Group Blog
 
All Blogs
 
ฤทธิ์มีดสั้น..



       ฤทธิ์มีดสั้น เป็นนิยายจีนที่เราเคยได้ยินชื่อมานานแล้ว ก็สนใจจะอ่านเหมือนกัน แต่ไม่มีตังค์อ่ะ เห็นเค้าขายเป็นแพ็คใส่กล่องสวยงามเชียว


       จนวันนึงไปเดินห้าง เค้าจัดงานหนังสือพอดี มีหลายๆ สำนักพิมพ์มาลดราคา ก็ไปเจอ ฤทธิ์มีดสั้นนี่แหละลดเหลือ200 กว่าบาทมั้งตอนนั้น ก็ซื้อเลย กลับมาบ้านก็อ่าน....


       และพอได้อ่านถึงรู้ว่าที่ลดราคาอ่ะ สงสัยจะเป็นเพราะว่ามันเป็นหนังสือที่พิมพ์ผิดรึเปล่า เพราะอ่านๆ ไป บางประโยคควรจะเป็นคนนี้พูด แต่กลับเป็นอีกคนพูดซะนี้ คนเดียวกัน จะถามเองตอบเองได้อย่างไร...


       แต่โดยรวมแล้ว เราเฉยๆ กับเรื่องนี้นะ คงเป็นเพราะไม่ค่อยเข้าใจเนื้อหา ไม่เข้าใจตัวละคร อ่านแล้วอึดอัดใจว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น และพวกประโยคที่เป็นปรัชญาอย่าง ในมือไม่มีห่วง แต่ในใจมีห่วง...ทำนองนี้อ่ะ ไม่แน่ใจว่ามันจะเกี่ยวกับ ความว่าง ในศาสนาพุทธรึเปล่า และตัวละครที่ชวนให้เราอึดอัดมากที่สุด ก็เป็นทิท่วงกะ อ่ะ......ไม่รู้จะเก็บไว้ทำไม ก็พูดๆ ไปเหอะ คนมันก็ตายไปแล้ว....


ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
แต่กว่าความจริงจะเปิดเผยได้
ก็ตายกันไปหลายคน....


       ศักดิ์ศรีมันจะมีค่าอะไรกันนักเชียว ถ้าเราไม่มีชีวิตอยู่ ถ้าคนที่มีชีวิตอยู่ต่อไป ต้องรับกรรมจากศักดิ์ศรีของเราเนี่ย....จะช้าจะเร็ว มันก็ต้องเปิดเผยอยู่ดีอ่ะ และเราก็เลือกวิธี ที่จะเปิดเผยมันได้ไม่ใช่เรอะ ถ้าสิ่งที่เราพูดมันเป็นความจริง ใครที่ฟังแล้วรับไม่ได้มันก็เรื่องของเค้า แต่อย่างว่าแหละ ถ้าพูดออกไป มันก็ต้องมีพวกที่รับความจริงไม่ได้ ไม่ยอมรับ ต้องเจอความจริงด้วยจุดจบแบบอนาถๆ ถึงจะยอมรับกัน เหมือนที่เคยได้ยิน(จำชื่อคนเขียนไม่ได้อ่ะ) ประมาณว่า...

ทำไมคนเรา...ไม่เข้าใจอะไรซะตั้งแต่ทีแรก
ต้องรอให้ถึงวาระสุดท้ายก่อน ถึงค่อยเข้าใจ


       โดยรวมสำหรับเรา เรื่องนี้ไม่ได้น่าติดตามถึงขนาดว่า ลุกจากเตียงไปไหนไม่ได้ เหมือนกระบี่ใจพิสุทธิ์หรือเชอร์ล็อก โฮลมส์อ่ะ คือ อ่านได้เรื่อยๆ ค่อยๆ อ่าน เมื่อก็พักไปฟังเพลง ดูทีวีก่อนได้......เอ...หรือว่ามันจะเป็นนิยายแนว ปริศนาธรรม!...








Create Date : 13 มกราคม 2548
Last Update : 13 มกราคม 2548 10:38:42 น. 7 comments
Counter : 504 Pageviews.

 
โดยส่วนตัวข้าพเจ้าชอบเรื่องนี้นะคะ ถึงจะแฝงปรัชญาไว้เยอะจนอ่านแล้วบางครั้งออกจะมึน ๆ ก็เถอะ

ง่ะ..เน็ทจะตัด งั้นถ้าไม่ลืมจะมาคุยต่อนะคะ ^ ^;;


โดย: GeekChick วันที่: 13 มกราคม 2548 เวลา:14:44:40 น.  

 
ไหนก้อเข้ามาแล้ว...
ก็ต้องบอกว่า ข้าพเจ้าชอบเรื่องนี้มากถึงมากที่สุดในหลาย ๆเรื่องของโกวเล้ง..

ชอบสำนวนที่ น.นพรัตน์แปลมากกว่า. ที่ ว.ณ.เมืองลุง..แปล

บางครั้ง กว่าคนเราจะเข้าใจอะไรได้จริง ๆ จัง ๆ โดยไม่โดนเมฆหมอกแห่งอวิชชาปิดปังไว้... บางคนก็ต้องรอจนจะหมดลมหายใจเฮือกสุดท้ายโน้นแหละ...

ไม่ก็ลองถามตัวเองดูสิ..ทุกวันนี้คุณทำสิ่งต่าง ๆ ไปเพื่ออะไร คุณเข้าใจมันแค่ไหน คุณมีชีวิตไปเพื่ออะไร..คุณเรียน คุณทำงาน คุณทำเงิน คุณมีเพื่อน คุณมีคนรอบข้างไปเพื่ออะไร..

คำตอบวันนี้....อาจจะไม่ใช่คำตอบตลอดไปในอีกหลายวันข้างหน้าก็ได้...

เราเคยอ่าน เชอร์ล็อก โฮลมส์ แต่ไม่เคยอ่านได้จบเลย... นั่นมันไม่สำคัญหรอก ไม่ว่าเราจะอ่านเรื่องไหน ไม่ว่าเราจะอ่านเรื่องอะไร.. ขอเพียงสิ่งนั้นมันนำมาซึ่งความดีงามภายในของตัวเราได้.. ให้เราคิดดี ให้เรารู้สึกดี ๆ กับชีวิต กับคนรอบข้าง.. นั้นก็น่าจะเพียงพอแล้ว..ในระดับหนึ่งของชีวิต

ที่พิมพ์มามิบังอาจจะล่วงเกินในความคิดเห็น อย่าได้เข้าใจไปเช่นนั้น เพียงขอแลกเปลี่ยนมุมมอง ต่อการ อ่าน ฤทธิ์มีดสั้น แค่นั้นเอง..


โดย: ปันรัก วันที่: 13 มกราคม 2548 เวลา:20:30:45 น.  

 



โอ้วว....#2 o.O'
เราคงต้องไปศึกษาศาสนาพุทธให้มากกว่านี้แล้วค่อยอ่านอีกที ^^'

ตอนนี้ก็เริ่มศึกษามาได้2-3 อาทิตย์แล้ว แต่มึนอ่ะ แบบว่าอวิชามันคงเคลือบไว้เลยล่ะ ไม่ใช่แค่บดบัง

และอีกเหตุผลนึงก็อาจจะเป็นอย่างที่คุณว่า เราเองยังไม่รู้เลย จะมีชีวิตอยู่เพื่อไร????


แต่ว่า...อ่านโฮลมส์ไม่จบเนี่ย ไม่รู้สึกติดค้างอะไรเหรอ ไม่ได้ถามว่าเรื่องมันสนุกหรือไม่สนุกนะ แต่สงสัยว่า...คุณไม่อยากรู้ตัวคนร้ายหรืออะไรอย่างงั้นหรอกเหรอ..




โดย: sleepless.cs วันที่: 14 มกราคม 2548 เวลา:10:19:24 น.  

 
แวะเข้ามาดูว่าจะมีคอมเม้นท์ไว้หรือเปล่า..

การอ่าน โฮลมส์ไม่จบ คงไม่มีอะไรค้างคาในตัวเราแน่นอน.. เพราะเราไม่ชอบสำนวนแปล ที่ทำให้อ่านยาก ( สำหรับเรา )

เราอ่านเรื่อง ชอลิ้วเฮียง กับ เล็กเซียวหงส์ มันก็ให้อรรถรส ในเรื่องของการสืบสวนสอบสวน ได้เช่นเดี่ยวกัน เราจึงมีเรื่องที่เข้ามาทดแทนกันอยู่แล้ว..

เราขอออกตัวก่อนว่า เราเป็นประเภทที่อ่านหนังสือเอามันส์ก็แค่นั้นเอง ไม่ใช่ประเภทอ่านหนังสือเอาสาระอะไร.. อ่านจบก็จบกัน.. ช่วงที่อ่านหนังสือใหม่ ๆ ..เราได้จับเรื่อง ชอลิ้วเฮียง เข้ามาอ่านด้วยความบังเอิญ หลังจากนั้น ก็อ่านชุดนิยายของโกวเล้งแบบโงหัวไม่ขึ้น.. เมื่ออ่านจนอิ่มหน่ำใจแล้ว.. ก็แล้วกัน....

แต่แน่นอนเมื่อคุณอ่านมันมาก ๆ มันก็ย่อมมีบางสิ่งบางอย่างแฝงเข้ามาภายในตัวของเรา อย่างที่บางที่เราก็ไม่รู้ตัว..ว่ามีอะไรซึมเข้ามาในตัวเราจากการอ่านหนังสือนั้น....

หนังสือเป็นเสมือนช่องทางหนึ่งให้เราได้เรียนรู้อะไรได้อีกมากมายจากโลกใบนี้.....

ปันรัก


โดย: มีรักให้แบ่งปัน (ปันรัก ) วันที่: 14 มกราคม 2548 เวลา:19:26:36 น.  

 



รู้สึกเหมือนกันเลย...

หนังสือเป็นเสมือนช่องทางหนึ่งให้เราได้เรียนรู้อะไรได้อีกมากมายจากโลกใบนี้.....

เรารู้สึกแบบนี้ตอนอ่านโฮลมส์อ่ะ คือ เมื่อก่อนเราเป็นมนุษย์แบบอ่านหนังสือปีละ6 บรรทัดอ่ะ

เราลงเกี่ยวกับโฮลมส์ไว้ใน blog ด้วย ไม่รู้ว่าแวะไปอ่านรึยัง ^^



โดย: sleepless.cs วันที่: 15 มกราคม 2548 เวลา:1:05:29 น.  

 
วาว...คอกำลังภายในเหมือนกันเลยตัวเอง

=)


โดย: ฮัน (hunjang ) วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:8:26:06 น.  

 
จริงๆ แล้วฤทธิ์มีดสั้น เป็นนวนิยายจีน ที่ดีมากที่สุดเรื่องนึง ทั้งในด้านการใช้ภาษา โครงเรื่อง และการสะท้อนถึงคุณธรรม การที่บอกว่าอ่านแล้ว พิมพ์ผิด คงเป็นเพราะ คนอ่าน อ่านไม่เป็นเองต่างหาก
เพราะ สำนวนแปล ของ ว.ณ. เมืองลุง ถือว่า ดีมาก... ใช้คำสละสลวย เราอ่านนิยายจีนมาหลายเรื่องแล้ว ฤทธิ์มีดสั้น ยอดเยี่ยมที่สุด เหนือกว่ามังกรหยก ด้วยซ้ำ


โดย: เซี่ยวลี้ IP: 117.47.7.196 วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:0:42:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

sleepless.cs
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add sleepless.cs's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.