นิพพาน
เรื่องซ้อนนั้นหมายความว่า เรื่องเมื่อครั้งอดีตมันจะซ้อนผุดขึ้นมา ทำให้เราขาดสติไป ทำให้เรากำหนดไม่ได้จังหวะ บางทีกำหนดพองหนอ ยุบหนอ บางทีมันจะหนักและมันจะวูบ บางครั้งมันจะเบา พองหนอยุบหนอกำหนดได้ แต่จิตอีกดวงหนึ่งมันจะออกไปคิด คิดจิปาถะ คิดที่เรากังวลอยู่ อีกจิตมันก็พองหนอ ยุบหนอ
เหมือนกับการเดินจงกรม เราเดิน ๆ มันก็คิด เขาเรียกว่า เป็นธรรมชาติของจิต มันต้องคิดตลอดรายการ นั่งมันจะเป็นสมาธิดีขึ้นอยู่ตลอดไม่ได้ สติจะดีก็ต้องคิด แต่ทำไมถึงจะดี จะไม่คิด ขอเจริญพรพี่น้องทุกคนว่า ต้องเข้าขั้นสูงมันจะไม่คิดอะไร มันจะอยู่กับที่ เรายังปฏิบัติขั้นต่ำ และเรายังอยู่ในระหว่างจิตกระสับกระส่ายไปมาอยู่เสมอ มันจะคิดปรารภอะไรต่ออะไรต่าง ๆ
ถ้าหากสับสนไม่รู้อะไรเป็นอะไรขณะกำหนด ให้กำหนดว่า รู้หนอ ๆ รู้หนอตั้งสติให้ได้ก่อนที่ลิ้นปี่นี่ พอตั้งสติได้แล้วค่อยกำหนดต่อ ไม่อย่างนั้นสับสนต่อไปกระทั่งตลอดทั้งชั่วโมง มันจะไม่เกิดอะไร จะไม่เกิดสภาวธรรม เราจึงต้องทำให้มันติดต่อกันไป
ถ้าเราไม่ทำติดต่อกันแล้วจะทำให้สับสน สภาวะมันจะไม่เกิด สภาวะตัวนี้คือเกิดจากญาณ จะให้จิตอยู่ที่เป็นไปไม่ได้หรอก มันจะต้องคิดโน่นคิดนี่อะไรจิปาถะ แต่จะคิดอะไรก็ตามนะ เอาสติใส่เข้าไป ด้วยการกำหนดว่า คิดหนอ ที่ลิ้นปี่ ไม่ใช่เราทำพองหนอยุบหนอตะพึด มีอะไรก็ไม่คิด ไม่ได้กำหนด ไม่ได้อะไรหรอกนะ
การกำหนดจิตนี้ เพื่อต้องการให้เราไม่ลืมไม่หลงเท่านั้น สติดีแล้วแต่ปัญหามีอันหนึ่ง ที่มันคิดอะไรเกิดขึ้นแล้วนี่ เอาสติตามด้วยการคิดหนอ ๆ ๆ เหมือนอย่างการเดินจงกรมเหมือนกัน มันก็เป็นเหมือนกับนั่งเช่นเดียวกัน เราก็เอาสติตาม
แต่เราจะให้สมาธิมันดิ่งตลอดรายการเป็นไปไม่ได้หรอก เข้าขั้นมีสภาวะเกิดขึ้น จิตก็จะดิ่งลงไป มีแต่สมาธิ หมายความว่า ดิ่งอยู่เฉย ๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แสดงว่า เรามีสมาธิมากไป แต่ขาดสติ
วิธีทำคือ ต้องถอยสมาธิออก ใส่สติเข้าไป กำหนดว่า รู้หนอ ๆ รู้เหตุการณ์ในชีวิตนั้น พอรู้เหตุการณ์นี้แล้ว สมาธิจะถอยจะจางออกไป ใส่สติเข้าไปด้วยการคิดหนอ
จิตนี้ละเอียดอ่อนมาก เวลาเราทำแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าจิตไม่อยู่กับที่ จะให้มันดิ่งสัก ๕ นาทีก็เป็นได้ยาก อย่าเข้าใจผิดคิดว่าเราทำไม่ได้ผล ข้อเท็จจริงได้ผล เป็นการสะสมไว้ทีละเล็กทีละน้อย เรากำหนดจิตตั้งสติไว้ ตรงนี้สำคัญมาก ต้องละเอียด
ถ้าละเอียดเข้าไป ๆ เราถึงจะรู้จริงว่า อะไรเกิดก่อนเกิดหลัง เกิดขึ้นแล้วตั้งอยู่ไหม จะดับไปตรงไหน
เดินขวาย่างหนอ ซ้ายย่างหนอ ให้ช้า ๆ หน่อย ถ้าสมาธิดีสติดี มันจะรู้เลยว่า จิตกำหนดนี่มันดีตอนไหน ซ้ายย่างหนอดับตอนไหน ขวาย่างหนอจิตมันจะดับไหม ดับอย่างไร เกิดดับ ๆ มันจะไวมาก ทำให้เราไม่รู้
ถ้าเราละเอียดจะรู้จับจิตได้ บางทีเวลาหายใจเข้า หายใจออก พองหนอ ยุบหนอ สมาธิดีมันจะวูบ จับไม่ได้ว่ามันวูบตอนไหน ตอนพองหรือตอนยุบ ตรงนี้สำคัญเหมือนกัน ถ้าเกิดขึ้นกับใคร ให้กำหนดรู้ตรงนี้ รู้หนอ ๆ ๆ
พอรู้สติดีแล้วเข้าขั้นมันจะจับได้เลย มันวูบตอนไหน และพองหนอมีกี่ระยะ มันจะเป็นขึ้นตอนไหม ยุบหนอจะมีกี่ระยะ ตอนนี้ถ้าละเอียดอ่อนจะไว ๆ และก็สมาธิดี ก็จับได้ว่าพองมีกี่ระยะ ยุบมีกี่ระยะ เราก็จะได้รู้ตอนนั้น
ถ้าหากว่าเราจิตยังหยาบอยู่ ยังไม่ละเอียดพอ จะจับไม่ได้ว่ามันมีระยะอย่างไร พอได้จึงหวะแล้ว หายใจยาว ๆ จะรู้เลยว่าพองมีกี่ระยะ ยุบมีกี่ระยะ ตรงนี้สำคัญมาก เอาทีละน้อยไปก่อน อันนี้ก็เป็นเรื่องสำคัญ
หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
| Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2564 |
| Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2564 19:16:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 125 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [