BlogGang.com : : SassyKate - ยุโรปเมืองในฝัน(2) : ตอน บินไปกับแขก

If I had 9 life i would..

ยุโรปเมืองในฝัน(2) : ตอน บินไปกับแขก

18 ธ.ค. 2552

เมื่อถึงวันเดินทาง นัดหมายกับเพื่อนเจอกันที่เคาน์เตอร์เช๊คอิน ของสายการบิน ศรีลังกัน แอร์ไลน์
1 UL 889 K 18DEC BKKCMB 1955-5 2150-5
2 UL 505 K 19DEC CMBLHR 0215-6 0845-6

ช้าสุดต้องปรากฏตัวหน้าเคาน์เตอร์ ก่อน 17.55 ด้วยความที่บ้านอยู่แถวสนามบินดอนเมือง
พอเขาย้ายสนามบินไปสุวรรณภูมิ ทำให้ลำบาก ขลุกขลักทุกครั้งที่ต้องเดินทาง...ไปต่างประเทศ

การกำหนดเวลาทำได้ยาก ยิ่งต้องไป check-in ในชั่วโมงเร่งด่วน มีสองอย่างที่ทำได้คือ
ออกจากบ้านเร็วทำให้ไปถึงแต่ไก่โห่ เคาน์เตอร์ยังไม่เปิด
หรือออกจากบ้านในชั่วโมงเร่งด่วนแล้วไปถึงแบบหวุดหวิดเคาน์เตอร์ปิด
และแล้ว ผู้เชี่ยวชาญอย่างเรา...ก็เลือกอย่างหลัง

ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่....ไปถึงพอประมาณยังมีเวลาเหลือ เอากระเป๋าไปห่อพลาสติก
เนื่องจากมีการเลื่อนตั๋ว โค๊ดจองและที่นั่งในการซื้อครั้งแรกต้องยกเลิกไป
ทำให้เราสามคน เหมือนไม่ได้มาด้วยกัน เพราะเช๊คกันคนละที
และที่นั่งก็ แยกกัน สองพี่น้องได้นั่งด้วยกัน
ส่วนฉัน ยืนลุ้นอยู่เกือบ 20 นาที เพราะสายการบินและเอเย่นต์ ขายตั๋วเกิน...
ฉันพยายามบอกเขาว่า ขอนั่งกับเพื่อนแต่ก็ไม่สำเร็จ
มีการพูดปลอบใจว่า ฉันน่ะได้ที่นั่งดีกว่าเพื่อนอีกนะ
เพราะปกติ ที่นั่งแบบนี้ต้องจ่ายเงินเพิ่ม เขาเรียกว่า Super Economy ระยะห่างระหว่างเบาะหน้าและเบาะเราจะมากกว่า เหยียดขาได้เยอะกว่า..

เอาว่ะ เอาไงก็เอา คนเต็มเครื่องขนาดนั้น นั่งตรงไหนก็นั่งเหอะ..
ในที่สุดก็ได้เลขที่นั่ง มีเวลาเหลือนิดหน่อย พอให้เดินดูของ หาไรกิน และเดินเรื่อยเฉื่อย ไปที่เกทได้..

===============

ขออภัย ไม่มีรูปประกอบ สนามบิน...
เพราะว่า มัวแต่ เก้ๆ กังๆ ทำโน่นทำนี่ วุ่นๆ
เลยไม่มีอารมณ์หยิบกล้องมาถ่าย..

---------------------------------------

ขึ้นเครื่อง
....แขกกับจีน...

เขาบอกว่า เจองูกับเจอแขกให้ตีแขกก่อนตีงู
แล้วถ้าแขกกับจีนล่ะ ตีอย่างไหนก่อนดี?

ไม่ได้คิดจะแบ่งแยกเชื้อชาติ แต่มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง
เกิดมาไม่ได้เคยพบไม่เคยเห็น
บังเอิญว่า ขึ้นเครื่องทีไร มักจะไปแบบช่วงคนว่างๆ ไม่แน่น
และส่วนมากก็การบินไทย เคยไปสายการบิน China Eastern Airline เป็นของจีนก็จริง แต่ก็ไม่เจออะไร..
แต่ไฟท์นี้ ไม่ไหวจะเคลียร์
เรื่องมีอยู่ว่า....

ลำที่นั่งไปนั้น เป็นไฟท์จากกรุงเทพฯ – โคลัมโบ เพื่อเปลี่ยนเครื่องไปลอนดอน
ผู้โดยแน่นเอี๊ยดเต็มลำ มีหลักๆ 2 ชาติ
คือ แขก (คนศรีลังกา) กับ จีน (สันนิษฐานว่า เป็นกรุ๊ปทัวร์)
ทั้งสองชาติ รวมแล้วเกือบ 90 เปอร์เซ็นต์
ที่เหลือก็ ฝรั่ง มีคนไทยน้อยมาก
(ไม่แน่ใจว่ามีแต่ฉันกับเพื่อนอีกสองคนหรือเปล่า)

ผู้โดยสานชาติอื่นๆ ก็สงบเรียบร้อยดี ยกเว้น...แขกกับจีน
แอร์ สจ๊วตทำงานหนัก ก่อนเครื่องขึ้นก็วุ่นวายกับการจับแขกจับจีนลงที่นั่ง
ฉันถูกผู้โดยสารชาวจีนคนนึง ขอร้องให้เปลี่ยนที่กับแฟนเขา เพื่อเขาจะได้นั่งด้วยกัน..
แต่ฉันจำต้องต้องปฏิเสธ เพราะว่า ที่นั่งนั้น ใกล้ห้องน้ำ ไปหน่อย...เสียใจด้วยเน้อ ช่วยไม่ได้

ก่อนเครื่องขึ้น ทั้งแขกทั้งจีน ไม่นั่งติดที่ ยังคงเดินไปมา
ยืนข้ามหัวผู้โดยสารคนอื่นๆ ตะโกนคุยกัน วุ่นวายมากๆ
แต่ทุกอย่างก็เงียบลง เมื่อกับตันประกาศให้นั่งที่....

เมื่อเครื่องขึ้นไปได้ซักพัก....สัญญาณปลดเข็มขัด ยังไม่ทันดับสนิท
ทั้งแขกทั้งจีนก็ลุกขึ้นจากที่และเดินมาจับกลุ่ม เมาท์กัน เหมือนก่อนเวลาเครื่องออก...
พนักงานต้องประกาศไล่ให้กลับไปนั่งที่เพราะจะได้เสริฟอาหาร..
กินข้าวเสร็จ ทั้งแขกทั้งจีน ก็ลุกมาจับกลุ่มเมาท์กันตามเดิม...

Grrrrrr น่ารำคาญมากๆ
ไม่สนใจเลยว่า สัญญาณเตือนให้รัดเข็มขัดจะดังกี่รอบ..
ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม....ตกลงพวกคุณๆ ตีตั๋วยืนใช่ไหมเนี่ย....

ดังนั้นถ้าคำถามว่า แขกกับจีน ตีใครก่อนดี..
จากประสบการณ์เรื่องนี้...พบว่า....
เมื่อกัปตันประกาศให้นั่งที่และรัดเข็มขัด...
คนจีนจะหยุดฟัง และเดินกลับไปนั่งที่...
แต่...กับแขก ไม่สน กรูจะคุยยยยยยย >

======================

มาดูภาพอาหารดีกว่า....จะว่าไป ถ้าไม่นับคนเยอะ (แขกกับจีน) สายการบินนี้ก็ดีเลยล่ะ...
ราคาที่ถือว่าถูกกว่าสายการบินอื่น เครื่องบินอาจจะไม่ใหม่
แต่ยังไงก็ใช้ได้ ไม่มีกลิ่นแขกๆ อย่างที่กังวล
อาหารก็อร่อย...
หรืออาจจะเพราะฉัน กินง่าย และบอกตัวเองว่า
กินๆ ไปเหอะ จ่ายค่าตั๋วมาตั้งแพง (อะไรทำนองนั้น)

---------------------------------------

เครื่องอำนวยความสะดวกก็ครบ มีหนัง มีเพลง มีเกมให้เล่น ตลอดทาง เป็น Entertainment flight

มีกล้องถ่ายทอดเวลาเครื่องขึ้น เครื่องลง ให้ดุด้วย
ไฟนำทางบนรันเวย์ตอนกลางคืนสวยมาก...

เขาเรียกไรน๊า...Air Show ใช่ป่ะอ่ะ? จำไม่ได้

---------------------------------------

3 ชั่วโมง ก็มาถึงสนามบินโคลัมโบ

ต้องลงเพื่อเปลี่ยนเครื่อง
ภาวนา ขออย่าให้แขกกับจีนลำนี้ ไปกับเราจนถึงลอนดอนเลย เพี้ยง....

พวกเราต้องรอต่อเครื่องตั้ง 5 ชั่วโมง
สนามบินโคลัมโบ เล็กนิดเดียว
สงสารเพื่อน นั่งๆ นอนๆ ทรมานกันไป กว่าจะได้ขึ้นเครื่อง
แต่ยังดีที่ร้านกาแฟ พอนั่งได้.....
ให้นั่งเมาท์ รอเครื่องออก...

---------------------------------------

หลังจากได้เวลาขึ้นเครื่อง พวกเราก็รีบเดินไป Check in แต่ทว่า....
พระเจ้า...!!!! ตม. ขาออกที่นี่ ตรวจเข้มมากกกกกก
ดูพาสปอร์ตเราพลิกไป พลิกมา หน้าวีซ่าอังกฤษดูแล้วดูอีก เอามือถู ส่องไฟ ยังกับจะขูดหาหวย..
เพื่อนเราโดนหนักกว่า คือ หยิบแว่นส่องพระมาส่องดูลายน้ำกันเลยทีเดียว..
ทำให้สงสัยว่า เคยมีคนไม่ผ่าน ตม. ที่นี่ เพื่อไปขึ้นเครื่องไปอังกฤษ ไหมนะ????

ตรวจซะจนนึกว่า เราถึงลอนดอนแล้วเสียอีก....
และแล้วทุกอย่างก็ผ่านมาได้ด้วยดี...
เครื่องจาก โคลัมโบ ลอนดอน ผิดคาด...
คนจีนที่มาด้วยกันจากเมืองไทย หายไปแล้ว...วะฮู้....
เครื่องก็โล่ง.....แขกก็น้อย....
เลือกนั่งได้ตามสบายยยยยยย

ระหว่างรอให้คนขึ้นเครื่องจนครบ
มองออกไปนอกหน้าต่าง....ว๊า ฝนตกอ่ะ...
ไปถึงลอนดอน ฝนจะตกไหมนะ???

คิดเพลินๆ ก็กดชัตเตอร์ ไปด้วย

---------------------------------------

เมื่อผู้โดยสารขึ้นเครื่องจนครบ

ระบบอำนวยความสะดวก ก็เริ่มเปิดให้บริการ
หนังจะยังดูไม่ได้ จนกว่ากัปตันจะนำเครื่องขึ้น
แต่เกมส์ สามารถเล่นได้ตลอดเวลา...

---------------------------------------

ขึ้นไปนั่งไม่เท่าไหร่เขาก็เสริฟอาหาร มื้อแรก...กินให้ท้องแตกไปเลย...

หลับๆ ตื่นๆ ตื่นมากิน แล้วนอนต่อ ไปอีก 10 ชั่วโมง
พอใกล้ถึงก็ปลุกเราขึ้นมากินอีก....ท้องอืดดดดด
เครื่องดื่มระหว่างเดินทางสิบชั่วโมง ก็ไม่อั้น..
น้ำอัดลม ชา กาแฟ แอลกอฮอล์ อยากจะดริ้งแบบไหน ตามสบายเลย ขอได้ตลอด
แต่ไม่รู้ทำไม เรารู้สึกว่า น้ำเปล่าไม่อร่อย...มีกลิ่นแปลกๆ

---------------------------------------

คุณภาพโดยรวมของสายการบิน ก็โอเคน่า
เมื่อเทียบกับราคาที่จ่ายไปเท่านั้น....

มัวแต่กิน และหลับๆ ตื่นๆ หันมองนอกหน้าต่างอีกที ว๊าว ฟ้าสางแล้ว
แสดงว่าใกล้ถึงแล้วสินะ....มีเกร็ดน้ำแข็งเกราะที่หน้าต่างด้วยล่ะ...

มองลอดหน้าต่างไป ก็เห็นปีกเครื่องนกยักษ์ทำงานอย่างหนัก...

มองลงไปด้านล่าง ...วะว๊าวววววว
นั่นมันภูเขาหิมะนี่....

---------------------------------------

มองลงไปเห็นสนามฟุตบอล
โอ นี่มันของจริงนี่ ไม่ได้ฝันเว้ยเฮ้ย....
ใจเต้นตุ๊บๆ อยากจะกระโดดโลดเต้น
แล้วตะโกนว่า...
ฉันมาถึงแล้ว ยะฮู้.....

(จริงๆ แล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เคยเยือนยุโรปมาก่อน เมื่อปี 2006 มีโอกาสไปมหานครปารีส 10 วัน ในหน้าร้อน
แต่ด้วยความที่ ไม่เคยเจอหิมะ ไม่เคยได้แต่งตัวแบบ Winter จริงๆ จังๆ เลยรู้สึกตื่นเต้นกับทริปนี้อย่างบอกไม่ถูก)

---------------------------------------

ฉันเห็นหิมะแล้วเฟ้ยยยยย ยะฮู้....

ดูๆ แม่น้ำสายนั้นจิ จะเป็นน้ำแข็งไหมนะ...

(กล้องไม่ดี ถ่ายไม่เก่ง เลยมองไม่ออก)

---------------------------------------

ฝันของฉันเป็นจริงแล้วสินะ ลอนดอนอยู่ข้างล่าง เบาะที่ฉันนั่งนี่เอง

ดูสิ...ดูผืนดินที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ ช่างงดงามเสียนี่กะไร

---------------------------------------
ข้างล่างนั่น ใช่ ทุ่งนา ไหมนะ?

---------------------------------------

ภาพแปลกตา ปกติ ไม่เคยเดินทางไปไหนๆ ในหน้าหนาว

บ้านเรา ก็คุ้นตากับทุ่งนา หรือป่าเขาที่เขียวขจี..

แต่ที่นี่..มองลงไปมีแต่ทุ่งหิมะ สีขาวโพลน.....

---------------------------------------

เครื่องบินกำลังตีวงเพื่อตั้งลำลงจอด...
ใกล้เข้าไปทุกทีแล้วสินะจ้ะ
ลอนดอน...

---------------------------------------

เมื่อล้อแตะพื้น.....

ฉันตื่นเต้น หัวใจเต้นแรง อยากรู้จังว่า ลอนดอน จะเป็นยังไง...

อาคารหลังแรกของกรุงลอนดอนที่ปรากฏสู่สายตาฉันคือ

อาคารผู้โดยสารของสนามบินที่ได้ชื่อว่า มีการจราจรทางอากาศมากที่สุดในโลก Heathrow Airport

---------------------------------------

ขณะที่ เครื่องบินกำลังเคลื่อนเข้าใกล้อาคารผู้โดยสารหลังนั้น..

เครื่องบินอีกหลายลำ
ก็ทะยอยพาผู้โดยสาร เหินฟ้า มุ่งหน้าออกไปยังที่ต่างๆ บนโลกใบนี้
อยู่ตลอดเวลา...

การผจญภัย เริ่มขึ้นแล้วสินะ

-----------------------

ทั้งหมดโพสต์ไว้ที่ทู้นี้จ้า //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8970729/E8970729.html

Create Date : 29 มีนาคม 2553

Last Update : 29 มีนาคม 2553 19:49:37 น.

1 comments

Counter : 780 Pageviews.

รบกวนถามนิดนะคะ
ไม่ทราบว่าไปสายการบินนี้ระหว่างต่อเครื่องที่โคลัมโบ
ก่อนถึงลอนดอน นี่ต้องไปรอรับกระเป๋า แล้วไปเช็คอินใหม่ไหมคะ
หรือว่าเช็คกระเป๋าที่เดียวตอนเมืองไทยเลย

โดย: แอน IP: 223.205.64.127 วันที่: 4 มิถุนายน 2556 เวลา:22:59:51 น.

SassyKate

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

SassyKate is a Sassy girl.

Dream what you want to dream, Go where you want to go, Be what you want to be, Because you have only one life and one chance to do all the things you want to do.

[Add SassyKate's blog to your web]

Bloggang.com