|
|
Doubt ซีรีส์เกาหลี แนวสืบสวน ฆาตกรรม จิตวิทยา ยาว 10 EP
เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพ่อ-ลูก จางแทซู (Han Sok-Kyu) กับจางฮาบิน (Chae Won-Bin) โดยพ่อเป็นตำรวจ-โปรไฟเลอร์ (นักวิเคราะห์อาชญากรรม) ที่มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับในความสามารถระดับประเทศ แต่ไม่สุงสิงกับใคร ส่วนลูกเป็นเด็กสาวมัธยมปลาย ผู้มีพฤติกรรมไม่แสดงอารมณ์ และเคยมีประวัติน่าสงสัยในวัยเด็ก กระทั่งจางแทซูเริ่มรู้ว่าลูกไม่ไปกวดวิชา ไม่รับโทรศัพท์พ่อ แต่กลับมีตำรวจโทรบอกว่าลูกสาวมีเรื่องทะเลาะวิวาท
วันหนึ่งจางแทซูไปดูที่เกิดเหตุที่คาดว่าน่าจะเป็นฆาตกรรมในโรงเก็บของบนภูเขา ขณะเดียวกันจางแทซูก็พยายามติดต่อลูกสาวเป็นระยะ ๆ แต่เธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ จางแทซูจึงให้คนเช็คสัญญาณมือถือ และพบว่าสัญญาณอยู่ใกล้กับที่เกิดเหตุที่เขากำลังทำงานอยู่
ระหว่างการสืบสวน จางแทซูก็เห็นร่องรอยของฮาบินเข้าไปเกี่ยวข้องอยู่ในคดีตรงนั้นตรงนี้ จนเรื่องราวบานปลายใหญ่โต
 
คำเตือน : มีสปอยล์ (เท่าที่จำเป็น)
พล็อต
– เอาคดีฆาตกรรมต่อเนื่องมาเชื่อมโยงกับความเคลือบแคลงสงสัยในตัวละครสำคัญ คือ จางแทซูสงสัยว่าลูกตัวเองเป็นฆาตกร
- ผูกเรื่องซับซ้อน พลิกความคาดหมายคนดูเป็นระยะ ๆ แต่ไม่ถึงกับนุงนัง
- ดำเนินเรื่องกระชับ แต่โคตรอึดอัดกับการเก็บความรู้สึกและไม่สื่อสารกันระหว่างพ่อลูก
- แทรกความรู้เรื่องการทำงานของโปรไฟเลอร์
- มีการสร้างปมความขัดแย้งระหว่างตัวละครเป็นคู่ ๆ ทำให้ได้มุมมองของคนที่แตกต่างกันระหว่างความสัมพันธ์ต่างรูปแบบ นอกจากความสัมพันธ์ของพ่อลูก จางแทซูกับจางฮาบินแล้ว ที่เด่น ๆ ยังมีคู่พ่อลูก จองดูชอลกับครูพัคจุนแท ที่ดูเป็นปริศนา คู่หมู่กูแดฮงกับหมู่อีโอจิน ที่มีทัศนคติ นิสัย วิธีการการทำงานที่ต่างกันมาก และความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้าทีมสืบสวนอาชญากรรมรุนแรง โอจองฮวานกับจางแทซู ที่มักขัดแย้งกันตลอด แต่โอจองฮวานก็แมนมาก ใจกว้าง ตรงไปตรงมา
- สงสัยตอนจบนิดนึง ลุงมอบตัวแล้ว รู้ตัวฆาตกรแล้ว แต่ทำไมตำรวจยังไม่ปล่อยตัวครูพัคจุนแท ?
การสร้างตัวละครและบทบาทการแสดง
- ความจริงก็ดูขัดแย้งไปหน่อย ตรงที่พ่อเป็นนักวิเคราะห์พฤติกรรมคนร้าย แต่มีเวลาตั้งน้านนานหลายปีตั้งแต่ตอนที่ลูกชายคนเล็กตาย ทำไมพ่อถึงวิเคราะห์พฤติกรรมลูกสาวตัวเองไม่ได้ ? เคลือบแคลงสงสัยมาเรื่อย ๆ
- คนเขียนสร้างฮาบินให้มีพฤติกรรมคล้ายไซโคพาธ ไร้อารมณ์ความรู้สึก แต่กลับไม่ได้เปิดเผยปัญหาทางพฤติกรรมด้านการรักษาหรือรับคำปรึกษาเลย (หรือต้องการปล่อยให้คนดูสงสัย ?) แต่กลับเปิดเผยเรื่องการรักษาอาการซึมเศร้าของแม่
- ตัวละครลุงหมวกกันน็อคดำ เป็นตัวที่โผล่มาแบบไม่สมเหตุสมผล เป็นตัวเชื่อมแหละ แต่พอนึกย้อนไปถึงฉากที่ซงมินอาถูกฆ่า นี่จินตนาการไม่ถูกว่าลุงอยู่ส่วนไหนของบ้าน ? ลุงเข้ามารู้เรื่องได้ยังไง ?
นักแสดง
- ฮันซ็อกกยู ไม่ต้องพูดถึง ฉันหลงรักตั้งแต่แกรับบท อ.คิม ใน Dr.Romantic แล้ว
- แชวอนบิน ก็ถือว่าเป็นนักแสดงใหม่ ที่แสดงบุคลิกสีหน้านิ่ง ๆ แต่พยายามฝืนยิ้มให้คนอื่น
- มีคนเดียวที่ฉันรู้สึกขัดตา คือ โรแจวอน ผู้รับบทหมู่กูแดฮง บางจังหวะฉันรู้สึกว่าเขายังติดบุคลิกคนไข้จิตเวชในเรื่อง Daily Dose of Sunshine อยู่
โปรดักชั่น
- ภาพ มุมกล้อง แสง เงา มืดแต่สวยแบบลึกลับ ชวนอึดอัด
มีการใช้ความหมายทางสัญลักษณ์ในฉาก ซึ่งดีเลิศมาก
ดูแล้วได้ตีความหมายทุกมิติ...
ไม่ว่าจะเป็นประตูห้องฮาบินที่ปิดอยู่เสมอ,
โต๊ะกินข้าวกับระยะห่างของการนั่งของพ่อลูก ที่มีการเปลี่ยนแปลง,
แผ่นหลังของจางแทซู,
ฉากภายนอกบ้านของจางแทซูและในบ้าน ที่มักเกิดขึ้นกลางคืน ในบ้านมืดทึม แล้วมาเปิดม่าน สว่างทั้งภายใน ภายนอก ตอนจบ,
แม้กระทั่งฉากที่โฟกัสไปที่นาฬิกาข้อมือ ของขวัญวันเกิดที่พ่อให้ฮาบิน แล้วเข็มนาฬิกาเริ่มเดิน
... มีความหมายซ่อนเร้นทั้งนั้น
ความจริงฉันชอบซีรีส์เรื่องนี้มากนะ แต่อยากให้คะแนนเฉพาะโปรดักชั่นเต็มสิบ ส่วนอื่นยังรั่ว ยังมีแผลเล็ก ๆ น้อย ๆ
.....
Cr. ภาพจาก https://program.imbc.com/Photo/Doubt?bbs_id=Doubt_photo
mydramalist.com
----
x กรุณาอย่าคัดลอกงาน x
| Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2568 |
| Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2568 12:19:15 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 155 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
