ความภูมิใจของอาจารย์สอนพิเศษ   อยากเป็นอาจารย์สอน Math แต่ไม่ได้จบ math โดยตรง แต่พอจะสอนเด็ก ม.ต้นได้ ก็ค้นคว้าหาความรู้ไปสอน เพราะชอบสอนหนังสือ แต่ไม่อยากเป็นครูในโรงเรียน อยากสอนก็สอน ไม่อยากสอนก็ไม่สอน คิดว่าถ้าเรามีความรู้มากๆ แล้วไปสอนก็คงจะได้ตังค์เยอะเหมือนกัน ทำเป็นงานอดิเรก หาเงินเองไม่ต้องเบียดเบียนพ่อแม่ แต่ประสบการณ์ก็ไม่มี จบทางด้านนี้ก็ไม่ใช่ แล้วใครจะให้เราไปสอนหว่า เหอๆ จนวันนึง มีเด็กที่เป็นญาติกันเนี่ยแหละ น้าก็มาขอให้เราช่วยสอนคณิตให้มันหน่อย หมอนี่มันอยู่ ม.2 เกรดนี่ เห็นแต่ละเทอมแล้วแทบช็อค ก็ช่วยสอนมัน แรกๆ สอนไป เลิก!!! ไม่ตั้งใจเรียนเลย (เข้าใจละว่าทำไมเกรดมันถึงน้อย) ตังค์ก็ไม่ได้ เสียเวลากับแกมากๆ ค่าเสียโอกาสนี่มหาศาล แทนที่จะเอาเวลาไปอ่านหนังสือสอบเพื่อตัวเอง ฉันมาทำอะไรอยู่เนี่ย  จบเทอมมา เกรดมัน คงเดิม พอเข้า เทอม 2 คราวนี้มันมาขอเอง บอกคราวนี้จะตั้งใจเรียนแล้วว ก็เลยกลับไปสอนใหม่ 1 ครั้ง (แอบลังเล ว่าจะตั้งใจจริงอ่ะ) แล้วมันก็ตั้งใจเรียนจริงๆแฮะ พอไปสอบเก็บคะแนน มันบอกว่า "อาจารย์ถามว่าเธอไปทำอะไรมา ได้เกือบเต็ม" แล้วมันก็เอามาอวดเราใหญ่ แม่มันก็ดีใจ เราก็ดีใจ แล้วมันทำให้เรารู้สึกได้ ณ ตอนนั้น เลยว่า... ความสุขของอาจารย์สอนพิเศษ สำหรับเรา ไม่ใช่การได้เงินเยอะๆ คนเรียนเยอะๆ เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าเราเก่ง มีคนอยากเรียนด้วย แต่มันอยู่ที่ เด็กที่เราสอน มันเข้าใจ แล้วมันทำได้ ความรู้สึกนี้ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี มันเป็นความรู้สึกแรกที่เราคิดอยากจะสอน นั่นคือ..การช่วยเหลือ.. ต่างหาก เพราะแว้บแรกในชีวิต ที่คิดอยากจะเป็นครูสอนพิเศษ คือการช่วยเหลือเด็กที่มันเรียนไม่เข้าใจ ทำให้มันเข้าใจได้ง่ายๆ แต่ความรู้สึกที่อยากได้เงินเยอะๆเนี่ย ไม่รู้ว่ามาเมื่อไหร่ ตอนไหน ความโลภ ทำให้เกือบลืมสิ่งดีๆไปแล้วเหมือนกันนะ   ตอนนี้ชักอยากจะกลับไปหาคุณครู สมัยม.ต้นแล้ว อ่ะ  ^^SeiGaKu^^   Free TextEditor   Create Date : 19 กันยายน 2551     8 comment Last Update : 19 กันยายน 2551 19:27:00 น.     Counter : 310 Pageviews.   Share Tweet