|
|
|
จากเสม็ด สู่ อัมพวา - ปฐมบท
ในที่สุดก็ถึงวาระของการแพ็คกระเป๋าอีกครั้ง ^ ^
เรื่องราวของการออกผจญภัยครั้งนี้เริ่มต้นที่
" อารมณ์เปลี่ยว " ล้วน ๆ
เราจึงเริ่มโทรหาคนที่จะร่วมเดินทางไปกับเรา
คนแรกที่นึกถึงคงหนีไม่พ้นที่รักของเรานั่นเอง
แต่ก็นั่นแหละ เขายังไม่อยู่ในสภาวะอารมณ์เปลี่ยวเช่นเดียวกับเรา ดังนั้น บทสรุปของสายนี้คือคำปฏิเสธ จากนั้น สายที่ 2 ก็คือเพื่อนสนิทสมัยที่ยังเรียนอยู่มหาวิทยาลับ คำตอบที่ได้จากสายนี้ไม่ผิดหวังแต่มีข้อเสนอว่าจะต้องออกเดินทางในช่วงวันศุกร์ที่ 8 และกลับกรุงเทพฯ วันอาทิตย์ที่ 10 ซึ่งเราไม่มีปัญหาอะไร จึงเป็นอันตกลงว่าจะเดินทางไปเพียงลำพังสองสาว เพราะเราเองก็ขี้เกียจที่จะโทรชวนคนอื่น ๆ ยิ่งมากคนก็ยิ่งมากความใช่ไหมค่ะ เราทั้งคู่ตกลงกันว่าจะออกเดินทางเช้าวันที่ 8 เวลา 8.00 น. นัดเจอกันที่เอกมัย เพราะเป้าหมายของเราคือ เกาะเสม็ด
7.00 น. ของวันที่ 8
เสียงมือถือของเราดังขึ้น
"ฮัลโหล" เสียงดังมาตามคลื่นมือถือ
"อือ.." เราตอบไปแบบงัวเงีย เพราะยังไม่ตื่นดี
"แก ฉันว่านะเราเจอกันซักเที่ยงดีไหม" เพื่อนสนิทเสนอไอเดีย
"อือ..." เราวางสายแล้วก็นอนต่อ
9.00 น.
เราโทรไปจิกเพื่อน
"แก ตื่น ตื่น ลุกได้แล้วเดี๋ยวไปไม่ทัน"
"จ้า เจอกันเที่ยงคอนเฟิม" เพื่อนพูดเสียงใส (แสดงว่าตื่นแล้วจริง)
10.00 น.
ลางสังหรณ์อะไรไม่รู้บอกให้เราโทรไปหามันอีกครั้งเพื่อยืนยันกันอีกครั้ง
"ไง แกเก็บของเรียบร้อยยัง"
"จ้า จ้า แล้วเจอกันที่เอกมัย"
"เรากลัวไม่หาที่พักไม่ได้หว่ะ ช่วงหยุดยาวเนียะที่พักมักจะหายาก"
"แกโทรไปหาไอ้จ๋าดิ เห็นมันบอกว่ามีคนรู้จักอยู่แถวนั้นเผื่อจะช่วยหาที่พักให้ได้"
"เออ เออ เดี๋ยวเราโทรไป"
จากนั้นเราก็กดมือถือหาเพื่อนจ๋าในทันที
ท้ากกกกษิณ ออกไป (ริงโทน เพื่อนจ๋าดัง)
ทันทีที่เพื่อนรับสายเรารีบกรอกเสียงไปตามคลื่นทันทีว่า
"จ๋าแกติดต่อหาที่พักที่เสม็ดให้หน่อยดิ เราไป 2 คืนกะไอ้ปิ๊ก"
"เออๆ เดี๋ยวเราเราโทรกลับนะ"
ไม่ถึง สิบนาที
ไหนว่าไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม ....ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย ไม่นานเท่าไรก็ลืม.....(ริงโทนที่เราตั้งไว้พิเศษสำหรับเพื่อนจ๋าโดยเฉพาะ) ก็ดังขึ้น
"ข่าวร้ายหว่ะแก ติดต่อน้องเขาไม่ได้"
"เออ ช่างมัน แล้วแกจะไปกับเราไหม ถ้าไปก็เก็บเสื้อผ้าออกมาตอนนี้เลย กลับอีกทีวันอาทิตย์"
เงียบไปครู่หนึ่ง เพื่อนจ๋าก็กรอกเสียงแจ้งความจำนงว่า
"กูไปด้วย"
"งั้นเจอกันเที่ยงนะจ๊ะ เราตอบอย่างสบายอารมณ์"
"แต่ว่านะแก ฉันจะต้องถึง กทม. ก่อนบ่าย 4 ของวันอาทิตย์"
"เออ เออ รับรองทันวันอาทิตย์เราก็รีบตื่นแล้วออกแต่เช้าทันทัน"
อย่างที่เขียนไว้ตั้งแต่เริ่มเรื่อง มากคนก็ยิ่งมากความ
เราเริ่มมีสถานที่น่าสนใจผุดขึ้นเรื่อย ๆ ระหว่างที่สนทนากับเพื่อนจ๋า ไปหัวหินไหม ไปทะเลแถวจันทร์ไหม หรือจะไปประจวบ ชะอำดีกว่าไหม หรือจะไปอัมพวา ดอนหอยหลอด พัทยา บางแสน ฯลฯ อีกมากมากซึ่งแต่ละที่ได้บทสรุปดังนี้
หัวหิน ตัดออกเพราะถ้าขับรถไปเองกลัวว่าจะหาที่จอดรถไม่ได้ เนื่องจากเราพักเกสเฮาท์ขนาดเล็ก
ทะเลแถวจันทร์ คนในพื้นที่โทรแจ้งว่าตอนนี้หาดไม่ค่อยสวยเพราะมีการดูดโคลน (ซึ่งเราไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่) เอาเป็นว่ามันไม่เหมาะที่จะไปในตอนนี้
ชะอำ - ประจวบ คนในพื้นที่ให้ข่าวว่าน้ำท่วมเพราะพายุทุเรียนบุก
ดอนหอยหลอด ตัดออกเพราะไม่มีอะไรน่าพิสมัย
บางแสน ตัดออกเพราะเบื่อ
พัทยา ใกล้แหล่งท่องเที่ยวเยอะ แต่ตูเบื่อความเป็นเมือง ตัดออก
ส่วนเสม็ดนั้นคาดว่าคงไม่ได้ไปแล้วเพราะเรามัวเสียเวลาคุยโทรศัพท์
อัมพวาจึงเป็นคำตอบ
กว่าเราจะตกลงกันและเจอกันได้ก็บ่าย 4 โมง ล้อหมุนตรงไปยังอำเภออัมพวา
"แก ๆ บอกทางด้วยนะเฟ้ย ไม่เคยไป......เดี๋ยวจะหลง"
ตอนนี้ขอให้ทุกท่านจินตนาการถึงเพลง country road
| Create Date : 10 ธันวาคม 2549 | | |
| Last Update : 16 ธันวาคม 2549 20:07:56 น. |
| Counter : 664 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [