปทิ้งข้างล่าง จึงกำเอากระดาษก้อนนั้นไปทิ้งหลังจากเลิกแถว ชั่งใจอยู่ว่าจะเปิดอ่านดีไหมว่าท๊อปมันด่าพ่อล้อแม่เราอย่างไรบ้าง แม้จะรู้ว่าจะยิ่งทำให้เราเกลียดมันมากเข้าไปอีก แต่ก็อยากจะเพิ่มความรู้สึกไม่ชอบมันจึงคลี่กระดาษออกอ่าน

ประโยคที่มันเขียนในกระดาษที่เราขยำจนยับ ตาไม่ได้ฝาด หาคำหยาบไม่พบแม้สักคำ เป็นประโยคเรียบ ๆ ธรรมดา สุภาพและหวังดี โอ้...นี่ถ้าอาจารย์ไม่ดุเราให้เอากระดาษก้อนนี้มาทิ้งเราจะได้รู้ความจริงอันนี้ไหม ไอ้ท๊อปมันคงเจ็บมากนะ ที่เราโยนมิตรภาพมันกลับไป ประทับตราด้วยคำพูดว่า "กูไม่อยากได้ของมึง" ถ้าแกอ่านอยู่อยากจะบอกว่าตอนนั้นเราไม่ทันได้อ่านก็เลยพูดออกไปแบบนั้น

เรารู้สึกผิด เหมือนโดนตบหน้าจนแตกเพล้ง อยากจะขอโทษ ก็เลยตั้งใจหยิบสมุด friendship เดินไปหามันถึงหลังห้อง พูดกับมันว่า "เขียนให้กูใหม่หน่อย" มันตอบกลับมากวนตีนเล็ก ๆ "อีหยังล่ะ กูกะเขียนให้แล้วเดะ" เราก็ข้อรองมันเล็ก แล้วก็พูดขอโทษ แล้วก็วางสมุด friendship ไว้ให้มัน

หลังจากที่เพื่อนมาอ่านสมุด friendship เราแล้วเจอข้อความของมัน ก็เริ่มมีคนกล้าเอาสมุด friendship ไปขอให้มันเขียน แต่ปรากฎว่ามันก็เขียนด่าหยาบคายอีกเหมือนเดิม มีสมุด friendship เราเล่มเดียที่รอดปลอดภัยถึงสองครั้งสองครา

ตลกที่มันรู้ว่าเราชอบฮาเวิร์ดวงไจแอนท์มาก มันก็เลยเขียนอวยพรซะ


เราเคยนั่งสังเกตพฤติกรรมของมันในห้องนาฏศิลป์แล้วก็กระซิบให้เพื่อนสังเกตตาม กำลังจะเป็นไปตามสิ่งที่เราคิดแล้วมันก็ทำหักมุม ทำเอาเรากับเพื่อนขำกัน คือเราจะบอกเพื่อนว่าจริง ๆ ไอ้ท๊อปมันมีอีกมุมหนึ่ง ลองมองดูมันตอนนิ่ง ๆ แล้วอยู่ ๆ มันก็ปากเสียแซวอาจารย์ฝึกสอนขึ้นมา คงเป็นสันดานแล้วจริง ๆ อุตส่าห์พยายามมองหามุมดี ๆ ก็หนีไม่พ้นนิสัยเดิม ๆ

-อ่อ นิสัยเถื่อน ๆ แบบนี้ แต่มันเขียนสิ่งที่กลัวใน friendshop คือ แมว

-ก็ไม่รู้ว่าวันนี้ชีวิตมนจะเป็นอย่างไรบ้าง แต่เราดูแล้วแก่นแท้มันไม่ใช่คนไม่ดีเสียเลย

-รำลึกถึงเพื่อนคนหนึ่งที่มีอะไรให้เราทึ่งในตัวมัน อยากจะบอกอีกอย่างคือถ้าแกไอ่นข้อความของเรานะท๊อป เราหวังว่าแกจะสบายดีและมีความสุข(ในทางที่ดีนะเพื่อน)

(อยากบอกว่าช่วงนี้หัวเสียกับห้อง ๆ หนึ่ง ทำเสียงดัง ตีสี่แล้วยังเปิดประตูห้องออกมา คุยหัวเราะ เปิดทีวี แล้วเสียงมันก้อง เราก็นึกว่าหอข้าง ๆ ทำเสียงดัง แต่ก็ไม่แน่ใจว่าที่หัวเสียน่ะเพราะอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลยพาลหงุดหงิดหรือเปล่า เฮ้อ)

Create Date : 16 มกราคม 2555 Last Update : 16 มกราคม 2555 2:09:05 น. Counter : 522 Pageviews.		0 comments
Share Tweet