ธรรมะข้างห้องน้ำ

การใช้ห้องน้ำเป็นกิจวัตรประจำวันของทุกคน เพราะคงไม่มีใครไม่ขับถ่ายเป็นในแต่ละวัน เราต้องเข้าห้องน้ำกันหลายครั้งทีเดียว ถ้าเรามีโอกาสปฏิบัติธรรมกันในขณะเข้าห้องน้ำ ตรงนี้แหละง่ายดีจะได้เห็นความจริงของกายนี้ว่าสกปรกหรือสะอาดแค่ไหน...? ทำให้เราพิจารณาได้ว่า “อย่าทำชีวิตให้ เสื้อผ้า เครื่องประดับ ดูดีกว่า “จิตใจ” ที่แท้จริง” นั่นเอง

เราลองสังเกตดูเลยว่า ร่างกายมันคือ ถังขยะใช่หรือไม่..? ร่างกายนี้เป็นถังขยะที่ใส่ของเน่าเหม็นต้องขับออกทิ้งทุกวัน เป็นรังแห่งโรคที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “โรคนิทฺทํ ปภงฺคุณํ รูปคือ สังขารนี้เป็นรังแห่งโรค” บางทีก็ยากที่จะให้เชื่ออย่างนั้นก็เพราะเวลาดูเพศตรงข้ามสาวๆ หนุ่มๆ ยังไงๆ ก็แต่งสวย แต่งหล่อกันจริงๆ

มองที่ไรก็ดูดีไปเสียหมดหน้าตาก็ดี ผิวก็ดี ใครๆ เขาก็บอกว่า “สวยคอนเฟิร์ม หล่อสุดๆ” อย่างนี้จะให้ดูว่าเป็น “ถังขยะเน่า” ได้อย่างไร..?

มันจะยากไปหน่อยไหม..? ที่จะทำใจให้พิจารณาสังขารอย่างแท้จริง เอาเถอะอย่างไรก็ตามที สังเกตดูเลย ว่า “ร่างกายอันงดงามของเรานี้มันขับถ่ายอะไรออกมา” เมื่อถ่ายออกมาแล้ว เราเห็นสิ่งปฏิกูลแล้ว เรามีความรู้สึกอย่างไร มีท่าทีอย่างไร..? ปลงได้ เข้าใจได้หรือว่า “เกลียด ขยะแขยง” เพิ่มมากขึ้น

ร่างกายนี้ขับถ่ายอะไรออกมา...? ทำไมเราต้องเกลียดด้วย ลองพิจารณาใหม่สิว่า เข้าห้องน้ำทุกครั้งท่องไว้ว่า “ร่างกายนี้เป็นถังขยะชัดๆ” มีแต่ของไม่ดี ถ่ายแล้วเหม็น น่าเกลียด แต่เราก็หนีไม่พ้น พิจารณาอย่างนี้ให้เป็นสิ่งธรรมดาที่ทุกคนต้องประสบทำอย่างงี้บ่อยๆ จะทำให้ความยึดติดในความงามเสน่ห์ทั้งหลาย หลุดไปได้ทีละเปราะจนทะลุออกจากเปลือกแห่งการยึดติดได้ในที่สุด

ธรรมะช่วยเหลือกันในห้องน้ำ

ตัวอย่าง... คุณผู้หญิงคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า หลายวันก่อนช่วงเย็นๆ ไปเข้าห้องน้ำห้างแถวๆ ลาดพร้าว ก็มีคนเข้าเต็มทุกห้องพอดี ห้องน้ำมีประมาณ ๗-๘ ห้อง เธอเข้าไปห้องตรงกลางๆ สักพักก็ได้ยินเสียงผู้หญิงสองคนคุยกันหน้าห้องน้ำอย่างสนุกสนาน แล้วก็ได้ยินห้องทางฝั่งซ้ายมือเธอมีคนเปิดเข้า สักพักก็ได้ยินห้องทางขวามือเธอมีคนเปิดเข้า แล้วเขาทั้งคู่เป็นเพื่อนกันและคุยกันแบบสนทนาข้ามห้องกันอย่างเมามัน โดยไม่คิดว่ามีคนข้างๆ ได้ยินเสียงคุย ลืมไปว่า “มนุษย์เราต้องเกรงใจคนอื่น เข้าใจคนอื่นบ้าง” ระวังไว้เป็นดี

สักพักห้องทางซ้ายมือเธอก็ตะโกนถามขึ้นมาว่า จะเอาทิชชู่ไหม..? คือ เขาถามเพื่อนเขาที่อยู่ห้องทางขวาว่าเอาทิชชู่ไหม..? ทางห้องเพื่อนด้านขวาก็ตอบว่า เอา..! แล้วเธอก็เหลือบมองเห็นมือจากห้องทางด้านซ้ายยื่นกระดาษทิชชู่เข้ามาทางห้องเธอและก็หันไปทางด้านขวาก็เห็นมือเปล่าๆ ยื่นเข้ามา แล้วเขาสองคนก็พูดกันว่า อ้าว...! ส่งไปให้แล้วทำไมไม่รับละ..รับสิ..!

อีกฝ่ายทางห้องขวาก็บอกว่าก็นี่ไง ยื่นมือไปแล้วไม่เห็นได้เลย ห้องทางซ้ายก็บอกนี่ไง ยื่นมืออยู่นี่ ไอ้เธอเองเป็นคนตรงกลางก็งงว่า พวกเขาไม่รู้เลยเหรอว่า เธอทั้งสองเข้าห้องน้ำไม่ได้ติดกันมันมีห้องตรงกลางอยู่อีกห้อง แล้วมีคนอยู่ด้วย ทั้งสองคนก็ยื่นกันไปมาเก้ๆ กังๆ แบบควานไปทั่วจนเธอคิดว่า เธอคงต้องบอกอะไรแล้วล่ะ เพราะถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้อาจมีการก้มเกิดขึ้นซึ่งเราจะเดือดร้อนแน่ ถ้าการก้มมองผ่านมา

ลองคิดดูมีมือยื่นออกมาในห้องน้ำเธอเอง เธอก็ไม่กล้าพูดกลัวเขาจะอายคิดว่า เขาน่าจะคิดได้ แต่เขาก็ไม่เอะใจกันสักที จนสุดท้ายเธอต้องพูดออกไปว่า พี่ๆๆ พอดีพี่ทั้งสองอยู่ห้องน้ำไกลกัน มีห้องตรงกลางขั้นอีกห้องอ่ะค่ะ เมื่อจบคำพูดเธอ มือทั้งสองรีบดึงกลับทันทีแบบตกใจๆ เหมือนฉุกคิดได้

เธอคนพูดเองก็แบบขำๆ นะ และก็ได้ยินเสียงทั้งสองห้องขำๆ แล้วสักพักเธอก็ถามเขาว่า ตกลงพี่ยังจะเอาทิชชู่อยู่ไหมค่ะ เขาก็ตอบว่าเอาค่ะ เธอก็เลยบอกเขาว่า นั้นพี่ยื่นมือมาเดี๋ยวหนูส่งให้ แล้วมือทางซ้ายก็ค่อยๆ ยื่นทิชชู่เข้ามาและมือทางขวาก็ค่อยๆ ยื่นมารับ แล้วเรื่องก็จบด้วยพี่สองคนนั้นพอออกจากห้องน้ำได้ก็รีบเดินออกไปเลยส่งสัยจะอายๆ ใครจะเคยเจอเรื่องแบบนี้บ้าง ถ้าคิดให้ดีมันอาจเป็น “ธรรมจัดสรรให้คนสามคนได้มาช่วยเหลือกันในห้องน้ำก็เป็นได้” แปลกดีกับธรรมะข้างห้องน้ำ

ว.ปัญญาวชิโร

Create Date : 14 กันยายน 2555
Last Update : 14 กันยายน 2555 15:55:30 น.		2 comments
Counter : 1914 Pageviews.
Share Tweet