Group Blog
 
All Blogs
 
แด่เธอ...เพื่อนรักที่จากไป

วันแรกที่ฉันได้เจอเธอ ฉันก็ตกหลุมรักเธอในทันที มันเป็นรักแรกพบระหว่างเรา พ่อของฉันได้เธอมาจากเพื่อนของท่านอีกที ตอนที่เธอยังเล็กๆไม่มีใครรู้ว่าเธอมีสายพันธุ์อะไร ยังแอบคาดเดากันว่า เมื่อเธอโตมาจะเป็นเซนต์เบอร์นาร์ดหรือเปล่าน้อ


รูปจาก google


จนเมื่อเธอโตพอสมควร พวกเราพาเธอไปหาหมอ เลยมองหารูปที่ติดข้างฝาคลีนิค เทียบว่าเธอเหมือนกับใคร พวกเราสรุปกันว่าเธอเป็น prince charle แต่นั่นมันไม่สำคัญ ไม่ว่าเธอจะเป็นพันธุ์อะไร พวกเราก็รักเธอเหลือเกิน



Create Date : 10 มิถุนายน 2551
Last Update : 10 มิถุนายน 2551 9:11:30 น. 13 comments
Counter : 942 Pageviews.

 
เธอมีขนที่ยาวปุกปุย เราเลยเรียกเธอว่า "ปุย" บางครั้งก็รกรุงรังเหลือเกิน จนพี่ชายของฉันรำคาญและมักจะเล็มให้เสมอ ฉันชอบตอนเธอถูกเล็มขนใหม่ๆ ดูหน้าตาเด๋อด๋าสิ้นดี เธอมีอุ้งเท้าที่ใหญ่หนาและนุ่ม ฉันชอบกุมมันไว้ทั้งสองข้าง แล้วเธอก็หันมาสบตา ฉันอดหลงรักเธอไม่ได้ตอนที่จ้องมองไปดวงตาคู่นั้น

เธอชอบกินไวตามิลค์มากพอๆกับสมาชิกคนอื่นที่บ้าน ใครก็ตามที่เปิดไวตามิลค์ เธอจะมองด้วยสายตาออดอ้อน ใครเลยจะไม่ใจอ่อนแบ่งให้เธอ งานอดิเรกของเธอคือการไล่จับหนู เธอมักจะคาบซากหนูมาอวด ต้องเดือดพวกเราให้เอามันไปฝัง

งานอีกอย่างที่เธอชอบทำคือการเป็นพยาบาล ถ้าใครมีบาดแผลมา เธอจะทำการเลีย เลีย และเลีย โดยเชื่อว่าน้ำลายของเธอนั้นสามารถทำลายเชื้อโรคได้ ถ้าเราต้องการให้เธอหยุดโดยการดึงมือหรือเท้าที่มีแผลออก เธอจะใช้อุ้งเท้าอันอวบอูบคว้าเอาไว้ แล้วเลียต่อ

เธอเป็นหมาที่ไม่เป็นมิตรกับคนแปลกหน้า ถ้าใครมาบ้านต้องแนะนำให้รู้จักเธอก่อน แต่หมาก็ยังเป็นหมาที่มีความจำยอดเยี่ยม ไม่ว่าฉันจะจากบ้านไปนานแค่ไหนแค่ไหน เธอก็ยังจำฉันได้ดีเสมอ หนล่าสุดฉันไม่ได้เจอเธอนานถึงสองปี ครั้งแรกที่เธอเห็น เธอจะส่งเสียงร้องอย่างโหยหวนพร้อมส่ายก้นอย่างยินดี ในทุกวันช่วงที่ฉันอยู่บ้านทันทีที่ถามว่า ปุย ไปข้างนอกมั้ย? เธอจะวิ่งแจ้นไปรอที่ประตูทุกที

เธอเป็นหมาขี้อาย ทุกครั้งที่ยกกล้องขึ้นมาเธอจะวิ่งหนี หรือไม่นอนอยู่ก็จะหันหน้าไปทางอื่นเสีย น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้ถ่ายรูปเธอไว้เท่าไร รูปนี้เป็นรูปสุดท้ายที่ได้ถ่ายเธอไว้ เมื่อสองเดือนที่แล้วตอนที่ฉันกลับไปเยี่ยมบ้าน



"ปุย" เป็นหมาเพศผู้ ตอนที่หยุดหายใจอายุได้สิบปีแล้ว แต่ฉันยังรู้สึกเหมือนเธอยังเป็นลูกหมาตัวเล็กๆอยู่เลย วันนี้ที่ฉันรู้ข่าวฉันนั่งร้องไห้ทั้งวัน ทำใจไม่ได้ที่รู้ข่าวว่าเธอได้จากไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ ก่อนที่เธอจะจากไปเธอคงจะทรมานมากๆ เพราะเธอไม่ยอมแตะอะไรนอกจากน้ำ หลังจากพาไปหาหมอถึงรู้ว่าเธอเป็นโรคตับ แต่นั่นก็สายเกินกว่าจะยื้อชีวิตเธอไว้ได้ หลับให้สบายนะปุย ตอนนี้คงไม่ทรมานแล้วหละ


โดย: pixp วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:9:14:56 น.  

 
เสียใจด้วยค่ะทราย เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ


โดย: กุลธิดา IP: 71.30.71.99 วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:10:31:24 น.  

 
อืมมมม ครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ


โดย: พนบ. วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:11:14:34 น.  

 
เข้าใจค่ะ เพราะเราก็รักและผูกพันธ์เหมือนเป็นคนในครอบครัวค่ะ
เสียใจด้วยคร๊า


โดย: Borken วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:17:19:45 น.  

 
เสียใจด้วยนะคะพี่ทราย เจ้าปุยไปดีแล้วล่ะค่ะ

แบมแบมของนัทก็เพิ่งตายไปเมื่อไม่กี่เดือนนี้เอง อยู่กันมา 11 ปี เค้าตายไปเพราะโรคไตค่ะ


โดย: Picike วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:19:18:05 น.  

 
Sorry to hear about your dog ka.


โดย: CrackyDong วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:19:44:17 น.  

 
เสียใจด้วยนะค่ะสำหรับการสูญเสีย
เพื่อนสี่ขา .. เราเข้าใจความรู้สึกมากๆ เลยค่ะ
เพราะว่าเราเองก็เสียเจ้าสุดรักไปเมื่อก่อน
จะย้ายกลับไทยน่ะคะ อารมณ์มันเศร้านะ
แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วอ่ะค่ะ แต่ก็ยังคิดถึง
และระลึกถึงหมาสุดรักอยู่เสมอๆ ค่ะ


โดย: Jewnid IP: 202.149.24.129 วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:20:32:49 น.  

 
เสียใจด้วยค่ะ

จากคนรักหมา


โดย: PatPDX IP: 72.201.17.28 วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:12:26:37 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะ พี่ไก่ คุณ พนบ. คุณออย น้องนัท คุณCrackyDong คุณนิด และพี่แป๊ด เมื่อวานเขียน blog เสร็จก็ไปนอนเลย ช่วงนี้นอนดึกสะสมไว้เยอะ ตื่นมาตอนเช้ายังนั่งร้องไห้อยู่เลย

สงสารมันหนะคะ เพราะที่บ้านบอกว่าปุยไม่ยอมกินอะไรจนผอมเหลือแต่กระดูก พาไปหาหมอสองครั้งแล้วหมอบอกว่าเป็นหวัด จนเมื่อสามวันที่แล้วตัดสินใจพาไป รพ ตรวจเลือดเลยพบว่าเป็นโรคตับค่ะ หมอให้ admit สามวัน ให้น้ำเกลือกับให้ยาทางเลือด เพราะปุยไม่ยอมกินอะไรเลย วันที่สามวันที่หมอให้กลับบ้าน ปุยก็หยุดหายใจไปก่อนที่ทางบ้านไปถึง

คิดแล้วสงสาร หมาตอนที่ป่วยไม่สามารถบอกอะไรได้ ว่าเจ็บตรงไหน คงจะเจ็บปวดและทรมานอยู่เป็นเดือนเลยนะคะ จริงๆหมาก็ควรไปตรวจร่างกายเหมือนคนนะคะ เค้าจะได้อยู่กับเรานานๆ

เวลาดูรูปนี้แล้วเหมือนมันจะยิ้มให้เลยค่ะ อยากเข้าไปกอดมันไว้เหลือเกิน


โดย: pixp วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:14:00:49 น.  

 
หวัดดีจ้าา นู๋ทราย วันก่อนพี่เข้ามาทีนึงแระ แต่เม้นไม่ได้อ่ะ ว่าจะลองเข้าใหม่ก็ยังไม่มีโอกาส เพราะมัวแต่ปล้ำกับการอัพบล๊อก ที่ลืมไปหมดแล้ว

อ่านแล้วสงสารจังเลยจ้ะ เนี่ยะ พี่่ถึงไม่มีสัตว์เลี้ยงเลย เพราะกลัวความผูกพันเนี่ยะ แต่ตอนนี้มียิ่งกว่าเพทอีก จะทิ้งก็ทิ้งไม่ได้ เฮ้ออออ....หาเหาใส่หัวแท้ๆ


โดย: P.Ta วันที่: 19 มิถุนายน 2551 เวลา:13:01:05 น.  

 



โดย: โสดในซอย วันที่: 25 มิถุนายน 2551 เวลา:22:48:39 น.  

 
ไม่อยากอ่านเลย เศร้ามาก กู้ดหวูดก็สิบขวบปีนี้เช่นกัน
เคยคิดเล่นๆว่าถ้ามันเป็นอะไรไปเราจะรู้สึกอย่างไร
ไม่ไหวค่ะ แค่คิดก็น้ำตาไหลไม่หยุด


โดย: petunia lover วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:4:35:46 น.  

 
เศร้าอะ มาแสดงความเสียใจด้วยคนนะครับ

สุนัขนี้แปลกนะ ถ้าเราได้เลี้ยงเขา ไม่ว่าเราจะอารมณ์ไหน ทำอะไรกับเขา เขาก็ยังซื่อสัตย์กับเราตลอดไป


โดย: MM (ongchai_maewmong ) วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:5:53:05 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pixp
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add pixp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.