เศร้าจังคับ...
"ยังไงสักวันคงได้เจอกัน..."

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ ..

เรื่องราวของคุณจขบ.กระชากความรู้สึกจัง คล้ายๆ กับเรื่องที่เพื่อนเคยเล่าให้ฟัง

เพื่อนเป็นนักเดินทาง เวลาที่นั่งรถไปโน่นไปนี่ก็จะชอบสเก็ตช์ภาพที่เห็นไปด้วยเสมอ

มีอยู่วันระหว่างที่อยู่บนรถประจำทาง สเก็ตช์ภาพอยู่ ก็มีผู้โดยสารหนุ่มน้อยคนนึงก้มหน้ามาดูภาพในมือ ยิ้มพลางชมว่า "สวยจังนะครับ"

มิตรภาพของทั้งคู่ก็งอกงามตั้งแต่วันนั้น ก่อนที่เพื่อนจะเดินทางจากมา หนุ่มคนนั้นให้เบอร์โทรศัพท์พร้อมกับบอกว่า ถ้ามาที่นี่อีกเมื่อไหร่ ให้โทรหาเขาด้วย จะได้ไปโน่นไปนี่ด้วยกันอีก

ทว่าเขาก็ทิ้งไว้ประโยคสุดท้ายก่อนจากว่า แต่ถ้าโทรมาแล้วติดต่อเขาไม่ได้ แสดงว่าตอนนั้นเวลาของเขาอาจจะหมดลงแล้ว

เขาบอกเบาๆ ว่า "ผมเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย กำลังทำคีโมอยู่"

เวลาผ่านไปไม่นาน เพื่อนเป็นห่วง โทรไปเบอร์ที่ให้มา แต่กลายเป็นว่าเบอร์นั้นได้หายไปจากระบบของผู้ให้บริการเรียบร้อยแล้ว

มิตรภาพดีๆ บางครั้งก็เป็นเหมือนสายลมเย็น ที่พัดผ่านมาให้ชื่นใจ แต่ไม่เคยหวนกลับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
เชื่อว่าเขาคนนั้นของคุณคงไม่อยากเห็นคุณไม่มีความสุข

โอ้โห....เศร้าจังนะคะ
แวะมาอ่านแล้วนั่งอึ้งอยู่ตั้งนาน ว่าเราจะcomment ให้ว่าอย่างไรดี...อืมมม
นึกได้แค่ว่า เศร้านะแหละค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

เก็บความรู้สึกดีๆไว้ในความทรงจำนะคะ

แวะมาทักทายยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

เสียใจกับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันจริงๆ เวลา..ไม่เคยรอใครเลย

ขอแสดงความเสียจัยด้วยนะ

แต่ก้อจงเก็บวันเวลาที่เคยมีเค้าไว้

แม้จาเปงเวลาแค่ไม่นาน

แต่ก้อทามให้ใครคนหนึ่งรักมาก

เสียใจด้วยพี่