โหหห ชีวิตยิ่งกว่าละครอ่ะ

รออยู่.......ถามมาซิ อะไรเอย......

แล้วมาเล่าต่อนะคะ...อยากฟัง

รอฟังให้จบก่อนดีกว่า ....

ฮ่าๆๆ ปากกัดตรีนถีบดีนะครับ รออ่านจนจบก่อนดีกว่า

ปล. อีกหนึ่งสมาชิกวามเหงา

แค่เข้ามาเม้นเป็นลำดับที่ "7" เฉยๆ ตอนกินหมูกะทะถ้าไม่คิดถึงเพื่อน ขอให้หมูติดคอตาย

ชีวิตสุดขั้วจริงๆเลยค่ะแต่ก็ผ่าฟันมาได้ขนาดนี้ เก่งมากเลยจ้ะ

อ่านกี่รอบๆ ก็ ฮาทุกที... สนุกค่ะ ขยันๆเขียนให้อ่านบ่อยๆนะคะ

ดีแล้วค่ะที่ไม่ติดยาชีวิตสุดยอด แต่ว่าเคยทนลองมันไหมล่ะค่ะ แค่ถามน่ะค่ะไม่ได้กวน

โห...ชีวิตลำบากตรากตรำคะ

น่าสงสารอะ

ใช้ชีวิตได้สะใจดีครับ

เลิกติดหญิงได้แล้วมาบอกผมด้วยนะเพื่อน

ชีวิตออกแบบไม่ได้ แต่เลือกการดำเนินชีวิตได้

แล้วจะแวะมาอ่านใหม่ครับ

แวะมาอีกรอบครับ เห็นยังไม่อัพ เลยมาเซ็นต์เยี่ยมที่นี่ครับ

อิอิ เจ้าของ BloG เมื่อไหร่จะมาเล่าต่อล่ะคะ...คนเค้ารออ่านกันอยู่น๊า...อย่าทำงานหนักมากนะ รักษาสุขภาพด้วยล่ะ...มีคนเค้าเป็นห่วงอยู่นะ...

^
^
^
เห็นด้วยทุกประการครับ

มาแวะให้กำลังใจค่ะ...สู้ ๆ

ว้าว เด็กรามเหมือนกันเลย มังคุดก็จบราม แต่มันก็สี่ปีมาแล้วอ่ะ แก่เนอะ พอดีเรียน 5 ปีด้วย ยิ่งแก่ไปใหญ่เลย

มาอ่าน บล็อคนี้เพราะชอบคำพูดต่อไปนี้

ดูอย่างโฆษณา Workๆๆๆ ดิ ผมโคตรรำคาญเลย แต่ก็ดีอย่างน้อยก็ยังฮากว่ารูดปรื๊ด รูดปรื๊ด ..."


เห็นด้วยค่ะ โฆษณา รูดปรื๊ด ๆ งี่เง่ามั่ก ๆ

เยี่ยมครับ อ่านแล้วรู้สึกดี

ชอบบทความนี้ที่สุดในโลก ขอบอกเอาไว้เลยสำหรับคนที่เขียนบทความนี้... เราชอบบทความคุณมาก ซึ่งมันไม่ได้เกินความจริงหรือน้ำเน่าแต่อย่างใด "มันคือความจริง" ที่คนเราอาจพบเจอกันได้... แน่นอน คนทุกคนไม่เหมือนกัน แต่นั่นอาจมีข้อยกเว้นนิ เราเอง ก็เหมือนคุณ.. ถึงจะเหตุการณ์ต่างๆไม่เหมือนกัน แต่ความสัมพันธ์ระหว่าง "ครอบครัว" และเงิน หรือค่าการศึกษา ที่เราเองก็ทำใจปฏิเสธลำบากเหลือเกินว่าไม่ได้ต้องการมันเลย... แต่มันก็คืออะไรซักอย่าง ที่นับวันจะสลายหายไปเรื่อยๆ เพราะในเมื่อมันเชื่อมเราไว้กับครอบครัว มันก็ตัดขาดเราจากครอบครัวได้เช่นเดียวกัน...
... แน่นอนว่า ถึงเราจะเป็นเด็กมีปัญหา แต่ก็ไม่ได้เป็นเด็กไม่มีคุณค่า... แล้วเราจะรออ่านนะ

ไม่ติดยา แต่ติดหญิง..............กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

ใช้ชีวิตได้คุ้มมากเลยค่ะ เยี่ยมค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดี ทำให้เราต้องฮึดสู้ กำลังเซ็งพอดีช่วงนี้

เลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกให้ดีได้ สู้ สู้