|
|
|
ไป(ไม่ถึง)ดอยหลวงเชียงดาว
เมื่อตอนบ่ายวันพฤหัส ตอนเที่ยงๆ ที่เรากำลังเล่นเอ็มอยู่ จู่ๆพี่อาร์ทก็ชวนขึ้นดอยหลวงเชียงดาว แล้วก็บอกว่าจะเดินทางกันคืนนั้น ป้าดโธ่ ด้วยความใจง่ายของเรา บวกกับอาการคิดถึงพี่ๆชมรมและการเที่ยวถึกๆที่ไม่ได้ไปมานานปีแล้ว ก็เลยรับปากโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง (เป็นนิสัยที่เยาวชนไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะจ๊ะ) หันไปบอกกับเจ้านายที่นั่งอยู่ข้างหลังว่า เอ่อ อีชั้นจะขอกลับบ้านตอนนี้เลยอ่ะค่า แบบว่ามีธุระด่วน (แต่ในใจก็คิดไม่ออกง่ะ ว่าจะบอกว่าธุระอะไรดี) แต่เจ้านายก็น่าร้าก น่ารัก(เป็นบางที) บอกว่าแม่ที่ต่างจังหวัดไม่สบายใช่มั้ย ไอ้เราก็เลย อื้ม ใช่ค่ะๆ ต้องสวมรอยตามน้ำเค้าไป เจ้านายเลยใจดี ตามคนขับรถมาให้ไปส่งที่หอเพื่อเก็บข้าวของ (อำนวยความสะดวกสุดฤทธิ์ขนาดนี้ ถ้าเกิดเค้ารู้ว่าอีชั้นไปเที่ยวเนี่ย จะเป็นไงก็ไม่รู้) แถมบอกให้เราไปลาพี่ผู้จัดการคนนึง ซึ่งทำให้เรารู้สึกแย่มากๆๆ เพราะไม่อยากโกหกพี่เค้าเลย แต่มันจวนตัวแล้ว ก็เลยต้องบอกว่า แม่ไม่สบายอ่ะค่ะพี่ ต้องกลับบ้านด่วน (แช่งแม่อีก เวงกำ) พี่เค้าก็เป็นห่วงเป็นใย ส่วนในใจเราก็เอาแล้ว กลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ ตอนที่พี่คนขับรถขับไปส่ง เค้าก็รีบขับเร็วมาก เพราะกลัวเราจะกลับบ้านช้า แล้วอวยพรให้เดินทางปลอดภัย ให้แม่หายป่วย (เอ้า ไปกันใหญ่แล้วววววววววว) กลับมานั่งเก็บของสักพักก็เกิดหิริโอตัปปะอย่างแรง เลยโทรกลับไปสารภาพกับพี่ผู้จัดการว่า เอ่อ ที่จริงแม่หนูก็สบายดีอ่ะค่ะ แต่พี่ๆที่มหาลัยเค้าชวนไปเที่ยวเชียงใหม่ แล้วเจ้านายก็คิดไปเองว่าแม่ไม่สบาย หนูเลยไม่รู้จะทำยังไงนอกจากตามน้ำ แต่โชคดีที่พี่เค้าเข้าใจ เราก็เลยไปเที่ยวได้อย่างสบายใจหน่อย
เก็บกระป๋งกระเป๋า นั่งรถมาหมอชิตเรียบร้อย แต่ยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลานัด เลยชวนเพื่อนซี้มากินข้าวกันที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ที่จริงใฝ่ฝันมาตั้งนานแล้วล่ะ กับการขึ้นดอยหลวงเชียงดาว แต่พอได้รู้จากเพื่อนว่า เอ่อ มันใช้เวลาเดินขึ้นไปสองวันนะ เดินลงอีกวัน ข้างบนไม่มีน้ำให้อาบ สบายใจได้ แล้วคงจะกลับกรุงเทพคืนวันอาทิตย์ คิดสะระตะแล้ว เฮ้อ ถ้าไปเนี่ยคงต้องลางานวันจันทร์แน่ๆ เลยชักไม่อยากไปแล้ว พิษความป๊อดมันแล่นเข้าหัวใจเฉียบพลัน แต่พอได้มาเจอกับพวกพี่ๆที่หมอชิต ก็เกิดอาการปากหนัก ไม่บอกเค้าไปหรอกนะ ว่าหนูไม่ไปแล้ว ก็ดันทุรังนั่งรถไปกะเค้าจนถึงเชียงใหม่ คืนนั้นทั้งคืนก็นอนไม่หลับอ่ะ ไม่รู้จะบอกพี่เค้าว่ายังไง จนถึงอาเขตเชียงใหม่นั่นล่ะ พอลงจากรถจึงบอกเค้าไปว่า ไม่ไปแล้วพี่ เปลี่ยนใจ อยากกลับบ้าน พวกพี่ๆเค้าก็งงอ่ะดิ ว่าเอาอีกแล้ว โรคเปลี่ยนใจทันใดมันกำเริบอีกแล้ว เค้าคะยั้นคะยอเราอยู่พักหนึ่ง แต่เห็นว่าไม่เป็นผล เค้าก็เลย ให้เรากลับ เราเลยไปจองตั๋วกลับตอนเย็น แล้วใช้เวลาระหว่างรอรถไปเดินเที่ยวในตัวเมืองเชียงใหม่ เดินๆๆ จนหมดแรงนั่นแหละ จึงกลับมาที่อาเขตอีกที เพื่อขึ้นรถกลับบ้าน แต่ที่จริงก็ดีนะ ได้โดดงานมาอยู่กับตัวเอง คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่ก็ตั้งใจไว้ล่ะ ว่าสักวันคงจะต้องขึ้นดอยหลวงเชียงดาวให้ได้ แต่ขอไปฟิตร่างกายให้มากกว่านี้ซักหน่อย หาเพื่อนที่รู้ใจไปซักสี่ห้าคน แล้วซักวันคงได้เจอกันนะจ๊ะ ดอยหลวงเชียงดาว
  
| Create Date : 19 พฤศจิกายน 2548 | | |
| Last Update : 19 พฤศจิกายน 2548 10:10:04 น. |
| Counter : 285 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [