ดี
นั่งก็นั่ง สมาธิก็สมาธิ คนละส่วนกัน อิริยาบถใหญ่ ยืน เดิน นั่ง นอน เรามองเห็นด้วยตาได้ ส่วนสมาธิเป็นนามธรรมภายในมองไม่เห็น คนอื่นสัมผัสไม่ได้
คนไม่มีสมาธิ เขาจะยืน เดิน นั่ง นอน ทำนั่นทำนี่ ก็ไม่มีสมาธิ เมื่อไม่มีสมาธิและเขาอยากมีสมาธิ เขาก็ต้องฝึกหัดพัฒนาจิตเอา จิตท่านเปรียบเหมือนลิง นั่นก็เท่ากับว่า เขาต้องฝึกลิง ถามใจตัวเองดูไหวไหม สมมติมีใครสักคนมาบอกให้เราช่วยไปฝึกลิงหน่อย คือ ฝึกให้ขึ้นเก็บมะพร้าวเราอดทนฝึกไหวไหม บอกไหว ถ้ายั้งงั้นก็ต้องใจเย็นๆ ใช้เวลาสม่ำเสมอเป็นเดือนๆๆแล้วแต่ ว่ากันไป คนที่จิตฟุ้งมากๆยากสงบ เริ่มต้นท่านให้ใช้วัตถุภายนอกฝึกไปก่อน ตัวอย่างเช่น สวดมนต์โดยควบคุมให้จิตอยู่กับบทที่สวดนั่นสวดไป, ฝึกด้วยนับลูกประคำก็ได้ หรืออะไรก็ได้ที่อยู่ภายนอกมองเห็น งานที่กำลังทำเฉพาะหน้าก็ได้
| Create Date : 23 พฤษภาคม 2564 |
| Last Update : 23 พฤษภาคม 2564 15:39:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 338 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [